You are able to acquaint this information thanks to Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies, please make some donation highly expressing your appreciation, which will help in increase of developement of psychedelic research. DONATE

Możesz zapoznac się z tymi informacjami dzieki Multidysyplinarne Stowarzyszenie Badań Psychedelicznych, proszę ofiarować jakas dotację wielce wyrażajaca twa wdzięcznosć, co pomoże we wzroscie rozwoju badań psychedelicznych. DOTUJ

Spis Tresci:
Streszczenie
Wprowadzenie
Materiały i metody
 Uczestnicy
 Projekt badań
 Postaci leku
 Spotkania z obserwatorem przed i po sesjach
 Sesje lekowe
 Oczekiwania
 Instrukcje dla uczestników i obserwatorów
 Pomiary zebrane na sesji
 Pomiary zebrane 7 godzin po podaniu leku
  Skala oceny halucynogenności
  APZ
  Inwentarz Centrum Badań Uzależnień
  Kwestionariusz Stanów Świadomości
  Skala Mistycyzmu
 Pomiary zebrane 2 miesiące po sesji
  Kwestionariusz Utrzymujących się Efektów
  Całożyciowa Skala Mistycyzmu
  Skala Transcendencji Duchowej
  NEO inwentarz osobowości (NEO PI-R)
  Rozszerzony Formularz Skali Afektu Pozytywnego i Negatywnego (PANAS-X)
  Oceny obserwatora społecznego, zmian w zachowaniu i nastawieniu uczestników
 Analiza danych
  Kwestionariusz oceny psychologicznej i obserwatora stosowany podczas sesji
  Pomiary zebrane 7 godzin po podaniu leku
  Pomiary zebrane 2 miesiące po sesji (analiza danych)
Wyniki
 Integralność procedur zaślepionych
 Ciśnienie krwi, rytm serca, i oceny obserwatora w przebiegu sesji
 Efekty leku i pomiary mistycyzmu zebrane 7 godzin po podaniu leku
  Kwestionariusze wyczulenia na halucynogen
  Pomiary doznania mistycznego
 Pomiary zebrane 2 miesiące po sesji (wyniki)
  Kwestionariusz Utrzymujących się Efektów (wyniki)
  Osobowość i afekt
  Całożyciowa ocena doznania mistycznego i duchowości
  Oceny obserwatora społecznego zmian w zachowaniu i postawie uczestników
 Strach, niepokój/dysforia, oraz idee odniesienia/paranoja
Omówienie
Podziękowania
Odnośniki

Streszczenie

Powody Jako że psilocybina stosowana była przez wieki do celów religijnych, z naukowego punktu widzenia mało wiadomo o jej wnikliwych i trwałych efektach.

Cele To badanie podwójnie ślepej próby określiło wnikliwość i psychologiczne efekty długoterminowe wysokiej dawki psilocybiny względem porównywanego środka podawanego w komfortowych, wspieranych warunkach.

Materiały i metody Uczestnicy byli halucynogennie naiwnymi dorosłymi, informującymi o regularnym uczestnictwie w aktywnościach religijnych lub duchowych. Przeprowadzono dwie lub trzy sesje w dwumiesięcznych odstępach. Trzydziestu ochotników przyjęło podawaną doustnie psilocybinę (30 mg/70 kg) oraz chlorowodorek metylofenidatu (40 mg/70 kg) w kolejności przeciwważonej. By zaciemnić projekt badań, sześciu dodatkowych ochotników przyjęło metylofenidat w pierwszych dwóch sesjach oraz w trzeciej sesji jawnie psilocybinę. Ośmiogodzinne sesje były przeprowadzane indywidualnie. Ochotnicy byli zachęcani do zamknięcia oczu i skierowanie uwagi do wnętrza. Zachowanie ochotników w czasie sesji oceniali obserwatorzy badań. Ochotnicy wypełniali kwestionariusz oceniający efekty leku i doświadczenie mistyczne bezpośrednio po sesjach oraz po dwóch miesiącach. Obserwatorzy społeczni ocenili zmiany w nastawieniu i zachowaniu badanych.

Wyniki Psilocybina wytworzyła gamę ostrych zmian postrzeżeniowych, doświadczenia subiektywne, oraz zmienne nastroje wliczając niepokój. Psilocybina zwiększyła również wskaźniki doświadczenia mistycznego. Po dwóch miesiącach ochotnicy ocenili doznanie psilocybinowe jako mające istotne znaczenie osobiste i wagę duchową oraz przypisali je do doświadczeń podtrzymujących pozytywne zmiany w nastawieniu i zachowaniu zgodne ze zmianami ocenionymi przez obserwatorów społecznych.

Wnioski Podana w sprzyjających warunkach, psilocybina spowodowała doświadczenia podobne do spontanicznie występujących doznań mistycznych. Zdolność powodowania takich doświadczeń zezwoli ewentualnie na wnikliwe badania naukowe ich przyczyn i konsekwencji.

Słowa kluczowe: Psilocybina, Metylofenidat, Halucynogen, Enteogen, Doświadczenie mistyczne, Duchowy, Religia, Niepokój, Ludzki

Spis Tresci

Wprowadzenie

Psilocybina, naturalnie występujący alkaloid tryptaminowy o działaniu wpływającym głównie na miejsca wiązania receptorów serotoninowych 5-HT_2A/C, jest głównym składnikiem psychoaktywnym grzybów z rodzaju Psilocybe (Presti and Nichols 2004)³⁶. W pewnych kulturach psilocybina w postaci tych grzybów stosowana była w sposób ustrukturyzowany przez wieki, prawdopodobnie tysiąclecia, do celów wróżbiarskich lub religijnych (Wasson 1980 ⁵³; Stamets 1996 ⁴⁸; Metzner 2004 ²⁵). Psychologiczne efekty psilocybiny, podobne do innych klasycznych halucynogenów wywoływanych serotonergicznie [dietyloamid kwasu lizergowego (LSD), meskalina, i N,N-dimetylotryptamina (DMT)], obejmują znaczne zmiany w funkcjach percepcyjnej, poznawczej, afektywnej, wolicjonalnej i somestetycznej, wliczając wzrokowe i słuchowe zmiany sensoryczne, trudności w myśleniu, zmienność nastroju oraz zjawisko dysocjacji (Isbell 1959 ¹⁷; Wolbach et al. 1962 ⁵⁶; Rosenberg et al. 1964 ⁴²).

Wczesne badania kliniczne z psilocybiną w 1950 oraz we wczesnych latach 1960 usiłowały badać efekty psilocybiny bez rozpoznania silnych wpływów nastawienia i scenerii (set & setting) (np. Isbell 1959 ¹⁷; Hollister 1961 ¹⁴; Malitz et al. 1960 ²²; Rinkel et al. 1960 ⁴⁰). Kolejne badania, zawierające więcej przygotowania oraz wsparcia interpersonalnego w czasie okresu działania leku, stwierdziły mniej niekorzystnych efektów psychologicznych, takich jak reakcje paniki i epizody paranoidalne, i podwyższyły raporty doznań ocenianych pozytywnie (Leary et al. 1963 ²⁰; Metzner et al. 1965 ²⁶; Pahnke 1969 ³¹). W odpowiedzi na epidemiczne nadużywanie halucynogenów mające miejsce w latach 1960, przerwano w przeważającym stopniu badania kliniczne z psilocybiną i innymi halucynogenami, a wznowiono je dopiero ostatnio. Szczególnie Vollenweider i koledzy ze Szwajcarii oraz Gouzoulis-Mayfrank z Niemiec sprawozdali serie badań charakteryzujących ostro subiektywne, fizjologiczne, oraz dostrzegalne efekty psilocybiny (np. Vollenweider et al. 1998 ⁵²; Gouzoulis-Mayfrank et al. 1999 ⁹; Hasler et al. 2004 ¹³; Carter et al. 2005 ²).

W obecnym badaniu, staraliśmy się stosować rygorystyczne metody farmakologii klinicznej podwójnie ślepej próby by określić zarówno ostrą (7 godzin) jak i długoterminową (2 miesiące) zmianę nastroju oraz efekty psychologiczne psilocybiny (30 mg/70 kg) względem porównywanego związku aktywnego (40 mg/70 kg metylofenidatu). Badanie zostało przeprowadzone z 36 dobrze wykształconymi, halucynogennie naiwnymi ochotnikami.

Spis Tresci

Materiały i metody

Uczestnicy

Uczestnicy zostali wyrekrutowani z lokalnej społeczności poprzez ulotki "badanie stanów świadomości spowodowanych naturalnie występującymi substancjami psychoaktywnymi stosowanymi sakramentalnie w pewnych kulturach." 135 osób zostało wyeliminowanych telefonicznie, a 54 w dalszej kolejności zostało wyeliminowane osobiście. 36 uczestników (14 mężczyzn) było zdrowych fizycznie i psychicznie, brak historii stosowania halucynogenów i bez rodzinnych historii schizofrenii lub innych zaburzeń psychicznych lub bipolarnych I lub II stopnia. Średni wiek uczestników 46 lat (przedział od 24 do 64), byli dobrze wykształceni; 97% (35 ochotników) było absolwentami szkół wyższych, a 56% (20 ochotników) miało stopnie podyplomowe. Osiemdziesiąt trzy procent (30 ochotników) miało pełnoetatowe zatrudnienie, a pozostali byli zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy. Pięćdziesiąt trzy procent (19 ochotników) wykazywało przynależność do społeczności religijnych lub duchowych, takich jak kościół, synagoga, lub grupa medytacyjna. Wszystkich 36 ochotników wskazywało na przynajmniej sporadyczne uczestnictwo w aktywnościach religijnych lub duchowych takich jak nabożeństwa religijne, modlitwy, medytacje, chóry kościelne, lub grupy edukacyjne czy dyskusyjne, z czego 56% (20 ochotników) informowało o codziennej aktywności, a kolejne 39% (14 ochotników) mówiło o przynajmniej comiesięcznej aktywności. Ochotnicy nie otrzymali pieniężnej rekompensaty za uczestnictwo. Mimo, że większość ochotników miała bardzo zajęte harmonogramy osobiste i zawodowe, byli zainteresowani badaniem i uczynili uczestnictwo priorytetem. Bazując na wywiadach, ich motywacją do uczestnictwa była ciekawość efektów psilocybiny i możliwość do znacznej autorefleksji w kontekście zarówno całodniowych sesji dragowych jak i spotkań z obserwatorami, mających miejsce między sesjami. Badanie zatwierdziła Instytucjonalna Komisja Rewizyjna Uniwersytetu Medycznego Johns Hopkins'a, a wszyscy ochotnicy przed uczestnictwem udzielili swej świadomej zgody.

