Psychedeliczna Teoria Informacji

(Psychedelic Information Theory)

Szamanizm w erze rozumu

James L. Kent

Wydanie pierwsze, PIT Press / Supermassive, LLC, 2010

© 2010 by James L. Kent

wersja ang. http://www.en.psilosophy.info/eorzymkbbbftagjfcvagcbdi

original text: http://psychedelic-information-theory.com/pdf/PIT-Print-Web.pdf
backup source: http://www.psilosophy.info/resources/PIT-Print-Web.pdf

[ tłumaczenie: cjuchu ]

PIT Press
Supermassive, LLC
1122 E. Pike St. #679
Seattle, WA 98122

Kolorowe obrazki, aktualizacje i linki do materiałów referencyjnych online:
http://psychedelic-information-theory.com

Słowa kluczowe: Psychedeliki, Enteogeny, Halucynogeny, Świadomość, Percepcja, Farmakologia, Epistemologia, Halucynacja, Psychoza, Śnienie, Szamanizm, Teoria Nowości, Kreatywność, Dynamiki Nieliniowe, Teoria Chaosu

Tłumaczenie niektórych wyrażeń angielskich w tej edycji:
timing - koordynacja; output - stan wyjściowy; imprint - odcisnąć, wdrukować; uncouple - rozprząc; stacking - spiętrzanie; rendering - odwzorowanie; driver - pobudzacz, wzbudzacz; entrainment - zgranie; spike trains - serie spajków, piki; axon collaterals - bocznice aksonalne; recurrent ascending projections - rekurencyjne wypustki wstępujące; reciprocal feedback loops - wzajemne pętle sprzężenia zwrotnego; attack, decay, sustain, release - atak, opadanie, podtrzymanie, zanikanie; lock into - nakierowanie na; recede - zacierać; under-constrained - niedoograniczony

Przedmowa

Psychedeliczna Teoria Informacji (PTI) jest formalną dekonstrukcją halucynacji psychedelicznych, poszerzonej świadomości oraz szamanizmu i jako taka próbuje przenieść w dziedziny fizyki i matematyki tematy, które tradycyjnie zostały zaklasyfikowane jako metafizyka. Celem PTI jest ujednolicenie w formalny model wszystkich istniejących badań psychedelicznych, który dokładnie opisuje złożoną dynamikę generowaną, podczas wprowadzania dragu psychedelicznego do ludzkich sieci neuronowych i społecznych. PTI jest ogólnym modelem, który łączy farmakologię psychedeliczną bezpośrednio z nieliniową dynamiką poszerzonej świadomości, neuroplastyczności, techniki szamańskiej i organizacji plemiennej. Ta książka powinna być równie pouczająca dla szamanów, lekarzy, naukowców, matematyków, mistyków i każdego, kto poszukuje modelowania lub zrozumienia ograniczeń funkcjonalnych poszerzonej świadomości.

PTI jest przedstawiana jako podręcznik wprowadzający dla osób o szerokich zainteresowaniach świadomością, percepcją, psychedelikami, halucynacjami, szamanizmem, śnieniem, farmakologią, neuroplastycznością, teorią chaosu i pokrewnymi dziedzinami. Ponieważ PTI ma być przeglądem teorii ogólnej, która obejmuje wiele różnych dziedzin, stanowi jedynie zarys tego, co mogłoby być znacznie większym i bardziej szczegółowym tekstem. Studenci zainteresowani dalszymi badaniami tych tematów powinni zapoznać się z bibliografią i odnośnikami, aby uzyskać więcej możliwości dla badań i odkryć. W dodatkach zawarto nieformalne omówienie tematów dla czytelników, którzy są mniej naukowo zorientowani lub szukają szybkiego przeglądu pojęć omawianych w tym tekście. Dyskusja ta zawiera krótkie podsumowanie PTI i odpowiada na niektóre z najczęściej zadawanych pytań w reakcji na ten tekst.

Z poważaniem,
James L. Kent

Rycina 1. Fraktale wygenerowane przez programy komputerowe i naturę są przykładami chaosu deterministycznego w systemach nieliniowych i mają wiele podobieństw formalnych z halucynacjami psychedelicznymi.
WikiMedia Commons.

Część I

Psychedeliczna Teoria Informacji

Rozdział 01

Czym jest psychedeliczna teoria informacji?

Psychedeliczna teoria informacji (PTI) to badanie tworzenia informacji w ludzkiej wyobraźni, szczególnie w stanach śnienia, psychozy i halucynacji. PTI stara się modelować funkcjonalny stan wyjściowy ludzkiej percepcji w celu ekstrapolacji ograniczeń i złożoności informacji pojawiających się w ludzkich odmiennych stanach świadomości.

Podstawą PTI jest teoria nowości, badanie rosnącej złożoności informacji w czasie. Teoria nowości obejmuje dużą skalę czasową, ale PTI koncentruje się szczególnie na spontanicznym tworzeniu złożonych informacji w ludzkim organizmie, co jest również znane jako teoria kreatywności lub teoria generatywna. Modelowanie tworzenia informacji w ludzkim mózgu wymaga formalnych definicji percepcji, świadomości oraz informacji, i jako taka, PTI jest również dziełem teorii systemów zakładającej, że potencjalny stan wyjściowy dowolnego systemu może być w pełni opisany przez funkcjonalne ograniczenia jego komponentów. PTI opiera się również na teorii sterowania, która modeluje stabilność i złożoność przetwarzania sygnałów w układach dynamicznych. Stosując teorię sterowania i teorię systemów do odmiennych stanów świadomości, PTI jest analizą nieliniowej dynamiki halucynacji i poszerzonych stanów świadomości. I wreszcie PTI czerpie z dziedzin mechaniki fal, oscylatorów neuralnych, neuroplastyczności oraz podstaw farmakologii, teorii kognitywnej i sygnałowania neuralnego w odniesieniu do percepcji, pamięci i świadomości; sprawia to również, że PTI jest tekstem o neuronauce multidyscyplinarnej.

Rycina 2. Obrazy wewnętrznie wytworzonych wrażeń świetlnych (fosfenów) o geometrycznych kształtach i bez zawartości opartej na pamięci, znalezione w raportach etnograficznych i badaniach prehistorycznej sztuki naskalnej. Za Nicholson i Firnhaber.

Dlaczego "Psychedeliczna" Teoria Informacji?

Większość ludzkiej świadomości istnieje w zakresie liniowym, który przechodzi od bardzo skupionego i czujnego do głębokiego snu i śnienia. Większość stanów świadomości doświadcza się jednakowo i niezależnie od siebie na tym liniowym spektrum. Na przykład, kiedy śpisz, nie jesteś świadom; kiedy jesteś skupiony, nie śnisz na jawie; kiedy jesteś niespokojny, nie jesteś zrelaksowany. Fakt, że świadomość istnieje tylko w jednym stanie w danym momencie, wskazuje, że system jest liniowy i stabilny. Kiedy dwa odrębne spostrzeżenia lub stany świadomości zachodzą na siebie w tym samym czasie, oznacza to, że system jest niestabilny, a w większości przypadków, gdy rozbieżne stany świadomości nakładają się na siebie, stan wyjściowy jest postrzegany jako patologia¹. Patologie stanu rozbieżnego są zazwyczaj leczone lekami ukierunkowanymi na wzmacnianie pozytywnych cech i/lub tłumienie cech negatywnych.

Termin psychedeliczny oznacza "manifestujący umysł", co sugeruje, że wszystkie potencjalne stany umysłu mogą manifestować się pod wpływem dragów psychedelicznych. Jeśli normalna świadomość porusza się po linii prostej na spektrum wielu możliwych stanów, psychedeliki reprezentują wyjątkową i odwracalną destabilizację tego liniowego spektrum, w którym świadomość może jednocześnie przywdziewać wiele punktów świadomości. Najskrajniej rozbieżny stan świadomości jest opisywany jako bycie w pełni rozbudzonym podczas jednoczesnego śnienia, stan klinicznie określany jako psychoza lub halucynacja. Wyłonienie się świadomości wielostanowej pod wpływem psychedelików reprezentuje system, który zdestabilizował się z liniowego stanu wyjściowego i stał się nieliniowy i wykładniczo złożony. Tak więc, w percepcji psychedelicznej, liniowe funkcje świadomości rozchodzą się w złożony stan nieliniowy, w którym jednocześnie można doświadczać wielu perspektyw i analitycznych stanów wyjściowych². Według PTI, ten zdestabilizowany stan złożoności nieliniowej jest miejscem, w którym w ludzkim umyśle wytwarzane są nowe informacje. Zrozumienie dynamiki tej wyjątkowej nieliniowej funkcji jest niezbędne do zrozumienia ograniczeń informacyjnych i potencjalnego zakresu złożoności całej ludzkiej świadomości.

Czym jest "szamanizm w epoce rozumu"?

PTI stara się opisać model aktywacji psychedelicznej, który można dostosować do wszystkich możliwych permutacji ludzkiej świadomości, wliczając grupowe stany umysłu, stany mistyczne oraz świadomość transpersonalną. Rytuał stosowania psychedelików do wytworzenia nowych informacji, tworzenia więzi z grupami rówieśniczymi i programowania ludzkich przekonań jest tradycyjnie nazywany szamanizmem, więc PTI jest studium praktyki szamanizmu, które można również nazwać stosowaną nauką psychedeliczną. Praktyka wykorzystywania rytualnych technik duchowej transcendencji do manipulowania systemami wierzeń została popularnie nazwana magią chaosu, która jest okultystyczną mieszanką neoszamanizmu, teorii poznawczej i teorii społecznej (Ryc. 3). Chaos i złożoność są również popularnymi terminami stosowanymi do badania systemów nieliniowych, takich jak fraktale i automaty komórkowe, czyniąc z magii chaosu i szamanizmu duchowo-naukowe eksploracje generatywnej funkcji systemów nieliniowych.

Rycina 3. Ośmioramienna gwiazda jest popularnym symbolem magii chaosu. Strzałki reprezentują energię lub informację rozpraszającą się z dużą prędkością. Symbol ten jest izomorficzny od nieliniowego systemu informacji, takiego jak wszechświat, który zaczyna się w jednym punkcie i wybucha na zewnątrz we wszystkich kierunkach.

Chociaż PTI koncentruje się na fizjologii bardziej niż na mitologii, jasne jest, że istnieje fundamentalne ludzkie pragnienie osiągnięcia stanów świadomości subiektywnie opisywanych jako gnostyckie lub duchowo oświecające. Przypuszczeniem PTI jest, że wszystkie stany mistyczne, w tym stany uzdrawiające i regeneracyjne, mają unikalne, formalne cechy nieliniowe, które można opisać w kategoriach fizycznych na tyle bliskich, aby dokonać dobrych aproksymacji. Oznacza to, że PTI jest również dziełem szamanizmu technicznego, neuroteologii lub duchowej neuronauki i można się do niej odwoływać przy klinicznym stosowaniu dragów psychedelicznych przy ceremoniach szamańskich, rytuale mistycznym lub terapii psychedelicznej.

Ogólne zastosowanie, neutralność, margines błędu

PTI nie próbuje podać precyzyjnych definicji świadomości, percepcji lub stanu psychedelicznego. PTI stara się natomiast modelować przybliżenie świadomości psychedelicznej w oparciu o znane funkcje i ograniczenia ludzkiej percepcji i poznania. Według PTI, gdyby istniało funkcjonalne powielenie świadomości, to również ono mogłoby mieć doznanie psychedeliczne. To również sprawia, że PTI jest tekstem o sztucznej inteligencji, którą można przetestować w mechanicznych systemach percepcji. Chociaż ten tekst może zawierać pewne założenia i domysły na temat funkcji ludzkiego mózgu, podstawy PTI są wystarczająco ogólne, aby można je było stosować do dowolnego systemu świadomości, który opiera się na percepcji ramki czasu rzeczywistego w celu interakcji z rzeczywistością. Chociaż większa część tego tekstu koncentruje się na stanach halucynogennych z łatwością wywoływanych przez tryptaminy LSD, psilocybinę (magiczne grzyby) i DMT (znajdujące się w południowoamerykańskim naparze ayahuasca), oraz na ich działaniu na podtyp receptora 5-HT_2A, PTI stara się być ogólną i neutralną pod względem substancji, co oznacza, że podstawy PTI powinny odnosić się do wszystkich dragów i technik wywołujących halucynacje, nawet jeśli mogą one mierzyć w różne receptory i/lub destabilizować świadomość w całkowicie unikalny sposób.

Uwagi i odnośniki 1

Kilka przykładów patologicznie rozbieżnych stanów świadomości: Senny i aktywny to lunatykowanie; podekscytowany i senny to narkolepsja; obudzony i niewzruszony to choroba Parkinsona; obudzony i śniący to psychoza; zrelaksowany i nerwowy to zaburzenie lękowe; spełniony i smutny to zaburzenie depresyjne; i tak dalej.
Kiedy funkcja liniowa rozchodzi się lub rozwidla i zaczyna wykreślać zakres wielu stanów wyjściowych dla tego samego stanu wejściowego, można to nazwać niestabilnym, dynamicznym, nieliniowym, złożonym, wyższego wymiaru, niezdefiniowanym i tak dalej. To zależy od tego, jak modelujesz swój system.

Rozdział 02

Wartość informacji psychedelicznej

Tekst zatytułowany Psychedeliczna Teoria Informacji stawia pytanie: "Czym jest informacja psychedeliczna i dlaczego powinno nas to obchodzić?" Generalnie, informacja psychedeliczna to jakakolwiek informacja stworzona w umyśle osoby podczas doznania psychedelicznego. Informacja psychedeliczna jest generowana spontanicznie w reakcji na katalizator psychedeliczny; zazwyczaj osoba ma niewielką lub żadną kontrolę nad informacjami generowanymi podczas doznania psychedelicznego. Informacja psychedeliczna jest prawie zawsze nieznana osobie i może sprawiać wrażenie, że pochodzi ze źródła zewnętrznego lub materializuje się znikąd. Informacja psychedeliczna zwykle przybiera formę wizualnych, dźwiękowych i czuciowych halucynacji, ale może być również abstrakcyjna lub gestaltowa, jak olśnienie emocjonalne. Wreszcie, informacja psychedeliczna odnosi się do każdej sztuki lub koncepcji, która wywodzi się z doświadczenia psychedelicznego lub je przywołuje.

Ten tekst koncentruje się głównie na procesie fizjologicznym leżącym u podstaw spontanicznego generowania informacji psychedelicznej oraz na tym, jak ta informacja wpływa zarówno na tożsamość osobistą, jak i kulturową. Fakt, że informacje psychedeliczne przedostają się do kultury popularnej, jest dowodem na to, że ludzie uważają informacje psychedeliczne za wartościowe, ale nadal nie jest jasne, czy psychedeliki wnoszą jakąkolwiek rzeczywistą wartość do kultury. Badania wykazały, że psychedeliki wpływają na pająki¹, jak i na szczury², koty³, małpy⁴, i tak dalej. Jednak istnieje niewiele dowodów na to, że podczas epizodów psychedelicznych u zwierząt generowane są informacje inne niż szum; doświadczenie to nie oznacza nic poza specyficznym zaburzeniem zmysłów. W przeciwieństwie do tego, ludzka adaptacja do tłumaczenia subiektywnego doświadczenia na sensowną narrację jest wyjątkowo wykorzystywana przez psychedeliki. Psychedeliki mierzą w percepcję, pamięć i złożone emocje związane z symbolami i koncepcjami; podstawowe funkcje, na których polegają ludzie, aby formułować przekonania. Z powodu tego wykorzystania, rezultatem psychedelicznego katalizatora u ludzi jest spontaniczne wytwarzanie istotnych informacji, które są odciskane w pamięci.

Każdy system percepcyjny może mieć doznanie psychedeliczne⁵, ale wymaga to abstrakcyjnego myślenia i wzajemnych powiązań między symbolami, koncepcjami i emocjami, aby informacje psychedeliczne miały znaczenie. Zatem doznanie psychedeliczne nie tworzy informacji we wszystkich systemach świadomości; doznanie psychedeliczne generuje istotne informacje jedynie w systemach świadomości ze zdolnością do abstrakcyjnego rozumowania poprzez symboliczną logikę i emocjonalne przywiązanie. Przypuszczalnie każdy świadomy system, który naśladuje funkcje ludzkiego rozumowania abstrakcyjnego, podobnie będzie generował istotne informacje podczas doznania psychedelicznego.

Wartość informacji

W zbiorze informacji wartościowych dla ludzi istnieją domeny o malejącym znaczeniu. Najpierw jest informacja wartościowa dla wszystkich organizmów (informacja biologiczna), potem jest informacja wartościowa dla wszystkich ludzi (informacja gatunkowa), potem jest informacja wartościowa tylko dla określonej lokalnej grupy ludzi (informacja kulturowa), a następnie jest informacja wartościowa tylko dla pojedynczego człowieka (informacja osobista). Wszystkie informacje biologiczne i najważniejsze fragmenty informacji gatunkowej są genetyczne i są zachowywane przez dobór naturalny. W domenie znaczenia gatunku ludzkiego znajdują się również informacje techniczne (takie jak ogień, narzędzia, język, muzyka, rolnictwo, nauka, itp.), które są kulturowo agnostyczne i służą jednakowo potrzebom całego gatunku. Informacje technologiczne o znaczeniu na poziomie gatunku są utożsamiane z dużą wartością i zostaną przyjęte przez wszystkie kultury w krótkim okresie. Informacje na poziomie gatunku mają dużą trwałość i zmieniają się bardzo powoli w czasie.

Informacje kulturowe mieszczą się w kategorii memów opartych na języku oraz tradycji regionalnych lub plemiennych. Informacje kulturowe mogą być udostępniane w różnych kulturach lub mogą być ograniczone do określonego regionu lub subkultury. Uważa się, że informacje kulturowe mają średnią wartość, niską trwałość i szybko się zmieniają w czasie, gdy zmieniają się memy i tradycje kultury. Religia i dzieła sztuki to przykłady informacji kulturowych, które zazwyczaj mają wartość tylko dla kultury ich pochodzenia, ale czasami mają znaczenie na poziomie gatunku. Wreszcie istnieją informacje osobiste, które są wartościowe tylko dla pojedynczej osoby. Informacje osobiste zmieniają się szybko, podlegają doświadczeniu i zachciankom i są użyteczne tylko w ciągu życia organizmu. Informacje osobiste mają bardzo niską trwałość i niską wartość ogólną.

Wartość informacji psychedelicznej

Informacje psychedeliczne są generowane w domenie osobistej; jednak wielu ludzi, którzy biorą psychedeliki, postrzega te informacje jako mające znaczenie na poziomie gatunku. Istnieje kilka przyczyn tego zjawiska. Pierwsza i najłatwiejsza polega na tym, że psychedeliki wywołują stany manii i urojenia wielkościowe, w których osoba czuje, że jest najbardziej błyskotliwą osobą na planecie lub że otrzymuje nadprzyrodzone proroctwo. Po drugie, osoba może doświadczać wizji archetypowych lub doznań transcendencji, które są postrzegane jako mające duże znaczenie religijne lub mistyczne. Po trzecie, osoba może doświadczyć dekonstrukcji świadomości związanej ze świadomością zwierzęcą, świadomością gadzią, świadomością roślinną, umysłem Gaji, inteligencją na poziomie genetycznym lub głęboką pamięcią gatunkową; informacji postrzeganych jako wartościowe dla wszystkich ludzi lub wszystkich żywych stworzeń. Ponieważ psychedeliki wytwarzają wszystkie te doświadczenia, są one rutynowo postrzegane jako mające znaczenie na poziomie gatunku.

Psychedeliki są oczywiście użyteczne w sferze osobistej; szamanizm i terapia psychedeliczna opierają się na funkcji informacyjnej psychedelików do diagnozowania i leczenia. W domenie kulturowej, psychedeliki mogą być wykorzystywane w rytuale do budowania silnych grup religijnych lub plemiennych; mogą być używane w leczeniu lub guślarstwie; lub mogą być katalizatorem innowacji i twórczej ekspresji. Poza tym ich wartość jest niejednoznaczna. Na tym obszarze należy przeprowadzić kilka debat, na przykład wskazując, że Francis Crick wyobraził sobie spiralną strukturę DNA po spożyciu LSD⁶ lub że LSD pomogło Kary'emu Mullisowi wymyślić proces PCR, dzięki czemu zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie genetyki^7,8. Aby przeciwstawić się tym argumentom, zarówno Crick, jak i Mullis przez lata studiowali biologię molekularną, próbując rozwiązać te problemy; LSD nie może przypisać sobie zasługi za nic poza pomocą Crickowi i Mullisowi w uporządkowaniu ich myśli w nowy sposób. Możemy wskazywać na wielkie odkrycia jako przykłady informacji psychedelicznej, ale tylko niewielki ułamek wszystkich informacji psychedelicznych może pochwalić się takim poziomem ważności. Co gorsza, błędne informacje psychedeliczne domagające się ważności na poziomie gatunku, mają negatywną wartość kulturową i osłabiają ogólny rynek informacji, czyniąc informacje psychedeliczne niemal statystycznie bezwartościowymi⁹.

Prawdopodobieństwo mówi, że większość informacji psychedelicznych będzie miała niewielką lub umiarkowaną wartość, i rzadka część informacji psychedelicznej będzie mieć skrajnie negatywną lub pozytywną wartość. Wynika z tego również, że im więcej razy osoba bierze psychedeliki, tym bardziej prawdopodobne jest, że wygenerują one informacje o wysoce pozytywnej lub negatywnej wartości. Podobnie, im częściej osoba bierze psychedeliki, tym bardziej prawdopodobne jest, że przywiąże się do, a następnie wzmocni, informacje o wartości postrzeganej jako wysoce pozytywne lub negatywne. W tym przypadku psychedelik staje się narzędziem do odciskania informacji. W odciskaniu psychedelicznym informacja jest zawsze subiektywnie postrzegana jako posiadająca wysoką wartość, nawet jeśli ma niską lub nawet negatywną wartość kulturową¹⁰.

Wartość informacji negatywnej i pozytywnej

Łatwo wykazać, że informacja psychedeliczna ma wartość; kultury, które stosują psychedeliki jako sakramenty, przywiązują dużą wagę do otrzymanych informacji; ludzie wymienią ciężko zarobioną gotówkę na doświadczenie psychedeliczne. Ale ponieważ jakość informacji psychedelicznej ma tak szeroki zakres, łatwo jest postrzegać psychedeliki jako niemające żadnej wartości lub, dla argumentu zakazu, mające wartość negatywną. Informacje psychedeliczne o wartości negatywnej można opisać jako urojeniowe, paranoiczne, fałszywe lub podważające zdrowie jednostki lub kultury. Często zgłaszanym elementem eksperymentów psychedelicznych są negatywne doznania psychedeliczne lub załamania, ale niekoniecznie oznacza to, że załamania są negatywne. Niektórzy użytkownicy twierdzą, że negatywne doświadczenia mają wartość, ponieważ dostarczają emocjonalnego wglądu; inni raportują, że negatywne doznania psychedeliczne powodują trwałe szkody psychiczne, co jest skrajnie negatywne. W rzadkich przypadkach ludzie działają i wyrządzają sobie krzywdę lub popełniają samobójstwo na psychedelikach. Oczywiście są to skrajne przykłady o negatywnej wartości, a te skrajne przykłady są zwykle związane z mieszaniem dragów, z przejadaniem się nimi lub z przedawkowaniem. Istnieje optymalny zakres dawek dla każdej substancji psychedelicznej; doniesienia o negatywnych skutkach zwiększają się po przekroczeniu optymalnego zakresu dawek¹¹.

I odwrotnie, istnieje szereg doznań psychedelicznych, które są równie ekstremalne, ale mają pozytywną wartość; doświadczenie duchowe, terapeutyczne lub enteogeniczne, które nadaje wartość użytkownikowi i jego kulturze. Przeżycie niezwykle pozytywnego doświadczenia psychedelicznego nie zdarza się przypadkowo; istnieją niuanse związane z wyborem właściwej dawki, znalezieniem odpowiedniego otoczenia i tak dalej. Dla kontrastu, przeżycie negatywnego doznania psychedelicznego jest prawie zawsze wypadkiem spowodowanym niewłaściwą dawką lub otoczeniem. Dlatego pozytywna wartość doznania psychedelicznego może być przewidziana i kontrolowana do pewnego zakresu dawki, ale poza nim potencjalna wartość pozytywna spada, a potencjalna wartość negatywna wzrasta.

Szamanizm, który dla celów tego tekstu jest zdefiniowany jako praktyka stosowania psychedelików w rytuale, wykorzystuje wyspecjalizowane techniki do nakierowania informacji psychedelicznej na pożądane ścieżki. Wpływanie i wdrukowywanie informacji psychedelicznych na ścieżki pozytywne jest postrzegane jako duchowe, oświecające i terapeutyczne; wpływanie lub wdrukowywanie informacji psychedelicznych na ścieżki negatywne jest postrzegane jako kontrola umysłu, czarna magia lub czary. Chociaż wartość informacji psychedelicznej generowanej w jakimkolwiek pojedynczym epizodzie jest niejednoznaczna, praktyka szamanizmu jest trwałą technologią będącą w zastosowaniu u całego gatunku. Tak więc szamanizm jest technologicznym podzbiorem informacji psychedelicznych o wysokiej wartości dla całego gatunku, mimo że praktyka szamanizmu może być stosowana zarówno z pozytywnym, jak i negatywnym skutkiem.

Uwagi i odnośniki 2

Christiansen A, Baum R, Witt P, "Changes In Spider Webs Brought About By Mescaline, Psilocybin And An Increase In Body Weight". JPET kwiecień 1962 tom 136 nr 1 31-37.
Butters, Nelson, "The effect of LSD-25 on spatial and stimulus perseverative tendencies in rats". Psychopharmacology, Tom 8, Numer 6 / listopad, 1966
Trulson M, Howell G, "Ontogeny of the behavioral effects of lysergic acid diethylamide in cats". Developmental Psychobiology Tom 17 Wydanie 4, Strony 329 - 346
Jarvik M, Chorover S, "Impairment by lysergic acid diethylamide of accuracy in performance of a delayed alternation test in monkeys". Psychopharmacology, Tom 1, Numer 3 / maj, 1960.
Patrz Rozdział 04, "Czym jest świadomość?"
Rees, Alun, "Nobel Prize genius Crick was high on LSD when he discovered the secret of life". Mail on Sunday, 8 sierpień 2004.
Mullis, Kary, "Dancing Naked in the Mind Field". Vintage, NY, 2000.
Rabinow, Paul, "Making PCR: a story of biotechnology". University of Chicago Press, 1996.
Społeczność psychedeliczna tworzy nowego guru mniej więcej co dekadę, a kulturowy wkład tych guru zmienia się od pseudonaukowego do wręcz fantastycznego. Często trudno jest stwierdzić, czy wkład psychedelicznych celebrytów przeważa nad raczej bezsensownymi memami, które propagują.
Psychedeliczne wdrukowanie może przybierać różne formy, a w niektórych przypadkach negatywne informacje mogą zostać wdrukowane w tożsamość. Pranie mózgu to akt wdrukowywania treści drugiej osobie wbrew jej woli, co jest postrzegane jako negatywne. Własne pranie mózgu to akt wdrukowywania sobie negatywnych informacji z wyboru lub przez pomyłkę. Podczas własnego prania mózgu negatywne informacje zwykle przywdziewają wyraźne motywy paranoiczne lub mesjanistyczne. Ekstremalne przypadki psychedelicznego własnego prania mózgu będą naśladować elementy psychozy i uporczywych zaburzeń urojeniowych. Patrz Rozdział 13, "Neuroplastyczność psychedeliczna".
Hasler F, Grimberg U, Benz M, Huber T, Vollenweider F, "Acute psychological and physiological effects of psilocybin in healthy humans: a double-blind, placebo-controlled dose-effect study". Psychopharmacology, Tom 172, Numer 2 / marzec, 2004.

Rozdział 03

Psychedeliczna Teoria Informacji

Podobnie jak sny, psychedeliki są katalizatorami generowania informacji w ludzkiej wyobraźni. Istnieje wiele teorii na temat pochodzenia tej informacji: podświadomość; stłumione emocje; nieświadomość zbiorowa; pamięć genetyczna; byty duchowe; transmisja obcych; dane śmieciowe ze wzbudzenia neuronalnego; i tak dalej. Niezależnie od pochodzenia, powszechnie przyjmuje się, że psychedeliki generują informacje, a nie tylko dane śmieciowe o wątpliwej wartości. Psychedeliki przodują w wytwarzaniu istotnych informacji, które mogą mieć głęboki wpływ na przekonania i tożsamość osoby.

Informacje generowane przez psychedeliki są zwykle osobiste, ale mogą stać się transpersonalne, gdy wglądami psychedelicznymi dzieli się ze znajomymi i z opinią publiczną. Tempo przepływu informacji psychedelicznych można zmierzyć wielkością wyraźnego wpływu, jaki psychedeliki mają na daną kulturę, a tempo przepływu jest różne dla każdej kultury. Niektóre kultury represjonują wszystko, co przypomina informacje psychedeliczne, podczas gdy inne czynią je centralnymi dla swojej duchowości¹. Od rewolucji kulturowej lat 1960, przepływ informacji psychedelicznych wdarł się do kultury zachodniej w niespotykanym dotąd tempie. To tempo współczesnego przepływu informacji psychedelicznych miało swoje wzloty i upadki, ale ogólnie pozostawało względnie stałe, nawet w obliczu globalnej prohibicji².

Ścieżka przepływu informacji psychedelicznej jest prosta i uniwersalnie taka sama: 1) spożycie; 2) transmisja wewnętrzna; 3) integracja wewnętrzna; 4) przekaz kulturowy; 5) integracja kulturowa. Większość badań psychedelicznych koncentruje się wyłącznie na przekazie wewnętrznym, drugim etapie psychedelicznego procesu informacyjnego, który jest powszechnie nazywany tripem. Chociaż trip jest z pewnością interesujący, to wciąż jest tylko jedną częścią większego procesu ogólnego, poprzez który psychedeliki wpływają zarówno na jednostkę, jak i na kulturę. Każda część tego procesu informacyjnego ma swoje własne wzorce i przewidywalne etapy, a różne części tego tekstu będą próbowały naświetlić jeden lub więcej z tych etapów w służbie zapewnienia ogólnego zrozumienia, w jaki sposób psychedeliki wpływają na kulturę. Poniżej znajduje się streszczające podsumowanie każdego etapu w procesie informacji psychedelicznej.

Spożycie

Chociaż trudno jest określić, dlaczego ludzie decydują się na wzięcie psychedelików, każde społeczeństwo ma własne zasady, które określają, kto może przyjmować psychedeliki i w jakim kontekście. W tradycyjnych warunkach spożywanie jest ćwiczeniem duchowym stosowanym do zdobycia nadprzyrodzonej mądrości, a dawkowanie jest kontrolowane rytualnie przez szamana. We współczesnej kulturze zachodniej, tradycyjne zasady załamały się, a przyjmowanie psychedelików stało się złożone i nieco przypadkowe. We współczesnym kontekście większość ludzi zapoznaje się z psychedelikami w przyziemnych okolicznościach rekreacyjnych, motywowanych hedonizmem, ciekawością, nudą, presją rówieśników lub buntem. Czasami spożycie pobudza wrodzony głód tajemniczości. Zazwyczaj użytkownik psychedeliczny czegoś szuka, jakkolwiek mgliste to pojęcie.

Transmisja wewnętrzna

Transmisja wewnętrzna zachodzi gdy psychedelik wchodzi w interakcję z siecią neuronową i generowane są nowe informacje. Informacje w stanie psychedelicznym są generowane spontanicznie w zakresie halucynacji wzrokowych i słuchowych; pomysłów, które pojawiają się w wyobraźni osoby; nowatorskich zestawień wcześniejszych koncepcji; oraz usuniętych perspektyw, które pozwalają na nową holistyczną analizę. Informacje te mogą być dosłowne lub przenośne; mogą być abstrakcyjne; mogą przyjść w słowach lub frazach; mogą być wymówione lub wyśpiewane; mogą być wizualne; mogą pojawić się jako objawienie lub genialne pomysły; mogą być przywołanym wspomnieniem; mogą być dostarczone przez istoty duchowe w dziwnych językach; i tak dalej. Gęstość informacji w sesji psychedelicznej jest wielowarstwowa, nasycona i barwnie szczegółowa. Wiele informacji w halucynacjach psychedelicznych można dokładnie opisać jako szum kalejdoskopowy, ale w tym szumie kryje się bogactwo istotnych treści⁴.

W kategoriach fizycznych psychedeliki tworzą nowe informacje poprzez spontaniczną aktywację i organizację sieci sensorycznych i percepcyjnych. Informacje psychedeliczne są doświadczane poprzez bezpośrednie odpalanie neuronowe i przekazywane do pamięci poprzez tworzenie i wzmacnianie połączeń synaptycznych w sieci neuronowej⁵. Generowanie informacji psychedelicznej wymaga energii, a możliwości przetwarzania informacji przez ludzki mózg są skończone, a zatem istnieje górna granica ilości informacji, które mogą zostać wygenerowane podczas pojedynczej sesji psychedelicznej, zanim mózg zacznie się deregulować (down-regulate) w próbie powrotu do poziomu bazowego.⁶.

Integracja wewnętrzna

Z wielu powodów dochodzi do utraty wierności w przekazywaniu halucynacyjnych informacji z wyobraźni do pamięci. Podobnie jak sen, wspomnienia z sesji psychedelicznej muszą być skompresowane do łatwych do opanowania skrawków, które wyróżniają się w większym strumieniu informacji. Chociaż halucynacje psychedeliczne szybko znikają, mogą mieć trwały wpływ emocjonalny. Sposób, w jaki każda osoba radzi sobie z treścią każdego doświadczenia jest unikalny dla jej światopoglądu. Niektórzy ludzie mogą zdecydować się na zignorowanie treści pochodzących z doznania psychedelicznego; inni mogą pielęgnować wszystko, co pamiętają, i będą analizować każdą wizję w pogoni za wyższą metafizyczną prawdą. Podczas tego procesu informacje generowane podczas tripu psychedelicznego są kodowane w osobistej pamięci poprzez tworzenie i testowanie nowych ścieżek synaptycznych.

