Spis Tresci:
Zboże dla prostych umysłów
 Podstawowy przepis na żyto dla półlitrowego słoika
 Podstawowy przepis na proso lub ziarno dla dzikich ptaków dla półlitrowego słoika
 Zboża
 Przygotowanie
 Przygotowanie ziarna poprzez gotowanie
Pokrywka z filtrem poliestrowym dla prostych umysłów
Test domowej roboty krążków filtrów z Tyveku
Stosowanie szybkowaru
 Rodzaje szybkowarów
 Gotowanie w szybkowarze krok po kroku
 Test szybkowaru
Napełnianie agarem dla prostych umysłów
Znaczenie wymiany gazowej
Klonowanie dla prostych umysłów
Technika zaszczepiania grzybnią
Zdejmowanie odcisków

Zboże dla prostych umysłów

Instrukcje te przeprowadzą cię przez proces przygotowania zboża stosowanego albo jako zaszczepiacz do zaszczepiania substratów masowych albo jako substrat grzybowy, który może być przykryty bezpośrednio.

Istnieją dwa sposoby na przygotowanie zboża, albo poprzez odmierzenie zboża i wody, wrzucenie ich do słoika i szybkowarowanie, albo poprzez ugotowanie najpierw zboża w celu uzyskania właściwej zawartości wody, a następnie szybkowarowanie go. Obie metody działają równie dobrze. Wypróbuj obie, i zobacz co się dla ciebie spisuje.

23 litrowy szybkowar Presto

Podstawowy przepis na żyto dla półlitrowego słoika

• 100 g (~125 ml) żyta
• 105 g (=105 ml) wody
• gips na czubku noża (opcjonalnie)

Na litrowy słoik, podwój ilości.

Podstawowy przepis na proso lub ziarno dla dzikich ptaków dla półlitrowego słoika

• 100 g (~140 ml) ziarna dla ptaków
• 60-70 g (60-70 ml) wody
• gips na czubku noża (opcjonalnie)

Powyższe przepisy są podstawowymi wytycznymi. Można użyć również innych ziaren, na przykład pszenicy, jęczmienia, całego owsa, pszenżyta. ... Dokładne ilości zależą od stosowanego zboża, rozmiaru słoika i twojego szybkowaru.
Możesz stwierdzić, że trochę mniej, lub więcej wody, daje ci lepsze wyniki, zatem eksperymentuj i zmieniaj trochę ilości jak już zastosujesz przepis podstawowy, by znaleźć optimum dla swojej sytuacji.
Rób notatki odnośnie ilości!

Zboża

Żyto

Ziarno dla ptaków

Proso

Przygotowanie

Umieść odmierzone ilości zboża i wody w słoiku, nakręć pokrywkę wyposażoną w filtr z waty poliestrowej, dokręć i szybkowaruj przez godzinę przy 15 psi. Jeśli nie wiesz jak używać szybkowar, sprawdź ten dokument o poprawnym stosowaniu szybkowaru. Zdolność do wchłaniania wody może się różnić w zależności od jakości i typu ziarna oraz od rozmiaru szybkowaru. Gdy nabędzie się nowe ziarno, najlepiej zrobić partię słoików testowych, na przykład 100 g żyta i 100, 105, 110, 115 i 120 g wody. Wówczas zobaczysz jaka ilość wody daje najlepszy rezultat.

Po opadnięciu ciśnienia i po pewnym ostygnięciu słoików (~1 godziny), wyjmij wciąż bardzo gorące słoiki z szybkowaru stosując ręcznik i dobrze nimi potrząśnij by wymieszać mokrzejsze ziarna z suchszymi.

Jeśli odwrócisz słoik do góry dnem, zobaczysz suchsze ziarna oddzielone od mokrych ziaren na dole.

Po wstrząśnięciu ziarna powinny wyglądać na wilgotne, po kilku dniach po zaszczepianiu utracą ten wygląd i będą wyglądać na suchsze. Wstaw słoiki z powrotem do szybkowaru i niech postoją aż całkowicie ostygną. Należy zaznaczyć, że ziarno na tym zdjęciu miało być bezpośrednio okryte po kolonizacji, zatem jest trochę bardziej mokre.