Projekt badań

Badanie porównało psilocybinę (30 mg/70 kg) oraz chlorowodorek metylofenidatu (40 mg/70 kg) stosując układ międzygrupowej podwójnie ślepej próby krzyżowej obejmujący dwie lub trzy ośmiogodzinne sesje dragowe przeprowadzone w dwumiesięcznych odstępach. Trzydziestu sześciu ochotników przypisano losowo do przejścia albo dwóch sesji (N=30) albo trzech (N=6). Grupa 30 ochotników była następnie losowo rozdzielana do otrzymania na pierwszej sesji psilocybiny lub metylofenidatu (15 na grupę), z alternatywą podania dragu na drugiej sesji. Pozostałych sześciu ochotników otrzymało metylofenidat na pierwszych dwóch sesjach i niezaślepioną psilocybinę na sesji trzeciej. Celem tego warunku było głównie przesłonienie projektu badań uczestnikom i obserwatorom (patrz sekcja "Oczekiwania"), a dane od tych sześciu uczestników nie zostały wykorzystane w analizach statystycznych; jakkolwiek, dane te były generalnie spójne z wynikami opisanymi w tym raporcie. Pomiary wynikowe otrzymane na przestrzeni sesji obejmowały ciśnienie krwi i oceny obserwatora zachowania i nastroju uczestników. Po około 7 godzinach po spożyciu leku (gdy ustąpiły główne efekty dragu), uczestnicy wypełniali kilka ankiet opracowanych do ocenienia różnych aspektów doświadczenia halucynogennego (opisane poniżej). Obserwacyjne pomiary szacowane przed i po dwóch miesiącach po każdej sesji dragowej zawierały miary symptomów psychiatrycznych, miary osobowości, jakości życia, i życiowego doświadczenia mistycznego. Jedno roczne szacowanie uzupełniające wciąż w toku.

Postaci leku

Psilocybina i metylofenidat zostały podane w identycznie wyglądających, nieprzejrzystych kapsułkach żelatynowych rozmiaru 0 z około 180 ml wody. Jako wysoka bezpieczna dawka została wybrana dawka psilocybiny (30 mg/70 kg) bazując na badaniach niezaślepionych (Malitz et al. 1960 ²²; Metzner et al. 1965 ²⁶; Leuner 1981 ²¹) oraz zaślepionych (Pahnke 1963 ²⁹, 1969 ³¹) przeprowadzonych z halucynogennie naiwnymi osobnikami w latach 1950-1960. Dawka metylofenidatu (40 mg/70 kg) została wybrana dla porównania stanu ponieważ jest wysoką, dyskryminowalną lecz bezpieczną dawką, posiada początkowe efekty subiektywne i czas trwania podobne do psilocybiny, i wytwarza pewne efekty subiektywne (np. pobudliwość, nerwowość, i/lub podwyższony nastrój pozytywny) pokrywające się z efektami psilocybiny (Chait 1994 ³; Rush et al. 1998 ⁴³; Kollins et al. 1998 ¹⁹).

Spis Tresci

Spotkania z obserwatorem przed i po sesjach

Główny obserwator spotykał każdego uczestnika cztery razy przed jej lub jego pierwszą sesją (łącznie 8 godzin) i cztery razy po każdej sesji (łącznie 4 godziny). Głównym celem spotkań uczestnik-obserwator było wykształcenie i utrzymanie dobrych stosunków i zaufania, które uważa się, że minimalizują ryzyko niekorzystnych reakcji na psilocybinę (Metzner et al. 1965 ²⁶). W czasie tych spotkań rewidowane były historia życia uczestnika i obecna sytuacja życiowa. Przygotowanie uczestników przez obserwatorów wyraźnie zawierało oczekiwania obserwatorów, że doświadczenia sesji dragowej mogą zwiększyć świadomość osobistą i wgląd, jednakże, nie wspominało nawet o kryteriach stosowanych do oceniania doznań mistycznych. Wszystkim uczestnikom badań jako obserwatorzy służyli, odpowiednio, główny i pomocniczy, mężczyzna, psycholog kliniczny (W.R.) z długim wcześniejszym doświadczeniem nadzorowania sesji halucynogennych oraz kobieta, wyszkolona klinicznie pracowniczka socjalna (M.C.).

Sesje lekowe

Uczestnicy byli poinstruowani o zjedzenie niskotłuszczowego śniadania przed stawieniem do oddziału badawczego o godzinie 08:00, około 1 h przed podaniem leku. Pobierana była próbka moczu do zweryfikowania statusu wolny od narkotyków i uczestników zachęcano do zrelaksowania się i zastanowienia przed podaniem leku. Ośmio godzinne sesje lekowe przeprowadzane były w estetycznym otoczeniu podobnym do pokoju dziennego zaprojektowanego specjalnie do badań. Przez całą sesję z jednym uczestnikiem obecnych było dwoje obserwatorów. Przez większą część sesji uczestnika zachęcano do leżenia na kanapie, używania osłony na oczy blokującej zewnętrzne rozproszenia wzrokowe, oraz zastosowanie słuchawek, przez które leciał program muzyki klasycznej. Dla wszystkich uczestników na wszystkich sesjach grany był ten sam program muzyczny. W czasie sesji uczestników zachęcano do skupienia uwagi na doznaniach wewnętrznych. Jeśli uczestnik relacjonował znaczny strach lub niepokój, obserwatorzy zapewniali wsparcie werbalne lub fizyczne (np. wspierający dotyk ręki lub ramienia). Sesje były nagrywane na video i około 25% została zrewidowana przez pierwszego autora celem weryfikacji procedur sesji.

Oczekiwania

Powszechnie uważa się, że oczekiwania odgrywają dużą rolę w efektach jakościowych halucynogenów (Metzner et al. 1965 ²⁶). Pewne skutki oczekiwaniowe są nieuniknione, ponieważ nieetycznie byłoby nie informować zarówno uczestników jak i obserwatorów sesji o zakresie możliwych efektów halucynogenów. Ponadto wielu uważa, że etyczne podanie halucynogenu wymaga, by sesje monitorowane były przez osoby zaznajomione z tak odmienionymi stanami świadomości (Masters i Houston 1966 ²⁴; Roberts 2001 ⁴¹; Stolaroff 2001 ⁴⁹). Tak oto, przekonania obserwatorów sesji wprowadzają kolejne źródło oczekiwań. Choć nie było możliwe całkowite wyeliminowanie tego rodzaju efektów oczekiwaniowych, możliwe było ich znaczne zredukowanie badając uczestników nie posiadających osobistych historii stosowania halucynogenów, badając tylko jednego uczestnika na raz, i stosując projekt badawczy i zestawy instruktażowe, spełniające wymaganie, że sesje mogły obejmować podanie nie tylko szerokiego zakresu dawek psilocybiny, lecz również gamy nowatorskich leków, z których pewne mogą wytwarzać efekty pokrywające się z tymi wytwarzanymi przez psilocybinę. Efekty oczekiwania były również zredukowane, ponieważ projekt eksperymentu był w dalszej części przesłonięty zarówno przed uczestnikami jak i obserwatorami, którzy nie byli świadomi, który lub jak wielu uczestników mogło mieć ostateczną, niezaślepioną sesję psilocybiny (patrz "Instrukcje dla uczestników i obserwatorów").

Spis Tresci

Instrukcje dla uczestników i obserwatorów

Uczestnicy i obserwatorzy byli poinformowani, że uczestnicy będą mieć dwie albo trzy sesje, oraz że przynajmniej na jednej sesji otrzymają średnią lub wysoką dawkę psilocybiny. Zostali poinformowani, że na sesjach, na których nie była podana średnia lub wysoka dawka psilocybiny może być podane nieaktywne placebo, niska dawka psilocybiny i różne dawki jedenastu innych leków mogących wytwarzać rozmaite efekty (dekstrometorfan, nikotyna, difenhydramina, kofeina, metylofenidat, amfetamina, kodeina, alprazolam, diazepam, triazolam, lub sekobarbital). Po zebraniu danych dwa miesiące po drugiej sesji, sześciu uczestników, którzy otrzymali metylofenidat na pierwszej i drugiej sesji zostało poinformowanych, że mogłoby mieć trzecią sesję obejmującą podanie średniej lub wysokiej dawki psilocybiny. Te sześć sesji było jedynymi niezaślepionymi sesjami. By pomóc skupić się uczestnikom na swych doznaniach w czasie sesji, nie byli proszeni o odgadnięcie czy otrzymali psilocybinę, czy nie. Jednakże, obserwatorzy wypełniali formularz rejestrujący ich przypuszczenia odnośnie zawartości kapsułek około 7 godzin po ich podaniu, lecz nim uczestnik wypełnił szczegółowy kwestionariusz określający jego lub jej doznania. Uczestnikom nie podano o tym informacji, ani o żadnych innych ocenach obserwatora.

Pomiary zebrane na sesji

Dziesięć minut przed, oraz 30, 60, 90, 120, 180, 240, 300, i 360 minut po podaniu kapsułki, uzyskiwane były oceny obserwatora, ciśnienie krwi, i rytm serca.

Ciśnienie krwi i rytm serca
Ciśnienie krwi (systoliczne, diastoliczne, i średnie ciśnienie tętnicze przy pomocy metody oscylometrycznej z rękawem do pomiaru umieszczonym na ręku), a rytm serca monitorowany był przy użyciu Non-Invasive Patient Monitor Model 507E (Criticare Systems, Waukesha, WI, USA).

Kwestionariusz oceny obserwatora
W tych samych punktach czasowych, w których pobierane były pomiary fizjologiczne, dwóch obserwatorów sesji wypełniało Kwestionariusz Oceny Obserwatora, który wiązał się z ocenieniem lub opunktowaniem 20 wymiarów zachowania lub nastroju uczestnika (Tabela 1). Wymiary wyrażone w Tabeli 1 jako wyniki szczytowe oceniane były w pięciopunktowej skali od 0 do 4. Wymiary wyrażone w Tabeli 1 jako całkowity czas trwania oceniane były jako przybliżona ilość minut od ostatniej oceny. Dane były średnią ocen dwóch obserwatorów w każdym punkcie czasowym.

Pomiary zebrane 7 godzin po podaniu leku

Po około 7 godzinach po podaniu kapsułki, gdy główne efekty leku ustąpiły, uczestnicy wypełniali trzy kwestionariusze uzyskane empirycznie (tj. poprzez analizę czynnika) oceniające subiektywne efekty leku i dwa kwestionariusze oceniające doznanie mistyczne, jak opisano niżej. Uczestnicy zazwyczaj wypełniali te kwestionariusze w 40 minut.

Skala oceny halucynogenności
Ten 99 pozycjowy kwestionariusz, który został opracowany do ukazania wrażliwości na halucynogen N,N-dimetylotryptaminę (Strassman et al. 1994 ⁵⁰; Riba et al. 2001 ³⁷), składa się z sześciu podskal oceniających różne aspekty efektów halucynogennych (intensywność, somaestezja, wpływ, postrzeganie, poznanie i wola).

APZ
APZ (Abnormer Psychischer Zustand = Altered State of Consciousness = Odmieniony Stan Świadomości) jest 72 pozycjowym kwestionariuszem opracowanym do mierzenia odmienionych stanów świadomości wywołanych lekiem (np. DMT lub psilocybina) lub nie-lekowymi (np. deprywacja percepcyjna, hipnoza, sensoryczne przeciążenie) manipulacjami (Dittrich 1998 ⁵). Trzy główne skale na APZ to OSE (oceaniczna bezgraniczność, stan powszechny w klasycznych doświadczeniach mistycznych obejmujący poczucie jedności i transcendencji czasu i przestrzeni), AIA (lęk przed rozpadem ego, dysforyczne odczucia podobne do tych z pewnych "bad tripów" opisanych przez użytkowników halucynogenów), oraz VUS (wizjonerska restrukturalizacja), która zawiera pozycje na pseudo-halucynacje wzrokowe, iluzje, oraz synestezje). Dane na każdej skali były wyrażone jako proporcja maksymalnie możliwego wyniku.