Podczas integracji po-psychedelicznej osoba może zacząć ponownie oceniać i modyfikować osobiste przekonania i zachowania. Tajemnicze i intensywne wizje mogą być przywoływane w kółko lub osoba może obsesyjnie rozwodzić się nad nowatorskimi uczuciami doświadczonymi podczas tripu. Osoba zazwyczaj dokonuje przeglądu swojego psychedelicznego tripu i tworzy trwałą opowieść o podróży, wliczając to, czego doświadczyła i czego się nauczyła. Integracja polega na tym, że osoba decyduje o tym, co wydarzyło się w doświadczeniu. Treść halucynacji nie jest tak ważna jak proces, w którym osoba podejmuje tę treść i kształtuje ją w trwałe wspomnienia, przekonania i zachowania; jest to proces kodowania informacji psychedelicznej w sieciach synaptycznych. Generowanie treści bez integracji zachowaniowej jest zasadniczo bez znaczenia, więc prawdziwym świadectwem mocy psychedelicznej nie jest zdolność do tworzenia wizji, ale zdolność do odciskania nowych informacji i przekształcania przekonań.

Transmisja kulturowa

Wizje psychedeliczne nie pozostają w głowie; gdyby tak było, nie byłoby sztuki psychedelicznej, muzyki psychedelicznej, duchowości psychedelicznej ani rewolucji psychedelicznej. Psychedeliki aktywują proces, w którym sfera psychologiczna przelewa się do sfery fizycznej. Z historii XX wieku jasno wynika, że psychedeliki mogą pobudzać ekspresję artystyczną, eksperymenty społeczne, ruchy religijne i aktywizm polityczny. Nie ma innej klasy dragów, która może pretendować do posiadania tak potężnego wpływu kulturowego⁷. Gdyby psychedeliki wywoływały tylko halucynacje, nadal istniałby uzasadniony powód do fascynacji, ale psychedeliki wpływają również na ruchy kulturowe, co czyni je światową siłą religijną i polityczną, z którą należy się liczyć.

Rytualne wiązanie grup społecznych poprzez kulturową transmisję informacji psychedelicznych jest tematem pomijanym w prawie wszystkich badaniach psychedelicznych. Psychedeliki nie tylko powodują zmiany na poziomie indywidualnym, ale także powodują zmiany na poziomie grupowym lub plemiennym, a zatem wpływają na zmiany w strukturach społecznych i celach ludzkiej kultury. Rozpowszechnianie informacji psychedelicznych może być subtelne lub jawne, zaczynając od tworzenia sztuki pod wpływem doświadczenia psychedelicznego, a kończąc na windoktrynowywaniu innych do plemienia psychedelicznego poprzez rytualne dzielenie się sakramentem. Gdy osoba zostanie windoktrynowana, ona również spontanicznie wygeneruje informacje psychedeliczne i zacznie dzielić się tymi informacjami z innymi. Ten proces informacyjny przebiega kaskadowo od osoby do osoby, aż kulturowa transmisja memów psychedelicznych osiągnie punkt krytyczny i zostanie otwarcie przyjęta, a nawet celebrowana przez mainstream kulturowy.

Integracja kulturowa

Według ostrożnych szacunków, prawdopodobnie 10-15% populacji kiedykolwiek próbowało halucynogenu⁸. Pomimo tak niskiego poziomu ekspozycji, archetypy doznań psychedelicznych są dobrze wintegrowane we współczesną kulturę. Subkultury psychedeliczne (plemiona miejskie) działają w każdym mieście na planecie. Coroczne festiwale psychedeliczne, rave'y i massivy przyciągają dziesiątki tysięcy ludzi ze wszystkich kontynentów⁹. Wpływy psychedeliczne stale pojawiają się we współczesnej modzie, muzyce, sztukach wizualnych, filmie, telewizji, produktach konsumenckich, marketingu, opakowaniach, reklamie, grach wideo i tak dalej. Pomimo lat prohibicji obietnica duchowości psychedelicznej i terapii psychedelicznej wciąż jest świeża w publicznej wyobraźni¹⁰. Globalna integracja kulturowa informacji psychedelicznej może nie być kompletna, ale mierzalnie jest w drodze.

Od rewolucji kulturowej lat 1960 minęło zaledwie 50 lat, a szybkość, z jaką psychedeliki wpłynęły na światową kulturę, jest imponująca. Przez dziesięciolecia, stosowanie psychedelików forsowało pokolenia, a każde nowe pokolenie na nowo odkrywa i zmienia przeznaczenie rytuału psychedelicznego dla własnych potrzeb. Istnieją siły religijne i polityczne, które aktywnie dążą do kontrolowania lub zaprzestania stosowania psychedelików, ale jeśli obecne trendy się utrzymają, pełna kulturowa integracja informacji psychedelicznych wydaje się nieunikniona. Wkrótce może nadejść czas, kiedy globalna większość będzie w psychedelicznym plemieniu, a niewtajemniczona mniejszość sama wykluczy się z rytuału. Kiedy indoktrynacja psychedeliczna dociera do większości każdej populacji, wówczas kulturę tę można opisać jako nasyconą informacją psychedeliczną. Kultura, która została nasycona informacją psychedeliczną, w naturalny sposób rozpozna psychedeliczny rytuał jako uzasadniony rytuał przejścia lub praktykę duchową¹¹.

Rycina 4. Obwody sprzężenia zwrotnego na ścieżkach percepcji wzrokowej. Sygnał sensoryczny w ludzkiej świadomości rozchodzi się wzwyż i po mózgu jak fala, gdy świadomość pojawia się na różnych etapach. Czucie rozpoczyna się w narządach czuciowych i trafia do wzgórza (przez LGN dla dróg wzrokowych), które filtruje i kieruje doznania do wyższych obszarów kory mózgowej. Rozpoznanie następuje szybko i instynktownie we wzgórzu i przyśrodkowym płacie skroniowym, skupiając uwagę na najistotniejszych informacjach. Pamięć identyfikuje sygnał przychodzący, poruszający się w górę w korze, przekazując dane przez równoległe warstwy rozpoznawania przestrzennego i obiektowego po ścieżkach grzbietowych i brzusznych. Percepcja multisensoryczna ostatecznie zbiega się w korze przedczołowej, gdy przeanalizowana rekonstrukcja rzeczywistości przedstawiana jest w celu informowania o zachowaniach w czasie rzeczywistym.

Psychedeliczny proces informacyjny

Psychedeliczny proces informacyjny jest obserwowalnym zjawiskiem, które wpływało na kultury na przestrzeni dziejów i wpływa obecnie na współczesną kulturę globalną. W centrum tego procesu informacyjnego znajduje się działanie farmakologiczne niewielkiej liczby cząsteczek docierających do niewielkiego podzbioru receptorów nerwowych przez stosunkowo krótki czas. Ciągły proces informacyjny generowany przez tę niewielką interakcję farmakologiczną wykracza daleko poza normalny zakres tego, czego oczekujemy od dragów. Ponieważ psychedeliki przeciwstawiają się racjonalności farmakologicznej, są źle rozumiane, budzą strach i są czczone jako pochodzenia duchowego. To nieporozumienie prowadzi psychedeliczny proces informacyjny do rozbieżnych strumieni teorii i mitologii, tworząc gobelin psychedelicznej propagandy, zamieszania i dezinformacji, które mamy dzisiaj.

Rozbieżność informacji psychedelicznej i istnienie konkurencyjnych szkół ideologii psychedelicznej pokazuje, że nie ma jednej obiektywnej i prawdziwej ideologii psychedelicznej; psychedeliczny proces informacyjny może wpływać na każdą ideologię i ją wzmacniać. Psychedeliczny proces informacyjny jest neutralny, a ideologia niespecyficzna; odnosi się w równym stopniu do uczenia się, kreatywności, kontroli umysłu, prania mózgu, mistycyzmu, czarów i uzdrawiania. Proces psychedeliczny i psychedeliczne archetypy mogą być kooptowane przez dowolną grupę religijną lub polityczną w celu uzyskania osobistej władzy, a psychedeliki mogą być używane jako broń równie łatwo, jak mogą być używane jako lekarstwa lub sakramenty¹². Jedyną stałą pomiędzy wszystkimi rozbieżnymi szkołami ideologii psychedelicznej jest proces fizyczny, który stymuluje przepływ nowych informacji przez ludzkie sieci neuronowe. Badanie tego procesu informacyjnego jest znane jako Psychedeliczna Teoria Informacji.

Uwagi i odnośniki 3

Psychedeliczny przepływ informacji w każdej kulturze jest funkcją religii i polityki. Tradycyjne kultury szamańskie cenią informacje psychedeliczne jako rytualną formę tworzenia więzi, uzdrawiania i odkrywania oraz zachęcają do przepływu informacji psychedelicznych. Kultury uprzemysłowione ze scentralizowanymi przekonaniami postrzegają informacje psychedeliczne jako wywrotowe i antyautorytarne i represjonują eksperymenty psychedeliczne ze strachu przed utratą scentralizowanej kontroli.
Dokładna analiza historii końca XX wieku wskazuje, że pod koniec lat 1970 i 1980 nastąpił niewielki spadek zainteresowania psychedelikami, po którym nastąpiło globalne odrodzenie podziemnego zainteresowania nimi w latach 1990 i całkowity powrót do badań psychedelicznych na przełomie XXI wieku. Prohibicja może spowolnić przepływ informacji psychedelicznych, ale go nie zatrzyma.
stopka nieobecna
Treść halucynacji psychedelicznych została jaskrawo opisana w wielu miejscach. Zobacz "Tripping" Charlesa Hayesa lub Experience Vaults na Erowid.org, aby znaleźć setki fascynujących relacji z perspektywy pierwszej osoby.
Patrz Rozdział 13, "Neuroplastyczność psychedeliczna".
Gresch PJ, Smith RL, Barrett RJ, Sanders-Bush E., "Behavioral tolerance to lysergic acid diethylamide is associated with reduced serotonin-2A receptor signaling in rat cortex". Neuropsychopharmacology. 2005 wrzesień; 30(9):1693-702.
Ponieważ dragi psychoaktywne kształtują politykę i działania wojenne na całym świecie, twierdzenie, że psychedeliki mają większy wpływ na kulturę i ruchy kulturowe niż inne dragi, można łatwo zakwestionować. Jednak psychedeliki są wyjątkowe pod względem zdolności do szybkiego katalizowania subkultur plemiennych nastawionych na spontaniczny altruizm, populistyczny aktywizm i wolny radykalizm.
HHS/SAMHSA, Office of Applied Studies, "Ecstasy, Other Club Drugs, & Other Hallucinogens". Odnośnik internetowy, 2008.
Współczesne festiwale psychedeliczne można prześledzić do "Be-ins" i "Acid Tests" w San Francisco pod koniec lat 1960, rozsławionych przez "The Electric Kool-Aid Acid Test" Toma Wolfe'a. Festiwale te przekształciły się w Woodstock, Grateful Dead Circuit, Rainbow Family, kulturę Rave, Burning Man, Boom Festival, Love Parade i inne spotkania na całym świecie poświęcone psychedelicznej muzyce, sztuce i kulturze. Frekwencja na największych z tych corocznych festiwali to regularnie od dziesiątek do setek tysięcy ludzi.
Badanie psilocybiny i mistycyzmu z 2006 roku przeprowadzone przez Rolanda Griffithsa wniosło nowy entuzjazm do mieszania duchowości psychedelicznej z terapią kliniczną.
Łatwo twierdzić, że tradycyjne społeczeństwa plemienne są nasycone informacją psychedeliczną, ale współczesne społeczeństwo nie pozostaje daleko w tyle. Zachodnie media są wypełnione psychedelicznymi obrazami i zafascynowane odmiennymi stanami. W Stanach Zjednoczonych ayahuasca i pejotl są już uznawane za prawomocne sakramenty religijne w określonych kościołach, a eksperymentowanie z dragami psychedelicznymi jest powszechnym rytuałem przejścia wśród studentów uniwersytetów.
Grupy powiązane ze stosowaniem psychedelików jako broni obejmują rodzinę Mansona, SLA, Aum Shinrikyo, CIA i Departament Obrony Stanów Zjednoczonych.

Rozdział 04

Czym jest świadomość?

Ponieważ ten tekst dotyczy manipulacji świadomością, warto mieć roboczą definicję tego terminu. Świadomość definiowana jest tutaj jako dynamiczny system przetwarzania informacji o określonych funkcjach i wyłaniających się właściwościach operacyjnych, z których wszystkie są niezbędne do utrzymania stabilności systemu¹. Minimalne funkcje specyficzne każdego świadomego systemu to: 1) percepcja 2) rozpoznawanie 3) pamięć 4) przypominanie, oraz 5) zachowanie. Minimalne specyficzne właściwości operacyjne dla każdego świadomego systemu to: 1) spójność modułowa 2) stabilność liniowa 3) kontrola sprzężenia zwrotnego 4) adaptacyjność, oraz 5) samoświadomość. Kiedy wszystkie te funkcje i właściwości operacyjne działają w tandemie, powstaje coś przypominającego ludzką świadomość². Kiedy jedna lub więcej z pięciu funkcji zasadniczych ulega degradacji, świadomość ześlizguje się w tryby półświadomości, podświadomości lub nieświadomości. Kiedy jedna lub więcej z pięciu właściwości operacyjnych ulega degradacji, to świadomość staje się niestabilna i traci dokładność. Poniżej jest opis funkcji i właściwości operacyjnych świadomości.

Pięć podstawowych funkcji świadomości

Wszystkie świadome systemy opierają się na pięciu podstawowych funkcjach interakcji z otoczeniem w czasie rzeczywistym.

Percepcja

Świadomy system musi otrzymać dane wejściowe, dane wejściowe nazywane są percepcją. W przypadku ludzi, dane percepcyjne są odbierane jako dane zmysłowe przemieszczające się w kierunku mózgu z obwodowego układu nerwowego. Wrażenie nie staje się rzeczywistą percepcją, dopóki nie zostanie skierowane w górę przez wzgórze do wyższych obszarów korowych w celu przetworzenia. Ludzie postrzegają również wewnętrzne myśli i uczucia, własne zewnętrzne zachowania i małe fragmenty swoich snów. Percepcja jest liniowa, opiera się na sobie poprzez zachowanie i przypominanie, a jej podstawową funkcją jest obserwacja zmian w środowisku w czasie. Błędy w ludzkiej percepcji są czasami nazywane halucynacją.

Rozpoznanie

Dane z percepcji są analizowane i dopasowywane do znanych istotnych wzorców; ten proces nazywa się rozpoznawaniem. Ludzkie rozpoznawanie jest pobudzane reakcją hormonalną na istotne wzorce; wzorce, które mają wysoki rezonans emocjonalny. Ludzkie rozpoznawanie wykorzystuje szybką analizę nieliniową zamiast powolnej analizy semantycznej. Szybkie rozpoznawanie ma wysoką użyteczność, ale niską dokładność, co oznacza, że działa szybko, ale musi zostać dwukrotnie sprawdzone przez pamięć liniową pod kątem dokładności. Rozpoznawanie jest kontekstowe, multisensoryczne, asocjacyjne, a jego funkcją jest znajdowanie najistotniejszych danych w przychodzącej percepcji. Błędy rozpoznawania nieliniowego obejmują fałszywą identyfikację, wypaczenie i déjà vu.

Pamięć

Wszystkie najistotniejsze wzorce są przechowywane w pamięci. Wzorce przechowywane w pamięci są dopasowywane do przychodzących danych w celu ich rozpoznania; są one również porównywane z możliwymi rozwiązaniami w celu przypomnienia. U ludzi pamięć jest wdrukowywana przez rezonans emocjonalny, wzmacniana przez liniowe powtarzanie i potęgowana przez nieliniowe skojarzenia kontekstowe. Pamięć ludzka ma wiele warstw; semantyczną, ejdetyczną, asocjacyjną i potencjalnie holograficzną. Wielowarstwowa pamięć ludzka obejmuje długoterminowe potęgowanie i kompresję stratną, ale ta kompresja obejmuje również redundancję indeksującą, aby zapewnić szybkie przypominanie i rozpoznawanie istotnych danych.

Przypominanie

Przypominanie wykorzystuje wzorce asocjacyjne przechowywane w pamięci do podejmowania świadomych decyzji w oparciu o logikę. W przeciwieństwie do rozpoznawania, które jest spontaniczne i intuicyjne, przypominanie wykorzystuje ujemne sprzężenie zwrotne do hamowania szkodliwych rozwiązań i dodatnie sprzężenie zwrotne do stymulowania korzystnych rozwiązań. Przypominanie ma charakter cykliczny i asocjacyjny, co oznacza, że może wykorzystywać zarówno ujemne, jak i dodatnie sprzężenie zwrotne, aby przeglądać i oceniać wiele hipotetycznych scenariuszy, zanim podejmie ostateczną decyzję³. Główną funkcją przypominania jest analizowanie wzorców przechowywanych w pamięci w celu podejmowania inteligentnych decyzji i zachowań w czasie rzeczywistym.

Zachowanie

Świadomy system odgrywa zachowania w oparciu o dane wejściowe. Ludzkie zachowanie przybiera formę działań zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Zachowania wewnętrzne, takie jak myślenie myśli i odczuwanie emocji, przekształcają pamięć i przypominanie w logiczne decyzje; zachowania zewnętrzne przekładają decyzje wewnętrzne na działania zewnętrzne. Ludzkie zachowanie jest liniowe i seryjne; zachowania są wykonywane w sekwencji jedno po drugim, zazwyczaj z myślami i emocjami poprzedzającymi i zawiadamiającymi o intencji działania. Zarówno zachowania wewnętrzne, jak i zewnętrzne wpływają z powrotem na percepcję, zamykając pętlę w procesie percepcyjnego sprzężenia zwrotnego.

Operacyjne właściwości świadomości

Kiedy wszystkie funkcje świadomości dobrze funkcjonują, system zaczyna nabierać pewnych znanych właściwości operacyjnych. Te podstawowe właściwości są tym, czego oczekiwalibyśmy od każdego świadomego systemu, a każdy świadomy system, który utraci te właściwości, stanie się również niestabilny i straci dokładność percepcji i pamięci.

Modułowa spójność

Aby świadomość działała jak spójny, zintegrowany system, musi mieć pewne środki synchronizacji wydajności między modułowymi podfunkcjami. Funkcjonalna współpraca między różnymi obszarami mózgu jest mierzona w kategoriach sprzężonych oscylatorów neuronowych, synchronizacji impulsów nerwowych i spójności oscylacji sieci⁴. Świadomość na jawie oscyluje w zakresach alfa i beta; spójność gamma o wysokiej częstotliwości współdziała z szybkim łączeniem sieci korowych niezbędnych dla percepcji i świadomości⁵. Spójność modułowa jest pierwszą operacyjną właściwością świadomego systemu; do integracji multisensorycznej niezbędna jest precyzyjna koordynacja między wszystkimi obszarami. Bez spójności modułowej podfunkcje świadomości tracą interoperacyjność i ulegają destabilizacji.

Stabilność liniowa

Świadomość może pełnić wiele różnych funkcji, ale wykonuje tylko jedną funkcję na raz. Funkcjonalny zakres świadomości jest liniowy i przesuwa się w sposób przewidywalny od stanu do stanu wraz z upływem czasu. Świadomość płynnie przechodzi od jednego zachowania do drugiego. Świadomość zachowuje dane stanu i logicznie reaguje na zmiany środowiskowe. W systemach świadomych percepcja upływu czasu pozostaje stała. Bazą operacyjną dla wszystkich świadomych systemów jest zdolność do skupiania się na środowisku i wykonywania sekwencjonowanych, zorientowanych na celu zachowań w czasie rzeczywistym.

Kontrola sprzężenia zwrotnego

Świadome systemy muszą być w stanie monitorować i kontrolować własną stabilność oraz odgrywać zachowania w celu modulowania danych wejściowych i wyjściowych systemu. Wszystkie świadome systemy muszą mieć jakąś formę kontroli sprzężenia zwrotnego, aby zachować skupienie na obiekcie, zachować dane o stanie, udoskonalić zachowania, przechodzić między stanami i utrzymywać stabilność liniową. Bez kontroli sprzężenia zwrotnego, system dynamicznego przetwarzania informacji jest podatny na obfitość danych wyjściowych, przeciążenie pamięci i błędy⁶.

Adaptacyjność

Świadomy system musi być w stanie przechowywać wzorce, przewidywać wyniki, uczyć się nowych zachowań i reagować na zmiany zewnętrznych zmiennych. Adaptacyjność i zdolność uczenia się na podstawie doświadczenia jest epifenomenem lub spontaniczną właściwością operacyjną funkcjonalnie stabilnej świadomości. Inteligentne systemy, które nie wykazują się adaptacyjnością, naśladują jedynie niektóre funkcje i właściwości świadomości, nie osiągając w rzeczywistości pełnej świadomości.

Samoświadomość

Świadomy system musi być świadomy siebie i być w stanie rozpoznać inne świadome systemy. Samoświadomość jest epifenomenem funkcji i właściwości świadomości utrzymujących liniową stabilność w czasie. Samoświadomość i zdolność rozpoznawania i interakcji z innymi świadomymi systemami może być najprawdziwszym i najbardziej obiektywnym testem każdej stabilnej świadomości.

Świadomość modułowa

Najbardziej dramatycznym sposobem zademonstrowania kruchości świadomości jest jej utrata. Śpimy każdej nocy, a sen jest bardzo ograniczoną formą świadomości, w której większość funkcji i właściwości zanika. Kiedy śpimy, nie możemy przechowywać informacji o stanie z chwili na chwilę, dlatego tracimy dane kontekstowe i samoświadomość. W snach mamy percepcje i odgrywamy zachowania, ale nie są one liniowe ani nie mamy nad nimi większej kontroli. W głębokim śnie wszystkie funkcje świadomości przestają działać i prawie całkowicie się wyłączają. Kiedy się budzimy, funkcje te powoli wracają, a następnie ponownie stabilizują się w stan czujności. Świadomość się wyłącza; świadomość z powrotem się włącza.

Sen i śnienie pokazują, że podstawowe funkcje świadomości są modułowe i współzależne; mogą działać zarówno indywidualnie, jak i w wyspecjalizowanych grupach. Modułowe funkcje świadomości można włączać i wyłączać w dowolnej kolejności bez wpływu na długoterminową stabilność w pełni działającego systemu. Modułowość świadomości staje się oczywista w przypadkach urazów mózgu lub chorób psychicznych, w których osoba traci niektóre funkcje świadomości, ale zachowuje inne⁷. Kiedy świadomość jest stabilna, nie można powiedzieć, że jest modułowa; działa jako płynna całość lub jako zintegrowany system. Kiedy świadomość destabilizuje się, jednostki modułowe rozprzęgają się i okazują się być subpersonalnymi częściami większego procesu tożsamości. Utratę percepcji multisensorycznej i rozszczepienie świadomości na wiele niezależnych procesów można dokładnie opisać jako zmieniony stan świadomości.

Świadomość psychedeliczna

Jeśli świadomość jest modułowa i modułowe funkcje mogą współdziałać w wielu konfiguracjach, rozsądne jest założenie, że istnieje wiele konfiguracji pod- i meta-świadomości, które są rzadko badane. Liniowe stany świadomości, których doświadczamy na co dzień, są kontrolowane przez odgórny regulator homeostatyczny⁸, ale kiedy zewrzemy ten regulator, okazuje się, że modułowe podfunkcje świadomości mogą się zdestabilizować, rozprząc i być dostępne w nowatorski sposób. Wszystkie formy mistycyzmu polegają na radykalnej destabilizacji homeostazy⁹. Badania EEG osób z przewlekłym halucynogennym zaburzeniem percepcji (HPPD - hallucinogen persisting perception disorder) wykazały, że kiedy kora wzrokowa traci spójność z innymi obszarami mózgu i wzrasta spójność między lokalnymi sieciami wzrokowymi, powstają spontaniczne halucynacje¹⁰. Deprywacja sensoryczna przez zaledwie piętnaście minut to wszystko, czego trzeba, aby rozprzęc korę wzrokową i sprawić, aby zaczęła wytwarzać spójne, samopodtrzymujące się halucynacje¹¹. Można to opisać jako wizualizowanie przy zasypianiu, podobne do śnienia na jawie lub świadomego śnienia, które jest czasem nazywane kinem więźnia, ponieważ długie okresy odosobnienia również wywołują ten efekt, podobnie jak degeneracja plamki żółtej siatkówki. Pokazuje to, że gdy modułowe funkcje mózgu są rozprzężone od odgórnej spójności, nie zawsze zanikają, ale mogą też spontanicznie zorganizować się w konfiguracje, które są bardziej spójne lokalnie. Ta rozprzężona i lokalnie spójna aktywność może wywoływać wrażenie błądzenia (myśli) lub nieliniowości w niższych obszarach mózgu, która wznosi się do świadomości jawy jako percepcja liniowa. Jest to zgrabna formalna definicja stanów śnienia, kreatywnej wizualizacji i halucynacji.

Psychedeliczna teoria informacji zakłada, że rozprzężone podfunkcje świadomości modułowej, działające albo samodzielnie albo w nowych grupach rówieśniczych, są odpowiedzialne za subiektywne stany zmienionej świadomości sklasyfikowane jako halucynogenne, dysocjacyjne i psychedeliczne. Wszystkie halucynogeny muszą najpierw zdestabilizować odgórną spójność świadomości, aby wytworzyć nowatorskie stany spontanicznej organizacji pomiędzy modułowymi podjednostkami; tak zaczyna się każda halucynacja. Dysocjanty zakłócają odgórną spójność, blokując ścieżki pobudzające, które umożliwiają komunikowanie się jednostek modułowych. Psychedeliki mają bardziej subtelny wpływ na spójność odgórną; okresowo przerywają lub pobudzają modulującą częstotliwość multisensorycznego łączenia klatkowego, powodując destabilizację percepcji w energetyczne konfiguracje nieliniowe¹². Destabilizując odgórną kontrolę świadomości, psychedeliki pozwalają modułowym podfunkcjom wędrować i/lub wchodzić w interakcje ze sprzężonymi podfunkcjami rówieśniczymi w dedykowanych podsystemach; podobnie do dedykowanego obwodu utworzonego między percepcją a pamięcią podczas śnienia.

Destabilizowanie lub rozszczepianie świadomości na nowatorskie konfiguracje jest istotą eksploracji psychedelicznej. Kiedy świadomość rozwidla się lub rozszczepia, subiektywna percepcja natychmiast staje się bardziej chaotyczna i złożona. Może się wydawać w rzeczywistości, że rozszczepiona świadomość jest w dwóch miejscach naraz, że utknęła w superpozycji między jawą a śnieniem, znajdując stabilność w dwóch równoczesnych stanach percepcyjnych, znanych również jako stan wielo-stabilności i wielo-stabilny. Nowatorskie konfiguracje rozszczepionej lub wielostabilnej świadomości można opisać jako nieliniowe, złożone, meta, transpersonalne, zdepersonalizowane, fasetowe, holistyczne, wyższego wymiaru, poszerzone, mistyczne, podświadome, półświadome i tak dalej. Rozszczepianie, rekonfiguracja i odbudowywanie modułowych podjednostek tożsamości to techniki, które można zastosować w praniu mózgu lub metaprogramowaniu¹³, ale również mieszczą się w rubryce mistycyzmu i szamanizmu. Poprzez wywrócenie i reorganizację modułowych funkcji świadomości liniowej, psychedeliki poszerzają funkcjonalny zakres świadomości, obejmując wiele nowatorskich stanów o wielostabilnej złożoności. Te złożone stany percepcyjne, znane również jako poszerzone stany świadomości, są źródłem halucynacji i źródłem wszystkich informacji psychedelicznych, które wpłynęły na ludzką mitologię, religię, sztukę, naukę i kulturę.

Uwagi i odnośniki 4

Istnieje popularna szkoła myślenia, która zakłada, że świadomość poprzedza fizyczność i że aby mogły istnieć atomy, cząsteczki i galaktyki, najpierw musi istnieć świadomość. Jest to bardzo szeroka definicja świadomości, którą należy zachować do bardziej metafizycznych dyskusji.
Opisane tutaj funkcje i właściwości operacyjne świadomości są uproszczeniem funkcji ludzkiego mózgu, ale są wystarczająco obszernym opisem do modelowania ludzkiej świadomości w dowolnym środowisku.
Ta definicja przypominania obradującego jest uproszczona i oparta na zasadach wnioskowania dedukcyjnego i indukcyjnego. Ta definicja obejmuje znacznie szersze omówienie różnych typów logiki neuronowej i nie uwzględnia ludzkiej irracjonalności emocjonalnej, ale jest to minimalna definicja potrzebna do modelowania wyników ludzkiego rozumowania.
Tak zwany "problem scalania" percepcji multisensorycznej jest rozpatrywany z różnych kierunków, ale obecne teorie opierają się na pomiarze siły, częstotliwości, synchronizacji i rezonansu fal szczytowych rozchodzących się przez gromady neuronowe. Istnieje wiele sposobów oszacowania względnej współpracy między oddzielnymi obszarami mózgu na podstawie ich właściwości falowych. Spójność to termin używany do wskazania silnej współpracy sygnałowej między oddzielnymi obszarami. Obszary o wysokiej spójności mogą działać jak sprzężone oscylatory w obwodzie sprzężenia zwrotnego lub mogą przybierać formę równoległych obwodów zaangażowanych w zsynchronizowane, ale rozproszone zadanie przetwarzania.
Meador KJ, et al., "Gamma coherence and conscious perception". Neurology 2002;59:847-854.
WikiPedia.org, "Teoria sterowania". Odnośnik internetowy, 2010.
Najbardziej przekonującymi przykładami chorób psychicznych, które destabilizują świadomość, są choroba Alzheimera, która wpływa na pamięć, oraz schizofrenia, która wpływa na spójność i stabilność liniową. Te dwa przykłady obejmują znacznie obszerniejsze omówienie tego, jak degradacja lub utrata określonych funkcji i właściwości operacyjnych świadomości prowadzi do określonych patologii.
Odgórna modulacja świadomości jawy jest funkcją modulacji aminergicznej w przodomózgowiu - serotonina i dopamina skupiają się i utrzymują uwagę - ale ogólnie uważa się, że całkowita regulacja homeostatyczna mózgu i ciała jest funkcją podwzgórza. Z WikiPedii: "Podwzgórze koordynuje wiele hormonalnych i zachowaniowych rytmów dobowych, złożone wzorce wyjść neuroendokrynnych, złożone mechanizmy homeostatyczne i wiele ważnych zachowań."
Poszczenie, skandowanie, medytacja, taniec transowy, zbiorniki izolacyjne, maszyny umysłowe i inne niedragowe praktyki wizjonerskie to rytuały mające na celu destabilizację homeostazy poprzez deprywację i hipnotyczne powtarzanie. Dragi psychedeliczne osiągają bardziej dramatyczne wyniki poprzez bezpośrednie przerywanie szlaków neuromodulacyjnych w miejscu receptora.
Abraham HD, Duffy FH, "EEG coherence in post-LSD visual hallucinations". Psychiatry Res. 1 październik 2001;107(3):151-63.
Mason OJ, Brady F, "The psychotomimetic effects of short-term sensory deprivation". J Nerv Ment Dis. 2009 październik; 197(10):783-5.
Patrz Rozdział 06, "Model Przerwań Kontrolnych działania psychedelicznego".
Metaprogramowanie to termin, który John Lilly wybrał w tekście "Programowanie i metaprogramowanie w ludzkim biokomputerze" ["Programming and Metaprogramming in the Human Biocomputer"]. Rozszczepienie to termin używany w praniu mózgu do opisania procesu rozbijania tożsamości osoby na wiele części poprzez ćwiczenia stresowe, co czyni ją podatną na wdrukowanie i manipulację.

Rozdział 05

Ograniczenia ludzkiej percepcji

Każde omawianie halucynacji psychedelicznych jest dyskusją o spontanicznym wyłanianiu się informacji w ludzkiej percepcji. Ludzka percepcja jest ograniczona pojemnością narządów zmysłów; szybkością i architekturą sieci neuronowej; oraz ilością odrębnych spostrzeżeń, które mózg może analizować w dowolnym momencie. Pomimo ograniczeń funkcjonalnych, ludzka świadomość jest płynna, co oznacza, że każde spostrzeżenie i zachowanie przechodzi płynnie z jednego w drugie. Kiedy świadomość jest stabilna, percepcja i zachowanie są płynnie zintegrowane; kiedy świadomość ulega destabilizacji, postrzeganie i zachowanie tracą spójność, aż tracimy kontrolę nad naszymi myślami i działaniami. Destabilizacja świadomości może nastąpić nagle, w przypadku utraty przytomności, ale częściej dzieje się to stopniowo, jak podczas zasypiania.

Psychedeliki są wyjątkowe, ponieważ mogą zarówno zwiększać, jak i zmniejszać ograniczenia percepcyjne o rzędy wielkości; psychedeliki mogą przyćmiewać i zniekształcać dane percepcyjne lub mogą zwiększać rozdzielczość i generować poszerzone stany świadomości. Te kontrastujące rezultaty mogą być zależne od dawki, ale możliwe jest również, że psychedeliki jednocześnie powodują degradację i wzmocnienie percepcyjne. Halucynacje psychedeliczne są często opisywane jako wykraczające poza granice ludzkiej wyobraźni, to cecha, która jest oferowana jako de facto dowód na poszerzoną świadomość lub nadprzyrodzoną dominację. Ponieważ granice ludzkiej wyobraźni można modelować z pewnym stopniem dokładności, jakakolwiek merytoryczna dyskusja o naturze halucynacji psychedelicznych musi zatem zaczynać się od pewnych podstawowych założeń dotyczących ograniczeń ludzkiej percepcji, a tym samym funkcjonalnych ograniczeń poszerzonej świadomości.