Zboże stosowane na zaszczepiacz powinno wyglądać trochę suszej, lecz wciąż wilgotno, i mieć mniej popękanych ziaren. Żyto na tym zdjęciu zostało ugotowane w szybkowarze 48 godzin wcześniej w proporcji żyto/woda wynoszącej 100g/100g.

Przygotowanie ziarna poprzez gotowanie

Alternatywnie możesz przygotować ziarno gotując je w celu nadania mu właściwej zawartości wody. Procedura krok po kroku:

1. Odważ potrzebną ilość ziarna (~100 g na słoik litrowy).
2. Doprowadź dwa razy większą ilość wody do wrzenia i wsyp do niej ziarno. Zacznij odmierzać czas.
3. Zmniejsz gaz by woda ledwie wrzała. Od czasu do czasu mieszaj ziarno widelcem.
4. Po około 30 minutach (dla prosa lub ziarna dla ptaków) lub około 40 (dla żyta) wsyp teraz już nabrzmiałe zboże na sitko i niech odcieknie przez jakieś 20 minut. Dokładny czas gotowania zależy od twojego zboża, rozmiaru garnka i innych czynników. Na początku, jak najściślej postępuj zgodnie z powyższymi czasami a potem, jeśli zauważysz, że zawartość wodna nie jest idealna trochę je zmień.
5. Napełnij ziarnem słoiki, nakręć szczelnie pokrywki wyposażone w filtr z waty poliestrowej i szybkowaruj przez 1 godzinę przy 15 psi. Jeśli nie wiesz jak stosować szybkowar, zapoznaj się z dokumentem o poprawnym stosowaniu szybkowaru.
6. Po opadnięciu ciśnienia, wyjmij wciąż gorące słoiki z szybkowaru (używając ręcznika by ochronić ręce) i dobrze nimi wstrząśnij by wymieszać wilgotniejsze i suchsze ziarna.

Przygotowanie żyta poprzez gotowanie - WYNIKI TESTOWE
(pierwotnie zapostowane na Shroomery)

Postanowiłem przetestować żyto pod kątem zdolności wchłaniania wody.

Odważyłem 3 razy po 100 gram żyta.

Eksperymenty:
1. 100 g żyta zostało wysuszone w piekarniku przy 140°C przez 90 minut.
2. 100 g żyta zostało ugotowane w 500 ml wody przez 30 minut (żyto wrzucone do wrzącej wody).
3. 100 g żyta zostało ugotowane w 500 ml wody przez 40 minut (żyto wrzucone do wrzącej wody).

Wyniki:
1. 100 g żyta w piekarniku wyschło do 88 g -> 12% zawartości wilgoci.
2. Po 20 minutach odcedzania zboże ważyło 190 g, prawie brak popękanych ziaren -> (12g+90g)/190g = 54% zawartości wilgoci.
3. Po 20 minutach odcedzania zboże ważyło 200 g, więcej popękanych ziaren, powiedziałbym na granicy -> (12g+100g)/200g = 56% zawartości wilgoci.

Wniosek:
Przygotowanie ziarna przez jego gotowanie jest opłacalną opcją. Pokazuje to, że ilości stosowane zwykle gdy miesza się zboże i wodę bezpośrednio (100 g ziarna i 100-110 g wody) są podobne (trochę większe) jak wtedy gdy gotuje się zboże przez około 40 minut.

Pokrywka z filtrem poliestrowym dla prostych umysłów

Instrukcje te przeprowadzą cię krok po kroku przez proces przygotowania bardzo skutecznej słoikowej pokrywki z filtrem, która pozwoli na szybką kolonizację wstrząsalnych substratów dzięki lepszej wymianie gazowej bez pogarszania ich sterylności.