Inwentarz Centrum Badań Uzależnień
Addiction Research Center Inventory (ARCI). ARCI zostało opracowane do rozróżnienia subiektywnych efektów pośród kilku klas psychoaktywnych leków obejmujących halucynogeny (Haertzen 1966 ¹¹). Krótki formularz ARCI składa się z 49 pytań prawda/fałsz i zawiera pięć głównych skal: dietyloamid kwasu lizergowego (LSD, skala wrażliwości na halucynogen, która często interpretowana jest jako umożliwiająca pomiar zmian dysforycznych); pentobarbital, chlorpromazyn, oraz grupa alkoholowa (PCAG, skala wrażliwości na uspokojacze); grupa benzedryny (BG); skale amfetaminy (A) (skale wrażliwości na amfetaminę); oraz grupa morfinowo benzedrynowa (MBG, często tłumaczona jako pomiar euforii)(Martin et al. 1971 ²³; Jasinski 1977 ¹⁸). Uczestnicy byli poinstruowani do odpowiedzenia na pytania z ARCI w odniesieniu do efektów, jakich doświadczyli po otrzymaniu kapsułek tamtego ranka.

Kwestionariusz Stanów Świadomości
Ten 100 pozycjowy kwestionariusz jest oceniany na sześciopunktowej skali [0=brak, zupełnie wcale; 1=tak nieznacznie, że nie można zdecydować; 2=nieznacznie; 3=umiarkowanie; 4=mocno (odpowiednik w stopniu do wszelkiego wcześniejszego silnego doznania lub tego rodzaju oczekiwanie); oraz 5=ekstremalnie (bardziej niż kiedykolwiek przedtem w życiu i mocniej niż 4)]. Czterdzieści trzy pozycje w tym kwestionariuszu tworzyły aktualną wersję Kwestionariusza Doznania Mistycznego Pahnke'go-Richards'a (Pahnke 1969 ³¹; Richards 1975 ³⁸), który został opracowany do oceniania doświadczeń mistycznych, stosowany jako główny pomiar wynikowy w Eksperymencie Udany Piątek - Good Friday Experiment (Pahnke 1963 ²⁹; Doblin 1991 ⁷), i wykazano że jest czuły na inne halucynogeny (Turek et al. 1974 ⁵¹; Richards et al. 1977 ³⁹). Kwestionariusz ten oparty jest na klasycznej, opisowej pracy Stace'a (1960 ⁴⁷) nad doświadczeniami mistycznymi i psychologią religii, i stanowi skalę ocen dla każdej z siedmiu dziedzin doświadczeń mistycznych: jedność wewnętrzna (czysta świadomość; zlewanie się z najwyższą rzeczywistością); jedność zewnętrzna (jedność wszystkich rzeczy; wszystkie rzeczy są żywe; wszystko jest jednym); transcendencja czasu i przestrzeni; niewysłowioność i paradoksalność (stwierdzenie trudności opisania doznania słowami); poczucie świętości (podziw); jakość intelektualna (stwierdzenie intuicyjnej wiedzy najwyższej rzeczywistości); i głębokie odczucie pozytywnego nastroju (radość, pokój, i miłość). Określone pozycje każdej ze skal Kwestionariusza Doznania Mistycznego Pahnke'go-Richards'a dostępne są online jako Elektroniczny Materiał Uzupełniający, Tabela 1. Dane na każdej skali były wyrażone jako proporcja maksymalnie możliwego wyniku. Bazując na poprzednich badaniach (Pahnke 1969 ³¹), kryteria określające ochotnika jako posiadającego "kompletne" doświadczenie mistyczne były takie, że wynik na każdej z kolejnych skal musiał wynosić przynajmniej 0,6: skala jedności (czy to wewnętrznej czy zewnętrznej, którakolwiek była większa), transcendencja czasu i przestrzeni, niewysłowioność, poczucie świętości, jakość intelektualna, oraz nastrój pozytywny. Pozostałe 57 pozycji w tym kwestionariuszu służyło jako pozycje rozpraszające.

Skala Mistycyzmu
Ten 32 pozycjowy kwestionariusz został opracowany do ocenienia głównych doświadczeń mistycznych (Hood et al. 2001 ¹⁶; Spilka et al. 2005 ⁴⁶). Skala Mistycyzmu została obszernie zbadana, demonstrując uogólnienia międzykulturowe, i jest odpowiednio uznawana w dziedzinie psychologii religii (Hood et al. 2001 ¹⁶; Spilka et al. 2005 ⁴⁶), lecz nie była przedtem stosowana do oceniania zmian po doświadczeniu narkotycznym. Mierzony jest całkowity wynik oraz trzy współczynniki czerpane empirycznie; interpretacja (odpowiadająca trzem mistycznym wymiarom opisanym przez Stace'a (1960 ⁴⁷): jakość intelektualna, głęboko odczuwalny nastrój pozytywny, oraz świętość); mistycyzm introwertywny (odpowiadający u Stace'a wymiarom wewnętrznej jedności, transcendencji czasu i przestrzeni, oraz niewysłowioności); oraz mistycyzm ekstrawertywny (odpowiadający wymiarowi jedności wszystkich rzeczy/wszystkie rzeczy są żywe). Pozycje były oceniane na dziewięciopunktowej skali (-4=ten opis jest całkowitą nieprawdą dotyczącą mojego doświadczenia lub doświadczeń; 0=nie mogę zdecydować; oraz +4=ten opis jest całkowitą prawdą dotyczącą mojego doświadczenia lub doświadczeń). Przy wersji kwestionariusza stosowanego 7 godzin po podaniu leku, uczestników poinstruowano o wypełnienie kwestionariusza w odniesieniu do ich doświadczeń po otrzymaniu kapsułek tamtego ranka.

Spis Tresci

Pomiary zebrane 2 miesiące po sesji

W 7 do 8 tygodnia po każdej sesji i przed jakąkolwiek dodatkową sesją uczestnicy powracali do obiektu badawczego i wypełniali serie kwestionariuszy w celu ocenienia potencjalnie utrzymujących się zmian postawy, nastrojów, lub zachowania jak i potencjalnych zmian w standaryzowanych pomiarach osobowości, nastroju, i duchowości. Uczestnicy zazwyczaj wypełniali te kwestionariusze w około 75 min.

Mniej więcej w tym samym czasie, przez telefon uzyskiwane były od obserwatora społecznego oceny uczestników nastawienia i zachowania. Poniżej opisano pomiary wynikowe z tego okresu.

Kwestionariusz Utrzymujących się Efektów
Ten 89 pozycjowy kwestionariusz wnosił informacje o zmianach w nastawieniu, nastroju, zachowaniu, i doświadczeniu duchowym, który, na podstawie poprzednich badań (Pahnke 1963 ²⁹, 1969 ³¹; Doblin 1991 ⁷; Richards et al. 1977 ³⁹), mógłby być czuły prawdopodobnie na efekty psilocybiny 2 miesiące po sesji. Osiemdziesiąt sześć pozycji było ocenianych na sześciopunktowej skali (0=brak, zupełnie wcale; 1=tak nieznacznie, że nie można zdecydować; 2=nieznacznie; 3=umiarkowanie; 4=mocno; oraz 5=ekstremalnie (bardziej niż kiedykolwiek przedtem w życiu i mocniej niż 4). Sześćdziesiąt sześć pozycji pochodziło od Pahnke'go (1963 ²⁹, 1969 ³¹), a 20 pozycji było nowych. Dla celów podsumowujących wyniki przed analizą danych, 61 z 86 pozycji zostało określonych jakby były jednoznacznie podzielone na sześć kategorii: pozytywne postawy dotyczące życia i/lub siebie, negatywne postawy dotyczące życia i/lub siebie, pozytywne zmiany nastroju, negatywne zmiany nastroju, altruistyczne/pozytywne skutki społeczne, oraz antyspołeczne/negatywne skutki społeczne. Sześciu oceniających niezależnie posortowało 61 pozycji na sześć kategorii. Trzy pozycje zostały wykluczone ponieważ mniej niż pięciu z sześciu oceniających zgodziło się na kategorie. Dla pozostałych 58 pozycji, przynajmniej pięciu z sześciu oceniających zgodziło się z przydziałem każdej pozycji do każdej kategorii, wskazując trafność deskryptorów kategorii. Deskryptory kategorii oraz ilość pozycji związana z każdą kategorią były następujące: pozytywne postawy dotyczące życia i/lub siebie (17 pozycji), negatywne postawy dotyczące życia i/lub siebie (17 pozycji), pozytywne zmiany nastroju (4 pozycje), negatywne zmiany nastroju (4 pozycje), altruistyczne/pozytywne skutki społeczne (8 pozycji), oraz antyspołeczne/negatywne skutki społeczne (8 pozycji). Dwie dodatkowe kategorie zawierały po jednej pozycji każda: pozytywna zmiana zachowania oraz negatywna zmiana zachowania. W celu punktacji, wyniki ośmiu kategorii bazujące na wszystkich 60 pozycjach wyrażone zostały jako procent maksymalnie możliwego wyniku. Pozycje w każdej z kategorii Kwestionariusza Utrzymujących się Efektów (Persisting Effects Questionnaire) dostępne są online jako materiał uzupełniający, Tabela 2. Pozostałe 23 pozycje kwestionariusza, które nie łatwo pasowały do kategorii odzwierciedlały głównie aspekty duchowości i doświadczenia mistycznego; dziedziny te zostały scharakteryzowane innymi pomiarami wynikowymi.

Kwestionariusz zawierał również trzy pytania: (1) Jak osobiście znaczące było doświadczenie? (oceniane 1=nie bardziej niż rutynowe, doznania codzienne; 2=podobne do ważnych doznań występujących średnio raz lub kilka razy tygodniowo; 3=podobne do ważnych doznań występujących średnio raz w miesiącu; 4=podobne do ważnych doznań występujących średnio raz w roku; 5=podobne do ważnych doznań występujących średnio raz na 5 lat; 6=pośród 10 najbardziej znaczących doznań mojego życia; 7=pośród 5 najbardziej znaczących doznań mojego życia; oraz 8=pojedyńcze najbardziej znaczące doświadczenie mojego życia), (2) Wskaż w jakim stopniu doświadczenie to miało dla ciebie znaczenie duchowe (oceniane 1=wcale, 2=nieznacznie, 3=umiarkowanie, 4=bardzo dużo, 5=pośród 5 najbardziej znaczących duchowo doświadczeń mojego życia, oraz 6=pojedyncze najbardziej znaczące duchowo doświadczenie mojego życia). (3) Czy uważasz, że doświadczenie i kontemplacja tego doświadczenia doprowadziły do zmiany twego obecnego poczucia osobistego dobrobytu lub życiowej satysfakcji (oceniane +3=bardzo mocno podwyższone, +2=umiarkowanie podwyższone, +1=nieznacznie podwyższone, 0=bez zmiany, -1=nieco zmniejszone, -2=umiarkowanie zmniejszone, -3=bardzo mocno zmniejszone)?