Spektrum widzenia

Ludzkie spektrum widzenia wyewoluowało, aby działać najlepiej w małym okienku światła słonecznego przenikającego atmosferę ziemską, obejmującym pasmo światła białego widocznego w tęczy; w przybliżeniu to zakres energii 400-790 THz (teraherców), który oscyluje w zakresie setek bilionów cykli na sekundę. Najmniejszą długością fali światła widzialnego jest fiolet, który ma tylko 380 nm (nanometrów) szerokości i porusza się z najwyższą częstotliwością. Natomiast czerwień ma długość 750 nm na drugim krańcu spektrum widzialnego i przy dwukrotnie większej długości przemieszcza się z połową częstotliwości¹. W przeciwieństwie do niektórych organizmów, oko ludzkie nie widzi zakresów ultrafioletowych ani podczerwonych, ani mikrofal, fal radiowych, promieni rentgenowskich, promieni gamma ani niczego, co wykracza poza spektrum widzialne. Dotyczy to również widzenia nocnego i widzenia przystosowanego do ciemności. Oko przystosowane do ciemności wykorzystuje komórki pręcikowe w przeciwieństwie do komórek czopkowych do patrzenia w świetle dziennym; komórki pręcikowe są bardziej światłoczułe i liczniejsze, ale brakuje im wrażliwości na kolory i na rozdzielczość szczegółów wyrażaną w świetle dziennym².

Badani na psychedelikach często zgłaszają zwiększoną jasność i nasycenie kolorów, jak również aureole lub aury światła otaczające obiekty; oznacza to wzrost nasycenia kolorów i wrażliwości na światło, co powiązane jest prawdopodobnie z rozszerzonymi źrenicami związanymi z agonizmem wobec 5-HT_2A. W otoczeniu z zamkniętymi oczami, lub przy słabym oświetleniu, badani zgłaszają jaskrawo nasycone matryce geometryczne oddawane w wirujących paletach fluorescencyjnej purpury i neonowej zieleni³. Wszystkie te raporty mieszczą się w oczekiwanym zakresie nadmiernie nasyconego widzialnego spektrum kolorów, przy oku przystosowanym do ciemności przejawiającym większą czułość na zakresy krótszej długości fali i wyższej częstotliwości, od fioletu do zieleni.

Istnieją spekulacje, że halucynacja psychedeliczna jest wynikiem dostrojenia mózgu do odbierania promieniowania kosmicznego o szerszym paśmie niż normalnie; pasm związanych z polami elektromagnetycznymi, metafizycznymi, morfogenetycznymi, akaszy lub geomagnetycznymi. Ten tak zwany argument spektralny zakłada, że zamiast wytwarzać świadomość, ludzki mózg działa jak odbiornik radiowy dla świadomości, a psychedeliki pozwalają użytkownikowi dostroić mózg do nowych częstotliwości percepcyjnych, być może o naturze wyższego wymiaru. Ta metafora może mieć sens intuicyjny, ale nie ma badań potwierdzających jakąkolwiek przewagę spektralną psychedelików poza zwiększoną światłoczułością i pewną ostrością wzroku przy niskich dawkach^4,5,6. Subiektywne raporty wskazują, że psychedeliki mogą zwiększać wrażliwość słuchową lub synestetyczną na elektromagnetyczny szum tła, a percepcja pól energetycznych lub aur emanujących z żywych organizmów jest zgłaszana wystarczająco często, aby uzasadnić dalszą analizę naukową, ale twierdzenia te nie zostały przetestowane wystarczająco rygorystycznie, aby były rozstrzygające⁷. Argument spektralny jest dodatkowo osłabiony przez obserwację, że jeśli ludzkie oko może być dostrojone, aby widzieć nowy zakres częstotliwości, mechaniczny analizator widma powinien również być w stanie odebrać informacje na tej samej częstotliwości. Do tej pory żadne ukryte psychedeliczne pola energii duchowej nie zostały wykryte nawet przez najbardziej czułe urządzenia do skanowania widmowego.

Aliasowanie klatek wizualnych

Płynna percepcja opiera się na szybkim odświeżaniu klatek w celu odwzorowania zewnętrznych zmian w czasie rzeczywistym. Ludzie mogą odwzorowywać zmiany w rzeczywistości z prędkością około 13-15 klatek na sekundę (fps lub Hz), co oznacza, że ludzka rzeczywistość jest w pełni odświeżana mniej więcej raz na 77 milisekund (ms), a nasycenie wypełnienia peryferyjnego przy otwartych oczach całkowicie zanika po około 10-20 sekundach (Ryc. 5). Postrzeganie klatek przez człowieka jest wykorzystywane w animacji i filmie, które odświeżają się z szybkością 24 fps, oraz telewizję, która odświeża się z szybkością niemal 30 fps. Monitory komputerowe i telewizory o wysokiej rozdzielczości odświeżają się z częstotliwością 60 Hz lub wyższą, a przy tej częstotliwości ludzkie postrzeganie ruchu jest całkowicie płynne⁸. Szybkość postrzegania klatek przez człowieka odpowiada w przybliżeniu zakresowi czujności beta świadomości człowieka na jawie (12-30 Hz) widocznej w odczytach EEG⁹. Każde zdarzenie, które dzieje się szybciej niż 1/60 sekundy (16,6 ms), mieści się między klatkami percepcyjnymi i jest uważane za podświadome lub niezauważalne dla ludzkiej świadomości¹⁰. Płynne odwzorowywanie klatkowe jest również nazywane tymczasowym aliasingiem i może zostać osłabione przez różne zjawiska powszechne, w tym światła stroboskopowe, które przerywają ruchy na gwałtowne migawki, oraz iluzje kół wozu, w których obracające się szprychy zdają się zatrzymywać lub obracać do tyłu^11,12,13.

Rycina 5. Zanikająca iluzja Troxlera pokazuje czasowe zanikanie wypełnienia obwodowego. Wpatruj się w kropkę na środku obrazu i utrzymuj oczy idealnie nieruchomo, licząc do 20. Ramka wokół kropki będzie zanikać. Mrugnięcie lub poruszenie oczami przywróci zanikające obszary. Z WikiPedii.

Oprócz zachowania informacji wizualnych, klatki percepcyjne zawierają całość odwzorowywania multisensorycznego. Płynne aliasowanie klatek zachowuje informacje stanu semantycznego z chwili na chwilę i zachowuje wierność informacji przechowywanych w pamięci roboczej. Istnieją dowody na to, że mózg może śledzić wiele warstw obiektowych dla każdej klatki¹⁴; co prawdopodobnie odpowiada liczbie różnych elementów, które możemy przechowywać w pamięci roboczej, czyli około siedmiu¹⁵. Odwzorowywanie klatek to rozproszone zadanie korowe modulowane przez układ aminergiczny. Wysoka modulacja aminergiczna płata czołowego jest dobrym wskaźnikiem klatkowej czujności zewnętrznej. Każdy drag, który zaburza precyzyjną koordynację aminergicznego systemu modulacji, zakłóci również płynną naturę czasowego aliasingu klatkowego w taki sam sposób, w jaki światło stroboskopowe zakłóca ruch wirującego koła. Halucynacje aliasingu czasowego obejmują spiętrzanie klatek, opóźnienie klatek, zamrażanie klatek, odwracanie klatek, echo klatek i nieskończoną regresję klatek; z których wszystkie są uważane za wyjątkowo psychedeliczne¹⁶. Wrażenie halucynogennego spiętrzania klatek wskazuje, że psychedeliki mogą tworzyć tymczasowy bufor zaniku klatek, który pozwala na jednoczesną analizę wieloklatkową i zwiększoną złożoność pojmowania wizualnego. Obalanie lub wzmacnianie limitów wizualnego aliasingu klatkowego jest oznaką poszerzonej świadomości.

Rozdzielczość klatki wzrokowej

Rozdzielczość wzrokowa człowieka jest ograniczona wieloma czynnikami. Pierwszym ograniczeniem jest gęstość i rozmieszczenie siatkówki w oku; 130 milionów fotoreceptorów zasila 1,2 miliona wypustek optycznych, przy współczynniku kompresji przestrzennej wynoszącym około 100 do 1. Fotoreceptory w oku są rozmieszczone w pierścieniach, z czopkami wrażliwymi na kolor skupionymi przy środku i pręcikami wrażliwymi na kontrast wypełniającymi obrzeża¹⁷. Pomimo dużej liczby fotoreceptorów, pole widzenia jest niepełne. Łącznie z plamką ślepą, w której siatkówka przyczepia się do nerwu wzrokowego, aż 20% widzenia peryferyjnego zawiera luki, które muszą być wypełnione odwzorowywaniem progresywnym. Nadchodzące kręgi danych wzrokowych muszą zostać wygładzone w linie i cienie w korze wzrokowej; proces, który po destabilizacji może wytwarzać artefakty sieci przestrzennej¹⁸. Wygładzony obraz wzrokowy jest następnie posyłany w dwóch rozbieżnych projekcjach do analizy przestrzennej i obiektowej, a gotowy obraz osiąga multimodalną konwergencję w korze przedczołowej (Ryc. 4)¹⁹. To całkiem sporo żonglowania sygnałowego do obsłużenia przez dowolny procesor przy 15 klatkach na sekundę.

Rycina 6. Złudzenie dryfu obwodowego (PDI - peripheral drift illusion) jest łatwo widoczne, gdy obraz ten znajduje się na wzrokowych peryferiach. Badania sugerują, że złudzenie to opiera się na czasowych różnicach w śledzeniu luminancji po czterech stopniach gradacji. Czterostopniowe przetwarzanie gradientu wytwarza czasowo niedopasowany sygnał kontrastu, który oszukuje obwodowy system ruchu. Wikipedia, Faubert i Herbert, 1998.

Chociaż ludzki wzrok wykorzystuje skomplikowane techniki kompresji i rekonstrukcji, ludzkie oko może wykrywać wizualne szczegóły w rozdzielczościach rzędu mikrometrów. Z odległości jednego metra ludzkie oko nie jest w stanie wykryć szczegółów o długości mniejszej niż 100 mikrometrów, dzięki czemu rozdzielczość drukowania 300 punktów na cal (DPI) jest całkowicie jednolita. Według niektórych szacunków szczegółowość rozdzielczości wzrokowej człowieka wynosi 14 milionów pikseli na całe pole widzenia; lub według limitu polowego odwzorowywania topograficznego 3D wynoszącego 10 miliardów trójkątów na sekundę lub 760 milionów trójkątów na klatkę⁸. Rozdzielczość szczegółów u człowieka jest solidna tylko w pobliżu środka pola widzenia; wiele złudzeń optycznych wykorzystuje percepcyjne funkcje wypełniania peryferyjnego (Ryc. 5 i 6)^20,21,22. Biorąc pod uwagę mechaniczne niedociągnięcia odwzorowywania peryferyjnego, szacunki te należy traktować jako punkty nasycenia wzrokowego, a nie zdolności funkcjonalne.

Śnienie, wyobraźnia, psychoza, halucynacja

Chociaż rozdzielczość informacji w wyobraźni i snach jest trudna do zmierzenia, powszechnie uważa się, że percepcja snów jest mniej szczegółowa niż percepcja na jawie. Sny są niepełne; dane stanu kontekstowego nie są zachowywane z klatki na klatkę; a zatem trwałość danych ze snu rozpada się przy bliższej obserwacji. Czasami sny mogą być tak żywe, że nie da się ich odróżnić od rzeczywistości, zawierają ludzi, miejsca i narracje, które przechowują informacje o stanie w wielu różnych sekwencjach, ale częściej sny są ulotne i na wpół zapamiętywane, trwają tylko kilka sekund, zanim znikną.

Odwzorowywanie wzrokowe ludzkiej wyobraźni jest trwalsze niż sny, ale ma też bardzo niską rozdzielczość. Ludzie mogą wyobrażać sobie przedmioty, ludzi i miejsca w swoich umysłach, ale ludzka wyobraźnia wzrokowa zwykle nie jest fotorealistyczna. Ludzka pamięć jest bardziej semantyczna niż ejdetyczna, co oznacza, że myśli na jawie są głównie werbalne, emocjonalne i tylko w minimalnym stopniu wizualne. Większość ludzi potrafi sobie wyobrazić podstawowe kształty, kontury i koncepcje zmysłowe; mniejszy odsetek potrafi wyobrazić sobie mapy topograficzne i obracać w myślach obiekty 3D. Wizualizacja prostego przedmiotu, takiego jak sześcian czy piramida, to zadanie poznawcze, które wymaga pełnej koncentracji; i nawet przy szczytowej wizualizacji, zinternalizowana forma rzadko wychodzi poza niewyraźną sylwetkę. Wyjątkiem od tego ograniczenia jest śnienie lub śnienie na jawie, kiedy migawki ejdetyczne lub fotograficzne pojawiają się w świadomości prawie w pełni uformowane. Pojawienie się sennej informacji ejdetycznej w świadomości jawy jest zwykle odruchem spontanicznym; niewiele osób ma pełną kontrolę nad fotorealistycznym odwzorowywaniem wyobraźni i pamięci^23,24.

Posiadanie w pełni uformowanych wizji spontanicznie pojawiających się w świadomości jest czasami nazywane nadaktywną wyobraźnią, śnieniem na jawie, żywym przywoływaniem wspomnień, pamięcią ejdetyczną, pamięcią fotograficzną, dosadną ideacją, halucynacjami lub psychozą. Każdy z tych trybów wizualizacji wewnętrznej charakteryzuje się inną intensywnością i czasem trwania imaginowanego szczegółu; im intensywniejszy i trwalszy jest fantomowy szczegół, tym mniej przypomina wyobraźnię, a bardziej zaczyna przypominać psychozę. Pośredniczenie w przejściach między zewnętrzną czujnością a wewnętrzną wizualizacją jest podstawą stabilności percepcyjnej; pomylenie tych dwóch byłoby problematyczne. Funkcja wizualizacji wewnętrznej jest aktywowana przez przyśrodkowy płat skroniowy i modulowana przez neuroprzekaźnik acetylocholinę; psychedeliki przypuszczalnie aktywują tę funkcję spontanicznie, przerywając aminergiczną czujność przodomózgowia²⁵. Jeśli halucynacje psychedeliczne wykorzystują zdolność mózgu do tworzenia żywych obrazów przypominających sen, oczekiwalibyśmy, że szczegóły klatki psychedelicznej będą pasować do profilu informacyjnego klatki snu; niska rozdzielczość informacji, ulotne i nieregularne dane o stanie, niska trwałość formalna z klatki na klatkę. Oznacza to, że informacje kontekstowe, takie jak tożsamość, lokalizacja i cel, również przemieniałyby się i przekształcały wiele razy w ciągu kilku sekund.

Jeśli jakość halucynogennej klatki pasuje do formalnej jakości klatki snu, można by oczekiwać, że wizje psychedeliczne będą miały niższą rozdzielczość niż normalne widzenie; ale subiektywne raporty wskazują, że wiele warstw świadomości śnienia i jawy może nakładać się w pojedynczej klatce, tworząc złożoną nakładkę zarówno rzeczywistych, jak i wyobrażonych spostrzeżeń. Niemożność oddzielenia wyobraźni od rzeczywistości jest kliniczną definicją psychozy, ale implikuje również wzrost potencjalnej gęstości klatkowej informacji, co implikuje poszerzoną świadomość.

Granice poszerzonej świadomości

Jeśli ludzka wyobraźnia jest nieskończona i jeśli psychedeliki mogą poszerzyć możliwości ludzkiej wyobraźni, to psychedeliki mogą paradoksalnie uczynić nieskończoność jeszcze bardziej nieskończoną. Ma to sens, jeśli zaakceptujesz, że nieskończoność jest koncepcją liniową, która zaczyna się od zera i zawsze zmierza w jednym kierunku; ale jeśli nieskończoność jest wygięta w serię powtarzających się pętli i spiral, to zaczyna wyglądać bardziej jak fraktal niż linia, a przez to bardziej psychedelicznie. Ludzka percepcja jest liniowa, ale ludzie żyją w systemie nieliniowym. Jedno z podstawowych ograniczeń ludzkiej świadomości to niezdolność do myślenia wykładniczego; nawet mając do pomocy matematykę, wyobrażanie sobie i przewidywanie wykładniczo złożonych systemów stanowi ogromną przeszkodę koncepcyjną. Psychedeliki destabilizują liniowe postrzeganie przestrzeni i czasu, tworząc fraktalne stany nawarstwiania klatkowego, bifurkację i nieskończoną rekurencję klatkową. Pozwala to percepcji stać się wykładniczą, by istnieć w wielu stanach jednocześnie, podobnie jak komputer kwantowy, który przetwarza wiele jednoczesnych prawdopodobieństw. Jeśli normalna ludzka wyobraźnia jest ograniczona granicami liniowej nieskończoności, percepcja psychedeliczna jest poszerzona do granic wykładniczej lub fraktalnej nieskończoności. Percepcja psychedeliczna przedstawia postępujące nieliniowe rozwidlenie rekurencyjnych samopodobnych informacji odpowiadających zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej przestrzeni percepcyjnej. Psychedeliczne nawarstwianie, rozwidlanie i regresja percepcji wewnętrznej i zewnętrznej tworzy ponadczasową, transpersonalną perspektywę fraktalnego odwzorowywania czasu i przestrzeni²⁶.

Rycina 7. Mandale i kalendarze reprezentujące uniwersalną harmonię i wiedzę. Górny rząd: mandala koła czasu Kalaczakry; kalendarz mezoamerykański. Dolny rząd: mandala oświeconego Buddy; mandala Koła Życia (Bhavacakra, czyli samsara). Sztuka nielinearna osadza informacje holograficzne - takie jak cała kosmologia - w jednym obrazie.

Percepcja postrzegania całego czasu i przestrzeni rozwijających się jako pojedyncza, zunifikowana funkcja jest motywem, który od tysięcy lat jest powielany we wschodnich mandalach i kalendarzach mezoamerykańskich, gdzie centralna postać siedzi w środku koncentrycznych, zazębiających się pierścieni rzeczywistości (Ryc. 7). W sanskrycie to wielkie koło czasu nazywa się Kalaczakra (koło czasu), a joga Kalaczakry podkreśla zazębiające się samopodobieństwo cykli cielesnych i cykli niebiańskich²⁷. Opis Kalaczakry pokrywa się z mezoamerykańskimi cyklicznymi kalendarzami i motywami duchowymi, wyrażonymi przez Maríę Sabinę, uzdrowicielkę z Oaxaca, która jako pierwsza podzieliła się magicznym grzybem znanym jako Teonanacatl z R. Gordonem Wassonem. Sabina powiedziała: "Im bardziej zagłębiasz się w świat Teonanacatl... widzisz naszą przeszłość i naszą przyszłość, które są tam razem, jak rzecz już osiągnięta, która już się wydarzyła... Poznałam i widziałam Boga: ogromny zegar, który tyka, kule, które powoli obracają się wokół, i wewnątrz gwiazd, ziemi, całego wszechświata, dnia, nocy... Ten, kto do końca zna tajemnicę Teonanacatl, może nawet zobaczyć ten nieskończony mechanizm zegarowy"²⁸. Jest to niewątpliwie odniesienie do Kalaczakry, wielkiego koła czasu.

Obserwowanie bezczasowej nieskończoności Kalaczakry można porównać do zachodnich modeli gnostycyzmu i hermetyzmu ("Jak na górze, tak i na dole"), gdzie szczytem mistycznych osiągnięć jest kanalizowanie nieskończonej mądrości uniwersalnego ducha²⁹; lub wczesna deistyczna koncepcja Boga jako wielkiego Zegarmistrza, który wprawił wszechświat w ruch i pozwolił mu działać bez interwencji³⁰. Według relacji Maríi Sabiny, subiektywne doświadczenie nieskończonego mechanizmu zegarowego jest finalnym sekretem wizji psychedelicznej; dotrzesz tam, jeśli podążysz za procesem regresji informacji fraktalnej do początku i końca wszelkiego czasu. Myśl o doświadczeniu Kalaczakry wyrażona przez Maríę Sabinę napina granice wiarygodności, ale subiektywne raporty o bezczasowej, nieskończonej przestrzeni psychedelicznej, w której ujawnia się rozmiar wszechświata, i wszystkiego, co wydarzyło się już w przeszłości i przyszłości są na tyle powszechne, by stwierdzić, że to doświadczenie jest nie tylko możliwe, ale może być punktem końcowym poszerzonej ludzkiej świadomości³¹.

Uwagi i odnośniki 5

WikiPedia.org, "Widmo widzialne". Odnośnik internetowy, 2010.
Miller RE II, Col (RET), "The Eye and Night Vision". USAF Special Report, "Night Vision Manual for the Flight Surgeon", 1992.
Opisy kolorów widzianych w halucynacjach tryptaminowych z raportów subiektywnych.
Hill RM, Fischer R, "Interpretation of visual space under drug-induced ergotropic and trophotropic arousal". Agents Actions, 1971 listopad;2(3):122-30.
Fischer R, et al., "Psilocybin-induced contraction of nearby visual space". Agents Actions, 1970 sierpień; 1(4):190-7.
Fischer R, "Effects of psychodysleptic drug psilocybin on visual perception. Changes in brightness preference". Experientia, 15 luty 1969; 25(2):166-9.
Relacje o widzeniu aur zaczerpnięte z raportów subiektywnych. Zwykłe testy na potwierdzenie twierdzeń widmowych były niejednoznaczne.
Michael F. Deering, "Limits of Human Vision". Sun Microsystems, 1998.
WikiPedia.org, "Elektroencefalografia". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org, "Bodźce podprogowe". Odnośnik internetowy, 2010.
VanRullen R, et al., "The Continuous Wagon Wheel Illusion and the 'When' Pathway of the Right Parietal Lobe: A Repetitive Transcranial Magnetic Stimulation Study". PLoS ONE 3(8): 6 sierpień, 2008.
WikiPedia.org, "Efekt koła wozu". Odnośnik internetowy, 2010.
Bach M, "Wagon-wheel effect". From Michael's Optical Illusions & Visual Phenomena. Odnośnik internetowy, 2010
VanRullen, Rufin, "The continuous Wagon Wheel Illusion is object-based". Vision Research Tom 46, Wydanie 24, listopad 2006, Strony 4091-4095.
WikiPedia.org, "Pamięć robocza". Odnośnik internetowy, 2010.
Patrz Rozdział 12, "Nieregularna halucynacja".
WikiPedia.org, "Siatkówka oka". Odnośnik internetowy, 2010.
Gutkin, Pinto, Ermentrout, "Mathematical Neuroscience: From Neurons to Circuits to Systems". Journal of Physiology - Paris 97 (2003) 209-219.
LeDoux, Joseph, "Synaptic Self". Viking Penguin, NY, 2002.
WikiPedia.org, "Złudzenie dryfu obwodowego". Odnośnik internetowy, 2008.
WikiPedia.org, "Złudzenie siatki". Odnośnik internetowy, 2010.
Pinna, Baingio, "Złudzenie Pinny". Scholarpedia, 4(2):6656, 2009.
Słabe odwzorowanie ludzkiej wyobraźni wzrokowej pochodzi z przeglądu raportów subiektywnych. Jakość wizualizacji wewnętrznej poprawia się po zamknięciu oczu i wpadnięciu w stan przypominający medytację lub śnienie na jawie.
Hobson, J. Allan, "The Dream Drugstore: Chemically Altered States of Consciousness". MIT Press, 2001.
Hobson JA, et al., "The neuropsychology of REM sleep dreaming". NeuroReport 9:3, pR1-R14, 16 luty 1998.
Fraktal to nieliniowy algorytm, który powtarza podstawowy zestaw instrukcji do wygenerowania złożonych, samopodobnych, powtarzających się deseni od skali mikroskopowej, poprzez makroskopową, do kosmicznej.
WikiPedia.org, "Kalaczakra". Odnośnik internetowy, 2010.
Schultes RE, Hofmann A, "Plants of the Gods". Healing Arts Press, Vermont, 1992.
WikiPedia.org, "Hermetyzm". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org, "Analogia zegarmistrza". Odnośnik internetowy, 2010.
Eksplorowanie mistycznych implikacji Kalaczakry, wielkiego fraktalnego koła czasu, wypełniło wiele tomów i podsyciło wiele proroctw. Należy uzasadnić, że Kalaczakra jest szczytem wszystkich mistycznych osiągnięć; końcem psychedelicznej eksploracji; i punktem końcowym ludzkiej świadomości. Ponieważ psychedeliczne Bóstwo jest transcendentnym stanem bezczasowej, nieskończonej, wszechwiedzącej świadomości, wątpliwym jest, aby ludzki umysł mógł kiedykolwiek doświadczyć czegoś bardziej złożonego lub ekspansywnego, wyznaczającego funkcjonalny punkt końcowy poszerzonej świadomości.

Rozdział 06

Model Przerwań Kontrolnych działania psychedelicznego

Mózg jest organem przetwarzającym informacje, który wykorzystuje odgórną modulację sygnału do kontrolowania przepływu oddolnych bodźców sensorycznych. Modulacja sprzężenia zwrotnego sygnału wejściowego jest przykładem samostabilizującej się kontroli w systemie przetwarzania informacji. Wykorzystując założenia teorii poznania i kontroli, możliwe jest opisanie modelu, w którym halucynogeny okresowo przerywają odgórną kontrolę modulacyjną percepcji, tworząc wzorce interferencji sensorycznej, multisensoryczną destabilizację klatkową i odmienne stany świadomości.

Percepcja oddolna, kontrola odgórna

To, co postrzegamy jako świadomość na jawie, jest syntezą doznań oddolnych zmodyfikowanych przez odgórne oczekiwania i analizę¹. Przychodzące doznanie jest bramkowane przez odgórne skupienie subiektywnej uwagi. Hamujące sprzężenie zwrotne odejmuje szum tła, podczas gdy pobudzające sprzężenie zwrotne analizuje i wzmacnia istotne dane. Ta konfiguracja opisuje sygnałowy wzmacniaczo-filtr z hamująco-pobudzającą pętlą sprzężenia zwrotnego do kontrolowania skupienia sygnału i rozróżniania treści. Odgórne filtrowanie i skupianie sygnału sensorycznego jest odruchem autonomicznym i jest percepcyjnie płynne; mózg blokuje szum tła, zmienia ostrość i rozpoznaje obiekty bez zakłócania subiektywnej ciągłości klatkowej. Bez możliwości kontrolowania przychodzących sygnałów sensorycznych za pomocą sprzężenia zwrotnego, percepcja byłaby niedoograniczona, rozproszona, przeciążona, wybujała i podatna na błędy. Niedoograniczony wewnętrzny szum sensoryczny wchodzący w świadomość multisensoryczną byłby postrzegany jako halucynacja.

Ograniczenie, kontrola i hamowanie sprzężenia zwrotnego

Pobudzenie sprzężenia zwrotnego jest stosowane w obwodach czuciowych w celu wzmocnienia istotnego sygnału wejściowego, ale większość obwodów sprzężenia zwrotnego w mózgu ma charakter hamujący, co oznacza, że ludzka świadomość jest bardziej ograniczona niż nieograniczona. W systemach dynamicznego przetwarzania informacji, ograniczenie sygnału i korekcja błędów są stosowane poprzez ujemne sprzężenie zwrotne w celu odjęcia lub skasowania zakłóceń i szumów wchodzących do obwodu sygnału; jest to znane jako teoria sterowania. W sieciach czuciowych, takich jak warstwy kory mózgowej lub siatkówki, szybkie hamowanie jest stosowane bocznie w celu zwiększenia rozróżniania kontrastu w szczegółach liniowych; nazywa się to hamowaniem bocznym. Szybkie hamowanie w korze można również zastosować oddolnie, jak również bocznie, nazywa się to synaptyczną triadą szybkiego hamowania. Hamowanie można również zastosować odgórnie, pozwalając logicznej korze filtrować lub ignorować hałaśliwe dane wejściowe ze wzgórza; nazywa się to odgórnym hamowaniem sprzężenia zwrotnego i jest ono zwykle toniczne, co oznacza, że odgórne sprzężenie zwrotne hamuje wiele kolejnych ciągów impulsów szczytowych, aby kontrolować dłuższe okresy skanalizowanego skupienia. Kiedy mózg jest czujny i skoncentrowany, oznacza to, że jest silnie ograniczony przez hamujące sprzężenie zwrotne.

Kiedy ludzie wyrażają swoje obawy odnośnie psychedelików, najczęściej wyrażaną sprawą jest strach przed utratą kontroli. Powszechna enteogeniczna mądrość głosi, że musisz zrezygnować z kontroli i poddać się doświadczeniu, aby uzyskać jak najwięcej z psychedelików. Utrzymywanie kontroli powoduje negatywne doświadczenia i wzmacnia niepokój. Metafory kontroli i uległości są stosowane do psychedelików, ponieważ halucynogeny obalają różne formy kontroli sprzężenia zwrotnego, pozwalając percepcji i zachowaniu stać się nieograniczonymi i nieprzewidywalnymi. Ekstremalne stany niedoograniczonej percepcji obejmowałyby nasycenie sensoryczne, echo sensoryczne, synestezję, halucynację, dezorientację i zamieszanie. Skrajne stany niedoograniczonego zachowania obejmowałyby manię, histerię, paranoję, euforię, a gdy system staje się całkowicie przeciążony, katatonię.

Utrata ograniczenia sprzężenia zwrotnego w systemie dynamicznego przetwarzania informacji powoduje, że dane wyjściowe stają się wybujałe i nieprzewidywalne; nazywa się to chaosem deterministycznym lub chaosem w systemach deterministycznych. Aby system percepcyjny mógł przejść ze stanu liniowego do chaotycznego lub nieliniowego, kontrola ujemnego sprzężenia zwrotnego musi zostać usunięta lub obalona przez okresową siłę napędową. Jeśli kontrola zostanie całkowicie usunięta, wówczas percepcja stanie się całkowicie nieograniczona, sprawiając, że system zostanie szybko przeładowany zbyt dużą ilością informacji. Jeśli kontrola zostanie ulokowana w stanie częściowo wycofanym lub w przełączanej superpozycji, gdzie naprzemiennie kontroluje i nie kontroluje w okresie szybkiej oscylacji, wówczas ograniczenia liniowej przepustowości sensorycznej rozwidlą się w nieliniowe spektrum wielostabilnych danych wyjściowych o złożoności sygnału skorelowanej ze sposobem przerwania kontroli.

Model Przerwań Kontrolnych działania psychedelicznego

Zanim umysł zacznie halucynować, najpierw musi zostać przerwana odgórna modulacyjna kontrola świadomości. Przerwanie odgórnej kontroli świadomości pozwala umysłowi zdestabilizować się w nowatorskie konfiguracje przetwarzania informacji. Kiedy odgórna kontrola świadomości jawy zostanie zdestabilizowana, oscylatory neuronowe w mózgu spontanicznie zorganizują się w spójność z najbardziej energetycznymi lokalnymi pobudzaczami. Proces ten można opisać w kategoriach zgrania oscylatora i rezonansu; kiedy modulujący pobudzacz utrzymujący globalną spójność oscylatora zostanie przerwany, niesprzężone oscylatory w naturalny sposób popadną w synchronizację z najbardziej energetycznymi okresowymi pobudzaczami w otoczeniu². W tym stanie, normalnie nieelastyczne konfiguracje świadomości i percepcji stają się rozszerzalne i otwarte na wpływ środowiskowego sprzężenia zwrotnego. To wyjaśnia, dlaczego psychedeliki tworzą synestezję lub międzyzmysłowe reprezentacje energetycznych bodźców sensorycznych i dlaczego nastawienie i otoczenie mają głęboki wpływ na ton i zawartość doznania psychedelicznego.

Rycina 8. Percepcja stabilizowana i zdestabilizowana.

Stabilna percepcja odświeża się z szybkością 15 klatek na sekundę, umożliwiając płynne odświeżanie świadomości w zakresie beta 12-30 Hz, znamionowanym przez tę falę. Przy tej częstotliwości odświeżania obiekty i tekstury mogą być odwzorowywane z dużą precyzją.

Kiedy precyzyjna częstotliwość odświeżania klatki percepcyjnej zostaje przerwana, świadomość destabilizuje się i zaczyna śledzić nakładające się informacje z wielu ustępujących klatek. Destabilizacja, sprzężenie zwrotne i opóźnienie odświeżania klatek tworzą echo sensoryczne i złożone wzorce interferencji klatek.

Kiedy odgórna modulacyjna kontrola świadomości zostaje przerwana, płynna natura multisensorycznej percepcji ulega degradacji i osoba zaczyna doświadczać halucynacji (Ryc. 8). Wczesne wskaźniki zakłóceń modulacyjnych obejmują okresowe zniekształcenia o wysokiej częstotliwości lub szumy w sieciach sensorycznych. W sieciach dotykowych ta okresowa przerwa może być odczuwana jako parestezja lub fantomowe mrowienie i pulsowanie; w sieciach wzrokowych może być postrzegana jako fosfeny, stroboskopowanie lub migotanie natężenia światła, być może wystarczająco szybkie, by wywołać geometryczne halucynacje; w sieciach słuchowych może być postrzegana jako szum w uszach, dzwonienie, buczenie, brzęczenie lub tony, które zmieniają wysokość w górę i w dół. Wszystko to są opisy halucynacji na bazie pola, generowanych w reakcji na okresowe przerwy na multisensorycznych ścieżkach sygnałowych. Szybkość i intensywność przerwania kontrolnego, a tym samym szybkość i intensywność halucynacji, są bezpośrednim wynikiem farmakodynamiki i sposobu przyjmowania halucynogenu.

Obwiednie przerwań kontrolnych

Wykorzystując kontrolne przerwanie jako źródło halucynogenezy, możemy modelować halucynogenne zniekształcenie klatki percepcji multisensorycznej w ten sam sposób, w jaki modelujemy fale dźwiękowe wytwarzane przez syntezatory; poprzez wykreślenie ataku, opadania, podtrzymania i zanikania (obwiednia ADSR - Attack, Decay, Sustain, Release) przerwania, które wpływa na świadomość (ryc. 9)^3,4. Na przykład wdychanie podtlenku azotu (N₂O) zmienia świadomość w taki sposób, że wszystkie klatki percepcyjne narastają i opadają z przewidywalną sygnaturą czasową "łaa-łaa-łaa" (ang. "wah-wah-wah"). Pulsujące "łaa-łaa-łaa" doświadczenia N₂O to stabilna formacja fali stojącej, która zaczyna się, gdy cząsteczka uderza w sieć neuronową i kończy się, gdy jest metabolizowana, ale przez czas trwania N₂O działanie "łaa-łaa-łaa" całkowicie przenika wszystkie tryby świadomości sensorycznej z intensywnością podobną do stroboskopowej. Wrażenie po N₂O jest często opisywane jako delikatne mrowienie, pulsowanie lub brzęczenie, które narasta i pochłania całe odczucie.