Wymagane materiały:

• półlitrowy lub litrowy słoik z pokrywką
• śrubokręt mierzący średnio 6 mm średnicy
• młotek
• wata poliestrowa lub poliestrowe włókno filtracyjne

Gdzie można to dostać? Powinno się to z łatwością znaleźć na Ebayu.
Offline dostaniesz w sklepach rzemieślniczych w rodzaju Michaels lub w działach rzemieślniczych w Meijers lub Walmart, gdy zapytasz w Walmart w dziale sztuki i rzemiosła powiedz, że szukasz wypełniacza lub bawełny do poduszki.
Jest również stosowana jako materiał filtracyjny do akwariów ("poliestrowa włóknina filtracyjna", zatem jest w sklepach akwarystycznych i zoologicznych.

Nakręć pokrywkę na słoik i zrób w niej otwór przy użyciu śrubokręta i młotka.

Weź trochę puchu i zwiń go w dłoniach w małą kulkę.

Na jednym końcu kulki zrób czubek.

Przełóż ten koniec przez otwór i przeciągnij go do połowy. Powinien utworzyć względnie ciasne gniazdo. Uważaj żeby się nie skaleczyć ostrymi krawędziami!

Dociśnij puch do krawędzi. Utrzyma go to na miejscu.

Gotowe. Powinieneś wymienić puch filtracyjny po użyciu go 3-4 razy, by mieć po prostu pewność, że nie zebrały się na nim żadne pozostałości substratu, które mogłyby wspierać rozwój zakażeń.

Test domowej roboty krążków filtrów z Tyveku

Przeprowadziłem test stosując filtry zrobione z materiału Tyvek^TM.

Przygotowałem 4 słoiki z nasionami dla ptaków, 2 są zakryte watą poliestrową, jak przedstawiono w Pokrywka z filtrem poliestrowym dla prostych umysłów, a 2 są zakryte kwadratami z Tyveku^TM dociśniętymi obręczą pokrywki. Gatunkiem Tyveku był cienki Tyvek stosowany w budownictwie, "membrana Tyvekowa".

Zaszczepiłem je zaszczepiaczem żytnim z Ecuadorem i inkubowałem w 29°C.

Po 2 dniach widoczny był świeży rozwój zarówno w słoikach z filtrem poliestrowym jak i w słoikach z filtrem Tyvekowym. Nie potrafiłem powiedzieć, czy w którymś z nich rozwój jest szybszy.
Słoikami wstrząśnięto by rozprowadzić nowoskolonizowane ziarna i odstawiono je do inkubatora.

Po 3,5 dniach kolonizacji, słoiki wyglądały tak.

6 dni po zaszczepieniu słoiki były skolonizowane.

Jeśli się uważnie przypatrzysz, zauważysz, że słoiki z filtrem Tyvekowym mają cienką warstwę nieskolonizowanych, suchych ziaren na wierzchu, przez nadmierną wymianę gazową przez filtr.

By temu przeciwdziałać, powinno się zrobić mniejszy otwór w pokrywce (około 12 mm średnicy) a zatem tylko częściowo wystawić powierzchnię filtru.

W żadnym słoiku z którymkolwiek rodzajem filtra nie zauważono problemów z zakażeniem.

Podsumowując, test się udał, dowodząc, że "membrana Tyvekowa" nadaje się do zastosowania jako filtr przy przygotowywaniu zaszczepiacza zbożowego.

Stosowanie szybkowaru

Szybkowary i wekowary są ważnymi narzędziami w pracy mikologicznej. Przy właściwym stosowaniu gwarantują przygotowanie dokładnie wysterylizowanych substratów i narzędzi do uprawy grzybów.
W szybkowarze woda osiąga wyższą temperaturę nim zacznie wrzeć, i ta wyższa temperatura zabija niechciane organizmy skuteczniej i szybciej niż normalne gotowanie.

Dokument ten powinien dać kilka odpowiedzi odnośnie właściwego stosowania szybkowarów.

Rodzaje szybkowarów

Istnieją różne sposoby na to jak szybkowar wskazuje i kontroluje ciśnienie robocze.