Kwestionariusz ten był przedstawiany po rozpoczęciu badania i był wypełniany przez wszystkich 24 spośród 30 uczestników, którzy następnie otrzymali na pierwszych dwóch sesjach psilocybinę oraz metylofenidat w kolejności przeciwważonej (12 uczestników w każdym z dwóch zarządzeń leku).

Całożyciowa Skala Mistycyzmu
Całożyciowa wersja poprzednio opisanego kwestionariusza instruowała uczestników do odpowiedzenia na pytania w odniesieniu do ich całkowitego doświadczenia życiowego. Kwestionariusz ten był wypełniany przy wstępnej selekcji i 2 miesiące po każdej sesji.

Skala Transcendencji Duchowej
Ten 24 pozycjowy kwestionariusz ocenia konstrukt, który odzwierciedla wysiłek osoby, potrzebny do stworzenia ogólnego zrozumienia osobistego znaczenia w jego lub jej życiu i przedstawiany był by zademonstrować ogół międzykulturowy (Piedmont 1999 ³², 2005 ³³, 2006 ³⁴; Piedmont i Leach 2002 ³⁵). Punktowany był wynik całkowity i trzy czynniki czerpane empirycznie: spełnienie modlitwy, uniwersalność, oraz podłączoność. Kwestionariusz ten był wypełniany przy selekcji wstępnej oraz 2 miesiące po każdej sesji.

NEO inwentarz osobowości (NEO PI-R)
Ten 241 pozycjowy kwestionariusz, który wypełniano na komputerze, pozwalał na ocenienie pięciu głównych czynników osobowości: neurotyczność, ekstrawersję, otwartość, ugodowość oraz skrupulatność (Costa i McCrae 1992 ⁴). Kwestionariusz ten wypełniany był przy selekcjonowaniu oraz 2 miesiące po każdej sesji.

Rozszerzony Formularz Skali Afektu Pozytywnego i Negatywnego (PANAS-X - Positive and Negative Affect Schedule Expanded Form)
Ten 60 pozycjowy kwestionariusz pozwala ocenić dwa powszechnie ogólne czynniki (afekt pozytywny i afekt negatywny) stanowiące większość sprzeczności przy samo-ocenianym afekcie (Watson i Clark 1994 ⁵⁴, 1997 ⁵⁵). Wersja zastosowanego kwestionariusza instruowała uczestników do odpowiedzenia na pytania bazując na tym jak przeciętnie się czują. Kwestionariusz ten był wypełniany przy selekcjonowaniu oraz 2 miesiące po każdej sesji.

Oceny obserwatora społecznego, zmian w zachowaniu i nastawieniu uczestników
Po przyjęciu do badania, każdy uczestnik wyznaczał trzy dorosłe osoby, po których oczekiwano ciągłego kontaktu z uczestnikiem (np. członkowie rodziny, przyjaciele, lub współpracownicy/koledzy z pracy) tak by mogli obserwować zmiany w zachowaniu i nastawieniu uczestników mogące wystąpić w czasie badania. Oceny tych wyznaczonych osób zbierano podczas rozmowy telefonicznej przeprowadzonej około tydzień po tym jak uczestnik został przyjęty do badań i 7 do 8 tygodni po każdej sesji lekowej. Ankieter nie dostarczał społeczności ochotnika informacji o uczestniku. Ponadto, większość rozmów (60%) została przeprowadzona przez asystenta badań, który nigdy nie spotkał uczestnika i nic nie wie o doznaniach uczestnika w czasie sesji lekowej. Zorganizowana rozmowa polegała na proszeniu oceniającego o ocenienie zachowania i postaw ochotnika stosując dziesięciopunktową skalę (od 1=zupełnie nic, do 10=ekstremalnie) na 11 wymiarów, zidentyfikowanych w poprzednich badaniach (Pahnke 1963 ²⁹; Richards et al. 1977 ³⁹; Doblin 1991 ⁷) jako możliwie czułych na efekty psilocybiny. Ocenianymi wymiarami były: spokój wewnętrzny, cierpliwość, pogodny humor/żartobliwość, elastyczność mentalna, optymizm, niepokój, spostrzegawczość interpersonalna i troskliwość, negatywne wyrażanie złości, współczucie/troska społeczna, wyrażanie pozytywnych emocji (np. radości, miłości, wdzięczności), oraz wiara w siebie. Przy pierwszej sposobności oceniania, mającej miejsce wkrótce po przyjęciu do badań, oceniających poinstruowano by opierać swe oceny na obserwacjach i rozmowach z uczestnikiem z ostatnich 3 miesięcy. Przy kolejnych ocenach, które miały miejsce 7 do 8 tygodni po każdej sesji, oceniającym opowiadano ich poprzednie oceny i instruowano do ocenienia uczestnika na podstawie interakcji z ostatnich kilku tygodni. Dane z każdej rozmowy z każdym oceniającym były obliczane jako wynik całkowity, z niepokojem i złością punktowanymi negatywnie. Zmiany w zachowaniu i postawie uczestników po sesjach lekowych były wyrażane jako średni wynik zmiany od poprzedniego oceniania przez oceniających.

Brak odbytej rozmowy przez wszystkich trzech oceniających po jednej z sesji lekowych zakończył się eliminacją 4 z 30 uczestników, którzy otrzymali na pierwszych dwóch sesjach psilocybinę i metylofenidat w kolejności przeciwważonej. Z 52 możliwości oceniania 26 uczestników, większość (83%) obejmowała rozmowy ze wszystkimi trzema oceniającymi przy każdej sposobności do oceniania, resztę rozmów przeprowadziło dwoje oceniających.

Analiza danych

Dane zostały przeanalizowane statystycznie dla 30 uczestników, którzy na pierwszych dwóch sesjach otrzymali psilocybinę i metylofenidat w kolejności przeciwważonej.

Kwestionariusz oceny psychologicznej i obserwatora stosowany podczas sesji
Przeprowadzone zostały dwa zestawy analiz. Dla pierwszej, zastosowana była dwuczynnikowa analiza niezgodności dla leku (psilocybiny i metylofenidatu) i czasu (10 minut przed oraz 0.5, 1, 1.5, 2, 3, 4, 5 oraz 6 godzin po podaniu kapsułki) jako czynników wewnątrzobiektowych. Błąd średni kwadratowy dla interakcji lek ^_x czas był następnie wykorzystany do przeprowadzenia testów post-hoc Tukey'a na naprawdę istotne różnice (HSD-honestly significant differences) porównujących psilocybinę i metylofenidat w każdym punkcie czasowym po podaniu leku. Dla drugiego zestawu analiz, wyniki szczytowe w przebiegu czasu zostały określone jako maksymalna wartość od 0,5 do 6 godzin po podaniu kapsułki, a pomiary zebrane okresowo (tj. minuty uśpienia i minuty mówienia) zostały zsumowane z ośmiu pokapsułkowych punktów czasowych. Do porównania warunków psilocybiny i metylofenidatu zastosowano parowane testy-t.

Pomiary zebrane 7 godzin po podaniu leku
Parowane testy-t zostały zastosowane do porównania warunków psilocybiny i metylofenidatu dla trzech pomiarów subiektywnych efektów leku (Skala Oceny Halucynogenności, APZ, oraz Inwentarz Centrum Badań Uzależnień) i dla dwóch kwestionariuszy oceniających doświadczenie mistyczne (Kwestionariusz Stanów Świadomości i Skala Mistycyzmu).

Pomiary zebrane 2 miesiące po sesji (analiza danych)
Parowane testy-t zostały zastosowane do porównania warunków psilocybiny i metylofenidatu dla 24 uczestników, którzy wypełnili Kwestionariusz Utrzymujących się Efektów oraz 26 uczestników, dla których kompletne dane zostały uzyskane od obserwatora społeczności z ocen zmian w postawie i zachowaniu uczestników.

Pozostałe cztery kwestionariusze wypełniono 2 miesiące po sesji (NEO, PANAS-X, Całożyciowa Skala Mistycyzmu, Skala Transcendencji Duchowej) dostarczając ogólne pomiary osobowości, afektu, i duchowości mogące wynikać z przeniesienia efektów z post-sesji 1 na post-sesję 2. Zatem, dane te zostały przeanalizowane przy zastosowaniu następujących zaplanowanych porównań: (1) porównanie (test t) danych uzyskanych przy wstępnej selekcji do grupy uczestników, którzy otrzymali psilocybinę na sesji 1 (N=15) z tymi dla grupy, która otrzymała na sesji 1 metylofenidat (N=15), (2) porównanie (test t) danych po sesji 1 dla grupy uczestników, która otrzymała psilocybinę na sesji 1 (N=15) z grupą, która na sesji 1 otrzymała metylofenidat (N=15), oraz (3) porównanie (parowane testy t) danych po sesji 1 z danymi po sesji 2 dla grupy uczestników, która otrzymała metylofenidat na sesji 1 i psilocybinę na sesji 2 (N=15).

Spis Tresci

Wyniki

Integralność procedur zaślepionych

Integralność procedur zaślepionych była oceniana przez kwestionariusz wypełniany przez obserwatorów po każdej sesji, na której odgadywali zawartość kapsułki oraz przez kwestionariusz wypełniany pod koniec badań, w którym dostarczali swych przypuszczeń o projekcie badań. Ogólnie, 23% sesji było błędnie zaklasyfikowanych przez jednego lub obu obserwatorów (metylofenidat rozpoznany jako psilocybina lub psilocybina rozpoznana jako coś innego niż psilocybina). Współczynnik błędnego zaklasyfikowania głównego i najbardziej doświadczonego obserwatora wynosił 17%. Większość pomyłek błędnego zaklasyfikowania obejmowała ocenienie sesji metylofenidatu jako psilocybinowej. Interesujące jest odnotowanie, że nawet główny obserwator oceniał czasami stan po wysokiej dawce psilocybiny, jako coś innego niż psilocybina. Na dwie z trzech okazji gdy to się stało, uczestnicy ocenili później swe doznania jako spośród pięciu najbardziej znaczących i ważnych duchowo doświadczeń ich życia. Obserwacje te sugerują, że doznania opisane w czasie sesji psilocybinowej nie były jedynie artefaktami oczekiwań lub sugestii obserwatora.

Na zakończenie badań, główny obserwator i asystent obserwatora wypełniali kwestionariusz odprawiający, w którym dostarczali swych przypuszczeń o projekcie badań. Obaj obserwatorzy uważali, że został podany przedział dawek psilocybiny jak również inne leki lub placebo. Przypuszczano, że kofeina, dekstrometorfan, oraz difenhydramina są innymi podanymi lekami, a główny obserwator wyraźnie sądził, bazując na swym wcześniejszym doświadczeniu klinicznym, że metylofenidat nie został podany. Tak więc, wywnioskowaliśmy, że zaślepione procedury ogólnie były wystarczająco utrzymane pomimo różnic w farmakologicznych profilach psilocybiny i metylofenidatu.