Rycina 9. Korzystając z obwiedni Atak-Opadanie-Podtrzymanie-Zanikanie (ADSR), możemy modelować intensywność przerwania halucynogennego dla dowolnego dragu. Z WikiPedii.

Biorąc pod uwagę subiektywne raporty o działaniu N₂O, okresowe przerywanie "łaa-łaa-łaa" po N₂O można modelować jako niejednoznaczność fali percepcyjnej, która przełącza się tam i z powrotem między nasyconą świadomością a półświadomością z prędkością około 8 do 11 klatek na sekundę, czyli 8-11 Hz (herców)⁵. Świadomość narasta na szczycie każdego "wah" i maleje w dolinach pomiędzy nimi, narastając ze stałą intensywnością z każdym cyklem, aż osoba straci przytomność. W dawkach subanestetycznych N₂O tworzy efekt zapętlenia, w którym zawartość klatki nakłada się na kolejną klatkę, wywołując percepcyjną kaskadę podobną do regresji fraktalnej. Możemy zatem modelować obwiednię przerwań N₂O jako mającą zaokrąglony atak, szybkie opadanie, niskie podtrzymanie, średnie zanikanie, z częstotliwością przerwań 8-11 Hz. Każda substancja psychoaktywna o podobnej częstotliwości i kształcie obwiedni przerwań da rezultaty odczuwane podobnie do doświadczenia po N₂O (Ryc. 10). Na przykład palona Salvia divinorum (waporyzowany Salwinorin A i B lub Szałwia) ma obwiednię przerwań podobną do N₂O, z tym wyjątkiem, że Szałwia ma nieco szybszą częstotliwość przerwań (12-15 Hz), mocniejszy atak, nieco dłuższe opadanie, intensywniejsze podtrzymanie i nieco dłuższe zanikanie⁶. Te niewielkie zmiany w częstotliwości i kształcie obwiedni przerwań powodują, że Szałwię odczuwa się bardziej fizycznie, bardziej halucynogennie i bardziej dezorientująco niż N₂O, mimo że dają podobne wrażenie pulsowania lub mrowienia na tych samych ścieżkach i zakresach częstotliwości.

Rycina 10. Modelując obwiednię przerwań dla N₂O i Szałwi, widzimy, że N₂O ma twardy, ale zaokrąglony atak i opadanie. Natomiast Szałwia ma nieco szybszy i bardziej intensywny profil ADSR, opisujący nieco bardziej przejmujący i dezorientujący wpływ na percepcję multisensoryczną.

Za pomocą obwiedni przerwań możemy skontrastować paloną Szałwię lub wdychany N₂O z waporyzowanym DMT (N,N-dimetylotryptamina), które przy paleniu ma podobny początek i czas trwania jak obie te substancje, ale bardzo odmienne efekty halucynogenne. W przeciwieństwie do okresowości powolnego pulsowania N₂O lub Szałwii, waporyzowane DMT wytwarza częstotliwość przerwań związaną z falą nośną o wysokim tonie i szybkim migotaniu klatek (24-30+ Hz). Częstotliwość przerwań DMT jest tak szybka, że całe ciało przyspiesza w panicznej reakcji na nowy pobudzacz. Szybkość migotania klatek wzrokowych DMT jest wystarczająco szybka, aby natychmiast wytworzyć geometryczne halucynacje i w pełni urzeczywistnione animacje⁷. Biorąc pod uwagę te subiektywne efekty, możemy modelować obwiednię przerwań DMT jako mającą umiarkowany atak, długie opadanie, średnie podtrzymanie, długie zanikanie i wysoką częstotliwość (24-30+ Hz). Umiarkowany atak oznacza, że interferencja percepcyjnej klatki DMT jest mniej fizycznym pulsowaniem niż N₂O, ale ze względu na wyższą częstotliwość i dłuższe uwalnianie klatki, odwzorowywanie halucynacji DMT jest bardziej płynne, szczegółowe, jednolicie aliasowane, i zanika dłużej na przestrzeni większej liczby klatek.

Modelowane tutaj obwiednie przerwań są zbliżone i oparte na zgłaszanych efektach subiektywnych, ale mogą również dać pewien wgląd w farmakodynamikę każdej substancji⁸. Zgodnie z logiką Modelu Przerwań Kontrolnych można założyć, że każdy halucynogen ma unikalną obwiednię przerwań opartą na powinowactwie receptora, gęstości receptora, tempie metabolizmu i tak dalej, a każda unikalna obwiednia przerwań tworzy odrębny typ wzorca interferencji w percepcji multisensorycznej. Obwiednia przerwań dla dowolnej substancji zmieni się również, jeśli substancja zostanie przyjęta doustnie, a nie zwaporyzowana lub wstrzyknięta; szybkość wchłaniania do krwioobiegu w naturalny sposób wpłynie na intensywność wartości ADSR. To dlatego każdy psychedelik może wytwarzać unikalne doznania i halucynacje i dlatego każdy psychedelik może wytwarzać subtelne różnice w szybkości i intensywności halucynacji w zależności od metody przyjęcia⁹.

Modelując obwiednię przerwań substancji psychoaktywnej, można dokładnie przewidzieć jej subiektywne skutki na percepcję multisensoryczną. Niedragowe źródła halucynacji, jak te spowodowane psychozą, deprywacją, gorączką lub schizofrenią, mogą również mieć unikalne i wymierne obwiednie przerwań kontrolnych związane z błędną multisensoryczną modulacją klatkową.

Przerwanie kontrolne a szamanizm

Jeśli świadomość musi mieć odgórną częstotliwość kontrolną, aby pozostać stabilną, a psychedeliki wytwarzają okresowe przerwania tej częstotliwości kontrolnej, to interakcja między percepcyjną częstotliwością kontrolną a okresowym przerwaniem może być opisana jako wzorzec interferencji falowej w globalnej spójności oscylatora. Osoby na umiarkowanych dawkach psychedelików mogą przezwyciężyć halucynogenne przerwanie i zachować globalną spójność poprzez energiczny ruch fizyczny lub powtarzające się zachowania, takie jak skandowanie lub taniec. I odwrotnie, jeśli osoba leży nieruchomo, wówczas przerwanie całkowicie destabilizuje świadomość czujności w zdepersonalizowany trans podobny do snu¹⁰. Raporty te wskazują, że chociaż psychedeliki destabilizują odgórną modulacyjną kontrolę świadomości, można przywrócić do spójności kontrolę sprzężenia zwrotnego i liniową stabilność systemu poprzez zewnętrzne pobudzacze okresowe, w tym rytmiczną aktywność motoryczną, bębnienie, śpiewanie, skandowanie, kołysanie się w przód i w tył, taniec, i tak dalej. Nieprzypadkowo są to również podstawowe elementy formalne rytuału szamańskiego.

W sensie fizycznym, szaman jest głównym pobudzaczem energetycznym lub rezonatorem stabilizującym atraktory w chaotycznym halucynogennym wzorcu interferencji tworzonym w świadomości osoby. W matematyce nieliniowej dynamiki to działanie synchronizujące fazę jest podobne do deterministycznego chaosu obserwowanego podczas zgrania cykli granicznych w wymuszonym oscylatorze Van der Pola¹¹. Przepisując substancję psychedeliczną, szaman wprowadza przerwanie częstotliwości kontrolnej, a poprzez rytualne rzemiosło i popisowość szaman stosuje interferencję harmoniczną, aby nawigować i wpływać na ton i fakturę podróży. Mieszając halucynogenne przerwanie kontrolne z harmonicznym okresowym pobudzaczem, szaman może wywołać poszerzone stany świadomości i manipulować umysłem osoby z dużą precyzją. Precyzyjną, opartą na falach, manipulację oscylatorami neuronowymi w stanie psychedelicznym można nazwać stosowaną nauką psychedeliczną, szamanizmem fizycznym lub Szamanizmem w Epoce Rozumu.

Uwagi i odnośniki 6

Corlett PR, Frith CD, Fletcher PC, "From drugs to deprivation: a Bayesian framework for understanding models of psychosis". Psychopharmacology (Berl). 2009 listopad; 206(4): 515-530.
WikiPedia.org, "Zgranie (Fizyka) [Entrainment]". Odnośnik internetowy, 2009.
Obwiednie ADSR zostały wybrane jako najlepszy dostępny skrót przybliżający różnice w tonie i fakturze każdego halucynogenu, kiedy przerywa on świadomość. Prawdopodobnie można zastosować bardziej precyzyjny model, ale użycie ADSR kompresuje dłuższą dyskusję na temat tego, jak dokładnie modelować intensywność i początek subiektywnych efektów halucynogennych.
WikiPedia.org, "Obwiednia ADSR". Odnośnik internetowy, 2009.
Obwiednia przerwania N₂O jest przybliżeniem opartym na raportach subiektywnych.
Obwiednia przerwań Szałwii jest przybliżeniem opartym na raportach subiektywnych.
Obwiednia przerwań DMT jest przybliżeniem opartym na raportach subiektywnych.
Większość interakcji receptorowych zachodzi na poziomie mikrosekund, więc próba modelowania farmakodynamiki w oparciu o szybkość subiektywnego przerwania klatkowego może być niemożliwa lub wymagać skomplikowanych interpretacji statystycznych.
Obwiednie ADSR różnią się nieznacznie dla dowolnej substancji w zależności od dawki i szybkości wchłaniania do krwioobiegu, ale poza tym mogą się również różnić w zależności od czystości halucynogenu. Na przykład, jeśli doświadczenie na LSD jest opisane jako "czyste", oznacza to, że halucynogenne przerwanie jest tak subtelne, że prawie niewidoczne; oznacza to również czystość LSD. W przeciwieństwie do tego, kiedy doświadczenie na LSD jest opisywane jako "brudne" lub "poszarpane", oznacza to, że przerwanie wywołuje przejścia w świadomości, które są nagłe i nieprzyjemne; oznacza to również, że LSD jest sfałszowane lub nie zostało wystarczająco oczyszczone. Powszechnie przyjmuje się, że jeśli jedna partia LSD wywoła miękkie obwiednie przerwań z kołyszącym i zmysłowym atakiem, to samo LSD powinno dać podobne rezultaty u wszystkich. To samo dotyczyłoby LSD, które wywołuje poszarpany i nagły atak. Gdyby można było pozyskać i przetestować czysty zestaw próbek, możliwe byłoby modelowanie dokładnych częstotliwości przerwań i obwiedni ADSR dla każdej znanej substancji psychoaktywnej.
Raporty zaczerpnięte z subiektywnych relacji i potwierdzone u wielu osób i w wielu doświadczeniach.
Kanamaru, T., "Van der Pol oscillator", Scholarpedia, 2(1), 2202, (2007).

Rozdział 07

Farmakologia psychedeliczna

Sygnał czuciowy przemieszcza się przez mózg za pośrednictwem glutaminianu, pobudzającego przekaźnika chemicznego. Sygnał sensoryczny jest filtrowany przez GABA, przekaźnik hamujący GABA (Ryc. 11).

Rycina 11. Glutaminian i GABA, neuronowe przekaźniki dla ruchu i zatrzymania. Glutaminian pobudza neurony i promuje spajki (potencjały iglicowe), GABA hamuje serie spajków.

Precyzyjna koordynacja potencjałów iglicowych tych przekaźników jest dostrajana przez neuromodulatory, które synchronizują spajkowanie [wytwarzanie potencjałów iglicowych] w całym mózgu. Większość halucynogenów jest strukturalnie podobna do modulatorów, które dostrajają globalne spajkowanie, takich jak serotonina (5-HT), norepinefryna (noradrenalina) i dopamina (DA) (Ryc. 12). Wszystkie te związki chemiczne są klasyfikowane jako aminy, co oznacza, że mają grupę aminową zawierającą azot (N⁺) doczepioną do pierścienia z rdzenia węglowego. Ta azotowa struktura jest kluczowym elementem każdego aminokwasu, przenoszącego energię potrzebną do procesów metabolicznych wykonujących działanie. Ponieważ te przekaźniki chemiczne mają tylko jedną grupę azotową, nazywane są monoaminami i są podstawowymi przekaźnikami aminergicznego układu neuromodulacyjnego.

Rycina 12. Aminy psychedeliczne wyglądają bardzo podobnie do endogennych neuroprzekaźników: serotoniny, noradrenaliny i dopaminy. Po lewej stronie znajdują się katecholaminy pobudzające nadnercza, amfetaminy i fenetylaminy; po prawej stronie są indoloaminy, zwane także tryptaminami, i ich halucynogenne odpowiedniki. LSD, zsyntetyzowana cząsteczka, jest również indoloaminą, ale jest strukturalnie bardziej zmodyfikowana niż jej organiczne odpowiedniki.

Monoaminy dostające się do krwioobiegu są zwykle utrzymywane poza mózgiem dzięki barierze krew-mózg, ale cząsteczki psychedeliczne mają ładunek neutralny, więc są w stanie przejść. Kiedy te aminowe kryształy przechodzą przez barierę krew-mózg, ocierają się o miejsca receptorów nerwowych; jeśli receptory są dobrze dopasowane, wówczas kryształy utkną na krótki okres czasu. Wiązanie ligandów aminowych z receptorami serotoninowymi i dopaminowymi jest początkiem działania psychedelicznego^1,2.

Serotonina i tryptaminy

Ze względu na depresyjne zaburzenia nastroju i farmaceutyki takie jak Prozac, najbardziej znanym neuromodulatorem jest serotonina, czyli 5-HT (5-hydroksytryptamina). 5-HT jest niezbędna dla wielu podstawowych funkcji mózgu, związanych z nastrojem, depresją, zadowoleniem, uczeniem się, lękiem, snem, apetytem i regulacją mimowolnych mięśni gładkich, które kontrolują ciśnienie krwi i trawienie. Serotonina jest indoloaminą i odmianą tryptaminy, która jest najbardziej podstawową ze wszystkich indoloamin i strukturalnym punktem wyjściowym dla DMT (N,N-dimetylotryptaminy), 5-MeO-DMT, psylocyny, psilocybiny, DPT, AMT i większości dragów psychedelicznych z akronimami kończącymi się na T (oznaczające Tryptaminę). LSD jest również indoloaminą, ale większą i bardziej złożoną niż organiczne indoloaminy i pod wieloma względami jest strukturalnie wyjątkowe.

Dopamina i fenetylaminy

Działającym w zgodzie z serotoniną jest neuromodulator dopamina (3-hydroksytyramina). Dopamina jest syntetyzowana z L-DOPA i odgrywa zasadniczą rolę w modulowaniu głównej uwagi, reakcji motywacyjnej i precyzyjnej kontroli motorycznej. Dopamina ma kluczowe znaczenie dla układu nagrody, a uwalnianie dopaminy jest stymulowane przez dragi rekreacyjne, jedzenie, hazard, seks i fizyczne podejmowanie ryzyka. Zaburzenia równowagi dopaminy są powiązane z chorobą Parkinsona, ADD, kompulsywnymi zachowaniami ryzykownymi i psychozą. Rola przerwań dopaminowych jest istotna dla aktywności psychedelicznej w wielu aspektach; psychedeliki mogą wpływać na zmysłowość i kontrolę motoryczną oraz mogą ułatwiać psychozę, manię i zachowania kompulsywne.

Amfetaminy i psychedeliki z grupy fenyloetyloamin (meskalina, 2-CB, MDA, MDMA, itd.) są strukturalnie bardziej podobne do dopaminy, epinefryny i norepinefryny, które również są monoaminami, ale czasami określa się je jako katecholaminy, ponieważ są na bazie pojedynczej struktury pierścienia katecholowego. Epinefryna i norepinefryna są określane jako hormony stresu, ponieważ pobudzają produkcję nadnerczy i reakcję energetyczną organizmu na stres i niebezpieczeństwo. Wszystkie fenyloetyloaminy i katecholaminy mają sześciowęglowy szkielet pierścienia benzenowego, prostszy niż dwupierścieniowa struktura tryptaminy, z co najmniej jedną grupą aminową. Najprostsza forma tej cząsteczki nazywa się fenyloetyloaminą i jest podobna do amfetaminy.

Mówiąc bardzo ogólnie, psychedeliki fenyloetyloaminowe są uważane za bardziej energetyczne, zmysłowe, empatogenne lub entaktogenne, podczas gdy psychedeliki tryptaminowe są uważane za bardziej halucynogenne, dezorientujące i somatycznie ciężkie. Opisy te są bardzo ogólne, ale jest to popularne rozróżnienie między tymi dwiema głównymi klasami psychedelików.

Neuromodulatory i globalne stany mózgu

Serotonina, dopamina i inne monoaminy nie powodują odpalania neuronów, natomiast dostrajają szybkość spajkowania neuronów, co oznacza, że dostosowują polaryzację globalnej sieci w czasie, aby zespoły neuronowe były mniej lub bardziej wrażliwe na bodziec. Serotonina i dopamina są wyrzucane do wyższych obszarów mózgu z jąder w pniu mózgu i środkowej części mózgu, co oznacza, że są pierwotnymi mechanizmami sygnalizacyjnymi do modulowania wielu obszarów mózgu jednocześnie. Aksony z tych skupisk aminergicznych sięgają wzwyż do wielu obszarów kory, wpływając na wzgórze (filtr sensoryczny), ciało migdałowate (strach i przetrwanie), podwzgórze (regulator homeostatyczny), hipokamp (pamięć i uczenie się) oraz korę nową (przetwarzanie sensoryczne i logiczne). Neuromodulatory synchronizują reakcję nerwową na nadchodzący bodziec i utrzymują płynne i zgodne działanie lokalnych rywalizujących obwodów mózgowych. Te neuromodulatory wytwarzają jednokierunkowy efekt oddolny, co oznacza, że są włączane i wyłączane odruchowo i nieświadomie przez gruczoły w pniu mózgu i przodomózgowiu w bezpośredniej reakcji na warunki wewnętrzne lub bodziec zewnętrzny. Dzięki neuromodulatorom pień mózgu może wywierać globalną homeostatyczną kontrolę nad nastrojem i zachowaniem organizmu. Wpływ modulatorów aminergicznych wysyłanych wzwyż przez pień mózgu jest toniczny, co oznacza, że ich efekty sygnalizacyjne są lepkie i utrzymują się przez czas trwania wielu przychodzących szeregów impulsów.

Ogólnie uważa się, że serotonina ma polaryzujący wpływ na neurony, zmniejszając ich podatność na odpalanie, a tym samym ma ogólny relaksujący wpływ na mózg. To dlatego wiele leków na depresję i lęk koncentruje się na zwiększaniu podaży serotoniny; zmniejszaniu niepokoju i zwiększaniu satysfakcji. Jeśli założymy, że psychedeliki naśladują neuroprzekaźniki i zastosujemy tę analogię do DMT, możemy się spodziewać, że DMT będzie miało uspokajający wpływ na mózg, ponieważ wygląda podobnie do serotoniny. Ale zalew DMT nie uspokaja mózgu, tylko sprawia, że mózg halucynuje. Jako że DMT wiąże się z tymi samymi receptorami co serotonina, ale nie wywołuje efektu relaksującego, logiczne byłoby założenie, że DMT jest antagonistą 5-HT, co oznacza, że blokuje serotoninę i depolaryzuje neurony, czyniąc je bardziej pobudliwymi. Nie ma to miejsca. Istnieje wiele różnych typów receptorów 5-HT, niektóre hamują aktywność nerwową, a inne ją promują. Podobnie jak większość halucynogenów, DMT jest klasyfikowane jako selektywny częściowy lub pełny agonista 5-HT_2A; działający również na inne podtypy 5-HT, na receptory DA, na receptory nadnerczy, na receptory Sigma-1 i trzeciorzędowe receptory aminowe. Oznacza to, że DMT jest aktywne w wielu miejscach receptorowych i może naśladować agonistyczne funkcje serotoniny z różnym powinowactwem i skutecznością.

Częściowy agonizm wobec 5-HT_2A można opisać jako subtelną formę aminergicznej, modulacyjnej interferencji sygnału. W najbardziej ogólnym przypadku można założyć, że aktywność psychedeliczna jest spowodowana interferencją na podtypach receptora 5-HT. W bardziej konkretnych przypadkach możemy założyć, że wizualny efekt halucynogenny jest związany z oddziaływaniem receptorów 5-HT_2A i 5-HT_2C. Ociężałość somatyczna i senność są związane z szerszą interakcją aminergiczną; a bardziej zmysłowe, entaktogenne lub kompulsywne efekty są związane z interakcją receptora dopaminowego i adrenergicznego. Psychedeliki mogą mieć szerokie powinowactwo i oddziaływać jako częściowi lub pełni agoniści na wiele podtypów receptorów, dając szeroki zakres efektów.

Ponieważ psychedeliki są pełnymi lub częściowymi agonistami działającymi na tych samych szlakach modulacyjnych co 5-HT, synergistyczne oddziaływanie między tymi konkurującymi agonistami można opisać w kategoriach modulującego wzorca interferencji fal. Interferencja agonistyczna w podtypach 5-HT sprzyja odhamowaniu i pobudliwości krzyżowej między zespołami sprzężonymi ze sprzężeniem zwrotnym (feedback-coupled assemblies) w mózgu. Pobudzenie i utrata hamowania sprzężenia zwrotnego w obwodach odpowiedzialnych za przetwarzanie czucia i percepcji prowadzi do spontanicznych, samopodtrzymujących się halucynacji sprzężenia zwrotnego. Przedłużające się stany pobudzenia sprzężenia zwrotnego między obwodami przetwarzającymi percepcję i pamięć prowadzą do nieskończonej regresji pamięci roboczej i poszerzonych stanów świadomości psychedelicznej.

Kształt molekularny, powinowactwo do receptora, metabolizm MAO

Siła i czas trwania wiązania, jakie ligand tworzy z receptorem, określane jest jako powinowactwo lub siła działania receptora i jest opisywane w kategoriach farmakodynamicznych. Im wyższe powinowactwo, tym silniej i dłużej ligand wiąże się z receptorem, wpływając w ten sposób na aktywność nerwową. Badania wykazały, że powinowactwo do receptora 5-HT_2A jest dokładną miarą mocy każdego związku psychedelicznego; im wyższe powinowactwo, tym większa moc i efekt psychedeliczny^4,5. Kolejna rzecz, jaką wiemy, to że kształt konformacyjny aminy określa, ile cząsteczce zajmuje zmetabolizowanie i jak będzie przyczepiać się na typach receptorów 5-HT.⁶ Na przykład ogon aminowy LSD różni się od innych tryptamin; jest długi, złożony i łączy się na powrót z pierścieniem benzenowym, utrzymując go sztywnym zamiast elastycznym, jak u większości grup aminowych lub podstawień. Aminy konstruowane, o podobnie sztywnej strukturze molekularnej również wykazały wyraźny wzrost mocy psychedelicznej⁷.

Korzystając z tych informacji, można założyć, że unikalna struktura LSD jest tym, co czyni je tak silnym; nadaje mu wysokie powinowactwo na szerszym zakresie typów receptorów; sprawia, że jest trudniejsze do zmetabolizowania; i daje mu szerszy zakres działania przez dłuższy czas. Także DMT wiąże się z szeroką gamą typów receptorów 5-HT, ale jest mniejsze i bardzo szybko metabolizowane. Kiedy DMT jest przyjmowane z inhibitorem monoaminooksydazy (MAOi) w miksturze ayahuaski, enzymy metabolizujące DMT są blokowane, sprawiając, że halucynogenne działanie DMT staje się aktywne po podaniu doustnym i jest dłuższe. Dodanie MAOi do dowolnego psychedeliku tryptaminowego sprawi, że będzie on prawie dwa razy bardziej halucynogenny⁸. Te kilka fragmentów farmakologii mówi nam, że skuteczność przerwania modulacyjnego lub moc psychedeliczną można w pewnym stopniu przewidzieć na podstawie kształtu cząsteczki, sztywności struktury molekularnej i szybkości szlaków metabolicznych. Jeśli szlaki metaboliczne są degradowane przez dawkowanie synergistyczne, jak w przypadku mikstury ayahuaski, to siła działania dragu wzrasta w czasie trwania efektu wprost proporcjonalnie do opóźnienia metabolizmu.

Rozpiętość receptorowego wiązania psychedelicznego

Tabela 1 przedstawia siłę wiązania popularnych dragów psychedelicznych w wielu miejscach receptora 5-HT, uszeregowanych według powinowactwa do 5-HT_2A.³ Tabela ta powinna być dokładną reprezentacją halucynogennej mocy różnych psychedelików w porządku malejącym. Z raportów subiektywnych wynika, że wszystkie substancje na szczycie tej listy są bardzo halucynogenne, ale DMT, które jest często uważane za najbardziej halucynogenne, w rzeczywistości plasuje się gdzieś pośrodku. Jeśli spojrzymy również na powinowactwo 5-HT_2C, które jest związane z halucynacjami, zobaczymy, że wszystkie substancje na górze listy również mają wysokie powinowactwo z 5-HT_2C, przy czym DMT i DOI mają nieco wyższe powinowactwo niż reszta. Powinowactwo do receptora 5-HT₇, które stymuluje aktywność cAMP i system nagrody, wydaje się być również zaangażowane w ogólne transcendentne działanie psychedeliczne, z mistycznie popularnymi DMT, 5-MeO-DMT i LSD na szczycie listy powinowactwa do tych receptorów.

Tabela 1: Popularne powinowactwa dragów psychedelicznych do docelowych receptorów aminergicznych wymienione w kolejności powinowactwa do receptora 5-HT_2A, z receptorami dopaminy (D1) i nadnerczy po prawej stronie. Wartość 4,00 wskazuje na wysokie powinowactwo do tego obiektu; każdą wartość poniżej 2,00 należy uznać za niezauważalną. Dla porównania, na dole wymienione są trzy niepsychedeliczne cząsteczki kontrolne. Za Ray, 2010³.

W przeciwieństwie do tego, na dole listy znajdują się cztery niewizualne psychedeliki: 5-MeO-DMT, DiPT, Meskalina i MDMA. Substancje te mają bardzo słabe powinowactwo do 5-HT_2A,2C, ale wszystkie mają wysokie powinowactwo do 5-HT_2B i nadnerczy; oznacza to, że skutecznie stymulują produkcję serotoniny, aktywność sercowo-naczyniową i ostrą zmysłowość. Powinowactwo 5-HT_2B jest dość wysokie dla wszystkich próbek z tej listy, z wyjątkiem DMT i 5-MeO-DMT, co czyni powinowactwo 5-HT_2B dobrym wskaźnikiem dla efektu czysto zmysłowego lub entaktogennego. Warto zauważyć, że DiPT, Meskalina i 5-MeO-DMT mają wysokie powinowactwo do 5-HT_1A, co ogólnie uważa się, że sprzyja, w przeciwieństwie do agonizmu 5-HT_2A, dobremu samopoczuciu i satysfakcji. DiPT jest niezwykłe, ponieważ wytwarza wyraźne halucynacje słuchowe i niewielkie, lub żadne, halucynacje wzrokowe i, jak można było przypuszczać, nie wiąże się z receptorami 5-HT_2A,2C związanymi z halucynacjami wzrokowymi. Analizując tę tabelę powinowactwa, wydaje się możliwe przewidzenie względnej mocy i wpływu dowolnego halucynogenu w oparciu wyłącznie o profile wiązania, chociaż trzy cząsteczki kontrolne na dole listy (6-F-DMT, Lizuryd, 4C-T-2) podobno nie są halucynogenne pomimo wysokiej swobody receptorów 5-HT; jest to prawdopodobne, ponieważ nie są one aktywne jako agoniści, są antagonistami lub ich profile wiązania nie są synergistyczne i w jakiś sposób znoszą się nawzajem.

Dysocjanty, antycholinergiki, inne halucynogeny

Psychedeliczne tryptaminy i fenyloetyloaminy nie są jedynymi halucynogenami, ale wszystkie halucynogeny działają poprzez przerywanie ścieżek przetwarzania sensorycznego. Halucynogenne dysocjanty, takie jak ketamina (specjalne K), fencyklidyna (PCP) i dekstrometorfan (DXM) blokują czuciowe szlaki sygnałowe glutaminianu NMDA; ścieżki te pośredniczą w szybkim wypuszczaniu sygnału czuciowego poprzez mózg. Delirianty antycholinergiczne, takie jak skopolamina i atropina, przerywają cholinergiczną modulację pamięci, przypominania i śnienia; te ścieżki pośredniczą w płynnym wchodzeniu i wychodzeniu pamięci z hipokampa. Salvia divinorum przerywa dotykowe szlaki czuciowe kappa opioidowe; ścieżki te pośredniczą w bólu, świadomości grawitacji i odczuwaniu określania orientacji fizycznej w przestrzeni. Depresanty, takie jak GHB i alkohol, aktywują hamujące szlaki GABA, szlaki, które tłumią i spowalniają płynną przepustowość sensoryczną. Podtlenek azotu (N₂O) jest najprostszym i być może najbardziej swobodnym ze wszystkich halucynogenów, toruje sobie drogę między szeregami podstawowych ścieżek sygnalizacyjnych, wywołując znieczulające mrowienie, dysocjację i wychodzenie z ciała. Chociaż targety farmakologiczne halucynogenów mogą się różnić, we wszystkich przypadkach zniekształcenie percepcyjne jest bezpośrednio związane z przerwaniem płynnej wielozmysłowej sygnalizacji i reprezentacji w korze mózgowej. Każdy drag, który przerywa szlaki sygnalizacji multisensorycznej lub wiązania, będzie uważany za psychedeliczny lub halucynogenny w wystarczająco wysokich dawkach, dlatego tak wiele różnych rodzajów roślin i związków chemicznych może być wyjątkowo halucynogennymi na wielu różnych targetach receptorowych.

Uwagi i odnośniki 7

Snyder S, "Drugs and The Brain". Scientific American Books, 1986.
Cooper JR, et al., "The Biochemical Basis of Neuropharmacology". Oxford University Press, NY, 7th ed., 1996.
Ray TS, "Psychedelics and the Human Receptorome". PLoS One. 2010; 5(2): e9019.
Glennon RA, et al., "Evidence for 5-HT₂ involvement in the mechanism of action of hallucinogenic agents". Life Sci. 17 grudzień 1984; 35(25):2505-11.
Sadzot B, et al., "Hallucinogenic drug interactions at human brain 5-HT₂ receptors: implications for treating LSD-induced hallucinogenesis". Psychopharmacology (Berl). 1989;98(4):495-9.
McLean TH, Parrish JC, Braden MR, Marona-Lewicka D, Gallardo-Godoy A, Nichols DE, "1-Aminomethylbenzocycloalkanes: conformationally-restricted hallucinogenic phenethylamine analogues as functionally-selective 5-HT_2A receptor agonists". J Med Chem. 2006 wrzesień 21; 49(19):5794-803.
Sattelkau T, "An Interview with Dave Nichols". Trip Magazine, V5, Spring 2000, str. 42.
Raporty subiektywne o przyjmowaniu inhibitora MAO z psychedelicznymi tryptaminami, takimi jak DMT, psilocybina, LSD i 5-MeO-DMT potwierdzają, że dodanie MAOi zwiększa potencję i halucynacje o rząd wielkości. Wzmocnienie MAOi może pochodzić ze źródeł roślinnych, takich jak alkaloidy harmala znajdujące się w nasionach Peganum harmala i winorośli Banisteriopsis caapi, ale jest szczególnie intensywne w przypadku źródła farmaceutycznego, takiego jak moklobemid.

Rozdział 08

Agonizm i multisensoryczne wiązanie 5-HT2A

Większość wizualnych halucynogenów jest aktywna jako zupełny lub częściowy agonista podtypu receptora 5-HT_2A i wszystkie one wytwarzają podobne halucynacje wzrokowe, które są natychmiast rozpoznawalne jako psychedeliczne¹. Chociaż podtyp receptora 5-HT_2A nie jest jedynym receptorem zaangażowanym w halucynogenezę², jest jednym z najlepiej zbadanych targetów halucynogennych i oferuje pewien wgląd w naturę działania psychedelików. Receptory 5-HT_2A są wszechobecne w całym układzie nerwowym, znajdują się w korze czuciowej, korze czołowej, korze węchowej, jądrach podstawnych, móżdżku, hipokampie, jądrach wzgórza, jądrach pnia mózgu, neuronach czuciowych, płytkach krwi, fibroblastach, jelitach, mięśniach gładkich i w układzie sercowo-naczyniowym^3,4,5,6. Śledząc szlaki modulowanej transdukcji sygnału w 5-HT_2A w ludzkim organizmie, można ekstrapolować, że doznanie psychedeliczne nie ogranicza się do zwykłej halucynacji, natomiast jest złożonym, wielowarstwowym doznaniem zintegrowanym we wszystkich biologicznych systemach sygnalizacji.

Rycina 13. Warstwy kory nowej. Sygnał czuciowy wznosi się ze wzgórza poprzez pośrednie warstwy korowe do drzew dendrytycznych w górnej warstwie, w samej zewnętrznej błonie kory mózgowej, gdzie znajduje się największa gęstość receptorów 5-HT_2A. Drzewa dendrytowe w warstwie I łączą się na powrót z dużymi komórkami piramidowymi warstwy V, które wiążą dane multisensoryczne poprzez wypustki boczne, rekurencyjne wypustki wstępujące i wzajemne pętle sprzężenia zwrotnego wzgórzowo-korowego. Za Grey's Anatomy, zmodyfikowano.

Uwarstwienie systemów sygnalizacji komórkowej za pośrednictwem 5-HT, zapewnia ramy do postrzegania szlaku 5-HT_2A jako podstawowego modulatora homeostatycznej regulacji multisensorycznej świadomości, zachowania oraz uczenia się⁷. Agoniści receptora 5-HT_2A, znani również jako halucynogeny, promują odhamowanie i pobudliwość w szlakach pośredniczonych 5-HT, wskazując, że działanie psychedeliczne jest produktem spontanicznego pobudzenia i samopodtrzymującego się sprzężenia zwrotnego w szlakach sygnalizacyjnych za pośrednictwem 5-HT. Najbardziej oczywistymi efektami agonizmu 5-HT_2A są zniekształcenia percepcyjne w czasie rzeczywistym lub halucynacje, ale biorąc pod uwagę szerokie rozmieszczenie tych receptorów, powinny również występować bardziej subtelne skutki holistyczne dla oddychania, metabolizmu, aktywności komórkowej, pamięci, uczenia się i zachowania długoterminowego.