Miernik ciśnienia + ciężarek regulujący ciśnienie (Wszystkie American Pressure Canner)

Ciężarek regulujący ciśnienie pozwala wybrać jedno z trzech ustawień ciśnienia: 5, 10 i 15 psi. Do prac mikologicznych powinieneś wybrać 15 psi. Gdy szybkowar osiągnie właściwą temperaturę, ciężarek regulujący ciśnienie będzie słyszalnie podrygiwał, i będzie widać wylatująca parę. Dodatkowo miernik ciśnienia pokaże, iż osiągnięte zostało ciśnienie. To normalne, że miernik ciśnienia wskazuje 1-2 psi mniej niż to, które wybrałeś na ciężarku regulacyjnym. By utrzymać właściwą temperaturę zmniejsz gaz by podtrzymać wolne, równomierne kołysanie.

Miernik ciśnienia + dławik (ang. rocker) (Presto Pressure Canner)

Gdy szybkowar osiągnie właściwą temperaturę, dławik będzie podskakiwał słyszalnie, i zobaczysz wylatującą parę. Zmniejsz gaz by utrzymać wolne, równomierne kołysanie.

Dławik (Presto, Mirro, Hawkins....)

Jest on zasadniczo taki sam jak powyższy, tylko, że nie ma miernika ciśnienia. Gdy szybkowar osiąga właściwą temperaturę, dławik będzie słyszalnie podskakiwał, i będzie widać wylatującą parę. Zmniejsz gaz by utrzymać wolne, równomierne kołysanie.
By zobaczyć, czy twój szybkowar osiąga pożądaną temperaturę, możesz wykonać test szybkowaru.

System sprężynowy (T-Fal...)

Wiele nowych szybkowarów wykorzystuje system sprężynowy.
Trzpień utrzymywany przez sprężynę wypychany jest z szybkowaru przez narastające ciśnienie. Im bardziej wychodzi trzpień, tym wyższe ciśnienie w szybkowarze. Po osiągnięciu pewnego punktu, para uwalniana jest z sykiem.
Punkt roboczy tego typu szybkowarów powinien znajdować się tuż przed rozpoczęciem uwalniania pary, oznacza to, że gdy zobaczysz uwalnianą parę, przykręcasz trochę gaz.

W niektórych typach można zobaczyć wychodzący trzpień:

W niektórych typach nie można:

W każdym bądź razie, punkt roboczy tych typów szybkowarów powinien być tuż przed rozpoczęciem wylatywania pary.

Kratka czy podstawka

Większość szybkowarów ma kratkę lub podstawkę. Kratki są zrobione z aluminium lub stali nierdzewnej. Kratka chroni słoiki przed bezpośrednim kontaktem z dnem szybkowaru. Niektóre rodzaje słoików zdają się pękać jeśli nie stoją na kratce.