Ciśnienie krwi, rytm serca, i oceny obserwatora w przebiegu sesji

Zarówno psilocybina jak i metylofenidat wytwarzały znaczące i regularnie spokrewnione czasowo efekty. Dla obu leków, początek znacznego ciśnienia krwi i efektów ocenionych przez obserwatora występował albo w 30 albo w 60 min oceniania, z efektami szczytującymi generalnie od 90 do 180 min i przez resztę sesji opadającymi ku poziomom z przed podania leku (Rys. 1). Rytm serca wzrósł o około 10 bpm dla obu leków i przez całą sesję pozostawał znacznie podwyższony ponad wartość z przed-leku. W czasie sesji ochotnicy mieli, jak pokazano, bardzo nisko ocenioną senność/uspokojenie i niepokój, przy braku różnic między warunkami psilocybiny i metylofenidatu (Tabela 1). Ochotnicy znacznie więcej minut rozmawiali z obserwatorami po metylofenidacie niż po psilocybinie (72 vs 51 min, w czasie 6 godzin po przyjęciu kapsułki), choć po psilocybinie mieli więcej kontaktu fizycznego (np. trzymanie za rękę) z obserwatorem (24 vs 58 min) oraz wyższe współczynniki szczytowe stymulacji/pobudzenia oraz spontanicznej aktywności ruchowej (Rys. 2; Tabela 1). Warto zauważyć, że w czasie sesji psilocybinowych, uczestników oceniono jako mniej reagujących na pytania, daleko od zwykłej rzeczywistości, oraz okazujących większą emocjonalność, co znajduje odzwierciedlenie w ocenach szczytowych łzawienia/płakania, niepokoju/przestraszenia, radości/intensywnego szczęścia, oraz pokoju/harmonii (Rys. 2; Tabela 1).

Rys. 1 Wewnątrz sesyjny przebieg czasowy skutków psilocybiny i metylofenidatu. Ciśnienie krwi (systoliczne i diastoliczne) oraz oceny obserwatora (średnia całkowitego efektu leku) jako funkcja czasu od przyjęcia kapsułki (czas 0=przed przyjęciem leku). Punkty danych są średnimi ukazującymi w nawiasie ±1 SEM (N=30). Punkty zapełnione wskazują różnicę znaczącą (Tukey HSD) od stanu przed podaniem leku (czas 0). Rysunek ukazuje, że w porównaniu do metylofenidatu, psilocybina wytwarza umiarkowanie większe podwyższenie ciśnienia krwi lecz znacznie wyższe oceny obserwatora całkowitego efektu leku.

Tabela 1. Oceny obserwatora zachowania i nastroju ochotnika w czasie sesji.
Oceniany opis	Metylofenidat	Psilocybina	Wartość P
Efekty szczytowe (maksymalny wynik=4)
Całkowity efekt leku	1,10 (0,15)	3,13 (0,16)	<0,001
Senność / uspokojenie	0,17 (0,07)	0,10 (0,05)	N.Z.
Niewrażliwość na pytania	0,07 (0,05)	0,58 (0,20)	<0,05
Lęk lub przestraszenie	0,42 (0,09)	1,05 (0,17)	<0,01
Pobudzenie / podniecenie	0,68 (0,12)	1,42 (0,26)	<0,001
Dystans od zwykłej rzeczywistości	1,12 (0,16)	3,12 (0,14)	<0,001
Idee odniesienia / myślenie paranoidalne	0 (0)	0,17 (0,09)	N.Z.
Ziewanie	0,05 (0,03)	1,18 (0,23)	<0,001
Łzawienie / płakanie	0,77 (0,13)	1,38 (0,21)	<0,001
Nudności	0,12 (0,06)	0,42 (0,11)	<0,01
Spontaniczna aktywność ruchowa	0,53 (0,17)	1,02 (0,23)	<0,05
Niespokojność / ruchliwość	0,18 (0,07)	0,27 (0,08)	N.Z.
Radość / intensywne szczęście	0,63 (0,15)	2,03 (0,22)	<0,001
Pokój / harmonia	0,92 (0,15)	1,90 (0,20)	<0,001
Całkowity czas trwania w minutach (maksymalny wynik=360)
Rozmawianie z obserwatorem	72,0 (4,8)	50,9 (2,2)	<0,001
Przemowa całkowita	122,2 (10,7)	106,0 (10,7)	N.Z.
Wokalizacja niejęzykowaa	2,2 (1,3)	16,1 (4,5)	<0,01
Kontakt fizyczny z obserwatoremb	23,7 (4,7)	57,6 (8,0)	<0,001
Sen	0,5 (0,3)	0,2 (0,2)	N.Z.
Silny lęk	0,7 (0,3)	5,6 (2,7)	N.Z.
Dane są wynikami średnimi z jednym SEM pokazanym w nawiasie (N=30) (SEM=standardowy błąd pomiaru wyniku) N.Z. nie znaczący a Na przykład, nucenie, wzdychanie, śmiech b Na przykład, uspokajający dotyk

Efekty leku i pomiary mistycyzmu zebrane 7 godzin po podaniu leku

Kwestionariusze wrażliwości na halucynogen
Trzy kwestionariusze opracowane dla wrażliwości na leki halucynogenne ukazały różnice między psilocybiną a metylofenidatem (Tabela 2). Wszystkie sześć skal Skali Współczynnika Halucynogenności, wszystkie trzy skale Kwestionariusza APZ, oraz skala LSD z ARCI były znacznie wyższe po psilocybinie niż po metylofenidacie. Różnice te odzwierciedlały fakt, że po psilocybinie, uczestnicy doświadczali zmienności nastroju, afektu, oraz poznawanie typowe dla leków halucynogennych. Obejmowały one zmiany postrzegania (np. pseudohalucynacje wzrokowe, iluzje, oraz synestezje), chwiejność nastrojów (np. uczucia transcendencji, żal, radość, oraz/lub niepokój), i zmiany poznania (np. znaczenie sensu i/lub idee odniesienia).

Zróżnicowany układ wyników wystąpił na innych skalach ARCI. Podskala PCAG, która jest wyczulona na leki uspokajające, była wyższa po psilocybinie. Interesujące jest odnotowanie, że dwie skale pobudzenia ukazały przeciwne efekty. Skala amfetaminy (A), opracowana do ukazania związanej z dawką wrażliwości na amfetaminę, była znacznie wyższa po psilocybinie niż po metylofenidacie. Jednakże, skala grupy benzedryny (BG), mierząca indukowane amfetaminą wzrosty w samokontroli, sprawności i koncentracji, była znacznie wyższa po metylofenidacie niż po psilocybinie. Ostatecznie, skala grupy morfinowo-benzedrynowej, uznana za pomiar euforii indukowanej lekiem, nie różniła się znacząco między formami leku.

Rys. 2 Oceny obserwatora w czasie sesji. Belki są średnimi ocenami z 1 SEM ukazanym w nawiasie (N=30). Gwiazdki oznaczają znaczącą różnicę między warunkami metylofenidatu i psilocybiny. Maksymalna możliwa ocena=4.

Tabela 2. Oceny ochotnika dla trzech kwestionariuszy na wrażliwość na lek wypełnianych 7 h po podaniu leku.
Kwestionariusz	Opis podskali	Metylofenidat	Psilocybina	Wartość P
Skala Oceny Halucynogenności	Intensywność	1,38 (0,14)	2,79 (0,12)	<0,001
	Somaestezja	0,91 (0,10)	1,92 (0,11)	<0,001
	Afekt	1,16 (0,10)	2,16 (0,10)	<0,001
	Postrzeganie	0,54 (0,11)	2,07 (0,14)	<0,001
	Poznanie	1,03 (0,14)	2,54 (0,15)	<0,001
	Wola	1,39 (0,06)	1,77 (0,07)	<0,001
Kwestionariusz APZ	OSE (oceaniczna bezgraniczność)	3,30 (0,50)	8,00 (0,45)	<0,001
	AIA (strach przed utratą ego)	1,03 (0,21)	5,03 (0,74)	<0,001
	VUS (wizjonerska restrukturalizacja)	3,70 (0,59)	8,87 (0,47)	<0,001
Inwentarz Centrum Badań Uzależnień (ARCI)	PCAG (uspokojacze)	4,83 (0,41)	7,27 (0,58)	<0,001
	BG (amfetamina / samokontrola)	5,83 (0,38)	4,57 (0,32)	<0,05
	A (amfetamina)	3,80 (0,44)	5,13 (0,41)	<0,05
	MBG (euforia)	6,77 (0,73)	8,60 (0,67)	N.Z.
	LSD (halucynogen / dysforia)	4,33 (0,37)	7,33 (0,40)	<0,001
Dane są średnią wyników z jednym SEM pokazanym w nawiasie (N=30) (SEM=standardowy błąd pomiaru wyniku) N.Z. nie znaczący

Pomiary doznania mistycznego
W siódmej godzinie po podaniu kapsułki, ochotnicy wypełniali również kwestionariusze przeznaczone do ocenienia głównych doznań mistycznych opartych na klasycznych opisach fenomenologicznych z psychologii religii (Tabela 3). Całkowity wynik i trzy empirycznie otrzymane czynniki Skali Mistycyzmu oraz siedem skal Kwestionariusza Stanów Świadomości były znacznie wyższe po psilocybinie niż po metylofenidacie. Na podstawie kryterium a priori, 22 ochotników z całej grupy 36 miało "kompletne" doznanie mistyczne po psilocybinie (dziesięciu, dziewięciu, oraz trzech uczestników w pierwszej, drugiej, oraz trzeciej sesji, odpowiednio), podczas gdy jedynie 4 spośród 36 miało je po metylofenidacie (po dwóch uczestników w pierwszej i drugiej sesji).