Mechaniki receptora 5-HT2A

Receptor 5-HT_2A jest receptorem sprzężonym z białkiem G (GPCR), co oznacza, że nie aktywuje on kanałów jonowych ani nie zmienia bezpośrednio polaryzacji komórkowej, natomiast uruchamia reakcję łańcuchową wewnątrzkomórkowych systemów sygnalizacyjnych obejmujących hydrolizę fosfatydyloinozytolu (PI), produkcję trifosforanu inozytolu (IP₃), uwalnianie wapnia (Ca²⁺) i aktywację kinazy białkowej C (PKC - Protein Kinase C) jak również różne kinazy białkowe aktywowane mitogenami (MAPK - Mitogen-Activated Protein Kinases)^6,8,9,25. PKC reguluje różne funkcje komórkowe na błonie, w tym transdukcję sygnału, odczulanie receptorów oraz tworzenie i wzmacnianie synaptyczne odpowiedzialne za uczenie się i pamięć¹⁰. MAPK reguluje podstawowe funkcje wewnątrzkomórkowe w cytoplazmie i jądrze, takie jak ekspresja genowa, proliferacja, wzrost komórek i przetrwanie²⁶. Warto zauważyć, że Salwinorin A, kolejny silny halucynogen, również stymuluje szlaki sygnałowe PKC i MAPK poprzez receptory opioidowe kappa^28,29,30. Te drugorzędne szlaki pośredniczone receptorowo niewątpliwie odgrywają rolę w psychedelicznej neuroplastyczności i regeneracji komórkowej²⁷, ale stymulacja wtórnych przekaźników nie zawsze jest konieczna dla halucynacji i efektu psychedelicznego.

Komórki piramidowe warstwy V i wiązanie percepcyjne

W ludzkim mózgu największa gęstość receptorów 5-HT_2A wyrażona jest na dendrytach komórek piramidowych V warstwy korowej^3,4,5,6,8, a największa gęstość dendrytów warstwy V wędruje ku górze do drzew dendrytycznych I warstwy korowej, samej zewnętrznej powierzchni mózgu (Ryc. 13). Receptory 5-HT_2A w drzewach dendrytycznych komórek piramidowych są przede wszystkim odpowiedzialne za modulację asynchronicznego (późnego) uwalniania glutaminianu w następstwie silnych nadchodzących szeregów impulsów^1,11,12, prawdopodobnie dla wzmocnionego aliasingu odgórnego, utajonej rekonstrukcji i wdrukowywania w pamięć najistotniejszych danych sensorycznych¹³. Sygnał sensoryczny wznoszący się do dendrytów powierzchni korowej koduje bardzo szczegółową rekonstrukcję percepcji zewnętrznej dla utajonej analizy w czasie rzeczywistym i progresywnego wypełniania percepcyjnego. Wiele warstw kory nowej ma zstępujące dendryty kolumnowe lub wstępujące rekurencyjne bocznice aksonalne, które zapewniają sensoryczne sprzężenie zwrotne w czasie rzeczywistym do utajonych wierzchołkowych warstw odwzorowujących, pozwalając płynnej reprezentacji ruchu percepcyjnego na zsynchronizowanie się w korze. Neurony korowej warstwy V otrzymujące dane wejściowe przez dendryty wierzchołkowe są jednymi z głównych kanałów dla łączenia spójnej percepcji sensorycznej na całej powierzchni korowej¹⁴.

Komórki piramidowe warstwy V są wyjątkowe, ponieważ pośredniczą w wielu ścieżkach percepcyjnej analizy sprzężenia zwrotnego^14,15. Na przykład, w warstwie V kory wzrokowej, komórki piramidowe są odpowiedzialne za zsynchronizowanie aktywności korowo-wzgórzowej ze wzgórzem poprzez aksony zstępujące; pośredniczą one w rozróżnianiu sprzężenia zwrotnego w obwodach kolumnowych przez rekurencyjne bocznice wstępujące poprzez warstwy I-IV; pośredniczą we wzajemnych połączeniach międzyobszarowych przez bocznie rozgałęzione dendryty drzewne i podstawne; i pośredniczą w aferentnym przepływie sygnału korowo-korowego do kory przedczołowej (PFC - pre-frontal cortex) wzdłuż zarówno grzbietowych, jak i brzusznych strumieni przetwarzania. Poprzez boczne, pionowe, eliptyczne i rekurencyjne połączenia sprzężenia zwrotnego, komórki piramidowe warstwy V wiążą multisensoryczne dane klatkowe w korze z funkcjonalną częstotliwością odświeżania około 15 do 30 klatek na sekundę (FPS), co oznacza, że neurony te muszą przetwarzać i neutralizować nadchodzące szeregi impulsów czuciowych mniej więcej co 30-60 milisekund¹⁶. Utrata precyzyjnej synchronizacji i sprzężenia w tych obwodach musiałaby prowadzić do utraty tymczasowej wierności w multisensorycznym wiązaniu klatkowym. Agonizm, odhamowanie, pobudzenie i nieliniowe wzmocnienie w rekurencyjnych obwodach warstwy V koniecznie prowadziłoby do globalnych błędów multisensorycznego aliasingu klatkowego, synestezji sprzężenia zwrotnego i ostatecznego przeciążenia percepcyjnego.

Destabilizacja we wzgórzowo-korowych pętlach sprzężenia zwrotnego

Najsilniejsze psychedeliki to agoniści receptora 5-HT_2A; największe zagęszczenie receptorów 5-HT_2A występuje w dendrytach komórek piramidowych warstwy V; komórki piramidowe warstwy V wiążą informacje w wypustkach sprzężenia zwrotnego w całym mózgu. Biorąc pod uwagę te czynniki, rozsądne jest założenie, że psychedeliczna aktywność halucynogenna jest powodowana nieliniową destabilizacją i wzmocnieniem sygnału poprzez odhamowanie rekurencyjnych wypustek sprzężenia zwrotnego warstwy V. Halucynacje psychedeliczne osiąga się przez częściowy lub pełny agonizm na rekurencyjnych połączeniach wiązań warstwy V; wprowadzenie współzawodniczącego agonisty do układu modulacyjnego 5-HT_2A prowadzi bezpośrednio do utraty hamowania, niedoograniczonej percepcji i samopodtrzymującego pobudzenia w autonomicznych obwodach przetwarzania sensorycznego. Destabilizacja wypustek warstwy V jest najbardziej dotkliwa, gdy sygnał przemieszcza się w rekurencyjnych pętlach lub obwodach sprzężenia zwrotnego, które rozwiązują i reagują na napływające dane sensoryczne w czasie rzeczywistym. Główne obwody wiązania odczuwania w czasie rzeczywistym obejmują pętle korowo-prążkowiowo-wzgórzowo-korowe (CSTC) oraz bardziej rozproszone pętle sprzężenia zwrotnego korowo-wzgórzowo-korowe (lub pętle wzgórzowo-korowe), które przekazują informacje z kory albo przez zwoje podstawy albo bezpośrednio na powrót do wzgórza w celu rozróżniania i bramkowania uwagi napływu przychodzącego sygnału. Pętle te można opisać jako kontrolowane uwagą filtry sprzężenia zwrotnego, które pobudzają i stabilizują zewnętrzną percepcję i zachowanie. Pętle CSTC zapewniają sensoryczne sprzężenie zwrotne w czasie rzeczywistym dla precyzyjnego dostrajania ruchów gałek ocznych, odruchów motorycznych, reakcji emocjonalnych i wartości poznawczej lokowanych na bodźcach¹⁷. Destabilizacja sprzężenia sygnałów na szlakach wzgórzowo-korowego sprzężenia zwrotnego z konieczności doprowadzi do problemów z bramkowaniem sensorycznym, multisensoryczną rozdzielczością klatek, pamięcią roboczą i płynnym aliasingiem czasowym.

Istnieją specyficzne entopowe efekty percepcyjne, których można by się spodziewać w wyniku niestabilności we wzgórzowo-korowych pętlach sprzężenia zwrotnego między wzgórzem a korą wzrokową, takie jak subtelne migotanie lub pulsowanie natężenia światła; siatki i macierze geometryczne; postrzeganie aureoli lub aur wokół źródeł światła; zwiększona jasność obiektów odbijających; zmiękczenie rozdzielczości linii i tekstury; oraz niezdolność do utrzymania ostrego kontrastu ogniskowego między pierwszym planem a tłem w postrzeganiu głębi¹⁸. Wypełnianie sensoryczne na peryferiach wzrokowych opiera się na szybkim aliasingu czasowym sygnału przy wykrywania ruchu, a ten zależny od czasu aliasing czasowy może zostać obalony za pomocą złudzeń optycznych, które tworzą wrażenie ruchu na peryferiach (Ryc. 6, 23). Współzawodniczący agonista 5-HT_2A zakłóciłby z konieczności precyzyjny czas hamowania w kolumnach korowych potrzebnych do wykrywania krawędzi peryferyjnej i sensorycznego wypełnienia, prowadząc do przesunięcia niejednoznaczności linii i głębokości na peryferium wzdłuż przewidywalnych cykli tętna. Gdyby tempo klatkowego nasycenia multisensorycznego lub neutralizacji było spowolnione lub przerwane nawet o kilka milisekund, nadchodzące wrażenie zaczęłoby się nakładać na siebie wraz ze wzrostem poziomu wygładzenia, płynności i zaniku echa klatki fantomowej w wyniku wrażenia¹⁹.

Agoniści receptora 5-HT_2A mogą destabilizować percepcję multisensoryczną na wiele sposobów. Najbardziej ogólnym wyjaśnieniem jest to, że agoniści 5-HT_2A wprowadzają konkurencyjny impuls pobudzający, który zaburza dokładną koordynację wiązania czuciowego w dendrytach wierzchołkowych i rekurencyjnych obwodach wzgórza i kory mózgowej. Dowody wskazują, że agoniści 5-HT_2A promują późne uwalnianie glutaminianu z komórek piramidowych warstwy V po silnych, nadchodzących szeregach impulsów, co skutkuje generowaniem asynchronicznych, pobudzających prądów postsynaptycznych (EPSC - excitatory postsynaptic current)^1,11,12. Asynchroniczne EPSC w rekurencyjnych obwodach czuciowych są zwykle pomocne w rozwiązywaniu ważnych danych percepcyjnych, ale jeśli osoba nie jest w stanie zahamować wywołanych EPSCów spowodowanych egzogennymi modulatorami (halucynogenami), to późne działanie sygnalizacyjne może prowadzić do zalewania glutaminianem i tonicznego nasycenia sensorycznego w percepcyjnych zespołach neuronowych, co jest zgodne z maniakalnymi, samopodtrzymującymi się stanami halucynogenezy²⁰.

Istnieją dowody, że agoniści 5-HT_2A prowadzą do bocznego odhamowania w korze mózgowej poprzez blokowanie presynaptycznego wychwytu 5-HT w bocznej synapsie hamującej lub przez nadpisanie tonicznych GABA_B hamujących potencjałów postsynaptycznych (IPSP - inhibitory postsynaptic potentials) asynchronicznymi EPSCami w bocznej synapsie hamującej^21,22. Utrata hamowania w bocznych synapsach w kolumnach kory wzrokowej mogłaby prowadzić bezpośrednio do przesunięcia i drgania linii obwodowej, tekstury i rozdzielczości kontrastu. Gdy wzgórzowo-korowe obwody sprzężenia zwrotnego stają się coraz bardziej odhamowane, mogą wpaść w spójne, samopodtrzymujące się stany niedoograniczonej percepcji²³, promując fantomową aktywność czuciową, taką jak halucynacje i spontaniczne wypełnianie marzeniowe w kącikach oczu. W nieskrępowanym lub niedoograniczonym stanie psychedelicznym łagodny bodziec może nie wywołać reakcji halucynogennej, ale intensywna stymulacja mogłaby spowodować nagłą zlokalizowaną spójność sprzężenia zwrotnego, wzmocnienie sygnału i wynikające z tego błędy nasycenia klatkowego i latencji. Nagłe przejście od ustabilizowanego zogniskowania mózgowego do stanów ujawnionego, rekurentnego pobudzenia sprzężenia zwrotnego wzgórzowo-korowego można opisać w kategoriach nieliniowego, nierównowagowego przejścia fazowego spowodowanego przez energetyczne pobudzacze czuciowe¹⁵.

Agonizm krzyżowy 5-HT2A i remodulacja organizmu

Wychodząc poza korę mózgową, warto wspomnieć, że receptory 5-HT_2A znajdują się również w śródmózgowiu, układach węchowych, pniu mózgu, jelitach oraz w całym ciele w mięśniach gładkich i w układzie sercowo-naczyniowym. Istnieją pewne dowody, że agoniści 5-HT₂ mają drugorzędny wpływ na miejsce sinawe w pniu mózgu (LC - locus ceruleans), promując aktywność nadnerczy w obecności silnych bodźców czuciowych¹. Zmysłowe pobudzanie uwalniania nadnerczy może sprzyjać synestetycznemu wybuchowi emocjonalnej intensywności towarzyszącemu każdemu silnemu doznaniu multisensorycznemu. Istnieją dowody, że halucynogeny, będące agonistami 5-HT, hamują bramkowanie czuciowe we wzgórzu, umożliwiając zalanie kory bardziej surowymi odczuciami¹⁷; jest to zgodne ze zmniejszonym bramkowaniem i nieliniowym wzmocnieniem sprzężenia zwrotnego w pętlach wzgórzowo-korowych. Częstym wczesnym skutkiem ubocznym stosowania halucynogenów jest ściskanie żołądka i skurcze jelit; jest to niewątpliwie spowodowane agonizmem 5-HT_2A zakłócającym modulację skurczu mięśni gładkich w jelicie. Agonizm krzyżowy 5-HT_2A w jelitach może prowadzić do nudności i przeczyszczenia, i są doniesienia, że intensywne halucynacje zazwyczaj nasilają się natychmiast po uwolnieniu od jelitowego dyskomfortu²⁴. Wskazuje to, że radykalne przerwanie i remodulacja wszystkich szlaków 5-HT_2A, od jelit do kory mózgowej, może być powszechnym prekursorem dla szczytowych doznań psychedelicznych i stanów intensywnej transcendencji cielesnej.

Ze względu na wiele systemów, na które wpływa agonizm receptora 5-HT_2A, wskazanie pojedynczego szlaku jako odpowiedzialnego za pełną aktywację psychedeliczną byłoby zbyt redukujące. Synergiczny efekt wielowarstwowego agonizmu 5-HT_2A jest subiektywnie odczuwany jako tętnienie lub pulsowanie energii, która nasyca całe ciało, wzmacnia siłę i złożoność, a kulminacją jest oczyszczające multisensoryczne uwolnienie wysoce naładowanej treści przekształcającej. Na poziomie sensorycznym, zalanie glutaminianem nasyca percepcję. Na poziomie emocjonalnym, reakcja nadnerczy pobudza intensywność zmysłową. Na poziomie klatkowym, interferencja aminergiczna prowadzi do dezorientacji i utraty czasowej spójności ego. Na poziomie poznawczym, destabilizacja aminergiczna pobudza irracjonalność, depersonalizację i halucynogenne stany snu. Na poziomie krążenia, agonizm 5-HT_2A sprzyja skurczowi naczyń i zwiększa ciśnienie krwi. Na poziomie somatycznym, przerwanie funkcjonowania przewodu pokarmowego pobudza funkcje metaboliczne i energetyczną sygnalizację wewnątrzkomórkową. Na poziomie organizmu, holistyczne efekty długotrwałego agonizmu 5-HT_2A stają się nieliniowe, co oznacza, że są one sprzężone ze sobą i zaczynają generować złożony energetyczny sygnał wyjściowy w reakcji na bodźce sensoryczne w miarę upływu czasu. Ta wielowarstwowa aktywacja organizmu może być formalnie opisana jako niekontrolowany proces biologicznego sprzężenia zwrotnego lub nieliniowa pętla sygnalizacji komórkowej, która pobudza wzrost aktywności komórkowej i złożoności przez cały czas trwania synergistycznego agonizmu.

Uwagi i odnośniki 8

Aghajanian GK, Marek GJ, "Serotonin and Hallucinogens". Neuropsychopharmacology. 1999 sierpień; 21(2 Dodatek):16S-23S.
Ray TS, "Psychedelics and the Human Receptorome". PLoS One. 2010; 5(2): e9019.
Burnet PW, et al., "The distribution of 5-HT_1A and 5-HT_2A receptor mRNA in human brain". Brain Res. 3 kwiecień 1995;676(1):157-68.
Forutan F, Estalji S, Beu M, et al., "Distribution of 5-HT_2A receptors in the human brain: comparison of data in vivo and post mortem". Nuklearmedizin. 2002;41(4):197-201.
Pompeiano M, Palacios JM, Mengod G., "Distribution of the serotonin 5-HT₂ receptor family mRNAs: comparison between 5-HT_2A and 5-HT_2C receptors". Brain Res Mol Brain Res. 1994 kwiecień; 23(1-2):163-78.
WikiPedia.org, "Receptor 5-HT_2A". Odnośnik internetowy, 2010.
Azmitia EC, "Serotonin and brain: evolution, neuroplasticity, and homeostasis". Int Rev Neurobiol. 2007;77:31-56.
Nichols DE, "Hallucinogens". Pharmacology & Therapeutics Tom 101, Wydanie 2, luty 2004, Strony 131-181.
Urban JD, et al., "Functional selectivity and classical concepts of quantitative pharmacology". J Pharmacol Exp Ther.;320(1):1-13. Epub 27 czerwiec 2006.
WikiPedia.org, "Protein kinase C". Odnośnik internetowy, 2010.
Aghajanian GK, Marek GJ, "Serotonin, via 5-HT_2A receptors, increases EPSCs in layer V pyramidal cells of prefrontal cortex by an asynchronous mode of glutamate release". Brain Research V 825, 1-2, 17 kwiecień 1999, Strony 161-171.
Aghajanian GK, Marek GJ, "Serotonin Induces Excitatory Postsynaptic Potentials in Apical Dendrites of Neocortical Pyramidal Cells". Neuropharmacology Tom 36, Numery 4-5, 5 kwiecień 1997, Strony 589-599.
Spratling MW, "Cortical Region Interactions and the Functional Role of Apical Dendrites". Behavioral and Cog. Neuroscience Rev., 1-3 (2002) 219-228.
Jones EG, "Thalamic circuitry and thalamocortical synchrony". Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 29 grudzień 2002; 357(1428):1659-73.
Lumer ED, Edelman GM, Tononi G, "Neural dynamics in a model of the thalamocortical system. II. The role of neural synchrony tested through perturbations of spike timing". Cereb Cortex. 1997 kwiecień-maj; 7(3):228-36.
Patrz Rozdział 05, "Ograniczenia ludzkiej percepcji".
Vollenweider FX, Geyer MA, "A systems model of altered consciousness: integrating natural and drug-induced psychoses". Brain Res Bull. 15 listopad 2001;56(5):495-507.
Patrz Rozdział 10, "Halucynacja entopowa".
Patrz Rozdział 12, "Nieregularna halucynacja".
Geyer MA, Vollenweider FX, "Serotonin research: contributions to understanding psychoses". Trends Pharmacol Sci. 2008 wrzesień; 29(9):445-53.
Kass L, Hartline PH, Adolph AR , "Presynaptic uptake blockade hypothesis for LSD action at the lateral inhibitory synapse in Limulus". The Journal of General Physiology, Tom 82, 245-267.
Shao Z, Burkhalter A, "Role of GABAB receptor-mediated inhibition in reciprocal interareal pathways of rat visual cortex". J Neurophysiol. 1999 marzec; 81(3):1014-24.
Behrendt RP, "Hallucinations: synchronisation of thalamocortical gamma oscillations underconstrained by sensory input". Conscious Cogn. 2003 wrzesień;12(3):413-51.
Relacje o halucynogenach powodujących niepokój w żołądku i skurcze jelit wzięte z przeglądów raportów subiektywnych.
Watts SW, "Activation of the mitogen-activated protein kinase pathway via the 5-HT_2A receptor". Ann N Y Acad Sci. 15 grudzień 1998; 861:162-8.
WikiPedia.org, "Kinaza białkowa aktywowana mitogenem". Odnośnik internetowy, 2010.
Patrz Rozdział 13, "Neuroplastyczność psychedeliczna".
Belcheva MM, et al., "µ and κ Opioid Receptors Activate ERK/MAPK via Different Protein Kinase C Isoforms and Secondary Messengers in Astrocytes". J Biol Chem. 29 lipiec 2005; 280(30): 27662-27669.
Bohn LM, "Mitogenic Signaling via Endogenous κ-Opioid Receptors in C6 Glioma Cells: Evidence for the Involvement of Protein Kinase C and the Mitogen-Activated Protein Kinase Signaling Cascade". J Neurochem. 2000 luty; 74(2): 564-573.
Bruchas MR, et al., "Kappa Opioid Receptor Activation of p38 MAPK Is GRK3- and Arrestin-dependent in Neurons and Astrocytes". 30 czerwiec 2006 The Journal of Biological Chemistry, 281, 18081-18089.

Rozdział 09

Czym jest halucynacja nieliniowa?

Psychedeliczna Teoria Informacji odwołuje się do nieliniowości, aby opisać percepcyjne efekty halucynacji, ale termin nieliniowość ma wiele definicji, które czasami są mylące lub niejasne. Aby wyjaśnić nieliniowość halucynacji psychedelicznej, poniżej znajduje się opis formalnej dynamiki nieliniowej, szersze definicje systemów nieliniowych oraz to, jak każda z tych definicji może odnosić się do percepcji psychedelicznej.

Systemy nieliniowe

Systemy nieliniowe można zdefiniować w kategoriach złożoności danych wyjściowych w stosunku do danych wejściowych, opisywanej również w kategoriach wrażliwości na warunki początkowe. Dane wyjściowe zmian w układzie liniowym są proste i można je modelować za pomocą linii na wykresie. W przeciwieństwie do tego, dane wyjściowe systemu nieliniowego zasilają się same i stają się chaotyczne i złożone; proste małe zmiany warunków początkowych spowodują nieprzewidywalne i wykładniczo rozbieżne zestawy danych, których nie można łatwo przewidzieć. W kategoriach matematycznych, im dalej próbujesz analizować wyniki systemu nieliniowego tym bardziej zaczynają się rozgałęziać, rozchodzić lub dzielić na wiele możliwych punktów danych. Wyniki systemu nieliniowego nie mogą być modelowane za pomocą funkcji liniowej, ponieważ funkcje liniowe wykreślają złożoność sekwencyjną lub addytywną; funkcje nieliniowe wykreślają złożoność wykładniczą lub rozszerzającą się geometrycznie. Matematyczne badanie systemów nieliniowych zaowocowało teorią chaosu, teorią złożoności i analizą samowzmacniających się systemów rekurencyjnych, takich jak fraktale i automaty komórkowe. Odwzorowania systemów nieliniowych są uważane za charakteryzujące się wysokim pięknem wewnętrznym (Ryc. 14)¹, a powtarzające się formy i wzory są często postrzegane jako duchowe lub mistyczne, ponieważ są izomorficzne od systemów chaotycznych lub nieliniowych w biologii, przyrodzie i kosmosie.

Rycina 14. Fraktale "elektryczna owca" wybrane do estetycznego eksperymentu głosowania. Obrazy wybrane ze względu na wewnętrzne piękno naturalne. Za Taylor, 2008.¹

Świadomość nieliniowa

Świat fizyczny jest złożonym systemem nieliniowym, ale ludzka świadomość postrzega rzeczywistość jako pojedynczą liniową, sekwencyjną narrację, która porusza się w przód w czasie w sposób przewidywalny. Liniowość percepcji wskazuje, że świadomość wytwarza stabilne, przewidywalne wyniki. Jeśli percepcja nagle rozchodzi się na wiele nieprzewidywalnych wyjść dla tego samego liniowego wejścia, jest to wskazówka, że świadomość uległa destabilizacji i stała się nieliniowa. Pętla wideo sprzężenia zwrotnego jest dobrym przykładem nieliniowego systemu percepcyjnego; każda klatka przechwytuje siebie i ustępującą klatkę poprzednią, a następnie siebie i dwie ustępujące klatki, następnie siebie i trzy ustępujące klatki, następnie siebie i cztery ustępujące klatki i tak dalej, dosilając się z szybkością 30 klatek na sekundę, aż złożoność popadnie w chaos i nieskończoność (Ryc. 15). Jest to matematyczna definicja nieliniowego systemu generującego złożoność fraktalną lub chaos poprzez iterowaną mapę lub rekurencyjną pętlę sprzężenia zwrotnego spiętrzanie klatek.

Rycina 15. Pętla wideo sprzężenia zwrotnego tworzy nieliniowy system izomorficzny fraktala, z którego zaciera się na sobie do wewnątrz, spiralnie w kierunku nieskończonej złożoności w mniej niż sekundę. Za Hofstadtera, 2007.²

Inne przykłady świadomości nieliniowej mogą być mniej klasycznie nieliniowe, co oznacza, że nie generują wykładniczej złożoności, ale nadal brakuje im liniowego formalizmu. Na przykład świadomość może postrzegać siebie jako znajdującą się w wielu miejscach jednocześnie; może postrzegać wiele zestawów danych dla tego samego wejścia; może widzieć wiele różnych perspektyw tej samej sceny; może poruszać się na boki, do tyłu lub całkowicie poza czasem liniowym. Wszystko to byłoby uważane za nieliniowe perspektywy świadomości. Śnienie może być asocjacyjnie nieliniowe, co oznacza, że treść narracyjna przechodzi w nieprzewidywalny sposób ze stanu do stanu, zachowując pewną styczną liniowość. Psychedeliki słyną z tego, że są stopniowo nieliniowe, co oznacza, że nadchodzące doznania nasycają percepcję i zaczynają się na siebie nakładać, generując z czasem rosnącą złożoność o zmysłowej intensywności.

Fenomenologia perspektyw nieliniowych

Z definicji, system nieliniowy daje wyniki o rosnącej złożoności w czasie. W perspektywie liniowej, człowiek dokona dosłownej analizy każdego obiektu, a następnie przejdzie do następnego obiektu. W perspektywie nieliniowej, osoba wytwarza coraz bardziej złożone wyniki percepcyjne dla każdego obiektu utrzymywanego na uwadze przez czas trwania tej uwagi. Na przykład osoba wpatrująca się w kamień w stanie liniowym może zauważyć interesujące kształty, tekstury lub kolory; w stanie nieliniowym ta sama skała może prowokować myśli i wizje narodzin wszechświata, początków słońc i planet oraz wszelkiej materii stałej prowadzącej do powstania tej właśnie skały. Perspektywa linearna widzi dosłowne, formalne atrybuty skały w danej chwili; perspektywa nieliniowa postrzega skałę jako tymczasową bryłę energii uwięzioną w kosmicznym systemie informacyjnym, cofającą się w przód i w tył do początku i końca czasu. Metaforę widzenia całego wszechświata w skale można również zastosować do epifanii emocjonalnych, autobiograficznych wglądów, przelotnych fantazji, paranoicznych urojeń i tak dalej. Bez względu na skupianie się nieliniowej percepcji, obiekt, na którym się skupiamy, będzie wzmacniany wraz ze wzrostem wyrazistej złożoności, im dłużej będziemy się na nim skupiać.

Niekończąca się złożoność nieliniowej percepcji może spowodować, że osoba wpadnie w pętle percepcyjne, które wirują, rozwidlają się, i nawracają z formalnymi właściwościami fraktala (Ryc. 1, 14). Informacje klatkowe spiętrzane w nieliniowej percepcji psychedelicznej powtarzają się od 2 do 16 razy na sekundę, w zależności od dragu i zakresu dawek, pozwalając na coraz bardziej złożone odwzorowywanie nieliniowych informacji aż do całkowitego przeciążenia sensorycznego. Ze względu na szybko rozwidlającą się złożoność nieliniowej analizy obiektów, informacja wytworzona w stanie nieliniowym pojawia się w świadomości znacznie szybciej niż informacja wytworzona w stanie liniowym. Produkcja szybkich, nieliniowych danych w stanie psychedelicznym jest często opisywana jako pobieranie (download); niewyobrażalnie duża ilość informacji, która niemal natychmiast kompiluje się w pamięci. Jedynym sposobem, w jaki mózg może przetworzyć taką ilość informacji jest analiza nieliniowa; liniowe próby sformalizowania psychedelicznych nieliniowych informacji w słowa lub obrazy zazwyczaj nie są w stanie uchwycić holistycznej perspektywy.

Halucynacja nieliniowa

Istnieje wiele barwnych przykładów halucynacji nieliniowych. Widzenie siatek geometrycznych, sieci i spiral to nieliniowe artefakty destabilizacji sprzężonych oscylatorów w sieciach optycznych. Subiektywne raporty wskazują, że DiPT wytwarza unikalną nieliniową transpozycję tonu w sieciach audio, powodując, że badani słyszą dźwięki demodulowane o całą oktawę lub bardziej, w zależności od wysokości i głośności bodźca. Echa słuchowe, wizualne ślady ruchu i fantomowe wrażenia dotykowe są rekurencyjnymi artefaktami sprzężenia zwrotnego klatki percepcyjnej. Postrzeganie wielu perspektyw dla tego samego wejścia jest nieliniowym rozwidleniem spójności multisensorycznej. Postrzeganie obrazów sennych nałożonych na przestrzeń zewnętrzną jest nieliniową destabilizacją pamięciowego przypominania wzrokowego. Widzenie, jak formalne granice obiektów stałych wyginają się i wtapiają w siebie, jest nieliniową destabilizacją kontrastu i wykrywania krawędzi. Słyszenie głosu w telewizji lub radiu, który mówi bezpośrednio do ciebie, jest nieliniową destabilizacją parsowania semantycznego i sekwencjonowania. Przeskakiwanie czasu, brakujący czas lub poruszanie się w czasie na boki lub do tyłu to nieliniowa destabilizacja czasowego buforowania klatek. Podstawowym założeniem halucynacji psychedelicznych jest to, że halucynacje przechodzą stopniowo od złożoności liniowej do nieliniowej, w zależności od zakresu dawki i czasu trwania efektu; im wyższa dawka halucynogenu, tym bardziej percepcja stanie się nieproporcjonalnie nieliniowa, nieprzewidywalna i złożona w odpowiedzi na bodziec na przestrzeni czasu.

Uwagi i odnośniki 9

Taylor RP, Sprott JC., "Biophilic fractals and the visual journey of organic screen-savers". Nonlinear Dynamics Psychol Life Sci. 2008 styczeń;12(1):117-29.
Hofstadter DR, "I am a Strange Loop". Basic Books, 26 marzec, 2007.

Rozdział 10

Halucynacja entopowa

Halucynacje entopowe lub fosfeny są jednym z najczęściej zgłaszanych efektów wizualnych psychedelików. Fosfeny to wrażenie światła spowodowane wzbudzeniem siatkówki za pomocą środków mechanicznych lub elektrycznych. Fosfeny ciśnieniowe można wytworzyć, wywierając nacisk na gałki oczne przez zamknięte powieki; fosfeny migoczące powstają w odpowiedzi na stroboskopowe impulsy światła; fosfeny kinetyczne powstają w odpowiedzi na fizyczne uderzenie w głowę, czasami określane jako widzenie gwiazd. Halucynacje entopowe różnią się od halucynacji ejdetycznych lub fotograficznych tym, że powstają w obrębie połączeń nerwowych między okiem a korą mózgową (Ryc. 16), w przeciwieństwie do pojawiających się w korze mózgowej lub śródmózgowiu. Istnieją dowody, że entopowe wzorce fosfenowe wpływały na ludzkie archetypy kulturowe i religijne od roku 10.000 p.n.e. (ryc. 2)^1,2,17.

Rycina 16. Mapowanie relacji przestrzennych między komórkami siatkówki z powiązanymi obszarami kory prążkowanej (wzrokowej). Obrazy uderzające w lejek i spiralne pierścieniowe sieci oka muszą zostać przetłumaczone na linie i odcienie w korze mózgowej w celu odwzorowania wizualnego. Geometryczne halucynacje, fosfeny i stałe kształtu entopowego wynikają z destabilizacji w (a) odległości i (b) w orientacji selektywnego sprzężenia siatkówkowo-korowego. Za Bressloff, 2002, Gutkin 2003.

Halucynacje entopowe układają się w przewidywalne wzory geometryczne i można je mierzyć za pomocą właściwości formalnych, takich jak stała kształtu, szybkość migotania, obrót, dryf i zanik. Typowe formy fosfenów obejmują sieć, siatkę, szachownicę, liść koniczyny, plaster miodu, spiralę, lejek lub bardziej amorficzne pływające plamy i gwiazdy (Ryc. 17)³. Wzory fosfenów mogą pasować do powtarzających się wzorów w świecie naturalnym, takich jak komórki, gwiazdy, wydmy, kwiaty, chmury i skóra węża. Dowody sugerują, że stałe kształtu fosfenów są bezpośrednio związane z relacjami przestrzennymi między pierścieniową strukturą komórek siatkówki a siatkowymi lub kolumnowymi strukturami nerwowymi kory wzrokowej. Spontaniczne wytwarzanie geometrycznych halucynacji jest spowodowane wzbudzeniem i utratą stabilności w tych siatkówkowo-korowych szlakach sprzężenia zwrotnego. Przejście od płynnego aliasingu wzrokowego do spontanicznych wzorów geometrycznych można opisać jako transkrytyczne rozwidlenie sensoryczne odzwierciedlające przestrzenną organizację nawracającej sieci^4,5,6.

Rycina 17. Halucynacje geometryczne lub fosfeny migoczące pojawiają się w stałych kształtu wynikających z destabilizacji w (a) odległości i (b) zależnym od orientacji sprzężeniu sygnału siatkówkowo-korowego. Za Bressloff, 2002, Gutkin 2003.