Gotowanie w szybkowarze krok po kroku

1. Wlej do szybkowaru 3 cm zimnej wody. Niektóre instrukcje do szybkowarów mówią o użyciu większej ilości wody. Musisz użyć tyle wody by pod koniec szybkowarowania na dnie wciąż pozostało trochę wody. Jeśli nie jesteś pewien, możesz najpierw przetestować szybkowar bez słoików by zobaczyć czy 3 cm wody spełni te wymagania czy nie. Nigdy nie pozwól by szybkowar chodził na sucho! Umieść na kratce napełnione słoiki. Zamocuj pewnie pokrywkę szybkowaru.
2. Zdejmij ciężarek z otworu wylotowego lub otwórz zaworek. Włącz gaz, ustawiając go od 2/3 na pełen, aż para wyleci z zaworku lub otworu wylotowego. Nie chcemy by szybkowar rozgrzał się zbyt szybko, gdyż przez to niektóre słoiki mogą popękać. Ustaw gaz tak, by para zaczęła wylatywać po około 15 minutach. Im większy szybkowar, i im bardziej napełniony, tym większy można ustawić gaz.
3. Wypuszczaj parę przez 1 minutę a następnie umieść ciężarek na otworze wylotowym lub zamknij zaworek. Szybkowar odzyska ciśnienie w ciągu następnych 5 do 15 minut, w zależności od jego rozmiaru. (Im większy szybkowar, i więcej w nim słoików, tym dłużej to potrwa.).
4. Odmierzanie czasu rozpocznij w zależności od typu szybkowaru
   - gdy odczyt ciśnienia na wskaźniku zegarowym wskazuje, że osiągnięte zostało zalecane ciśnienie lub
   - gdy ciężarkowy wskaźnik zaczyna podskakiwać/kołysać się lub
   - gdy zawór doszedł do drugiego lub trzeciego (ostatniego) pierścienia lub
   - gdy para zaczyna wylatywać z szybkowaru przez pokrętło do ustawiania ciśnienia.
5. Zmniejsz gaz, by w zależności od typu szybkowaru, podtrzymać wolne, równomierne kołysanie, lub by wskaźnik ciśnienia pozostawał na właściwym pierścieniu, lub by nie wydobywała się para z pokrętła do ustawiania ciśnienia.
6. Gdy po określonym czasie obróbka zostanie zakończona, wyłącz gaz lub zdejmij szybkowar z grzania (jeśli zestaw jest elektryczny), i pozwól mu na dekompresję w temperaturze pokojowej. (Igła na tarczy przesunie się z powrotem na "0" lub nie będzie wylatywać para po delikatnym szturchnięciu ciężarka). Nie studź szybkowaru na siłę pod wodą lub na siłę nie wypuszczaj pary! Dekompresja może zająć gdzieś między 5-20 minut, w zależności od rodzaju szybkowaru i ilości słoików, które w nim są.
7. Po dekompresji szybkowaru, zdejmij ciężarek z otworu wylotowego lub otwórz zaworek.

Jeśli przygotowujesz pełne zboża (żyto, proso, nasiona dla ptaków...), będzie trzeba zaczekać około 30 minut, a następnie wyjąć gorące słoiki i wstrząsnąć nimi by rozprowadzić bardziej mokre i suche ziarna.
Jeśli przygotowujesz słoiki PF, najlepiej pozostawić je do ostygnięcia w szybkowarze na całą noc.

Test szybkowaru

Prosty test na sprawdzenie czy twój szybkowar działa poprawnie:

Puść kroplę wody na szybkowar podczas sterylizacji.
Jeśli kropla zagotuje się jak poniżej, temperatura wynosi około (121°C) a szybkowar działa prawidłowo.

Dlaczego tak się dzieje?

Szybkowar działający pod ciśnieniem jest bardzo gorący, jest znacznie gorętszy niż punkt wrzenia wody przy 1 atmosferze (100°C). Jeśli szybkowar jest "standardowego" rodzaju, będzie to 121°C.

Jeśli naniesiesz małą ilość wody, kroplę, na powierzchnię pokrywy szybkowaru podczas gdy jest on gorący i pod ciśnieniem, kropla wody zacznie energicznie wrzeć i wyparuje w 2-3 sekundy, ponieważ powierzchnia szybkowaru jest o wiele gorętsza niż punkt wrzenia wody w ciśnieniu atmosferycznym.

Jeśli szybkowar nie działa prawidłowo, tj. jeśli ciśnienie nie podnosi się tak jak powinno, jego temperatura będzie taka sama lub tylko nieco wyższa niż punkt wrzenia wody w ciśnieniu atmosferycznym. Jeśli naniesiesz kroplę wody na taki szybkowar, kropla będzie jedynie na nim leżeć i wolno parować przez dłuższy okres czasu.

Napełnianie agarem dla prostych umysłów

Instrukcje te przeprowadzą cię przez proces napełniania agarem bez intensywnego skraplania na szalkach Petriego.

Ustawiam szalki w 5 lub 6 szalkowe stosy przed komorą nadmuchową. Następnie przygotowuję kilka kubków i wrzątek.
Pozwalam agarowi ostygnąć do około 35°C, tuż nim stężeje. Następnie wlewam agar do szalek, i natychmiast po ukończeniu stosu stawiam na jego górze kubek z gorącą wodą.