Tabela 3. Oceny ochotnika dla dwóch kwestionariuszy doznań mistycznych wypełnianych 7 h po podaniu leku.
Kwestionariusz	Opis podskali	Metylofenidat	Psilocybina	Wartość P
Skala mistycyzmu	Interpretacja	70,6 (4,5)	96,1 (3,3)	<0,001
	Introwertywność	66,9 (4,4)	96,3 (2,8)	<0,001
	Ekstrawertywność	37,2 (3,2)	59,7 (2,9)	<0,001
	Razem	174,7 (11,3)	252,1 (8,5)	<0,001
Kwestionariusz Stanów Świadomościa	Jedność wewnętrzna	0,25 (0,05)	0,73 (0,05)	<0,001
	Jedność zewnętrzna	0,21 (0,05)	0,66 (0,06)	<0,001
	Świętość	0,36 (0,05)	0,80 (0,04)	<0,001
	Intuicyjna wiedza	0,30 (0,05)	0,72 (0,05)	<0,001
	Transcendencja czasu i przestrzeni	0,27 (0,05)	0,76 (0,04)	<0,001
	Głęboko odczuwany nastrój pozytywny	0,38 (0,04)	0,77 (0,05)	<0,001
	Niewysłowioność	0,29 (0,05)	0,81 (0,05)	<0,001
Dane są średnią wyników z jednym SEM pokazanym w nawiasie (N=30) (SEM=standardowy błąd pomiaru wyniku) N.Z. nie znaczący aDane są wyrażone jako proporcja maksymalnie możliwego wyniku, dla Kwestionariusza Stanów Świadomości

Pomiary zebrane 2 miesiące po sesji (wyniki)

Kwestionariusz Utrzymujących się Efektów (wyniki)
Jak pokazano w Tabeli 4, w porównaniu do metylofenidatu, psilocybina wytwarzała znacznie większe podwyższenia w ocenach postaw pozytywnych, nastroju, efektów społecznych, oraz zachowania; negatywne oceny tych samych wymiarów były bardzo niskie i nie różniły się na przestrzeni form leku. Kwestionariusz zawierał również oceny osobistego znaczenia i wagi duchowej doznania, oraz czy doznanie zmieniło poczucie dobrobytu lub satysfakcji życiowej. Tabela 4 ukazuje, że oceny te były znacznie wyższe po psilocybinie niż po metylofenidacie. Niezwykłe jest, że 67% ochotników oceniło doznanie z psilocybiną jako będące albo jedynym najbardziej znaczącym doznaniem jego lub jej życia albo pośród pięciu najbardziej znaczących doznań jego lub jej życia (Rys. 3). W pisemnych komentarzach, ochotnicy ocenili znaczenie doznania jako podobne, na przykład, do narodzin pierwszego dziecka lub śmierci rodzica. Trzydzieści trzy procent ochotników oceniło doznanie psilocybinowe jako będące jedynym najbardziej znaczącym duchowo doświadczeniem jego lub jej życia, z 38% oceną jako będące pośród pięciu najbardziej znaczących duchowo doznań. W pisemnych komentarzach do swych odpowiedzi, ochotnicy często opisywali aspekty doznania w odniesieniu do poczucia jedności bez zawartości (czysta świadomość) i/lub jedności wszystkich rzeczy. W przeciwieństwie do tego, po metylofenidacie, 8% ochotników oceniło doznanie jako będące pośród pięciu (lecz nie jedyne) doznań znaczących duchowo. Siedemdziesiąt dziewięć procent ochotników oceniło, że doznanie psilocybinowe zwiększyło ich obecne poczucie dobrobytu osobistego lub życiowej satysfakcji "umiarkowanie" (50%) lub "bardzo mocno" (29%), w przeciwieństwie do 17 i 4%, odpowiednio, po metylofenidacie. Żaden ochotnik nie ocenił doznania czy to po psilocybinie czy po metylofenidacie jako zmniejszającego jego poczucie dobrobytu lub satysfakcji życiowej.

Tabela 4. Oceny ochotnika i obserwatora społecznego wypełniane 2 miesiące po sesjach.
Pomiary wynikowe	Opis	Metylofenidat	Psilocybina	Wartość P
Kwestionariusz Utrzymujących się Efektów (oceny ochotnika)a	Pozytywny stosunek do życia i/lub siebie	22,8 (4,5)	55,0 (5,0)	<0,001
	Negatywny stosunek do życia i/lub siebie	0,3 (0,1)	0,5 (0,3)	N.Z.
	Pozytywne zmiany nastroju	16,0 (3,5)	39,2 (5,3)	<0,001
	Negatywne zmiany nastroju	0,6 (0,5)	1,5 (0,7)	N.Z.
	Altruistyczne/pozytywne skutki społeczne	17,3 (4,4)	46,6 (5,5)	<0,001
	Antysocjalne/negatywne skutki społeczne	0,3 (0,2)	0,7 (0,5)	N.Z.
	Pozytywne zmiany zachowania	29,2 (6,5)	60,0 (4,8)	<0,001
	Negatywne zmiany zachowania	1,7 (1,2)	0 (0)	N.Z.
	Jak znaczące było doznanie osobiście?	3,42 (0,35)	6,54 (0,22)	<0,001
	Jak znaczące było doznanie duchowo?	2,63 (0,22)	4,79 (0,26)	<0,001
	Czy doznanie zmieniło twoje poczucie dobrobytu lub satysfakcji życiowej?	+0,79 (0,18)	+2,04 (0,17)	<0,001
Oceny zmian w zachowaniu i nastawieniu uczestników zebrane przez obserwatora społecznegob	Ocena zmiany pozytywnej	-0,03 (0,68)	2,42 (0,7)	<0,01
Dane są średnią wyników z jednym SEM pokazanym w nawiasie (SEM=standardowy błąd pomiaru wyniku) N.Z. nie znaczący aDla Kwestionariusza Utrzymujących się Efektów, dane dla nastawienia, nastroju, socjalu i zmian zachowania są wyrażone jako procent maksymalnie możliwego wyniku, a dane dla ostatnich trzech pytań są surowymi wynikami; dla ocen ochotników, N=24 (por. "Materiały i metody") bDla ocen obserwatorów społecznych, dane są średnią ocen zmiany pozytywnej; dla ocen obserwatora, N=26 (por. "Materiały i metody")

Osobowość i afekt
Żaden z czynników w dwóch powszechnie stosowanych kwestionariuszach oceniających pięć czynników osobowości (NEO i PI-R) i mierzących ogólny wpływ pozytywny i negatywny (PANAS-X) nie był afektowany w sposób zróżnicowany przez psilocybinę. Przy selekcji wstępnej i dwa miesiące po sesji pierwszej, nie było znaczących różnic między grupą, która otrzymała psilocybinę na pierwszej sesji (N=15) a grupą, która otrzymała na pierwszej sesji metylofenidat (N=15). Ponadto, w tej drugiej grupie, nie było znaczących zmian od okresu czasu po sesji 1 do okresu czasu po sesji 2.

Całożyciowa ocena doznania mistycznego i duchowości
Dwa dodatkowe kwestionariusze wypełniane 2 miesiące po każdej sesji dostarczały całożyciowych pomiarów doznań mistycznych (Skala Mistycyzmu) oraz duchowości (Skala Transcendencji Duchowej). Jak w przypadku pomiarów osobowości i afektu, nie było znaczących różnic przy wstępnej selekcji między grupą, która otrzymała na pierwszej sesji psilocybinę (N=15) a grupą, która otrzymała na pierwszej sesji metylofenidat (N=15). Jak pokazuje Rys. 4, w dwa miesiące po pierwszej sesji, całożyciowe wyniki doznania mistycznego i transcendencji duchowej były znacznie wyższe w grupie, która otrzymała psilocybinę na pierwszej sesji, niż grupy, która otrzymała na pierwszej sesji metylofenidat. W 2 miesiące po drugiej sesji, wyniki w grupie, która na drugiej sesji otrzymała psilocybinę znacznie wzrosły dla obu pomiarów. Jak oczekiwano, ponieważ wyniki te odzwierciedlają pomiary całożyciowe, nie zmalały po drugiej sesji w grupie, która otrzymała psilocybinę na pierwszej sesji.

Oceny obserwatora społecznego zmian w zachowaniu i postawie uczestników
Tabela 4 pokazuje, że w porównaniu z metylofenidatem, sesje psilocybinowe były związane z małymi, lecz znaczącymi zmianami pozytywnymi w zachowaniu i postawie uczestników.

Rys. 3 Procent ochotników, który udzielił odpowiedzi dla każdej z ośmiu możliwych opcji na pytanie "jakie znaczenie osobiste miało doznanie?" w kwestionariuszu wypełnianym 2 miesiące po każdej sesji (N=24).

Strach, niepokój/dysforia, oraz idee odniesienia/paranoja

Stosownie do ocen obserwatora, ocen po sesyjnych i komentarzy spisanych przez obserwatorów i uczestników, oraz po sesyjnych rozmów z uczestnikami, wielu uczestników zgłosiło na początku sesji łagodny lub umiarkowany niepokój poprzedzający. W ocenach po sesyjnych, 11 z 36 ochotników po psilocybinie i żaden po metylofenidacie oceniło w Kwestionariuszu Stanów Świadomości swe "doświadczenie strachu" podczas sesji jako "silne" lub "skrajne". Czterech ochotników (wszyscy mający wysokie po sesyjne wyniki strachu) zeznało, że ich cała sesja zdominowana była przez niepokój lub nieprzyjemne zmagania psychologiczne (np. dysforia). Czterech innych (ponownie, wszyscy mający wysokie po sesyjne wyniki strachu) zeznało, że znaczną część ich sesji charakteryzował niepokój/dysforia. Mimo, że początek epizodów znacznego niepokoju/dysforii występował najprawdopodobniej wkrótce po nastaniu efektów leku, przy kilku okazjach początek następował w późniejszym czasie sesji, gdy efekty leku ustępowały. Niepokój/dysforia wystąpiły przy podaniu psilocybiny na pierwszej sesji (dwóch uczestników), drugiej sesji (czterech uczestników), oraz trzeciej sesji (dwóch uczestników), wskazując, że dłuższy czas przygotowania oraz niezaślepienie na podanie psilocybiny nie były zabezpieczające. W czasie 6 godzin po podaniu psilocybiny sześciu spośród ośmiu ochotników ze znaczną reakcją niepokoju/dysforii miało łagodne, przejściowe idee odniesienia/paranoidalne myślenie. Efekty te były szybko uspokajane i nie utrzymywały się poza sesją. Dwóch z ośmiu ochotników porównało doznanie do bycia na wojnie, a trzech dało do zrozumienia, że nigdy nie chciałoby powtórzyć takiego doznania. Pomimo tych zmagań psychologicznych, większość uczestników oceniła całe doznanie jako mające wymowę osobistą i znaczenie duchowe, i żaden ochotnik nie ocenił doznania jako pomniejszającego poczucie dobrobytu lub satysfakcji życiowej.

Rys. 4 Życiowe doznanie mistyczne (Skala Mistycyzmu) oraz duchowość (Skala Transcendencji Duchowej) wyniki dwa miesiące po pierwszej sesji (dwie lewe kolumny) oraz dwa miesiące po sesji drugiej (dwie prawe kolumny) w dwóch grupach ochotników. Jedna grupa (N=15) otrzymała metylofenidat na pierwszej sesji a psilocybinę na drugiej (Metylofenidat 1 sza, Psilocybina 2 ga) a druga grupa (N=15) otrzymała w odwrotnej kolejności (Psilocybina 1 sza, Metylofenidat 2 ga). Paski są średnią gdzie klamry ukazują jedną SEM. Gwiazdki wskazują znaczącą różnicę między stanami.

Omówienie

Niniejsze badanie podwójnie ślepej próby ukazuje, że psilocybina podana w komfortowych, zorganizowanych, wspieranych interpersonalnie warunkach ochotnikom, którzy zgłosili regularne uczestnictwo w aktywności religijnej lub duchowej, spowodowała doznania, nacechowane podobieństwami do klasycznych doznań mistycznych, ocenionych przez ochotników jako mające istotne znaczenie osobiste oraz wagę duchową. Ponadto, ochotnicy przypisali doznaniu przedłużone zmiany pozytywne w postawie i zachowaniu, zgodne ze zmianami ocenionymi przez przyjaciół i rodzinę.