Najskuteczniejsze w wytwarzaniu migoczących fosfenów są impulsy w tym samym zakresie częstotliwości co fale mózgowe (od theta do gamma)³. Migoczące fosfeny tworzone przez światła stroboskopowe lub maszyny umysłu są zwykle bardziej amorficzne przy niskich częstotliwościach (1-4 Hz), mają tendencję do popadania we wzory pajęczyny, spirali lub koniczyny przy średnich częstotliwościach (4-9 Hz), a przy wyższych częstotliwościach (9-16+ Hz) mają tendencję do blokowania się na wzorach siatki, plastra miodu lub szachownicy. Fosfeny migoczące będą miały powolny dryf boczny przy niższych częstotliwościach; dryf rotacyjny przy średnich częstotliwościach; i utrzymają stabilność lub spowodują szybki dryf boczny przy wyższych częstotliwościach⁷. Te związane z fazą przejścia w kształcie fali stojącej są również widoczne we wzorach Chladniego tworzonych na płytach wibracyjnych (Ryc. 31). Przypuszczalnie każda technologia wykorzystująca pulsujące częstotliwości do wytwarzania fosfenów, taka jak przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS - transcranial magnetic stimulation), musi również wykorzystywać impulsy odpowiadające zakresowi częstotliwości ludzkiego aliasingu czasowego, aby wytworzyć zasadniczo ustabilizowane kształty fosfenów⁸.

Migoczące fosfeny i przerwanie halucynogenne

Biorąc pod uwagę to, co wiemy o wytwarzaniu halucynacji geometrycznych w odpowiedzi na aktywność impulsową w określonych zakresach częstotliwości, można ekstrapolować, że do wytworzenia fosfenów, multisensoryczne przerwanie dowolnego halucynogenu musi mieścić się w tym samym zakresie 5-40 Hz, co ogólny zakres częstotliwości ludzkiej świadomości. Zgodnie z Modelem Przerwań Kontrolnych działania psychedelicznego, każdy drag, który powoduje przerwanie multisensoryczne w paśmie częstotliwości świadomości jawy, będzie również nieuchronnie wytwarzał migoczące fosfeny i będzie uważany za halucynogenny. Jeśli multisensoryczne przerwanie jest zbyt wolne lub zbyt szybkie, drag nadal może być uważany za psychedeliczny, empatogenny, entaktogenny lub dysocjacyjny, ale będzie mniej prawdopodobne, że wywoła znamiennie urzeczywistniane, geometryczne halucynacje migotania. Tę samą zasadę można zastosować do słuchowego i dotykowego łączenia sensorycznego; każde okresowe przerwanie w paśmie częstotliwości ludzkiej świadomości zmysłowej wywoła z konieczności niczym obszarowe halucynacje o stabilnych stałych kształtu i właściwościach związanych bezpośrednio z częstotliwością przerwania.

Ewolucję migoczących fosfenów można formalnie opisać za pomocą geometrycznych samoorganizujących się wzorców sprzężenia zwrotnego widocznych we fraktalach (Ryc. 1, 14), automatach komórkowych (Ryc. 18) lub wzorach powstających z interferencji fali stojącej (Ryc. 31). Pod wpływem psychedelików nasila się intensywność migoczących fosfenów, stają się one bardziej złożone i z czasem bardziej strukturalnie zdecydowane³. Można przypuszczać, że dzieje się tak dlatego, że modulujące przerwanie halucynogenu jest stosowane bezpośrednio na szlakach łączenia sensorycznego poprzez interakcję farmakologiczną, w przeciwieństwie do stosowania na sieciach siatkówkowych lub korowych poprzez zewnętrzną stymulację impulsową. Ponieważ modulujące przerwania psychedelików są farmakologiczne, osobie trudniej jest odeprzeć lub zignorować przerwanie, aby zachować multisensoryczną stabilność; dokładnie te ścieżki, które utrzymują stabilność, są ścieżkami, które są przerywane. W bardzo fizyczny sposób, modulacyjne przerwanie halucynogenu przejmuje czuciowe szlaki sygnałowe i nadpisuje je własną częstotliwością modulacyjną. Z tego powodu, wpływ przerwania halucynogennego migotania staje się wyraźny w odwzorowywaniu sensorycznym; osoba może dosłownie widzieć lub odczuwać pulsujące geometryczne zakłócenia obszaru jako w pełni ucieleśniony aspekt jego percepcyjnej rzeczywistości.

Rycina 18. Przykłady programowych automatów komórkowych. Powtarzanie prostych algorytmów tworzy złożone wzory o archetypowym pięknie. Levitated.net, 2010.

Migoczące fosfeny są produktem nasycenia neurochemicznego i mają znaczny zanik sygnału. Istnieją dowody, że fosfeny stymulowane elektrycznie potrzebują aż 10-15 sekund, aby całkowicie zaniknąć po usunięciu okresowego bodźca⁹. Nakładające się stereoskopowe fosfeny w naturalny sposób stworzą zanikające wzorce interferencji zbliżone do złożoności fraktalnej. Można założyć, że w miejscu przerwania synaptycznego dochodzi do wysycenia molekuł sygnalizacyjnych, które utrzymuje się przez pewien czas po każdym przerwaniu. Impuls każdego przerwania można opisać w kategoriach nasycenia ataku i opadania; zanik każdego przerwania można opisać w kategoriach nasycenia podtrzymania i zanikania (lub obwiedni ADSR)¹⁰. Pełne nasycenie oznaczałoby całkowite zamglenie informacji sensorycznej w miejscu przerwania; zerowe nasycenie oznaczałoby, że miejsce przerwania jest oczyszczone z cząsteczek sygnałowych i prezentuje zaciemniony stan spoczynku. Intensywność nasycenia w miejscu przerwania wzrasta i maleje w czasie każdego przerwania; ta zmiana nasycenia chemicznego w czasie trwania każdego przerwania jest postrzegana jako zamigotanie lub zapulsowanie natężenia sensorycznego.

Ponieważ przerwanie halucynogenne pulsuje w wielu cyklach na sekundę i ponieważ opadanie nasycenia każdego impulsu może trwać wiele sekund, fosfeny będą naturalnie dryfować poprzecznie lub promieniowo po polu widzenia gdy zanikają, tworząc nakładające się sieci wielu pojawiających się i zanikających wzorów geometrycznych, z których wszystkie widoczne są w jednej klatce percepcyjnej. Powoduje to powstawanie złożonych wzorców interferencji stojącej. Przypominająca sieć interferencja wielu powstających i rozpadających się siatek geometrycznych tworzy trójwymiarową siatkę, która umożliwia spontaniczne materializowanie złożonych kształtów ejdetycznych w postaci szybko zmieniającej się siatki szkieletowej (Ryc. 20). Wizualne nasycenie jest najbardziej intensywne w szczelinach siatki szkieletowej, tworząc wrażenie jasnych kropek lub migoczących klejnotów, w których wzorzyste linie nakładają się i przecinają w węzłach. Te nasycone grupy pikseli mogą odpowiadać rzeczywistym gorącym punktom aktywności neuronowej nasycającej kolumny kory wzrokowej. Te gorące punkty są wytwarzane spontanicznie w wyniku bodźca, tworząc zalew glutaminianu wszędzie tam, gdzie trzony wierzchołkowych dendrytów przecinają się z bocznymi wypustkami z bliższych kolumn nerwowych¹⁸. Zalew glutaminianu w kolumnach dendrytycznych neuronów piramidowych jest przypuszczalnie wynikiem asynchronicznego uwalniania glutaminianu po agonizmie receptora 5-HT_2A¹⁹.

Powszechnie przyjmuje się, że halucynacje geometryczne i fosfeny migoczące powstają między torem wzrokowym a korą mózgową, ale niektóre subiektywne raporty z eksperymentowania psychedelicznego opisują również szybkie pulsowanie lub rytmiczne drżenie odczuwane w mięśniach wokół oczu. To odczucie jest najbardziej dotkliwe w zewnętrznym kąciku obwodu wzrokowego, szczególnie wzdłuż mięśnia prostego bocznego i węzła, w którym mięsień skośny dolny przechodzi przez mięsień prosty dolny (Ryc. 19). To optyczne pulsowanie może być trudne do zauważenia we wczesnych częściach sesji psychedelicznej, ale staje się ostrzejsze i łatwiejsze do odczucia w miarę trwania sesji. Ta szybka pulsacja może być związana z modulacyjnym przerwaniem i nasyceniem w kolumnach korowych, które kontrolują mięśnie wzrokowe, generując reakcję łańcuchową w transdukcji nerwowej odczuwaną jako drganie lub pulsowanie mięśnia. Okresowe przerywanie precyzyjnie skoordynowanych sakkad oka skurczem lub pulsacją mięśnia może wystarczyć do wytworzenia fosfenów.

Rycina 19. Mięśnie oka. Niektórzy badani na psychedelikach informują o impulsach lub rytmicznych drganiach mięśni wzrokowych, które kontrolują skupienie, szczególnie mięśnia bocznego prostego i dolnego skośnego. Impulsy te mogą generować fosfeny ciśnieniowe związane bezpośrednio z częstotliwością pulsacji. Za Grey's Anatomy.

Zwiększanie lub zmniejszanie ciśnienia optycznego w naturalny sposób wytwarza fosfeny; agonizm 5-HT_2A zmniejsza ciśnienie w oku. W swoich eksperymentach z fosfenami w połowie XIX wieku Johannes Purkinje aplikował wodny ekstrakt z wilczej jagody (skopolamina, atropina) bezpośrednio do swego oka aby wytworzyć fosfeny. Ponieważ efekt był miejscowy, Purkinje zasugerował, że fosfeny mogą być związane z cykloplegią, czyli częściowym paraliżem mięśni oka²⁰. Biorąc pod uwagę te raporty, uzasadnione jest założenie, że każde przerwanie wzrokowej kontroli motorycznej, przerwanie transdukcji sygnału optycznego lub zmiana ciśnienia wzrokowego spowoduje powstanie fosfenów. Fosfeny wytworzone przez zmiany ciśnienia w gałce ocznej lub skurcze mięśni można by uznać za synestetyczne reprezentacje fal ciśnienia rozchodzących się z płynu wewnątrzgałkowego do receptywnych węzłów nerwowych.

Halucynacja entopowa kontra ejdetyczna

Halucynacje geometryczne, lub fosfeny, są uważane za entopowe, co oznacza, że są produktem pobudzenia i destabilizacji sprzężenia przestrzennego między zespołami nerwowymi w siatkówce i korze wzrokowej i wytwarzają wzory geometryczne podobne do wzorców interferencji fal. Halucynacje entopowe można skontrastować z halucynacjami ejdetycznymi, które są pełniej ukształtowanymi obrazami, które pojawiają się z pamięci wzrokowej lub wyobraźni. Psychedeliczne halucynacje ejdetyczne są często bardziej jednoznacznie osobistymi niż abstrakcyjnymi formami geometrycznymi związanymi z migoczącymi fosfenami. W trakcie sesji psychedelicznej halucynacje zaczną się od migoczących fosfenów, a następnie narasta ich złożoność od treści entopowej do ejdetycznej, często zawierając płynną mieszankę ich obu. Można założyć, że halucynacje ejdetyczne zaczynają się dopiero wtedy, gdy modulacja serotonergiczna PFC zostanie wystarczająco przerwana, aby umożliwić modulację cholinergiczną zinternalizowanej wizualizacji w śródmózgowiu¹¹. Przejście od halucynacji entopowej do ejdetycznej jest również związane z przejściem ze stanu beta lub gamma o wysokiej częstotliwości do stanu alfa lub theta o niższej częstotliwości.

Medytacja i ćwiczenia autohipnotyczne mają na celu wywołanie stanów hipnagogicznych związanych z falami theta i halucynacjami entopowymi. Dragi, które w naturalny sposób pobudzają fale theta w mózgu, nazywane są środkami nasennymi [hypnotics]. Niektóre psychedeliki są naturalnie nasenne (hipnotyczne [hypnotic]), inne są hipnotyczne tylko przy deprywacji sensorycznej lub pod wpływem okresowego pobudzacza pasma theta¹². Halucynogenna herbata ayahuasca jest miksturą psychedelicznego przerywacza o wysokiej częstotliwości (DMT) i hipnotycznego pobudzacza o niskiej częstotliwości (między innymi beta-karboliny, harmina i harmalina). Ta synergistyczna mieszanka przerywaczy o wysokim poziomie beta i osłabiaczy o wolnym theta oznacza, że ayahuasca powinna promować zarówno beta szybkie geometryczne migoczące fosfeny, jak i theta wolne ejdetyczne urywki snu. Ta prognoza może rozwiązać paradoksalną analizę EEG badanych pod wpływem ayahuaski, która czasami wskazuje na zwiększoną moc koherencji beta i gamma o wysokiej częstotliwości^13,14, ale w kontekście szamańskiego rytuału wykazuje zwiększoną moc w wolnofalowej aktywności theta.¹⁵.

Uważa się, że halucynacja ejdetyczna jest odwzorowywana fotograficznie lub przedstawiana jako wirtualny model 3D. W intoksykacji psychedelicznej może wystąpić dziwna konwersja zjawisk ejdetycznych i entopowych, gdy ejdetyczne wyobrażenie lub symbol rozradza się w rozwijającą się siatkę lub kalejdoskopową sieć powtarzających się symboli z zestawionym ejdetycznym wyobrażeniem pojawiającym się w powtarzającej się super strukturze. Na przykład osoba badana może halucynować geometryczną siatkę szybko obracających się kolorowych trójkątów, a gdy te trójkąty migoczą w polu widzenia, nagle łączą się w trójwymiarową siatkę szkieletową z jeszcze bardziej urzeczywistnionej ejdetycznej migawki ludzkiego ciała lub twarzy. Oprócz trójkątów, nakładająca się siatka może składać się z kropek, kół, plastra miodu, pająków, owadów, stonóg, robaków, węży, gadów, jaszczurek, znaków zapytania, swastyk, zębów, klawiszy fortepianu, czaszek, kwiatów, liści, gwiazd, oczu, kul bilardowych, kostek, kart do gry, ludzkich twarzy, twarzy obcych, tańczących elfów, szkieletów, klaunów, błaznów, wijących się ciał, rozgałęzionych drzew, komórek, bakterii, paislei, DNA, japońskich kanji, bizantyjskich wzorów płytek, mezoamerykańskich wzorów cegieł, wzorów z totemów rdzennych Amerykanów, polinezyjskich wzorów tiki i podobnych, powtarzających się form archetypowych¹⁶. Szybkie tempo migotania i zagnieżdżona kalejdoskopowa natura tego typu złożonych halucynacji często wymyka się formalnemu opisowi lub możliwości dokładnego uchwycenia w sztuce lub pamięci. Halucynogenne postrzeganie złożonej, zagnieżdżonej siatki symbolicznej lub kinetycznej super struktury fraktalnej jest unikalne dla doznania psychedelicznego; może to być wizualna esencja tego, co czyni doświadczenie autentycznie psychedelicznym.

Uwagi i odnośniki 10

Williams JD, Dowson TA, et al., "The Signs of All Times: Entoptic Phenomena in Upper Palaeolithic Art". Current Anthropology, Tom 29, Nr 2 (kwiecień, 1988), str. 201-245.
Pettifor E, "Altered States: The Origin of Art in Entoptic Phenomena". Odnośnik internetowy, 1996.
Knoll M, Kuglerb J, et al., "Effects of Chemical Stimulation of Electrically-Induced Phosphenes on their Bandwidth, Shape, Number and Intensity". Sterotactic and Functional Neurosurgery, Tom 23, Nr 3, 1963.
Bressloff PC, et al., "What Geometric Visual Hallucinations Tell Us about the Visual Cortex". Neural Computation 14 (2002) 473-491.
Gutkin B, Pinto , Ermentrout B, "Mathematical Neuroscience: From Neurons to Circuits to Systems". Journal of Physiology, Paris 97 (2003) 209-219.
Ermentrout B, Cowen J, "A mathematical theory of visual hallucination patterns". Biological Cybernetics, 34-3 (1979) 137-150.
Obserwacje dotyczące korelacji między szybkością migotania a stałymi kształtu i właściwościami fosfenów opierają się na subiektywnych raportach z maszyn impulsowych światła stroboskopowego.
Bokkon I, Kirby M, D'Angiulli A, "TMS, phosphenes and visual mental imagery: A mini-review and a theoretical framework". Symposium on Transcranial Magnetic Stimulation and Neuroimaging in Cognition and Behaviour Conference, Montreal, Quebec, Canada, 25 wrzesień 2008.
Dobelle WH, Mladejovsky HG, "Phosphenes produced by electrical stimulation of human occipital cortex, and their application to the development of a prosthesis for the blind". J Physiol. 1974 grudzień; 243(2): 553-576.1.
Patrz Rozdział 06, "Model Przerwań Kontrolnych działania psychedelicznego".
Hobson, J. Allan, "The Dream Drugstore: Chemically Altered States of Consciousness". MIT Press, 2001.
Subiektywne raporty pokazują, że niektóre tryptaminy, takie jak psilocybina i psylocyna, znajdujące się w magicznych grzybach, naturalnie powodują senność nawet w głośnym otoczeniu sensorycznym. Inne tryptaminy, takie jak LSD, mogą mieć, paradoksalnie, właściwości podobne do transu lub stymulantów, w zależności od pobudzaczy środowiskowych nastawienia i otoczenia.
Riba J, Anderer P, et al., "Topographic pharmaco-EEG mapping of the effects of the South American psychoactive beverage ayahuasca in healthy volunteers". Br J Clin Pharmacol. czerwiec 2002; 53(6): 613-628.
Stuckey DE, Lawson R, Luna LE, "EEG gamma coherence and other correlates of subjective reports during ayahuasca experiences". J Psychoactive Drugs. 2005 czerwiec;37(2):163-78.
Hoffmann, E, "Effects of a Psychedelic, Tropical Tea, Ayahuasca, on the Electroencephalographic (EEG) Activity of the Human Brain during a Shamanistic Ritual". MAPS Spring (2001) 25-30.
Relacje o geometrycznej siatce lub przemarszu rzędów powtarzających się archetypowych form są wzięte z subiektywnych raportów z intoksykacji psychedelicznej.
Nicholson PT, Firnhaber RP, "Autohypnotic Induction of Sleep Rhythms Generates Visions of Light with Form-constant Patterns". White Paper.
Nichols DE, "Hallucinogens". Pharmacology & Therapeutics Tom 101, Wydanie 2, luty 2004, Strony 131-181.
Aghajanian GK, Marek GJ, "Serotonin Induces Excitatory Postsynaptic Potentials in Apical Dendrites of Neocortical Pyramidal Cells". Neuropharmacology Tom 36, Numery 4-5, 5 kwiecień 1997, Strony 589-599.
Melechi A, "Seeing Stars: The Shifting Geometry of Phosphenes". Trip Magazine, numer 10, 26-27, 2004.
Levitated.net, "Artifacts of Computation". Odnośnik internetowy, 2010.

Rozdział 11

Halucynacja ejdetyczna

Psychedeliki mogą wywoływać wiele rodzajów halucynacji, w tym geometryczne sieci i siatki¹; zniekształcenia przestrzeni i czasu², oraz fotograficzne obrazy przedmiotów, ludzi lub scenerii. Halucynacje o fotograficznej, animowanej lub filmowej wyrazistości nazywane są halucynacjami ejdetycznymi lub w skrócie ejdetykami. Ejdetyki mają wiele cech formalnych snów, pamięci wzrokowej i wyobraźni i mogą być najbardziej kuszącym aspektem eksperymentowania z halucynogenami. Halucynacje ejdetyczne powstają i rozpadają się jak urywki snów, rzadko utrzymując formę dłużej niż kilka sekund, zanim zanikną lub zmienią się w inną formę. Obiekty ejdetyczne, sceny lub ludzie, stający się solidnymi i zachowującymi swój kształt przez dłuższy okres czasu, nazywane są halucynacjami bezpośrednimi lub konkretnymi. Konkretne halucynacje są często trwałe, pochłaniające, nie do odróżnienia od rzeczywistości i mają wiele cech świadomego śnienia, lunatykowania i demencji.

Rycina 20. Ejdetyczne halucynacje tryptaminowe, takie jak ten obcy, pojawiają się zwykle jako migawki lub animacje w ramach większego geometrycznego wzoru interferencyjnego.

Najczęściej zgłaszane halucynacje ejdetyczne obserwowane na psychedelikach dotyczą ludzi, twarzy, czaszek, jaguarów, węży, roślin, kwitnących kwiatów, duchów, kosmitów, owadów i innych podobnych archetypów. Halucynacje ejdetyczne mogą czasami przybierać formę całych wirtualnych światów, duchowych wymiarów, niewidzialnych krajobrazów i tak dalej. Ejdetyki często wyłaniają się w obrębie wcześniej istniejącego wzorca interferencji entopowej, którego intensywność wzrasta z czasem, aby wytworzyć więcej obiektów fotograficznych lub odwzorowanych w 3D (Ryc. 20)¹. Ejdetyki pod wpływem psychedelików są najczęściej zgłaszane przy zamkniętych oczach lub podczas nieruchomego siedzenia w transie medytacyjnym. Przy wysokich dawkach psychedelików halucynacje ejdetyczne mogą się zmaterializować przy otwartych oczach na dowolnej powierzchni, wzorze lub fakturze, na którą patrzy się dłużej niż kilka sekund³.

Psychedeliczne ejdetyki są progresywne, co oznacza, że zaczynają się jako nietrwała forma powstająca z wzorów lub szumu, a następnie w czasie kilku sekund wdryfowują, wygładzają się lub zamykają w jakościach formalnych, które można rozpoznać jako wyraziste kształty. Utrzymanie procesu wygładzania lub zablokowania na kształcie ejdetycznym w halucynacji psychedelicznej wymaga pewnej minimalnej ilości skupienia i koncentracji. Ejdetyczny obraz może się zmaterializować, wsączyć lub wpulsować w klarowność w wyniku skoncentrowania i skupienia osoby, wywołując się powoli, jak zdjęcie polaroidowe lub rozjaśnianie taśmy filmowej. Chwilowa utrata koncentracji może spowodować wyblaknięcie obrazu ejdetycznego lub przejście do innego obrazu. Trzymanie oczu nieruchomo zwiększy intensywność progresywnych obrazów ejdetycznych; mruganie lub przewracanie oczami z boku na bok spowoduje wyczyszczenie bufora pamięci wzrokowej i wyblaknięcie obrazów ejdetycznych; ponowne utrzymanie oczu nieruchomo spowoduje, że utrzymywane wcześniej obrazy spontanicznie ponownie się zmaterializują⁴.

Hipokamp, ACh, pamięć i śnienie

Procesami śnienia, przechowywania i przywoływania pamięci zarządza hipokamp⁵. Hipokamp odbiera informacje percepcyjne z kory czołowej, ale jest też ściśle połączony z emocjonalnym układem limbicznym i przyśrodkowym płatem skroniowym; dlatego silne wspomnienia zawsze mają komponent emocjonalny⁶. Ponieważ hipokamp odgrywa centralną rolę w tworzeniu, konsolidacji i rekonsolidacji całej wyrazistej pamięci, możemy również założyć, że jest także źródłem wyrazistej halucynacji ejdetycznej. Hipokamp jest najbardziej aktywny na jawie i podczas śnienia. Proces przechodzenia od stanu jawy do snu wiąże się z przejściem od wysokiej aktywności beta lub alfa do wolniejszych zakresów theta i delta. Głęboki sen wiąże się z wolnymi falami delta i niską aktywacją energii, podczas gdy sen REM i śnienie zaczynają wytwarzać aktywność beta i profile energetyczne podobne do obserwowanych podczas aktywności na jawie⁷.

Nocna aktywność senna to proces konsolidacji pamięci⁸. W głębokim śnie i fazie REM, kortyzol, związek chemiczny odpowiadający za stres, zmniejsza komunikację między hipokampem a korą nową⁹, a proces REM i śnienie są stymulowane przez uwalnianie acetylocholiny¹⁰. Acetylocholina (ACh) jest głównym przekaźnikiem układu cholinergicznego mózgu, niezbędnym do hipokampowej modulacji kompresji pamięci i przypominania (Ryc. 21). Zasypianie, sen i śnienie są związane ze wzrostem modulacji ACh pnia mózgu i przyśrodkowego płata skroniowego; dzieje się to wraz z proporcjonalnym spadkiem aktywności serotoniny, norepinefryny i aktywności aminergicznej w korze przedczołowej (PFC). Wzajemne oddziaływanie między tymi dwoma systemami działa jak przypływ między światami jawy i snu. Leki, które zwiększają aktywność aminergiczną, takie jak antydepresanty, powinny również zmniejszać śnienie¹¹. Podobnie, przedłużone tłumienie aktywności cholinergicznej i snu REM z powodu deprywacji lub długotrwałego używania amfetaminy powoduje epizody psychotyczne, które można określić jako wybuchy aktywności śnienia przechodzącego spontanicznie w stany jawy.

Rycina 21. Acetylocholina (ACh) moduluje płat przyśrodkowo-skroniowy podczas składowania pamięci, przypominania i śnienia. Obrazy ejdetyczne w halucynacjach są związane z wysoką modulacją ACh.

Aby opisać funkcjonalną zależność między aminergicznymi stanami jawy a cholinergicznymi stanami snu, J. Allen Hobson zaproponował trójwymiarowy model przestrzeni stanów AIM¹¹ (Aktywacja, Input, Modulacja). Interferencję między układami aminergicznym i cholinergicznym można modelować, wykreślając ogólną aktywację mózgu (A, wysoka vs. niska energia), wejście sygnału czuciowego (I, wewnętrzny vs. zewnętrzny) oraz modulację sygnału (M, aminergiczna vs. cholinergiczna). Korzystając z tego modelu AIM, możemy przedstawić migawkę mózgu na jawie, śniącego lub halucynującego w kontekście graficznym (Ryc. 22). Mózg na jawie byłby bardzo aktywny, wejście jest bramkowane z zewnątrz, z wysoką modulacją aminergiczną. Mózg śniący byłby również bardzo aktywny, ale wejście bramkowane jest danymi wewnętrznymi i ma wysoką modulację cholinergiczną. Podobnie można również opisać stany głębokiego snu, manii i psychozy.

Zgodnie z modelem AIM, halucynacja ejdetyczna podczas sesji psychedelicznej nie rozpocznie się, dopóki zewnętrzna modulacja serotonergiczna nie zostanie wystarczająco przerwana, aby umożliwić wewnętrznie bramkowanej aktywności cholinergicznej wzniesienie się na pierwszy plan świadomości. Pozostawanie w bezruchu, zamknięcie oczu lub siedzenie w cichym, zaciemnionym otoczeniu będzie stymulować początek halucynacji ejdetycznych na psychedelikach¹²; dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że bezruch w ciemności sprzyja zasypianiu i wzrostowi wewnętrznie bramkowanej aktywności cholinergicznej. Im dłużej osoba pod wpływem psychedelików pozostaje nieruchoma, tym bardziej fotograficzne będą odzwierciedlone halucynacje. Kiedy osoba mająca halucynacje wybudzi się z transu i ponownie zacznie się poruszać, halucynacja straci jakość fotograficzną i powróci do bardziej ogólnych form entopicznych.

Rycina 22. Model AIM Hobsona pokazuje wzorce (A)ktywacji, bramkowania (I)nputu i (M)odulacji w różnych stanach świadomości. Sny i halucynacje ejdetyczne są związane z niską modulacją aminergiczną i wysoką modulacją cholinergiczną¹¹.

Promowanie śnienia i fazy REM przez ACh zostało wykazane w badaniach na zwierzętach¹⁰, ale tylko subiektywnie sprawozdane i domniemane u ludzi²². Subiektywne raporty o połączeniu zarówno dysocjacyjnej ketaminy, jak i psychedelicznego LSD z wstępnymi dawkami galantaminy i choliny (dwa promotory acetylocholiny) wskazują, że promotory ACh ułatwiają emocjonalnie intensywne halucynacje ejdetyczne, czasami niewygodne lub nieprzyjemne z natury, pojawiające się poza zdolnością osoby do ich kontrolowania¹³. Pokazuje to, że wytwarzanie obrazów ejdetycznych w odpowiedzi na modulację ACh jest spontaniczną i automatyczną funkcją konsolidacji pamięci, której nie można łatwo kontrolować wolą lub intencją osoby. Spontaniczne wytwarzanie wyrazistej pamięci ejdetycznej czyni psychedeliki użytecznym narzędziem w psychoterapii¹⁴, ale niekontrolowany zalew obrazów ejdetycznych może nie zawsze być przyjemny dla osoby. Stany intensywnych halucynacji ejdetycznych mogą być związane z regresją pamięci, wdrukowywaniem, rekonsolidacją i neuroplastycznością¹⁵.

Antycholinergiki, konkretne halucynacje, REM

Sprawozdano, że halucynogeny, które mierzą w receptory ACh, wywołują bardzo żywe sny na jawie i konkretne halucynacje. Antycholinergiki powodują senność, ale w dużych dawkach powodują również zaburzenia snu i jakościowo unikalną postać delirium²⁴. Powszechnie sprawozdawane halucynogeny antycholinergiczne to delirianty tropanowe atropina i skopolamina; występują w pokrzyku wilczej jagodzie, belladonna, w Bieluniu dziędzierzawie, datura i w przedstawicielach rodziny Solanaceae¹⁶. Muskaryna z grzyba Amanita muscaria, oddziałuje również na receptory muskarynowe ACh jako agonista. Tytoń również mierzy w receptory ACh, ale w receptory nikotynowe ACh zamiast w muskarynowe¹⁷. Wszystkie rośliny i farmaceutyki, które mierzą w układ cholinergiczny, są zgłaszane jako halucynogenne w wystarczająco wysokich dawkach. Halucynacje cholinergiczne są wyjątkowe, ponieważ mogą wybuchnąć w świadomości w pełni uformowane, jak sny lub urojenia gorączkowe¹⁸. W przeciwieństwie do tego, psychedeliki tryptaminowe mają progresywne poziomy entopowej lub nieregularnej halucynacji przed osiągnięciem poziomu konkretnej halucynacji. Chociaż datura i tytoń są powszechnymi domieszkami tradycyjnych amazońskich preparatów ayahuaski, eksperymentowanie z roślinami i dragami mierzącymi w układ cholinergiczny w dawkach halucynogennych, jest fizycznie bardzo niewygodne i potencjalnie śmiertelne^16,21.

Konkretne halucynacje są podobne do objawów demencji, pod tym względem, że osoba dosłownie nie może odróżnić urojeń od rzeczywistości. Podobnie jak lunatyk, osoba może myśleć, że jest w supermarkecie, podczas gdy w rzeczywistości zagląda do szafy. Psychedeliki mogą wytworzyć ten stan dezorientacji, ale jest on częściej kojarzony z dysocjantami, deliriantami i farmaceutycznymi lekami przeciwhistaminowymi lub środkami nasennymi. Tłumienie snu REM jest związane z zaburzeniami psychotycznymi²³, a brak snu przez zaledwie trzy dni może powodować spontaniczne okresy konkretnych halucynacji i urojeń na jawie¹⁹. Połączenie antycholinergików ze stłumieniem fazy REM może wywołać wysoce urzeczywistnione świadome sny na jawie i doświadczenia opuszczania ciała i wchodzenia w równoległe rzeczywistości²⁰. Wskazuje to, że dla utrzymania stabilności świadomości konieczna jest okresowa konsolidacja ACh REM pamięci ejdetycznej w ciągu 24 godzin. Aktywowanie konsolidacji pamięci ejdetycznej za pomocą psychedelików i przedłużona indukcja transu REM może być terapeutyczna dla osób cierpiących na depresję, niepokój lub psychozę z powodu PTSD (zespół stresu pourazowego), bezsenności i innych zaburzeń snu związanych ze stresem. I odwrotnie, używanie psychedelików jako stymulantów w celu uniknięcia snu może prowadzić do negatywnej plastyczności i uporczywych zaburzeń psychotycznych¹⁵.

Uwagi i odnośniki 11

Patrz Rozdział 10, "Halucynacja entopowa".
Patrz Rozdział 12, "Nieregularna halucynacja".
Treść ejdetycznych halucynacji psychedelicznych została zaczerpnięta z raportów subiektywnych i przeglądu literatury psychedelicznej.
Relacje halucynacji ejdetycznych pojawiających się stopniowo i usuwanych z pamięci wzrokowej przez ruchy gałek ocznych zostały zaczerpnięte z raportów subiektywnych.
LeDoux, Joseph, "Synaptic Self". Viking Penguin, NY, 2002.
LeDoux, Joseph, "The Emotional Brain". Simon & Schuster, NY, 1996.
Munglani R, Jones JG, "Sleep and General Anesthesia as Altered States of Consciousness". Journal of Psychopharmacology 6:399-409, 1992.
Stickgold R, Hobson JA, Fosse R, Fosse M, "Sleep, learning, and dreams: offline memory reprocessing". Science. 2 listopad 2001; 294(5544):1052-7.
Payne JD, Nadel L., "Sleep, dreams, and memory consolidation: the role of the stress hormone cortisol". Learn Mem. 2004 listopad-grudzień; 11(6):671-8.
Hobson JA, et al., "The neuropsychology of REM sleep dreaming". NeuroReport: 16 luty 1998 - Tom 9 - Wydanie 3 - p R1-R14.
Hobson, J. Allan, "The Dream Drugstore: Chemically Altered States of Consciousness". MIT Press, 2001.
Relacje o psychedelicznych wyobrażeniach ejdetycznych, które stają się bardziej intensywne, gdy oczy są nieruchome, zamknięte lub w zaciemnionym pokoju, zostały zaczerpnięte z raportów subiektywnych. Sakady, mruganie lub jakikolwiek szybki ruch oczu ścierający i odświeżający pamięć wzrokową również zostały zaczerpnięte z raportów subiektywnych.
Sprawozdane relacje łączenia dawek ketaminy i LSD z dawkami wstępnymi 800 mg galantaminy i 500 mg choliny informują, że ejdetyczne wizualizacje odpowiednich doświadczeń są niezwykle intensywne, niemożliwe do zatrzymania i niemożliwe do ukierunkowania w świadomym kierunku. Eksperymenty te przeprowadzono w celu zwiększenia zdolności zapamiętywania treści generowanych podczas doznania psychedelicznego. Zamiast wspomagać wdrukowywanie pamięci, modulacja ACh dawała odwrotny efekt zalewu pamięci wzrokowej, tworząc "w pełni rozwinięty film pod powiekami", który nie zawsze był przyjemny i był niemożliwy do kontrolowania. Raporty zaczerpnięte z osobistej korespondencji e-mailowej z osobą testową.
Grof, S, "LSD Psychotherapy". MAPS, 3rd Edition, 2001.
Patrz Rozdział 13, "Neuroplastyczność psychedeliczna".
Grinspoon L, Bakalar JB, "Psychedelic Drugs Reconsidered". The Lindesmith Center, 1997.
Cooper JR, Bloom FE, Roth RH, "The Biochemical Basis of Neuropharmacology". Oxford University Press, NY, 7th ed., 1996.
Relacje z eksperymentów z antycholinergikami roślinnymi i farmaceutycznymi zostały zaczerpnięte z subiektywnych raportów i przeglądu literatury.
Coren, S, "Sleep Deprivation, Psychosis and Mental Efficiency". Psychiatric Times. Tom 15 Nr 3, 1998.
Zoe 7, "Into The Void". Worldwide Media, 2001.
Arnett AM, "Jimson Weed (Datura stramonium) Poisoning". Clinical Toxicology Review, grudzień 1995, Tom 18 (Nr 3).
LaBerge SP, "Substances that Enhance Recall and Lucidity During Dreaming". Patent Application number: 10/604,138; Publication number: US 2004/0266659 A1; Filing date: 27 czerwiec 2003.
Cochen V, Arnulf I, Demeret S, et al., "Vivid dreams, hallucinations, psychosis and REM sleep in Guillain-Barré syndrome". Brain, ISSN 0006-8950. 2005, tom 128 (11), str. 2535-2545.
Itil TM, "Anticholinergic drug-induced sleep-like EEG pattern in man". Psychopharmacologia. 1969; 14(5):383-93.