Czemu to służy? Opary wody skraplają się na zimnych powierzchniach. Gdy teraz szalki ustawisz w stos, góra każdej jest utrzymywana w ciepłocie dzięki spodowi poprzedniej. Z wyjątkiem górnej! Poprzez tę chłodną górną zachodzi gradient temperaturowy i na tej górnej oraz do pewnego stopnia także na szalkach pod spodem następuje skraplanie.

Gdy postawisz kubek z gorącą wodą na górnej szalce, zapobiegnie to skraplaniu dzięki ogrzaniu przykrywki.
Zauważysz również, że przed komorą położyłem arkusz papieru, tak by szalki nie stygły zbyt szybko z boku, co ponownie przyczynia się do mniejszego skraplania.

Szalki z agarem uszczelniłem Glad Clingwrap, odcinając ostrym nożem mały kawałek z rolki.
Możesz użyć jakiejkolwiek owijki, o ile jest zrobiona z polietylenu. Ponieważ między markami istnieją różnice, niektóre zadziałają lepiej niż inne.
Owijka Saran się NIE nadaje, gdyż nie jest zrobiona z polietylenu i nie jest przepuszczalna dla gazu.
Uszczelnienie szalek zapobiega zakażeniom wlatującym do nich z różnych powodów, sprzyja łatwemu przenoszeniu gdyż w przeciwnym razie obie części szalki by się rozdzielały a także pozwala na wymianę gazową, ponieważ owijka polietylenowa jest przepuszczalna dla gazu.

Znaczenie wymiany gazowej

Gdy grzyby trawią substrat, wytwarzają dwutlenek węgla (CO₂), i zużywają tlen (O₂).
Jest to dość ważny czynnik decydujący o sukcesie lub porażce w próbie uprawy.

Przygotowałem kilka plastikowym pojemników ćwierćlitrowych z moim standardowym substratem, który stosuję do słoików PF tek. Pojemniki mają pokrywkę, która całkowicie je uszczelnia, więc nie ma wymiany gazowej.

Gdy używam ten substrat w słoikach z pokrywką z folii aluminiowej, jak opisano w PF-Tek dla prostych umysłów uzyskuję pełną kolonizację w ciągu 8-12 dni.

Zarodniki wykiełkowały po 2 dniach a kolonizacja szła dość szybko przez kolejne 3 dni, wówczas nagle stanęły.

Pozostawiłem to na kolejny tydzień, a kolonizacja ledwie postępowała.
Wówczas otworzyłem pojemnik przed komorą nadmuchową na kilka sekund by dostarczyć trochę powietrza.
Kolonizacja ponownie wystartowała, i ponownie stanęła po kilku dniach...
Powtórzyłem to jeszcze 2 razy, i po 1 miesiącu kolonizacji, substrat wciąż nie jest całkowicie skolonizowany.
Na zdjęciach można zobaczyć jak w niektórych miejscach grzybnia miała różny wygląd i widać różny wzrost i fazy przestoju.

Zaszczepiane były po bokach z jednym punktem inokulacyjnym na szczycie substratu. Nie ma izolacji wermikulitowej, lecz cienka wermikulitowa warstwa spodnia.

TEST II:
Tym razem wziąłem te same plastikowe pojemniki, lecz wmontowałem im filtry poliestrowe.
To 6 dzień kolonizacji, zobacz jaką robi różnice wymiana powietrza!

Trzeba pokochać polyfill (poliester)!

Dzień 8:

Niniejszym oświadczam, że to ciastko jest skolonizowane.

FAQ

Dlaczego nie mógłbym wstawić kilku ciepłolubnych roślin do mojej komory na noc by pomóc przy wymianie?
Rośliny przekształcają CO₂ i wodę w tlen i cukry ... gdy mają światło. Proces ten nazywa się fotosyntezą.
Inkubator nie powinien mieć światła. Więc tak naprawdę nie powinno to dobrze zadziałać.
Swoją drogą rośliny również potrzebują dla siebie trochę tlenu.
Przeczytaj
http://www.mcps.k12.md.us/departments/eventscience/EBS.OS1_RS~DF.html
http://www.hsv.k12.al.us/schools/middle/wtms/student/cell/cell_energy.html
http://www.saburchill.com/chapters/summary02.html

Poza tym, nie chodzi o to, że tlen nie jest dostępny, on tam jest, w normalnym powietrzu, w ponad 20%, problemem jest to, że musi się dostać do grzybni, a nie może się dostać, jeśli słoik jest szczelnie zamknięty.