Niniejsze badanie posuwa naprzód empiryczną analizę doznania mistycznego. Z naukowej perspektywy, większość tego co wiadomo o doznaniu mistycznym lub religijnym oparte jest na opisowej interpretacji doznania występującego spontanicznie (Stace 1960 ⁴⁷; Spilka et al. 2005 ⁴⁶). Wnikliwe próby ewentualnego eksperymentalnego manipulowania takimi doznaniami wiązały się generalnie jedynie ze skromnymi skutkami (np. Hood et al. 1990 ¹⁵; Spilka et al. 2005 ⁴⁶). Pomimo istnienia anegdotycznych raportów z badań klinicznych z 1960 halucynogenów powodujących doznania religijne, nawet podawanych w oprawie świeckiej (Smith 1964 ⁴⁴; Masters i Houston 1966 ²⁴; Dobkin de Rios i Janiger 2003 ⁶), systematyczne badania takich efektów prawie nie istniały. Najbardziej istotnym badaniem było to, w którym studenci seminarium teologicznego otrzymali albo 30 mg psilocybiny (dziesięciu uczestników) albo 200 mg kwasu nikotynowego (dziesięciu uczestników) w grupie podczas nabożeństwa religijnego (Eksperyment Wielki Piątek, Pahnke'go 1963 ²⁹; 1967 ³⁰; Doblin 1991 ⁷). Uczestnicy, którzy otrzymali psilocybinę wykazali znaczące wzrosty według Kwestionariusza Doznania Mistycznego Pahnke'go oraz zgłosili pozytywne zmiany w postawie i zachowaniu przy 6 miesięcznym oraz przy 25 letnim uzupełnieniu. Tamte wyniki zgodne są z badaniem obecnym, które zademonstrowało również utrzymane wzrosty w dwóch ściśle związanych pomiarach wynikowych (Pahnke-Richards Kwestionariusz Doznania Mistycznego oraz Kwestionariusz Utrzymujących się Efektów). Znacznymi ograniczeniami studium Pahnke'go było to, że uczestnicy mieli wyraźnie powiedziane, że niektórzy mogą otrzymać psilocybinę a niektórzy mogą być kontrolni, i że było przeprowadzone w układzie grupowym. Cechy te sprawiły, że podwójnie ślepa próba została szybko naruszona w czasie sesji, co przypuszczalnie przyczyniło się do wymierzonych różnic między grupami (Doblin 1991 ⁷; Wulff 1991 ⁵⁷; Smith 2000 ⁴⁵). Niniejsze badanie przedstawia ważne rozszerzenie studium Pahnke'go, stosując lepsze zaślepienie oraz kontrolną procedurę porównawczą, szacowanie efektów u indywidualnych uczestników niezagmatwanych grupowymi interakcjami, empirycznie uzasadnione pomiary doznania mistycznego (Skala Mistycyzmu i Skala Transcendencji Duchowej), oraz ocenienie efektów przez obserwatorów społecznych. Wiarygodność procedury zaślepienia odzwierciedlona jest faktem, że rozmowy przesłuchaniowe z obserwatorami na koniec badań wskazywały, że pozostali nieświadomi modelu badań i, że niektórzy ochotnicy ocenili swe doznanie w czasie sesji metylofenidatowej jako będące pośród najbardziej znaczących osobiście doświadczeń ich życia (Rys. 3).

Odsetek ochotników, którzy spełnili kryteria Pahnke'go na "kompletne" doznanie mistyczne (61%, 22 z 36) jest nieco wyższy niż 30-40% odnotowane przez Pahnke'go w Eksperymencie Wielki Piątek (por. Pahnke 1967 ³⁰, str. 67). Wydaje się prawdopodobne, że dłuższy czas przygotowania (przynajmniej 8 godzin w porównaniu do 3 godzin w studium Pahnke'go) oraz różnice w kontekście (sesje indywidualne z zasłoną na oczy oraz muzyką w estetycznym pokoju w porównaniu do badania Pahnke'go przeprowadzonego w układzie grupowym z 30 osobami, spośród których niektórzy zachowywali się dziwacznie) prawdopodobnie przyczyniły się do tej różnicy. Niniejsze studium nie dostarcza dowodu, że przygotowanie, poza tym, które zapewniono przed pierwszą sesją wytworzyło wzrost zasięgu doznania mistycznego (tj. na pierwszej, drugiej i trzeciej sesji, odpowiednio, 67, 60, oraz 50% uczestników którzy otrzymali psilocybinę spełniło kryteria na kompletne doznanie mistyczne) lub zmniejszyło częstotliwość niepokoju/dysforii.

Stopień w jakim badana populacja ogranicza uogólnialność wyników jest nieznany. Uczestnicy w tym badaniu byli halucynogennie naiwni, dobrze wykształceni, psychologicznie stabilni, i byli osobami dorosłymi w średnim wieku, zgłaszającymi regularne uczestnictwo w aktywnościach religijnych lub duchowych. W szczególności wydaje się wiarygodne, że religijne lub duchowe zainteresowania uczestników mogły zwiększyć prawdopodobieństwo, że doznanie psilocybinowe mogło być interpretowane jako mające istotne znaczenie duchowe i wymowę osobistą. Nie jest również wiadome w jaki sposób halucynogennie naiwny status uczestników wpłynął zarówno na intensywność jak i na jakościową interpretację doznania. Rekrutowanie ochotników bez historii stosowania zapobiegło problemowi błędu selekcji uczestników, w którym najprawdopodobniej uczestniczyłyby osoby mające pozytywne wcześniejsze doznania z halucynogenami. Jednakże możliwe jest również to, że nowość doznania u osób halucynogennie naiwnych spotęgowała zarówno intensywność jak i osobistą oraz duchową wagę doznania.

Ważnym odkryciem niniejszych badań jest to, że przy starannym wyselekcjonowaniu i przygotowaniu ochotników oraz, gdy sesje przeprowadzane są w komfortowych, dobrze nadzorowanych warunkach, może być bezpiecznie podana wysoka dawka psilocybiny 30mg/70kg. Godne uwagi jest również to, że pomimo spotkań i przed sesjami z obserwatorami począwszy od 8h (gdy psilocybina była podana na pierwszej sesji) aż do 24h (gdy psilocybina była podana na trzeciej sesji) trwania kontaktu, 22% (8 z 36) ochotników doświadczyło podczas sesji okresu znacznego niepokoju/dysforii, obejmującego czasem przejściowe idee odniesienia/paranoję. Żaden ochotnik nie wymagał interwencji farmakologicznej, a psychologiczne efekty były bez trudu zażegnywane otuchą. Główny obserwator pozostawał dostępny przez biper/telefon dla każdego ochotnika przez 24h po każdej sesji, lecz żaden ochotnik nie zadzwonił przed wyznaczonym następnego dnia spotkaniem kontrolnym. Jednoroczne uzupełnienie trwa, lecz zostało ukończone przez większość ochotników (30 z 36). W uzupełnieniu tym, elastyczny wywiad kliniczny rozważający doznania badania i obecną sytuację życiową zapewnił kontekst kliniczny sprzyjający samorzutnemu zgłaszaniu niekorzystnych wydarzeń związanych z badaniem. Do dziś, nie było żadnych doniesień o utrzymujących się zjawiskach postrzeżeniowych przypisywanych czasem stosowaniu lub rekreacyjnemu nadużywaniu halucynogenów, a wszyscy uczestnicy wydają się być nadal bardzo dobrze funkcjonującymi, wydajnymi członkami społeczeństwa.

Wyniki obecnych badań wskazują na zrozumienie nadużycia halucynogenów. Choć psilocybina jest regulowana przez rząd federalny najbardziej restrykcyjną kategorią Ustawy Substancji Kontrolowanych (Załącznik I), Narodowy Instytut Nadużywania Narkotyków (2001 ²⁷, 2005 ²⁸) nie traktuje psilocybiny i innych klasycznych halucynogenów jako narkotyków "uzależniających", ponieważ nie wytwarzają kompulsywnych zachowań szukania narkotyku, jak czynią klasyczne narkotyki uzależniające w rodzaju kokainy, amfetaminy, heroiny czy alkoholu. Wniosek ten jest zgodny z obserwacjami, że psilocybina i inne klasyczne halucynogeny nie podtrzymują miarodajnego samozapodawania narkotyku u zwierzęcych modeli nadużywania narkotyku (Griffiths et al. 1980 ¹⁰; Fantegrossi et al. 2004 ⁸), a większość rekreacyjnych użytkowników klasycznych halucynogenów zmniejsza lub zaprzestaje z czasem ich stosowania (Narodowy Instytut Nadużywania Narkotyków 2001 ²⁷). W niniejszym badaniu, psilocybina nie wytwarzała klasycznego euforiogennego profilu efektów: pomiary lęku i dysforii (oceny lęku przez obserwatora: skala AIA dla kwestionariusza APZ, skala LSD dla ARCI) były znacznie większe po psilocybinie niż po metylofenidacie. Jednakże, niniejsze badanie pokazuje również, że u pewnych ludzi w pewnych warunkach, psilocybina może powodować doznania, oceniane jako wysoce cenione. Wygląda to na przypuszczalny mechanizm leżący u podstaw długotrwałego historycznego stosowania w pewnych kulturach psilocybiny i innych halucynogenów takich jak DMT do celów wróżebnych lub religijnych.

Chociaż nie ma oznak, że uważnie monitorowany, kliniczny kontakt z psilocybiną halucynogennie naiwnych ochotników skutkuje dalszym nadużywaniem (obecne badanie; Gouzoulis-Mayfrank, komunikacja personalna; Yensen i Dryer, (1992) ⁵⁸; Leuner 1981 ²¹), epidemia halucynogennego nadużywania z 1960 wzbudza ważny ton ostrzegawczy. Nadużywanie halucynogenów może być nasilone w warunkach, w których są one łatwo dostępne nielegalnie, a potencjalne szkody dla zarówno osoby i społeczności są wypaczane lub bagatelizowane. Ważne jest by ryzyko stosowania halucynogenów nie było lekceważone. Nawet w obecnym badaniu, w którym stan przygotowania ochotników oraz podanie psilocybiny były uważnie opracowane by zminimalizować skutki niekorzystne, przy wysokiej dawce psilocybiny 31% grupy uważnie wyselekcjonowanych ochotników doświadczyło znacznego lęku a 17% miało przejściowe idee odniesienia/paranoje. W niemonitorowanych warunkach nie trudno sobie wyobrazić takie efekty nasilające się do paniki i niebezpiecznych zachowań. Również tematem badań powinna pozostać (Abraham et al. 1996 ¹; Halpern i Pope 1999 ¹²) rola halucynogenów w przyśpieszaniu lub nasilaniu uporczywych stanów psychiatrycznych oraz długotrwałych zaburzeń wzrokowo postrzeżeniowych.

W związku z powyższym, obecne badanie ukazało, że psilocybina podawana ochotnikom w sprzyjających warunkach, spowodowała doznania podobne do spontanicznie występujących doznań mistycznych, które były określane przez uczestników jako mające istotne i przedłużone znaczenie osobiste oraz wagę duchową. Zdolność do potencjalnego powodowania doznań mistycznych powinna zezwolić na wnikliwe badania naukowe ich przyczyn i konsekwencji, zapewniając wgląd w podstawowe mechanizmy farmakologiczne i mózgowe, w niemedyczne stosowanie oraz nadużywanie psilocybiny i związków podobnych, jak i krótkoterminowe oraz utrzymujące się skutki takich doznań.