Rozdział 12

Nieregularna halucynacja

Halucynacje mają właściwości formalne, które mogą rzucić światło na ich pochodzenie. Halucynacje entopowe charakteryzują się formami geometrycznymi pochodzącymi z siatkówki i przewodu wzrokowego¹. Halucynacje ejdetyczne charakteryzują się wyobrażeniami fotograficznymi pochodzącymi z hipokampu i przyśrodkowego płata skroniowego². Istnieje również trzeci typ halucynacji, nieobjęty tymi innymi formalnymi kategoriami; nieregularne halucynacje, czyli halucynacje powstające w wyniku utraty multisensorycznej stabilności klatkowej. Złudzenia optyczne, które wykorzystują niejasności odwzorowywaniu w widzeniu peryferyjnym, można opisać jako halucynacje nieregularne. Szum w uszach, czyli fantomowe dzwonienie lub brzęczenie w uszach można opisać jako halucynacje nieregularne. Parestezje, czyli fantomowe uczucie mrowienia spowodowane utratą tlenu lub urazem nerwu, można również określić mianem halucynacje nieregularne.

Podobnie jak halucynacje entopowe, źródłem halucynacji nieregularnej jest destabilizacja przetwarzania multisensorycznego i sprzężenia sygnałów sensorycznych. Nieregularne halucynacje wywołane agonizmem 5-HT_2A obejmują drganie i dryfowanie linii i cienia; spiętrzanie klatek i rekurencyjne kaskadowanie klatek; oraz dezorientację czasową i przestrzenną spowodowaną utratą spójności multisensorycznej. Nieregularne halucynacje psychedeliczne zaczynają się przy niskich dawkach od prostych formalnych błędów granicznych i stają się ostrzejsze przy wyższych dawkach, prowadząc do całkowitej utraty multisensorycznej stabilności klatkowej. Utrata multisensorycznej stabilności klatkowej pod wpływem psychedelików przypomina stany senności i schizofrenii.

Oddychające ściany, topniejące tekstury, pełzające dywany

Osoby będące pod wpływem halucynogenów sprawozdają oddychające ściany, pełzające dywany i topniejące tekstury. Wszystkie te efekty są podobne tym, że reprezentują utratę stabilności ostrych linii, kontrastu i szczegółów tekstury w pamięci wzrokowej. Można to opisać jako błąd niejednoznaczności odwzorowywania i wskazuje to na dryfowanie informacji o kontraście zarówno poprzecznym, jak i promieniowym w korze. To dryfowanie w polu widzenia jest najbardziej widoczne na obrzeżach, gdzie ślepe punkty siatkówki działają z niekompletnymi danymi. Ta niejednoznaczność orientacji jest użytkowana w złudzeniach optycznych wywołujących ruch obrotowy (Ryc. 6, 23).

Halucynacje pełzającej linii, głębi i cienia są spowodowane utratą bocznego lub zlokalizowanego hamowania w obwodach korowych³. Poziom odhamowania i dryfu w polu widzenia jest przypuszczalnie proporcjonalny do dawki halucynogenu, i to założenie jest potwierdzone przez indywidualne raporty o stosowaniu halucynogenów. Podczas gdy przy niższych dawkach może występować tylko nieznaczne drganie lub dryfowanie w odwzorowywaniu linii i głębi, przy wyższych dawkach linie i kolory między formami stałymi mogą zdawać się wyginać, wirować lub wtapiać w siebie⁴. Niezdolność do aliasingu gładkich linii lub utrzymywania ostrego kontrastu między obiektami jest definicją destabilizacji liniowej.

Topnienie lub dryfowanie tekstur obserwowane na psychedelikach pochodzi z warstw kory wzrokowej, ale istnieją inne podobne mechanizmy hamujące, które stabilizują spójność sensoryczną w całym mózgu. Stosując odhamowanie do sieci słuchowych, osoba będąca pod wpływem psychedelików może usłyszeć echo lub szmer narastający po każdym dźwięku. Stosując odhamowanie sieci dotykowych, osoba może odczuwać fantomowe wrażenia płynu falującego po skórze. Te wzorce halucynacji różnią się tym, że pojawiają się jak drganie lub falowanie płynu w wyniku bodźca, powodując utratę stabilności pola sensorycznego, podobnie jak powolne ociekanie lub topnienie granic kontrastu.

Rycina 23. Iluzja "Rotujących Węży" Akiyoshiego Kitaoki. Wpatruj się w środek dowolnego okręgu, a promieniste krawędzie pobliskich okręgów będą wyglądać jakby się obracały. Ten obraz przedstawia przykład iluzji dryfu obwodowego spowodowanego niejednoznacznościami kontrastu w polu widzenia. Ta iluzja wykorzystuje przewidywania kontrastu stworzone przez progresywne 4-stopniowe gradienty wzdłuż stycznych promienistych. Przewidywania kontrastu tworzone przez 4-stopniowe gradienty są zależne od czasu i przystosowane do wykrywania ruchu na obrzeżach. 4-stopniowy kontrast kolorów na obrzeżach wymaga wielu klatek do prawidłowego wypełnienia, tworząc tymczasową niejednoznaczność aliasingu krawędzi wykorzystywaną przez tę iluzję. Za Kitaoka, 2003.

Destabilizacja i spiętrzanie klatek

Płynna natura ludzkiej percepcji zależy od szybkiego odświeżania sensorycznej informacji klatkowej. Ludzie odświeżają informacje klatkowe na jawie mniej więcej w zakresie świadomości beta, około 12-30 Hz, dlatego animacje, filmy, programy telewizyjne i ekrany komputerowe wydają się płynne w zakresie 24-60 Hz. Psychedeliki destabilizują gładki aliasing klatkowy poprzez przerywanie ścieżek odpowiedzialnych za łączenie multisensoryczne⁵. Przy niskich dawkach, przerwania halucynogenne są odczuwane jako halucynacja entopowa, ale przy wyższych dawkach przerwanie modulacyjne prowadzi do bardziej skrajnej destabilizacji klatek. Osoby pod wpływem halucynogenów tryptaminowych raportują sensoryczne lagi klatek oraz klatki w zwolnionym tempie; opóźnianie klatki lub echo; obrzeże klatki lub pętlę rekurencyjną; spiętrzanie klatek lub zamrażanie klatek; przewijanie klatek do tyłu i do przodu; opuszczanie klatek; klatki podzielone lub rozwidlone; pomijanie klatek; i podobne nieliniowe efekty klatkowe. To wszystko są przykłady ekstremalnej nieregularnej halucynacji związanej z multisensoryczną destabilizacją klatkową.

Aby wyjaśnić różne rodzaje halucynacji związanych z multisensoryczną destabilizacją klatkową, zaproponowano następujący halucynogenny Model Spiętrzania Klatek⁶. Aby stworzyć wrażenie płynnego ruchu z klatki na klatkę, każda klatka, którą postrzegamy, musi być połączeniem co najmniej dwóch klatek, jednej pojawiającej się, i jednej zanikającej. Każda klatka jest powiązana z szeregiem impulsów nerwowych obejmującym sprzężenie zwrotne ze wzgórzem i podstawą przodomózgowia, aby zatrzymać migawkę klatki w pamięci roboczej. Te obwody sprzężenia zwrotnego zwykle neutralizują się w ciągu około 1/15 sekundy, umożliwiając multisensoryczne odświeżanie klatki przy 15 Hz. Jeśli halucynogeny przerywają proces neutralizacji klatkowej na jakiś krótki okres czasu, wówczas każda klatka zaczyna zanikać wolniej, aż dane klatkowe się spiętrzą i przekażą z powrotem napływającą percepcję (Ryc. 24). Ponieważ powtarzające się informacje z wielu oddalających się klatek powielają się i spiętrzają na przychodzących klatkach, każda klatka percepcyjna dzieli się lub rozwidla pod względem złożoności. Ten iteracyjny wzór rekurencyjnej złożoności jest formalnym opisem systemu nieliniowego.

Uważa się, że spiętrzanie klatek postępuje wraz z dawką halucynogenu i rośnie od łagodnego do ekstremalnego. Przy niskich dawkach możesz mieć cztery klatki spiętrzone w percepcji zamiast dwóch; trzy zanikające i jedna wyłaniająca się. W przypadku trzech zanikających klatek możesz zacząć dostrzegać zmiękczanie krawędzi lub intensyfikację kolorów w miarę nakładania się nasycenia każdego stosu klatek na następny. Przy ośmiu spiętrzonych klatkach możesz zobaczyć artefakty wizualne, takie jak drgania lub smugi w następstwie jakiegokolwiek ruchu, podobne do wizualnego obrzeża lub sprzężenia zwrotnego wideo. Gdy oczy pozostają nieruchome, zwiększenie nakładania się klatek sprawia, że stałe obiekty krystalizują w coś bardzo fascynującego i cennego, w rodzaju klejnotu z fasetami, tworząc jakość tymczasowej głębi i luminancji powierzchni i tekstur. Zwiększenie nakładania się klatek tworzy również lepsze wygładzanie krawędzi między obiektami stałymi, co daje wrażenie płynności lub rozciągliwości rzeczywistości, jak surrealistycznej sztuki, graffiti lub kreskówki. Gdy klatki się cofają, perspektywa przestrzeni percepcyjnej może zacząć się wydłużać jak soczewka rybiego oka. Jeśli zanikająca klatka tworzy emocjonalnie wyrazisty wzór, wyrazista warstwa może następnie zostać przekazana z powrotem do następującej klatki jako progresywnie animowana pętla ejdetyczna. Kiedy szesnaście klatek spiętrzy się w percepcji, ślad nakładających się i zanikających treści powoduje przeciążenie klatkowe, pomieszanie, dezorientację, pominięte klatki, utratę ego, cielesną transcendencję i brakujący czas. Po przekroczeniu szesnastu spiętrzonych klatek, gęstość informacji staje się zbyt duża, aby ludzki mózg mógł ją odwzorować; świadomość ego zostaje przytłoczona i całkowicie destabilizuje się w wirujący wir bezczasowej, transpersonalnej jedności.

Model Spiętrzania Klatek zakłada, że halucynogeny włączają percepcyjny bufor klatek, który pozwala na sortowanie i przeglądanie wielu jednoczesnych klatek liniowych; lub że postrzeganie klatek może zostać rozbite na promienisty kalejdoskop wielowątkowego przetwarzania równoległego klatek. W kontekście spiętrzania klatek, świadomość psychedeliczna może umożliwić osobie przewijanie tam i z powrotem czasu; odzyskanie wielu jednoczesnych wspomnień z jednego bodźca; oraz rzutowanie wielu wersji siebie na wiele wyimaginowanych przyszłych scenariuszy. Jeśli świadomość pojedynczej osoby może być chwilowo urzeczywistniona w trzech klatkach - wyłaniającej się, zanikającej i statycznej, zawierającej wyidealizowaną koncepcję jaźni - to utrzymywanie się sześciu lub więcej klatek może doprowadzić do wytworzenia dwóch lub więcej, w pełni urzeczywistnionych tożsamości w jednej osobie. Ten efekt podziału klatek może wyjaśniać, w jaki sposób ludzie mogą rozmawiać z fantomowymi przyjaciółmi lub krewnymi lub jak szaman może przywoływać antropomorficzne duchy roślin o różnych osobowościach.

Rycina 24. Przykłady spiętrzania klatek spowodowane sprzężeniem zwrotnym wideo, które jest izomorficzne z rekurencją fraktalną, echem wizualnym i halucynacją psychedeliczną. Klatki spiętrzone na głębokość zaledwie 16 warstw szybko zbiegają się w kierunku wiru, dziwnego atraktora, lub rozmycia o nieskończonej regresji.

Destabilizacja multisensoryczna a schizofrenia

W dużych dawkach, halucynogeny mogą powodować destabilizację multisensoryczną; stan, w którym doznania, obiekty, czas i przestrzeń zostają całkowicie oddzielone od siebie w świadomości. Wrażenie odłączenia czasu lub przestrzeni tracącej swoje granice trudno opisać jako halucynację, ale wyraźnie jest to halucynacja. Utrata sensorycznej lub czasowej spójności klatkowej implikuje destabilizację multisensoryczną i nieregularną halucynację. Zewnętrznie, osoba może być przytomna i responsywna, ale wewnętrznie mózg utracił wszystkie dane o stanie i jest całkowicie zdezorientowany, podobnie jak w dojmującej starości⁷. Ten stan może być jednocześnie histeryczny lub przerażający, co opisuje skrajne zmiany nastroju związane z przejściową schizofrenią. Schizofrenia jest powiązana z niezdolnością do zachowania multisensorycznej stabilności klatkowej i zmniejszoną zdolnością do wytwarzania szybkich oscylacji gamma potrzebnych do skupienia i łączenia percepcji sensorycznej^8,9. Destabilizacja multisensoryczna jest również odtwarzana przez halucynogenne dysocjanty ketaminę i dekstrometorfan (DXM) poprzez blokowanie szlaków asocjacyjnych NMDA niezbędnych do szybkiego łączenia sensorycznego¹⁰.

Uwagi i odnośniki 12

Patrz Rozdział 10, "Halucynacja entopowa".
Patrz Rozdział 11, "Halucynacja ejdetyczna".
Kass L, Hartline PH, Adolph AR, "Presynaptic uptake blockade hypothesis for LSD action at the lateral inhibitory synapse in Limulus". The Journal of General Physiology, Tom 82, 245-267.
Relacje o psychedelikach tryptaminowych wytwarzających halucynacje topniejących tekstur, pełzających dywanów i oddychających ścian zostały zaczerpnięte z przeglądu raportów subiektywnych. Relacje o halucynacjach o przedmiotach topiących się i zlewających ze sobą zostały zaczerpnięte z przeglądu raportów subiektywnych o wysokich dawkach.
Patrz Rozdział 06, "Model Przerwań Kontrolnych działania psychedelicznego".
Model Spiętrzania Klatek w halucynacji został zaproponowany przez kanadyjskiego badacza, który pragnie pozostać anonimowy, i jest tutaj przedstawiony jako krótkie podsumowanie obszerniejszej korespondencji e-mailowej. Model ten oparty jest na eksperymentach z pierwszej ręki z LSD i Salvia divinorum, a także został zastosowany do halucynacji obserwowanych na DMT, psilocybinie, 2-CB, N₂O, 5-MeO-DMT, ketaminie, DXM, i innych.
Relacje o intoksykacji psychedelicznej pasujące do stanów schizofrenii zostały wzięte z raportów subiektywnych i przeglądów studiów przypadku.
Cho RY, Konecky RO, Carter CS, "Impairments in frontal cortical gamma synchrony and cognitive control in schizophrenia". Proc Natl Acad Sci U S A. 26 grudzień 2006; 103(52):19878-83. Epub 14 grudzień 2006.
Colgin, Laura Lee, et al., "Frequency of gamma oscillations routes flow of information in the hippocampus". Nature 462, 353-357 (19 listopad 2009); doi:10.1038/nature08573.
Bonta IL, "Schizophrenia, dissociative anaesthesia and near-death experience; three events meeting at the NMDA receptor". Med Hypotheses, 2004;62(1):23-8.
Kitaoka A, Ashida H, 2003 "Phenomenal characteristics of the peripheral drift illusion". Vision (Japonia), 15 261-262.

Rozdział 13

Neuroplastyczność psychedeliczna

Aksony nerwowe w ludzkim mózgu zawsze rozgałęziają się i tworzą nowe połączenia synaptyczne, aby ułatwić uczenie się i rozwój. Podobnie jak wzmacnianie i zwiększanie masy mięśniowej, łączność neuronalna, wzrost rozwojowy i plastyczność są częściowo oparte na genetyce, a częściowo na zasadzie "wykorzystaj albo strać"; im częściej używasz ścieżki neuronowej, tym bardziej staje się silniejsza i responsywna, im mniej używasz ścieżki, tym staje się ona słabsza. Trening i powtarzanie budują szybsze i bardziej responsywne połączenia; emocjonalne przywiązania do koncepcji budują z czasem silniejsze połączenia. Im częściej neuron lub zespół neuronów jest używany w określonym ćwiczeniu, tym szybsze i bardziej responsywne będą te neurony podczas wykonywania tego zadania. W ten sposób mózg uczy się nowych rzeczy i integruje nowe umiejętności. Trening, powtarzanie i wzmacnianie prowadzi do długotrwałych zmian w łączności synaptycznej; są to podstawy neuroplastyczności¹.

Neuroplastyczność jest mechanizmem fizycznym, który sprawia, że szamanizm i terapia psychedeliczna są opłacalne. Podczas śnienia, neuroplastyczność jest stymulowana w reakcji na codzienną rutynę i niepokój; w hipnozie neuroplastyczność jest stymulowana w reakcji na sugestię i wzmocnienie; w szamanizmie neuroplastyczność jest stymulowana w reakcji na dawkę, nastawienie i otoczenie. Skuteczność psychedelików zarówno w transformacji szamańskiej, jak i w terapii klinicznej opiera się na ich wyjątkowej zdolności do odłączania kory mózgowej, oddzielania struktur ego i stymulowania regresji tożsamości archetypowej oraz transformacji osobistej. Żadna inna klasa dragów nie może pretendować do tak radykalnego wpływu na osobowość; radykalna zmiana osobowości w reakcji na krótkie wystawienie na działanie psychedeliku implikuje neuroplastyczność.

Chociaż nie ma badań laboratoryjnych dowodzących, że psychedeliki stymulują neuroplastyczność, istnieją dowody, że pojedyncza sesja psychedeliczna może wywołać długotrwałe zmiany osobowości². Ludzie, którzy biorą psychedeliki, czasami przyjmują nowe spojrzenie na życie, nowy sposób ubierania się, nową duchowość, być może nawet nowe imię pasujące do ich nowej tożsamości³. Ponowne odkrywanie siebie jest integralną częścią eksploracji psychedelicznej i subkultury. Wykuwanie nowej tożsamości nie zawsze odbywa się podczas pojedynczej sesji psychedelicznej, ale psychedeliczne eksperymenty mogą być katalizatorem do nagłej, radykalnej transformacji osobowości. Te podstawowe obserwacje przemawiają za psychedelikami jako czynnikami ułatwiającymi długotrwałą modyfikację tożsamości i neuroplastyczność.

Sprawa neuroplastyczności psychedelicznej

Psychedeliki mogą stymulować przywoływanie utraconych wspomnień, a także mogą generować fałszywe wspomnienia; utracona rekonsolidacja pamięci i fałszywe wdrukowanie pamięci implikują neuroplastyczność. Mózg szybko buduje tolerancję na psychedeliki, ale tolerancję na psychedeliki można przezwyciężyć, przyjmując coraz większe dawki⁴. Kolejne dawki i rosnący poziom tolerancji implikuje neuroplastyczność opartą na stresie. W przypadku Przewlekłego Halucynogennego Zaburzenia Percepcji (HPPD), osoba zachowuje niektóre wizualne efekty halucynogenów długo po tym, jak drag powinien zostać zmetabolizowany⁵; utrzymujące się reakcje na stres nerwowy implikują neuroplastyczność. Psychedeliki były wykorzystywane przy udogadnianiu inicjacji i wprowadzaniu kultu⁶; indoktrynacja implikuje neuroplastyczność opartą na tożsamości. Psychedeliki indukują więzi rówieśnicze i partnerskie w subkulturach plemiennych; wiązanie partnerów implikuje neuroplastyczność opartą na tożsamości. Psychedeliki mogą powodować pozytywne, długotrwałe zmiany w nastroju i poglądach²; długotrwałe zmiany poglądów implikują neuroplastyczność. Wreszcie, leżąc w ciszy w ciemności, stan psychedeliczny przypomina głęboki trans podobny do śnienia; wiadomo, że śnienie ułatwia kompresję pamięci i wzmacnianie pamięci długotrwałej (LTP - long-term memory)⁷. Każdy drag, który ułatwia przedłużone stany podobne do śnienia, powinien również ułatwiać kompresję pamięci, LTP i neuroplastyczność.

W kategoriach programatycznych drag psychedeliczny może być uważany za mechanizm tylnych drzwi lub restartu, który pozwala osobie wkroczyć do wizualnie pobudzanej matrycy programowania i odbłędzania (debugowania) ego; stan ten byłby podobny do hipnozy zmieszanej z elementem świadomego śnienia lub kreatywnej wizualizacji. Aby jeszcze bardziej rozwinąć metaforę komputerową, przy braku sugestii hipnotycznej lub szamańskiej kontroli, psychedeliczna matryca odbłędzania w naturalny sposób przejdzie w tryb konserwacji, w którym na pierwszy plan wysuwają się lęki, jakby w wygaszacz ekranu zaprogramowany do przeglądania stłumionych, najistotniejszych wzorców wyłaniających się w chaotycznym szumie⁸. Wszystkie te programatyczne metafory dla psychedelików są trafne i wszystkie implikują spontaniczne katalogowanie, kompresję lub reorganizację istniejącej pamięci synaptycznej poprzez nieliniowe, ejdetyczne wskazówki emocjonalne; oznacza to testowanie synaptyczne i wzmacnianie w reakcji na istniejący wcześniej lęk, co implikuje neuroplastyczność.

Fizjologia neuroplastyczności psychedelicznej

Halucynogeny, których celem jest receptor 5-HT_2A, mogą wpływać na funkcjonowanie komórek poprzez aktywację białek G i wewnątrzkomórkowych przekaźników drugorzędnych. Szlaki sygnałowe, w których pośredniczy receptor 5-HT_2A, obejmują aktywację PKC i MAPK, kinaz białkowych, które pobudzają enzymy do przeprowadzania złożonego podtrzymywania komórkowego. Aktywacja PKC niewątpliwie odgrywa rolę w wytwarzaniu i utrzymywaniu pamięci długotrwałej. Dowody wskazują, że hamowanie aktywacji PKC w korze mózgowej na zaledwie kilka godzin może spowodować szybkie wymazanie skojarzeń pamięci długotrwałej¹¹. Jest oczywiste, że PKC jest fundamentalną częścią formowania i przechowywania pamięci i uzasadnione jest założenie, że leki stymulujące aktywność PKC mogą wzmacniać lub zmieniać procesy tworzenia pamięci, przypominania, jej przechowywania i plastyczności.

Proces, w którym PKC pośredniczy w skojarzeniach pamięci, jest nadal nieznany, ale głównym założeniem jest to, że PKC oddziałuje z diglicerydami (DAG) na błonie wewnątrzkomórkowej, aby zaznaczyć energetyczne obszary sygnalizacji dla formowania receptorów i wzmocnienia synaptycznego. Drugorzędna kaskada sygnalizacyjna przebiega następująco: Receptor 5-HT_2A jest stymulowany agonistą, aktywującym fosfolipazę C (PLC - phospholipase C) w błonie komórkowej, która następnie tnie fosfolipid (PIP₂ lub PI) na membranie na grupę IP₃ i DAG. DAG pozostaje w pobliżu błony, podczas gdy IP₃ aktywuje uwalnianie wapnia (Ca²⁺) z retikulum endoplazmatycznego, co następnie aktywuje PKC, co pozwala PKC przenosić energię z powrotem do błony komórkowej w pobliże miejsca DAG przed aktywacją innych enzymów i substratów wewnątrzkomórkowych. PKC wykonuje swoją pracę, przesuwając grupy fosforanowe w cytoplazmie i aktywując enzymy komórkowe, takie jak adenozyna, która tworzy AMP, ADP i ATP, łącząc się z grupami fosforanowymi w łańcuchach do trzech jednocześnie, umożliwiając szybkie przemieszczanie się energii metabolicznej do innych miejsc w całej komórce. Dodawanie i usuwanie fosforanów do, i z białek, jest podstawową częścią wszystkich organicznych procesów metabolicznych; agoniści 5-HT_2A stymulują ten proces fosforylacji poprzez PLC, IP₃, Ca²⁺, a następnie aktywację PKC.

Fakt, że agoniści 5-HT_2A stymulują PKC i podstawowe procesy metaboliczne, wskazuje na mocne argumenty przemawiające za psychedeliczną neuroplastycznością. Warto zauważyć, że Salvinorin A, z Salvia divinorum, również aktywuje te same szlaki fosforylacji poprzez sprzężony-G receptor opioidowy kappa¹². Warto również zauważyć, że ze wszystkich związków halucynogennych, które występują w naturze, psilocybina (znajdująca się w magicznych grzybach) jako jedyna ma własną grupę fosforanową (która jest usuwana w celu wytworzenia psylocyny), a także wydaje się być najsłabszym agonistą tryptaminy na receptorze 5-HT_2A.¹³ Chociaż kuszące jest twierdzenie, że fosforylacja PKC leży u podstaw całej halucynogenezy i efektu psychedelicznego, wykazano, że hydroliza PI, w której pośredniczy 5-HT_2A, nie zawsze jest dobrym wskaźnikiem mocy psychedelicznej¹⁴. Chociaż istnieje wiele czynników odpowiedzialnych za halucynogenezę, psychedeliczna stymulacja aktywności PKC niewątpliwie odgrywa rolę w zakłócaniu i stymulowaniu trwałych funkcji pamięci oraz promowaniu potencjalnie silnej neuroplastyczności.

Inne badania wskazują, że LSD aktywuje mechanizmy komórkowe w celu promowania ekspresji genów odpowiedzialnych za kodowanie białek c-Fos i Arc, szczególnie w korze przedczołowej (PFC)¹⁵. c-Fos jest niezbędne dla proliferacji komórek, różnicowania i obrony komórkowej, podczas gdy Arc (regulowane aktywnością białko związane z cytoszkieletem) reguluje tworzenie i naprawę rusztowania utrzymującego kształt i stabilność układu nerwowego. Aktywując ekspresję białek c-Fos i Arc w neuronach PFC, LSD może promować silną neuroplastyczność, proliferację komórkową, naprawę komórek i generowanie synaptyczne w neuronach odpowiedzialnych za tożsamość. Przypuszczalnie każdy selektywny agonista 5-HT_2A da podobne rezultaty, czyniąc halucynogenne tryptaminy głównymi kandydatami do wzmocnienia sygnału komórkowego i głębokiej neuroplastyczności opartej na tożsamości.

Plastyczność pozytywna i negatywna

Transformacja szamańska może stymulować neuroplastyczność, pomagając osobie realizować bardziej transcendentną lub duchowo zintegrowaną wizję siebie. Logika wynika z tego, że wizualizacja transcendentnego, wewnętrznego ja wzmocni pozytywne cechy osobowości i zmiany zachowaniowe, synchronizując się z wewnętrzną idealizacją. Szamańska transformacja tożsamości nie jest natychmiastowa, zamiast tego następuje po integracyjnym procesie testowania i wzmacniania synaptycznego przez okres dni lub tygodni. Niektóre terapie psychedeliczne stymulują neuroplastyczność przy użyciu technik podobnych do dziesięciostopniowego programu stosowanego przez Anonimowych Alkoholików (AA), w którym osoba dokonuje klinicznego przeglądu swojego życia i zachowań oraz ocenia każdy obszar, w którym potrzebuje przebaczenia, zaakceptowania lub wprowadzenia zmian. W terapii psychedelicznej proces odkrywania i przecinania negatywnych ścieżek nazywa się katharsis; proces tworzenia połączeń i wzmacniania nowych ścieżek nazywa się integracją. Są to przykłady pozytywnej psychedelicznej plastyczności wykorzystywanej do maksymalizacji pozytywnej integracji społecznej. Procesy te są czasami powolne i wymagają niewielkiej dyscypliny umysłowej i zachowaniowej kontynuacji, aby przynieść sukces.

Istnieje wiele przykładów negatywnej neuroplastyczności psychedelicznej. Renegackie szkoły magii i czarnoksięstwa ayahuaskowego stosują jedne z najbardziej wyszukanych i śmiercionośnych gier umysłowych, jakie kiedykolwiek wymyślono, w tym ciągły strach przed atakiem rywalizujących czarowników za pomocą trucizn, klątw, inwazji sennej i magicznych strzałek, które mogą wywołać paraliż, raka, śmierć, lub szaleństwo⁹. Ciągły stres tradycyjnego szamana związany z narażeniem na efekty czarnej magii odzwierciedla psychozę paranoidalną i zespół stresu pourazowego; oznacza to plastyczność negatywną. Wystawianie dowolnej osoby na przedłużone i powtarzane sesje psychedeliczne może wymusić plastyczność wywołaną stresem, związaną z zespołem stresu pourazowego, torturami, izolacją i deprywacją sensoryczną. Psychedeliki mogą przyspieszyć techniki odprogramowania ego i wdrukowania związane z praniem mózgu lub kultyczną indoktrynacją⁶; oznacza to kontrolę umysłu i neuroplastyczność negatywną. Psychedeliki mogą wywoływać psychotyczne załamania, gdy osoby stają się agresywne i obłąkane, lub mogą wzmacniać urojeniowe, mesjanistyczne, paranoiczne, socjopatyczne, antyspołeczne i megalomańskie cechy tożsamości¹⁰; to również implikuje neuroplastyczność negatywną. Zatem tworzenie nowych ścieżek synaptycznych w celu radykalnej zmiany struktur tożsamości nie zawsze jest dobrą rzeczą, ten proces może wywołać patologię równie łatwo, jak może ją zmniejszyć.

Plemienne wdrukowywanie i neuroplastyczność wirusowa

Jednym z najbardziej interesujących aspektów psychedelików jest to, że grupowe eksperymenty psychedeliczne mogą katalizować spontaniczne organizowanie się subkultur plemiennych i oddolnych ruchów politycznych. Według PTI, jeśli zdestabilizuje się odgórny, regulujący wpływ kultury na niewielką grupę rówieśników, w obrębie tych grup spontanicznie pojawią się energiczne organizacje plemienne; jest to ekstrapolacja teorii kontroli i zasad rozproszonego poznawania. Współczesna historia pokazała, że jeśli obsiejemy duże miasto przy pomocy LSD lub grzybów psychedelicznych, wówczas rozkwitną dzieci-kwiaty, utworzą bębniarskie kręgi i zaczną się rozmnażać. Ale uważna obserwacja współczesnych subkultur psychedelicznych ujawnia, że radykalna reinwencja tożsamości nie jest funkcją duchowej wolności czy politycznej działalności wywrotowej, ale jest bardziej wirusową formą więzi plemiennych i indoktrynacji. Na przykład hippisi z lat 1960 i rave'rsi z lat 1990 głosili wolność i indywidualność, ale każda kultura ściśle kontrolowała uniformy plemienne, politykę, style muzyczne i rytuały, a outsiderów odrzucała jako sztywniaków lub niefajnych. Wskazuje to, że psychedeliczna organizacja plemienna i reinwencja tożsamości nie jest liniową funkcją wolności wyrażania się lub wyzwolenia społecznego, a zamiast tego jest nieliniowym wzmocnieniem typowych motywatorów elitaryzmu społecznego, lęków przed ostracyzmem, oraz wzmocnień plemiennej akceptacji; z których wszystkie silnie wpływają na neuroplastyczność opartą na tożsamości. Przypuszczalnie każde plemię, grupa kulturowa, religia, kult lub rząd, może zastosować psychedeliczną neuroplastyczność do podobnego efektu organizacji społecznej.

Uwagi i odnośniki 13

LeDoux, Joseph, "Synaptic Self". Viking Penguin, NY, 2002.
Griffiths, R.R., "Psilocybin can occasion mystical-type experiences having substantial and sustained personal meaning and spiritual significance". Psychopharmacology (2006) 187:268-283.
Obserwacje osób przyjmujących nowe imiona i nowe tożsamości w reakcji na indoktrynację psychedeliczną pochodzą z raportów subiektywnych i obserwacji z pierwszej ręki subkultur psychedelicznych.
Gresch PJ, Smith RL, Barrett RJ, Sanders-Bush E., "Behavioral tolerance to lysergic acid diethylamide is associated with reduced serotonin-2A receptor signaling in rat cortex.". Neuropsychopharmacology. 2005 wrzesień; 30(9):1693-702.
Abraham HD, Duffy FH, "EEG coherence in post-LSD visual hallucinations". Psychiatry Res. 1 październik 2001;107(3):151-63.
Grupy powiązane ze stosowaniem psychedelików jako broni obejmują rodzinę Mansona, SLA, Aum Shinrikyo, CIA i Departament Obrony Stanów Zjednoczonych.
Hobson, J. Allan, "The Dream Drugstore: Chemically Altered States of Consciousness". MIT Press, 2001.
Relacje o psychedelikach wytwarzających wygaszacz ekranu lub hipnotycznego autopilota z nierozwiązanych lęków i wyrazistych atraktorów są wzięte z raportów subiektywnych i przeglądów literatury psychedelicznej.
Beyer, SV, "Singing to the Plants: A Guide to Mestizo Shamanism in the Upper Amazon". University of New Mexico Press (31 październik 2009).
Raporty o psychedelikach łagodzących objawy przewlekłej psychozy zostały wzięte z raportów subiektywnych i przeglądu studiów nad przypadkami przedawkowania psychedelików.
Shema R, Sacktor TC, Dudai Y, "Rapid erasure of long-term memory associations in the cortex by an inhibitor of PKM zeta". Science. 17 sierpień 2007; 317(5840):951-3.
Bohn LM, "Mitogenic Signaling via Endogenous κ-Opioid Receptors in C6 Glioma Cells: Evidence for the Involvement of Protein Kinase C and the Mitogen-Activated Protein Kinase Signaling Cascade". J Neurochem. 2000 luty; 74(2): 564-573.
Ray TS, "Psychedelics and the Human Receptorome". PLoS One. 2010; 5(2): e9019.
Nichols DE, "Hallucinogens". Pharmacology & Therapeutics Tom 101, Wydanie 2, luty 2004, Strony 131-181.
Nichols CD, Sanders-Bush E, "A Single Dose of Lysergic Acid Diethylamide Influences Gene Expression Patterns within the Mammalian Brain". Neuropsychopharmacology (2002) 26 634-642.