Stwierdziłem, że okrywy najszczelniej zamknięte podczas odrastania, okazywały się najlepsze.
W fazie po okrywaniu - przed pinowaniem, poziomy CO₂ powinny być wysokie. Najlepiej to osiągnąć poprzez proste przykrycie okrytego pojemnika folią aluminiową lub czymś podobnym.
Otrzyma on pewną wymianę powietrza (tak samo jak słoiki z pokrywką z folii aluminiowej), lecz poziom CO₂ będzie wysoki. Co właśnie chcemy osiągnąć.

Klonowanie dla prostych umysłów

Instrukcje te przeprowadzą cię przez proces klonowanie grzyba na agarze.

Weź dobrego, zdrowego grzyba.

Rozerwij go wzdłuż przez środek.

Wypal skalpel do czerwoności. Niech kilka sekund ostygnie.

Z podstawy kapelusza wytnij mały kawałek mierzący około 2 x 2 x 2 mm.

Przenieś go na agar.

Technika zaszczepiania grzybnią

Jest to istotny dodatek do PF-Tek, który umożliwia hodować właściwie setki ciastek PF dzięki tylko jednej strzykawce zarodników! Również zawiązki pojawią się już po 16 dniach od zaszczepiania! Kluczem jest zaszczepienie wpierw sterylizowanego słoika żyta a następnie wykorzystanie tej grzybni do zrobienia grzybniowej strzykawki.

Do pierwszej części użyłem po prostu Niezawodnej Techniki Kultury Grzybniowej Psilocybe cubensis.

Ja stosuję 100 g żyta + 105 g wody + gips na czubek noża (opcjonalnie) w 450 ml słoiku.
Po więcej szczegółów odnośnie przygotowania zboża przeczytaj Zboże dla prostych umysłów.

Istnieje sposób na uniemożliwienie przedostania się zakażeń roznoszonych w powietrzu do słoików. Weź czystą torbę foliową i spryskaj wewnętrzną stronę Lizolem lub alkoholem. Potrzyj nią od zewnątrz tak by Lizol był równo rozprowadzony na wewnętrznej powierzchni torby. Gdy skończy się czas sterylizacji, poczekaj kilka minut by ciśnienie zmniejszyło się do otaczającego. Następnie weź czystą, złożoną ściereczkę lub grube rękawice, otwórz szybkowar i przenieś słoiki (ostrożnie, parzą!) do torby (potrząśnij słoikami z żytem na tym etapie by rozprowadzić suchsze i mokrzejsze ziarna!).

Zroluj resztę torby, by była dość szczelnie zamknięta.
Gdy gorące powietrze w słoikach stygnie a jego objętość maleje, wciągane jest świeże (zakażone!) powietrze z zewnątrz. Taki układ sprawi, że zakażenia z powietrza osiądą na mokrej powierzchni torby i nie dostaną się do słoików!

Czas sterylizacji powinien wynosić 1 godzinę by zapewnić całkowitą sterylizację. Powinieneś potrząsnąć słoikami z żytem bezpośrednio po zaszczepieniu zarodnikami a następnie raz po 3-4 dniach i opcjonalnie ponownie po 8 dniach. Optymalna temperatura w pomieszczeniu do inkubacji wynosi około 27°C.