Podziękowania

Badanie to było wspierane dotacjami NIDA (R01 DA03889) oraz Council on Spiritual Practices. Dziękujemy dr fil. Dave Nichols, za zsyntezowanie psilocybiny, mgr Mary Cosimano, za jej rolę asysty obserwatora, dr psych. Brian Richards, oraz mgr Kori Kindbom, za selekcję psychiatryczną, Heather Cronin za zarządzanie danymi, mgr Paul Nuzzo, za analizę statystyczną, dr Matthew W. Johnson, za omówienia danych, oraz dr George Bigelow, dr Eric Strain, dr Maxine Stitizer, i dr Larry Carter za komentarze do manuskryptu. Badanie zostało przeprowadzone w zgodzie z prawem US.

Odnośniki

1. Abraham HD, Aldridge AM, Gogia P (1996) The psychopharmacology of hallucinogens. Neuropsychopharmacology 14:285-298
2. Carter OL, Pettigrew JD, Hasler F, Wallis GM, Liu GB, Hell D, Vollenweider FX (2005) Modulating the rate and rhythmicity of perceptual rivalry alternations with the mixed 5-HT2A and 5-HT1A agonist psilocybin. Neuropsychopharmacology 30:1154-1162
3. Chait LD (1994) Reinforcing and subjective effects of methylpheni-date in humans. Behav Pharmacol 5:281-288
4. Costa PT, McCrae RR (1992) Revised NEO Personality Inventory (NEO-PI-R) and NEO Five-Factor Inventory (NEO-FFI) professional manual. Psychological Assessment Resources, Odessa, FL
5. Dittrich A (1998) The standardized psychometric assessment of altered states of consciousness (ASCs) in humans. Pharmacopsychiatry 31 (Suppl 2):80-84
6. Dobkin de Rios M, Janiger O (2003) LSD spirituality and the creative process. Park Street, Rochester, VT
7. Doblin R (1991) Pahnke's Good Friday experiment: a long-term follow-up and methodological critique. J Transpers Psychol 23:1-28
8. Fantegrossi WE, Woods JH, Winger G (2004) Transient reinforcing effects of phenylisopropylamine and indolealkylamine hallucino-gens in rhesus monkeys. Behav Pharmacol 15:149-157
9. Gouzoulis-Mayfrank E, Thelen B, Habermeyer E, Kunert HJ, Kovar KA, Lindenblatt H, Hermle L, Spitzer M, Sass H (1999) Psychopathological, neuroendocrine and autonomic effects of 3,4-methylenedioxyethylamphetamine (MDE), psilocybin and D-methamphetamine in healthy volunteers. Results of an experi-mental double-blind placebo-controlled study. Psychopharmacology (Berl) 142:41-50
10. Griffiths RR, Bigelow GE, Henningfield JE (1980) Similarities in animal and human drug-taking behavior. In: Mello NK (ed) Advances in substance abuse, vol 1. JAI, Greenwich, pp 1 -90
11. Haertzen CA (1966) Development of scales based on patterns of drug effects, using the addiction Research Center Inventory (ARCI). Psychol Rep 18:163-194
12. Halpern JH, Pope HG (1999) Do hallucinogens cause residual neuropsychological toxicity? Drug Alcohol Depend 53:247-256
13. Hasler F, Grimberg U, Benz MA, Huber T, Vollenweider FX (2004) Acute psychological and physiological effects of psilocybin in healthy humans: a double-blind, placebo-controlled dose-effect study. Psychopharmacology (Berl) 172:145-156
14. Hollister LE (1961) Clinical, biochemical and psychologic effects of psilocybin. Arch Int Pharmacodyn Ther 130:42-52
15. Hood RW Jr, Morris RJ, Watson PJ (1990) Quasi-experimental elicitation of the differential report of mystical experience among intrinsic indiscriminatively pro-religious types. J Sci Study Relig 29:164-172
16. Hood RW Jr, Ghorbani N, Watson PJ, Ghramaleki AF, Bing MN, Davison HK, Morris RJ, Williamson WP (2001) Dimensions of the mysticism scale: confirming the three-factor structure in the United States and Iran. J Sci Study Relig 40:691-705
17. Isbell H (1959) Comparison of the reactions induced by psilocybin and LSD-25 in man. Psychopharmacologia 1:29-38
18. Jasinski DR (1977) Assessment of the abuse potential of morphine-like drugs (methods used in man). In: Martin WR (ed) Drug addiction. Springer, Berlin Heidelberg New York, pp 197-258
19. Kollins SH, Rush CR, Pazzaglia PJ, Ali JA (1998) Comparison of acute behavioral effects of sustained-release and immediate-release methylphenidate. Exp Clin Psychopharmacol 6:367-374
20. Leary T, Litwin GH, Metzner R (1963) Reactions to psilocybin administered in a supportive environment. J Nerv Ment Dis 137:561-573
21. Leuner H (1981) Halluzinogene psychische grenzzustande in for-schung und psychotherapie. Hans Huber, Bern
22. Malitz S, Esecover H, Wilkens B, Hoch PH (1960) Some observationson psilocybin, a new hallucinogen, in volunteer subjects. Compr Psychiatry 1:8-17
23. Martin WR, Sloan JW, Sapira JD, Jasinski DR (1971) Physiologic, subjective, and behavioral effects of amphetamine, methamphet-amine, ephedrine, phenmetrazine, and methylphenidate in man. Clin Pharmacol Ther 12:245-258
24. Masters REL, Houston J (1966) The varieties of psychedelic experience. Holt Rinehart & Winston, New York
25. Metzner R (2004) Teonanacatl: sacred mushroom of visions. Four Tree, El Verano, CA
26. Metzner R, Litwin G, Weil G (1965) The relation of expectation and mood to psilocybin reactions: a questionnaire study. Psychedelic Rev 5:3-39
27. National Institute on Drug Abuse (2001) Hallucinogens and dissociative drugs. National Institute on Drug Abuse research report series, NIH publication, volume 01-4209
28. National Institute on Drug Abuse (2005) LSD NIDA infofacts. National Institute on Drug Abuse, Rockville, MD, February 2005
29. Pahnke W (1963) Drugs and mysticism: an analysis ofthe relationship between psychedelic drugs and the mystical consciousness. Ph.D. thesis, Harvard University
30. Pahnke WN (1967) LSD and religious experience. In: DeBold RC, Leaf RC (eds) LSD man & society. Wesleyan University Press, Middletown, CT, pp 60-85
31. Pahnke WN (1969) Psychedelic drugs and mystical experience. Int Psychiatry Clin 5:149-162
32. Piedmont RL (1999) Does spirituality represent the sixth factor of personality? Spiritual transcendence and the five-factor model. J Person 67:985-1013
33. Piedmont RL (2005) Aspires assessment of spirituality and religious sentiments. Technical Manual, Loyola College in Maryland, Columbia, MD
34. Piedmont RL (2006) Cross-cultural generalizability of the Spiritual Transcendence Scale to the Philippines: spirituality as a universal. Ment Health Relig Cult (In press)
35. Piedmont RL, Leach MM (2002) Cross-cultural generalizability of the spiritual transcendence scale in India. Am Behav Sci 45:1886-1899
36. Presti DE, Nichols DE (2004) Biochemistry and neuropharmacology of psilocybin mushrooms. In: Metzner R, Darling DC (eds) Teonanacatl. Four Trees, El Verano, CA, pp 89-108
37. Riba J, Rodriguez-Fornells A, Strassman RJ, Barbanoj MJ (2001) Psychometric assessment of the Hallucinogen Rating Scale. Drug Alcohol Depend 62:215-223
38. Richards WA (1975) Counseling, peak experiences and the human encounter with death: an empirical study of the efficacy of DPT-assisted counseling in enhancing the quality of life of persons with terminal cancer and their closest family members. Ph.D. thesis, Catholic University of America, Washington, DC
39. Richards WA, Rhead JC, DiLeo FB, Yensen R, Kurland AA (1977) The peak experience variable in DPT-assisted psychotherapy with cancer patients. J Psychedelic Drugs 9:1-10
40. Rinkel M, Atwell CR, Dimascio A, Brown J (1960) Experimental psychiatry. V. Psilocybine, a new psychotogenic drug. N Engl J Med 262:295-297
41. Roberts TB (2001) Psychoactive sacramentals: essays on entheogens and religion. Council on Spiritual Practices, San Francisco, CA
42. Rosenberg DE, Isbell H, Miner EJ, Logan CR (1964) The effect of N, N-dimethyltryptamine in human subjects tolerant to lysergic acid diethylamide. Psychopharmacologia 5:217-227
43. Rush CR, Kollins SH, Pazzaglia PJ (1998) Discriminative-stimulus and participant-rated effects of methylphenidate, bupropion, and triazolam in D-amphetamine-trained humans. Exp Clin Psychopharmacol 6:32-44
44. Smith H (1964) Do drugs have religious import? J Philos 61:517-530
45. Smith H (2000) Cleansing the doors of perception: the religious significance of entheogenic plants and chemicals. Tarcher/ Putnam, New York
46. Spilka B, Hood RW, Hunsberger B, Gorsuch R (2005) The psychology of religion: an empirical approach, 3rd edn. Guilford, New York
47. Stace WT (1960) Mysticism and philosophy. Lippincott, Philadelphia
48. Stamets P (1996) Psilocybin mushrooms of the world: an identification guide. Ten Speed, Berkeley, CA
49. Stolaroff MJ (2001) A protocol for a sacramental service. In: Roberts TB (ed) Psychoactive sacramentals: essays on entheogens and religion. Council on Spiritual Practices, San Francisco, CA
50. Strassman RJ, Qualls CR, Uhlenhuth EH, Kellner R (1994) Dose-response study of N, N-dimethyltryptamine in humans. II. Subjective effects and preliminary results of a new rating scale. Arch Gen Psychiatry 51:98-108
51. Turek IS, Soskin RA, Kurland AA (1974) Methylenedioxyamphet-amine (MDA) subjective effects. J Psychedelic Drugs 6:7-14
52. Vollenweider FX, Vollenweider-Scherpenhuyzen MFI, Babler A, Vogel H, Hell D (1998) Psilocybin induces schizophrenia-like psychosis in humans via a serotonin-2 agonist action. Neuroreport 9:3897-3902
53. Wasson RG (1980) The wondrous mushroom: mycolatry in Meso-america. McGraw-Hill, New York
54. Watson D, Clark LA (1994) The PANAS-X manual for the positive and negative affect schedule-expanded form. The University of Iowa, Iowa City, Iowa
55. Watson D, Clark LA (1997) Measurement and mismeasurement of mood: recurrent and emergent issues. J Pers Assess 68:267-296
56. Wolbach AB Jr, Miner EJ, Isbell H (1962) Comparison of psilocin with psilocybin, mescaline and LSD-25. Psychopharmacologia 3:219-223
57. Wulff DM (1991) Psychology of religion; classic and contemporary views. Wiley, New York
58. Yensen R, Dryer D (1992) Trzydzieści lat badań psychedelicznych: eksperyment wiosenny zagajnik i jego następstwa. Niepublikowany manuskrypt. Na podstawie przemówienia do Międzynarodowego Kongresu Europejskiego Kolegium Świadomości (European College of Consciousness - ECBS), Światów Świadomości w Gottingen, Niemcy.