Teraz nadchodzi najlepsza część!
Po całkowitym skolonizowaniu słoików ze zbożem będziesz potrzebować:

• Przynajmniej jedną plastikową strzykawkę z igłą, 10 mililitrową lub większą.
• Mały (ok. 200 ml) słoik z zakręcaną pokrywką (ja biorę taki po sosie do spagetti).
• Cynfolię.
• Łyżeczkę do herbaty

Zrób po środku pokrywki otwór małym gwoździem. Musi być na tyle duży by mieściła się w nim igła od strzykawki. Nalej do słoika w przybliżeniu dwukrotną ilość wody potrzebną do napełnienia strzykawek. (na przykład gdy masz do napełnienia trzy strzykawki 10 ml, wlej około 60 ml wody). Nakręć pokrywkę i nakryj ją podwójną warstwą cynfolii, sterylizuj w szybkowarze przez 30 minut a następnie postępuj według powyższych wskazówek.

Po ostygnięciu słoika z wodą do temperatury pokojowej przygotuj wszystko do przeniesienia skolonizowanego żyta do słoika napełnionego wodą.
Umyj ręce, wyczyść powierzchnię roboczą, weź słoik ze skolonizowanym żytem, poluzuj pokrywkę słoika z wodą, lecz jeszcze jej nie zdejmuj. Umytą i spryskaną Lizolem łyżkę wysterylizuj nad płomieniem lampy alkoholowej. Zwykłem studzić gorącą łyżkę zanurzając ją w małej szklaneczce alkoholu, lecz można również poczekać kilka chwil aż łyżka ostygnie. Następnie otwórz słoik żyta i słoik z wodą, i przenieś 2 pełne łyżki skolonizowanego żyta do słoika z wodą. Najlepiej oczywiście zrobić to w warunkach sterylnych (przed filtrem HEPA lub w gloveboksie), lecz jeśli działasz szybko i w pomieszczeniu wolnym od przeciągów, powinieneś zrobić to bez zakażenia całego słoika. Nakręć z powrotem pokrywkę i szczelnie ją dokręć. Słoik z żytem można trzymać w lodówce przynajmniej trzy miesiące i może być używany raz po raz.

Weź słoik z wodą, połóż palec na cynfolii w miejscu gdzie jest otwór i potrząsaj nim energicznie przynajmniej 3 minuty, aż zobaczysz w wodzie wiele pływających maleńkich kawałków grzybni. Weź czystą, sterylną strzykawkę, wysterylizuj czubek igły nad płomieniem i odciągnij o 4 milimetry tłoczek (wciąż trzymając igłę w płomieniu). Da to niewielki pęcherzyk powietrza, dzięki któremu będzie później można wstrząsnąć wodą z grzybnią przed zaszczepieniem słoików PF.

Zdejmij pokrywkę z cynfolii, trzymaj słoik pod kątem, wetknij igłę do wody i pociągnij za tłoczek aż napełnisz strzykawkę. Igła od strzykawki jest czysta i wysterylizowana, jeśli nie będziesz uważać zakazisz wodę z grzybnią.

To wszystko! Teraz możesz użyć tę strzykawkę, tak jak tę z wodą z zarodnikami. Strzykawki z grzybnią można trzymać w lodówce przynajmniej 2 miesiące.

Zdejmowanie odcisków

By wykonać następujące kroki umyj ręce i pracuj w czystym otoczeniu:

• weź czysty materiał, na który chcesz zdjąć odcisk (świeży papier do drukarki, kartki do skorowidza, papier woskowy, cynfolia, szkiełka podstawkowe...)
• czystym skalpelem lub nożem odetnij od trzonu otwarty, czysty, dojrzały kapelusz, jak najbliżej blaszek
• umieść kapelusz na materiale do zrzutu blaszkami w dół
• nakryj kapelusz słoikiem lub szklanką lub umieść odciskany materiał w plastikowym pojemniku (Tupperware...) z pokrywką
• niech poleży 12-24 godziny w temperaturze pokojowej
• podnieś kapelusz, nakryj odcisk ponownie i niech poschnie przez około 24 godziny
• gdy odcisk jest suchy, złóż go i zaklej krawędzie taśmą lub pozostaw jak jest i włóż do czystej foliowej torebki strunowej
• oznakuj i przechowuj w ciemnym, chłodnym i suchym miejscu