Część II

Szamanizm w epoce rozumu

Rozdział 14

Czym jest szamanizm?

Rycina 25. Ulotka na transową imprezę grzybową XXI wieku zatytułowana "Grzyby wewnątrz: powrót do grzybów" ("Mushroom Inside: Back to Mushrooms"), gdzie DJ wewnątrz gigantycznego muchomora kontroluje zsynchronizowany tłum tancerzy z głowami psilocybe za pomocą gigantycznych wzmacniaczy wykonanych z grzybów psilocybinowych. Niczym marionetki, tancerze przybierają archetypowe formy rezonujących wzorów Chladniego lub fraktalnych krzywych wypełniających płaszczyznę w audio-motorycznej synestezji z muzyką. Zwróć uwagę, że ekologiczne podteksty, jak trawa, drzewa i galaktyka nadają rytm promiennej aprobaty.

Początki szamanizmu są zakorzenione w duchowości i mitach, ale moc szamanizmu jest całkowicie realna. Celem tego tekstu jest zbadanie racjonalnych ograniczeń i zastosowań mocy szamańskiej poza paradygmatami mitologii i uzdrawiania wiarą. Podtytuł tego tekstu brzmi: "Szamanizm w epoce rozumu", więc wydaje się stosowne podanie dobrej definicji szamanizmu. Istnieje wiele definicji, które mają coś wspólnego z plemiennymi uzdrowicielami, znachorami, rytualną magią roślinną, i/lub zajmowaniem się światem duchów; te definicje przywołują obrazy przedindustrialnej medycyny ludowej przesiąkniętej przesądami. Spychanie szamanizmu do śmietnika medycyny ludowej nie uwzględnia wyrafinowania szamańskiego rzemiosła, metodologii ani różnych poziomów szamańskiej manipulacji. Tradycyjny szamanizm może być ukryty pod zasłoną przesądów, ale za zasłoną kryje się prawdziwa nauka programowania ludzkich wierzeń i zachowań za pomocą mieszanki mistycyzmu, rytuałów i środków halucynogennych.

Rycina 26. Obrazy szamana z czterech różnych tradycji. Zgodnie z ruchem wskazówek zegara od góry: tatarski, rdzennych Amerykanów, syberyjski i jakucki. Wszyscy szamani używają bębnów medycznych do kontrolowania tempa i amplitudy energii oscylującej w świętym kręgu.

Zamiast skupiać się na wielu społecznych rolach i funkcjach, jakie może pełnić szaman, PTI przyjmuje szerszą perspektywę i zaczyna od następującej definicji: Szamanizm jest sztuką wywoływania spontanicznej organizacji informacji psychedelicznej u osoby lub grupy osób w celu sprzyjania plastyczności, wdrukowywaniu, i transformacji. Informacja psychedeliczna implikuje holistyczną lub metapoziomową manipulację pamięcią i tożsamością, a ta definicja spełnia funkcje terapii, czarów, kontroli umysłu, stosowanej nauki psychedelicznej, ukierunkowanej neuroplastyczności, warunkowania behawioralnego i więzi plemiennych. Technologia przywoływania i wdrukowywania informacji psychedelicznych jest z natury neutralna; szaman uczy się stosować tę technologię do uzdrawiania i pozytywnej plastyczności, czarownik ulega pokusie użycia tej technologii do czarnej magii i negatywnej plastyczności.

Transformacyjna plastyczność i wdrukowywanie

Siłę szamanizmu można mierzyć szamańską zdolnością do przekształcania subiektywnych przekonań i zachowań. Szaman może przekształcić osobę w sensie dosłownym, poprzez dietę i chemiczną manipulację; lub w sensie przenośnym, zmieniając paradygmat i postrzeganie rzeczywistości przez osobę. Obie te transformacje implikują ukierunkowaną neuroplastyczność. Ekstremalne diety i psychedeliczna medycyna katalizują spontaniczną, opartą na stresie reorganizację neuronalnych struktur tożsamości, a szamańska mitologia tworzy ramę semantyczną, przez którą osoba analizuje doświadczenie transformacji. Chociaż psychedeliki były testowane w praniu mózgu i wrogich przesłuchaniach, proces wdrukowywania psychedelicznego zwykle działa najlepiej, jeśli osoba jest gotowa i chętna do przyjęcia transformacji¹.

Niektóre aspekty psychedelicznego wdrukowywania są generowane automatycznie i spontanicznie, jak sny²; w tym przypadku zadaniem szamana jest zastosowanie medykamentu i wyglądanie, zasadniczo, na ważnego, przy robieniu niczego. W innych przypadkach osoba może mieć niekorzystną reakcję na medykament lub zagubić się w przestrzeni psychedelicznej; w tym przypadku szaman może interweniować pieśnią duchową, skandowaniem medytacyjnym lub rytmicznym ćwiczeniem oddechowym, aby przeprowadzić osobę przez przemianę. W tradycyjnych lub luźno zorganizowanych ceremoniach szamańskich poziom interwencji i głębia psychedelicznego wdrukowania jest kontrolowana przez rytuał, szamańską intencję i grupową intuicję; w klinicznej terapii psychedelicznej głębia psychedelicznego wdrukowania jest kontrolowana protokołem.

Szamańska reputacja a oczekiwana plastyczność

Jeśli szaman zyska reputację zdolnego do transformowania, osoby będą go szukać, oczekując przemiany. Podobnie popularny szaman może stać się celem rywalizującego szamana, który chce go przekląć lub powalić magicznymi strzałkami. Oba scenariusze wskazują, że szaman z powodzeniem odcisnął swoje własne nadprzyrodzone zdolności do momentu plastyczności wirusowej. Szaman nie potrzebuje psychedelików, aby to osiągnąć, każdy guru z transformacyjną filozofią i skłonnością do autopromocji może osiągnąć ten poziom wpływu. Szaman różni się od guru New Age jedynie tym, że opanował rośliny i świat duchów, czyli elementarną psychofarmakologię i rytualną transcendencję. Ofiarowując siebie jako ścieżkę do świętej mądrości lub uzdrowienia, lub opowiadając historie o nadprzyrodzonych bitwach z innymi czarownikami, szaman daje do zrozumienia, że jest potężniejszy niż medykament, którego używa. Szamańska reputacja buduje subiektywne oczekiwania i pod wieloma względami jest bardzo sprytną oprawą i przekierowaniem, podobnym do przygotowania magicznej sztuczki lub placebo. Jeśli osoba już wierzy, że szaman ma nadprzyrodzoną moc, zadanie przekształcenia jej za pomocą leku jest łatwą częścią.

Tworząc nadprzyrodzoną reputację, szaman rozpoczyna proces naginania przekonań i oczekiwań osoby na długo przed zastosowaniem leku. We wrogich technikach przesłuchań i indoktrynacji ten proces naginania subiektywnych przekonań jest nazywany "zmiękczaniem" osoby lub przygotowaniem neuroplastyczności na podatność na wdrukowanie. Jeśli osoba nie wydaje się szanować nadprzyrodzonego autorytetu szamana, szaman może stać się powściągliwy i zażądać, aby osoba przestrzegała pewnych dziwnych zasad przed zastosowaniem leku. Ustanawianie autorytetu, uległość i ściśle egzekwowane zasady dają szamanowi niejawną kontrolę nad osobą i przygotowują grunt pod zastosowanie transformacji. Nawet jeśli osoba nie wierzy w mitologię szamana, szaman, zmuszając osobę do przestrzegania protokołu rytualnego, ustanawia dynamikę mocy niezbędną do kontrolowania ceremonii i wdrukowania osoby.

Szamanizm, magia chaosu i wiara jako zestaw narzędzi

Rola szamana zawsze będzie spleciona z duchową wiarą szerszego plemienia lub kultury. Mitologia nie jest ważna, dobry szaman może dostosować każdą mitologię lub wierzenie do rytuału transformacyjnego. Zamiast głosić mitologię, szaman wykorzystuje mitologię jako oprawę lub narzędzie do połączenia się i manipulowania podstawowymi strukturami tożsamości osoby. Nęcąc mitologią, która jest kusząca dla pacjenta, szaman może zastosować transformację tożsamości w jednolitym kontekście duchowym. Proces znajdowania lub zasiewania oprawy emocjonalnej jest umiejętnością, której można się nauczyć, ale może też być czysto intuicyjna. Wszystkie technologie religii, propagandy, agitacji i aktywizmu społecznego wykorzystują negatywne oprawy emocjonalne, aby wpływać na przekonania i zachowania ludzi; szamanizm wykorzystuje wiele takich samych technik z pozytywnymi oprawami emocjonalnymi. Praktyka manipulowania przekonaniami jak narzędziem do uzyskiwania transformujących rezultatów stała się popularnie znana jako magia chaosu³.

Większość dostępnej literatury na temat szamanizmu koncentruje się na duchach, mitologii duchów i sposobach, w jakie szaman obcuje z roślinami i duchami, aby uzyskać nadprzyrodzony wgląd. Urok i moc dragu, który pozwala użytkownikowi rozmawiać bezpośrednio z duchami są oczywiste, ale fascynacja duchami i transcendencją może być również oprawą stosowaną przez szamana do manipulowania i wdrukowania chętnej osoby. Zachodni poszukiwacze duchowi szybko rozkochują się w romantyzmie enteogenicznej komunii duchowej, nie jest to coś, co dobry szaman mógłby przeoczyć; jest to coś, co można łatwo wykorzystać. Niezależnie od tego, czy osoba szuka Jezusa, Boga, duchów roślin, uzdrowienia czy transcendencji, pasje duchowe osoby są najpotężniejszymi elementami w całym zestawie narzędzi szamana.

Praktyka szamańska a poszukiwanie równowagi

Rolą szamana zawsze było przeprowadzanie transformacji, zwykle w celu przywrócenia równowagi i harmonii u jednostek plemiennych. Szaman działa poprzez organizowanie przepływu energii i informacji w jednostkach i strukturach plemiennych. Szaman łączy wiele warstw transformacji w akcie warzenia i spożywania psychoaktywnych sakramentów oraz wykorzystuje mitologię i święte rytuały, aby ułatwić komunikację, nawigowanie po konflikcie i precyzyjne dostrojenie ogólnego stanu zdrowia plemienia. Ponieważ szamańska transformacja może być używana zarówno do leczenia, jak i do czarów, logiczne jest, że większe plemię będzie tolerować taką moc, tylko jeśli będzie ona bardziej terapeutyczna niż destrukcyjna. Z powodu tej dynamiki, praktykujący szaman może być z natury nieufny i zawsze będzie kroczył po linii między wyrzutkiem a zbawicielem. Romantyczny charakter szamanizmu w dużej mierze opiera się na tej oklepanej przenośni wyrzutka. Jeśli szaman zawiedzie w podstawowych zadaniach uzdrawiania i rozwiązywania konfliktów lub nadużywa szamańskiej technologii w celu osłabienia dobrobytu plemienia dla osobistych korzyści, wówczas szaman traci władzę i grozi mu ostracyzm ze strony plemienia. Tak więc moc szamana jest ograniczona i ostatecznie definiowana przez zaufanie pokładane w nim przez większe plemię.

Uwagi i odnośniki 14

Grupy powiązane ze stosowaniem psychedelików jako broni obejmują rodzinę Mansona, SLA, Aum Shinrikyo, CIA i Departament Obrony Stanów Zjednoczonych.
Patrz Rozdział 13, "Neuroplastyczność psychedeliczna".
WikiPedia.org, "Magia Chaosu". Odnośnik internetowy, 2010.

Rozdział 15

Przegląd szamanizmu fizycznego

Fizyczny Szamanizm lub Szamanizm w Epoce Rozumu różni się od Duchowego Szamanizmu tym, że fizyczny szamanizm opiera się na modelach oscylatorów neuronowych i zgraniu fal rezonansowych, w przeciwieństwie do duchowych modeli channelingu, telepatii lub jasnowidzenia. Model Przerwań Kontrolnych przedstawia opis fizycznego szamanizmu oparty na precyzyjnym sprzężeniu multisensorycznego halucynogennego przerwania z rezonansowym pobudzaczem środowiskowym¹. Fizyczny szamanizm zakłada, że ludzki mózg w stanie destabilizacji działa jak oscylator rezonansowy lub nieliniowy system przetwarzania informacji; dlatego szamanizm można zdefiniować jako zastosowanie rezonansowych pobudzaczy do pośredniczenia w złożonych przejściach fazowych między wielostabilnymi stanami świadomości^10,11. Techniki szamanizmu fizycznego są często stosowane w zgodzie z halucynogenem w celu wprowadzenia lub whipnotyzowania osoby lub grupy osób w docelowy stan mistyczny.

Duchowe głosy, pieśni szamańskie i dziwne atraktory

Kiedy szaman przyjmuje psychedelik, słyszy głosy duchów i intuicyjnie uczy się śpiewać pieśni duchowe. Te pieśni pochodzą bezpośrednio z głowy szamana, gdy psychedelik zaczyna zakłócać świadomość. Pod wieloma względami te święte pieśni, czyli icaros, są próbami odtworzenia głosu i tonu interakcji farmakologicznych na różnych etapach doznania psychedelicznego. Głos medycyny szamańskiej nie jest ludzki w typowym tego słowa znaczeniu, głos psychedeliczny jest opisywany bardziej w kategoriach powtarzającego się piszczenia i przerywania kodu maszynowego; biologiczne brzęczenie; elektroniczna lub obca pulsacja; gardłowa rzeka dźwięków siorbania i mlaskania; wielki świst mistycznego organu piszczałkowego; cykanie świerszczy; rechot żab; lub szybko klikająca komunikacja inteligencji owadów^2,3. Wszystkie te kolorowe metafory są takie same, ponieważ doskonale opisują rezonansową falę stojącą w zakresie od alfa do gamma, kierującą amplitudą na multisensorycznych pasmach percepcyjnych. W miarę jak głos halucynogenny rośnie w siłę, rezonans fali stojącej sprzęga się i pobudza amplitudę wszystkich wewnętrznych procesów fizjologicznych⁴.

Model Przerwań Kontrolnych zakłada, że te duchowe głosy są nieliniowymi artefaktami halucynogennej częstotliwości przerwań nakładającej się na multisensoryczną percepcję klatek z określoną obwiednią ADSR (atak, opadanie, podtrzymanie, zanikanie). Modulując stojące fale wokalne, szaman może dokładnie dopasować okresową częstotliwość przerwania halucynogennego; zmieniając kształt ust, prędkość powietrza przepływającego przez głośnię i prędkość języka poruszającego się w kierunku tylnej części gardła, szaman może odtworzyć delikatny kształt i dotyk halucynogennej obwiedni przerwania. Rezonans to termin stosowany do oscylatorów, gdy kształt i częstotliwość jednej fali stojącej harmonizuje i pobudza amplitudę lub energię innej fali stojącej. Stosując fizyczne techniki kształtowania dźwięku i rezonansu, szaman może wzmocnić halucynogenne przerwanie dowolnego psychedeliku, a ponadto pobudzić spójność fali stojącej u wielu uczestników rytuału szamańskiego. Ten proces jest intuicyjny, jeśli szaman jedynie zwraca baczną uwagę na swoją wewnętrzną fizjologię, gdy halucynogen zaczyna działać.

W nomenklaturze teorii chaosu, gdy chaotyczny system ewoluuje w czasie w kierunku określonego stanu, stan ten nazywany jest atraktorem lub dziwnym atraktorem w systemach fraktalnych. Według PTI świadomość nieliniowa jest wielostabilna, co oznacza, że może mieć wiele dziwnych atraktorów przyciągających ją do wielu różnych stabilnych stanów; lub może utknąć w superpozycji lub w chaotycznym przejściu fazowym między dwoma lub więcej stabilnymi atraktorami. W normalnej percepcji, głównym atraktorem jest świadomość liniowa; kiedy świadomość jest dramatycznie zaburzona, zawsze znajdzie sposób, aby powrócić do stanu liniowego po odpowiednim czasie, a świadomość ma tendencję do powrotu do stanu liniowego, nawet gdy jest chwilowo zdestabilizowana. W świadomości nieliniowej atraktorem może być stan maniakalny, stan transu, stan dezorientacji, stan paranoidalny, stan oświecenia i tak dalej. Gdy świadomość psychedeliczna staje się złożona i rozwidla się, stopniowo przesuwa się ku jednemu z wielu multistabilnych atraktorów, blokując się ostatecznie na złożonym, ustabilizowanym stanie opartym na okresowych pobudzaczach w nastawieniu i otoczeniu. Gdy osoba pod wpływem psychedelików odnajdzie stan atraktora i uczepi się go, trudno jest przełamać stabilizujący wzorzec harmoniczny, aby przejść do kolejnego atraktora. Nawigowanie między dziwnymi atraktorami w zdestabilizowanym stanie nieliniowym jest podstawową funkcją szamańskiego śpiewu i rytuału; bez możliwości samodzielnego nawigowania do określonego atraktora, osoba może utknąć w negatywnym atraktorze, takim jak spirala lęku lub paranoiczna pętla sprzężenia zwrotnego.

Przerwanie kontroli a przestrzenie duchowe

Mieszając Model Przerwania Kontrolnego z tradycyjnymi szamańskimi metaforami, można trafnie powiedzieć, że duchowy świat każdego halucynogenu dosłownie eksploduje lub przerywa normalną świadomość poprzez wyrzeźbienie odrębnej przestrzeni falowej, w której duchy mogą przemycić pakiety informacji osobie pomiędzy normalnymi klatkami. Pod względem fizycznym, informacja duchowa wybucha w świadomości wraz z atakiem i opadaniem każdego psychedelicznego przerwania, następnie osłabia wyraźne rozpoznanie i odciska się w pamięci odpowiednio do cofającego się podtrzymania i zanikania. Gdy wzorzec interferencji przerwania nakłada się na percepcję multisensoryczną, informacje duchowe będą się zdawać nakładać na strukturę rzeczywistości; skłaniając się ku obiektowi z pobliskiego wymiaru; ściekając lub bulgocząc nad niewidzialnym przelewem; migocząc w stroboskopowej rolce filmu; przecinając fałdy w siatce lub ekranie; uwidaczniając pod jedwabną zasłoną; i tak dalej⁶. Subiektywny pogląd na świat duchów polega na tym, że jest to "niewidzialny krajobraz", który nagle stał się widoczny dla ludzkich oczu, a dodanie halucynogennego pobudzacza pozwala rozsunąć zasłonę percepcji jak okiennice. To wszystko są aluzje do granic przestrzeni percepcyjnej zmieniających się, gdy halucynogenne przerwanie nabiera mocy, zgrywa sieci przetwarzania sensorycznego i generuje złożone wzorce interferencji.

Aby wyjaśnić ten proces za pomocą metafory, w sferze szamanizmu pomocne może być myślenie o modulacji serotonergicznej (5-HT) jako o rzeczywistości, a o częstotliwości halucynogenu jako o świecie duchów. Jeśli rzeczywistość serotonergiczna jest modulowana w zakresie beta przy 12-30 Hz, a halucynogenne przerwania tryptaminy Y są modulowane do 24 Hz, to po spożyciu halucynogenu Y nastąpi przewidywalne 24 hertzowe migotanie klatki nałożone na normalną percepcję. Częstotliwość przerwania 24 Hz zakłada bardzo szybkie pulsowanie, wystarczająco szybkie, aby wytworzyć filmowe lub w pełni animowane halucynacje kreskówkowe. Duchowe przerwania o częstotliwości 24 Hz maskują się następnie na ścieżkach multisensorycznych i są postrzegane jako ontologicznie odrębna sfera duchowa, wyłaniająca się jako widmowa, ale osadzona część fizycznej rzeczywistości. Fizyczna intensywność i dotykowa zmysłowość halucynogennej nakładki duchowej będą zależały od szybkości, kształtu i intensywności przerwania ADSR cząsteczki; wyższe dawki halucynogenu oznaczają zazwyczaj mocniejszy atak, dłuższe podtrzymanie, wydłużone zanikanie i płynniejsze scalanie między rzeczywistością a halucynacją.

Amplituda przerwań sterujących a przejścia ADSR

Gdy psychedeliczna substancja chemiczna jest przyjmowana i metabolizowana, częstotliwość i obwiednia ADSR halucynogennego przerwania będą zmieniać się w czasie. Tę zmianę przerwania modulacyjnego można opisać jako zmianę amplitudy przerwania w czasie trwania efektu; wyższa amplituda przerwania oznacza silniejsze i bardziej urzeczywistnione halucynacje. Szaman instynktownie moduluje tony swojego skandowania i pieśni, aby dopasować częstotliwość przerwania i obwiednię halucynogenu, gdy zaczyna on działać. Ta technika opisuje dokładnie oscylujące brzęczenie, śpiew gardłowy, siorbanie, ssanie, mlaskanie, świszczenie, gwizdanie, gardłowe wycie i inne wokalizacje związane z szamanizmem ayahuaskowym^2,3. Jeśli szaman może sterować amplitudą przerwania poprzez konstruktywną interferencję wokalną, powinien być również w stanie tłumić amplitudę przerwania poprzez destrukcyjną interferencję wokalną⁵. Technika ta manifestowałaby się jako zdolność do wyrwania osoby z intensywnego doznania psychedelicznego szybką zmianą fazy między falami wokalnymi a halucynogenną częstotliwością przerwania w celu zmniejszenia i spłaszczenia amplitudy przerwania.

Techniki wykorzystywania rezonansu do pobudzania i kształtowania amplitudy fal były stosowane przez współczesnych DJ-ów i producentów muzycznych do tworzenia linii basu o mocnym ataku kojarzonych z muzyką acid house i trance. W psychedelicznym gatunku muzycznym znanym jako Goa Trance, linie basu przedzierają się przez tłumy tysięcy tancerzy rezonansowym kształtem fali i piłokształtną amplitudą elektroniczną. Intensywnie wzmacniane rezonansowe pobudzacze pulsacyjne muzyki Goa Trance są w rzeczywistości najnowocześniejszą i wciąż rozwijaną technologią rytualną szamanizmu fizycznego. Goa Trance wywodzi się z Indii; DJ-e i producenci Goa Trance są szanowani jak guru lub techno-szamani; a fani Goa Trance podróżują na światowe festiwale muzyczne, tak jak inni duchowi wyznawcy odbywający coroczne pielgrzymki. Muzyka Goa Trance to psychedeliczna esencja rezonansowej tryptaminy halucynogennej, wyrażająca się poprzez nowoczesną technologię rytualnego zgrania. Stosując elektrycznie wzmacniane systemy dźwiękowe, transowy DJ może manipulować plemieniem tysięcy osób w taki sam sposób, w jaki tradycyjny szaman manipuluje plemieniem dziesiątek osób (Ryc. 25). Jest to szamańska technologia ludowa stosowana obecnie na skalę przemysłową.

Automaty komórkowe i fraktalne wdrukowywanie

Może być trudno zrozumieć, w jaki sposób proste, okresowe przerwanie lub modulujący impuls klatkowy może wywołać tak dramatyczne rezultaty percepcyjne, ale halucynogenne przerwanie powinno być traktowane jako liniowy pobudzacz rezonansowy, który z czasem generuje złożone i wyraźne wzorce interferencji fal. Można to również opisać za pomocą systemu dynamicznego przetwarzania informacji generującego złożoność w czasie w oparciu o prosty powtarzalny algorytm, taki jak automat fraktalny lub komórkowy. Fraktale lub automaty komórkowe są prawdopodobnie najlepszymi wizualnymi metaforami spontanicznej, rekurencyjnej organizacji psychedelicznych halucynacji wzrokowych, a doznanie psychedeliczne zawiera bardzo fraktalny lub komórkowy element, który ewoluuje wraz z migoczącą pulsacją przerwania halucynogenu. Niekończące się rozwijanie nieskończonego psychedelicznego fraktala trwa, dopóki halucynogen nie zostanie zmetabolizowany, w którym to momencie halucynogenne przerwanie zanika, blaknie, a świadomość rozwija się z rekurencyjnej spirali i stabilizuje z powrotem do liniowego przetwarzania informacji.

Biologia to powtarzające się wzorce sprzężenia zwrotnego; świadomość to powtarzające się wzorce sprzężenia zwrotnego; szamanizm polega na przerywaniu i remodulacji tych powtarzających się wzorców sprzężenia zwrotnego w celu uzyskania spektakularnych wyników empirycznych. W bardzo realistyczny sposób szamanizm jest sztuką kształtowania fraktalnej integralności jednostki od poziomu genetycznego poprzez pamięć osobistą i tożsamość plemienną. Halucynogenne przerwanie pozwala szamanowi przełamać rutynowe czynności dnia codziennego osoby i umieścić ją w autoreferencyjnej pętli programowania, która obejmuje wszystkie warstwy tożsamości osobistej i transpersonalnej. Zazębiające się aspekty jaźni biologicznej i jaźni transpersonalnej są wyraźnie widoczne w migoczącej przestrzeni duchowej, a kontrolując głębokość zanurzenia w tej przestrzeni, szaman może kontrolować, jak duża część istniejącej tożsamości osoby jest eksponowana, manipulowana i przekształcana w tym procesie.

Fraktalne odwzorowywanie podświadomości i metaświadomości w przestrzeni szamańskiej pozwala psychedelikom wywierać głęboki, długofalowy wpływ na neuroplastyczność opartą na tożsamości⁹. Poprzez zastosowanie rezonansowego multisensorycznego pobudzacza, który działa jak generator fraktali do archetypowych symboli w wyobraźni, psychedeliczne paradygmaty wdrukowane w pamięci wydają się być bardziej kosmiczne, transpersonalne, holograficzne i trwałe niż suma liniowych konstruktów tożsamości wdrukowanych w ciągu przeciętnego życia. Dla jasności, nieliniowa, iteracyjna natura halucynacji psychedelicznych wykorzystuje odwzorowywanie archetypowych symboli w celu ominięcia liniowego ego i wdrukowania rekurencyjnego, holograficznego wglądu transcendentnej jaźni w większej, wyłaniającej się rzeczywistości kosmicznej. Ta wyidealizowana, holograficzna reprezentacja jaźni może być uważana za bardziej "prawdziwą" niż rzeczywista jaźń, być może nawet doświadczana jako jaźń esencjonalna, jaźń genetyczna, jaźń transpersonalna lub wieczna dusza. Zdolność do tworzenia i manipulowania reprezentacją wyidealizowanej jaźni transpersonalnej sprawia, że psychedeliki są przydatne w szamańskiej transformacji, terapii klinicznej i duchowym przebudzeniu.

Holograficzne wyobrażenie wyidealizowanego ja nie pojawia się w jednej chwili ani nawet podczas jednej sesji psychedelicznej; organizacja psychedelicznej meta-tożsamości jest procesem, którego pełne ukończenie może zająć wiele godzin na pojedynczej sesji psychedelicznej lub prawdopodobnie na wielu sesjach psychedelicznych. Jednakże, gdy dojdzie do autoaktywacji psychedelicznego metaprogramowania i holograficznego wdrukowania, osoba może postrzegać swoją transformację jako ewolucyjną ekspresję ukrytego zestawu instrukcji genetycznych lub doskonalszą i kosmicznie dojrzałą wersję jaźni wyłaniającą się poprzez duchowe oczyszczenie i odrodzenie⁷. Istnieją dowody na to, że pojedyncza sesja psychedeliczna może zwiększyć poczucie własnej wartości i mieć trwały korzystny wpływ na nastrój i perspektywy⁸. Istnieją również dowody, że psychedeliki mogą być używane do wdrukowania patologicznych, antyspołecznych i urojeniowych konstruktów tożsamości⁹. Holistyczna ekspresja tożsamości jest ogólnie uważana za pozytywną technologię duchową, ale może być również używana do manipulowania lękiem i zaostrzania patologicznych zachowań. Ta dwoistość jest powszechnie wyrażana w nomenklaturze terapia vs. kontrola umysłu, negatywna vs. pozytywna neuroplastyczność lub szamanizm vs. magia i czary.

Liniowe a nieliniowe wdrukowywanie pamięci

Ograniczenia ludzkiej pamięci stanowią pewne wyzwanie dla dokładnego kodowania lub opisywania informacji generowanych w stanach psychedelicznych. Pamięć na jawie koduje liniowe, semantyczne informacje; sny kodują asocjacyjną informację ejdetyczną; psychedeliki kodują nieliniową informację fraktalną. Istnieje wiele czynników, które ograniczają zdolność do dokładnego zapamiętywania lub przywoływania informacji psychedelicznych. Napływ informacji jest zbyt szybki; treść doświadczenia jest zbyt niewysłowiona; a procesy śnienia i ejdetycznych halucynacji wzrokowych blokują powstawanie nowych wspomnień semantycznych. Aby zapamiętać sen, osoba musi się obudzić i zrobić notatki mentalne, a następnie ponownie zasnąć, aby dokończyć sen; ale jeśli osoba nie zbudzi się do pewnego poziomu klarowności, sen prawie zawsze zostaje zapomniany. To samo można powiedzieć o halucynacjach psychedelicznych; jeśli osoba jest zbyt przytłoczona, aby robić notatki mentalne, treść całkowicie omija liniową pamięć semantyczną. Jednakże, jeśli psychedeliczna halucynacja wykorzystuje tę samą spontaniczną organizację informacji ejdetycznej, która jest stosowana do kodowania asocjacyjnej pamięci długotrwałej poprzez śnienie, wówczas psychedeliczna informacja fraktalna może również wdrukować się bezpośrednio w pamięć długotrwałą na poziomie podświadomości.

Szamańska kompresja informacji

Funkcjonalne ograniczenia ludzkiej pamięci i ekspresji od samego początku były problematyczne przy badaniu psychedelików w dużych dawkach. Najlepsze teksty, dzieła sztuki i wideo naśladujące doznania psychedeliczne muszą być tworzone po fakcie, czasem bardzo skrupulatnie. Wizualna rekonstrukcja pamięci psychedelicznej jest procesem pracochłonnym; wizualne odwzorowanie pojedynczej subiektywnej klatki psychedelicznej może zająć tygodnie lub miesiące i nadal będzie mu brakować kontekstu i złożoności oryginalnego doświadczenia. Jest to jeszcze bardziej frustrujące, jeśli weźmie się pod uwagę, że jednowierszowy algorytm fraktalny lub automaty komórkowe mogą wygenerować tyle nowatorskiej złożoności artystycznej, że przeciętnego człowieka zafascynuje na wiele godzin. Linearne podejście do uchwycenia psychedelicznej estetyki prawie zawsze blednie w porównaniu z ich prostszymi, nieliniowymi odpowiednikami generatywnymi.

Jedynym medium artystycznym, które może być natychmiast wyrażone w psychedelicznej intoksykacji bez zakłócania jakości szamańskiego doświadczenia, jest muzyka. Szaman może powiązać ton i treść doznania psychedelicznego w czasie rzeczywistym śpiewając, wokalizując lub grając na bębnach (Ryc. 26); jest to tradycyjna metoda scalania pamięci psychedelicznej w przestrzeń fizyczną. Akt śpiewania, bębnienia lub tańczenia również pobudza sprzężenie zwrotne i wzmacnia energię doznania psychedelicznego, czyniąc w ten sposób muzykę głównym medium kompresji i transmisji informacji psychedelicznych.

Istnieją przekonujące dowody, że spontaniczny śpiew i wokalizacja są formami nieliniowej kompresji informacji psychedelicznej. Glossolalia, czyli mówienie językami, jest zgłaszane jako duchowy efekt uboczny psilocybiny. Glossolalia mogą być uważane za formę nieliniowej mowy lub psychedelicznej informacji eruptującej spontanicznie poprzez psycho-werbalną synestezję. Kiedy szaman chce mówić duchowym głosem, ten głos wychodzi bardziej jak muzyka lub glosolalia niż jak słowa i gramatyka. Kiedy osoba na psychedelikach słucha muzyki, muzyka rozszerza się od sygnału dźwiękowego do pełnej multisensorycznej synestezji; każda warstwa emocjonalnego rezonansu w piosence jest odsłonięta, aby osoba mogła ją dokładnie zobaczyć i poczuć. Twierdzenie, że psychedeliki poprawiają brzmienie muzyki lub pozwalają "zobaczyć muzykę" jest łatwe; to uznanie pobudza światowe festiwale muzyczne i objazdy DJ-skie od dziesięcioleci. Muzyka szamańska nie musi przechowywać informacji wizualnych, ponieważ pod wpływem psychedelików muzyka w naturalny sposób rozszerza się na percepcję wzrokową. Święta pieśń szamana z lasu deszczowego może nie wywołać silnej reakcji u trzeźwej osoby, ale pod wpływem ayahuaski ta sama pieśń może otworzyć okno do duchowego świata szamana. Zjawisko to wykracza poza poziom zwykłego docenienia muzyki, demonstruje ono międzykulturową technologię kodowania i transmisji w czasie rzeczywistym nieliniowych informacji psychedelicznych.

Czy badając falowe właściwości ayahuaski icaros, możliwe jest skonstruowanie empirycznego odwzorowania synestetycznych efektów halucynogennych. Szaman może wydawać odgłosy bulgotania lub wymiotowania, aby wzmocnić przerwanie modulacyjne receptorów 5-HT w jelitach, aby pobudzić przeczyszczenie. Szybki szelest lub szuranie, jak grzechotanie węża lub wiatr w gałęziach drzew, wywołuje relaksację w zakresie alfa i płynność umysłu, a także może wywołać gęsią skórkę i wyraźne poczucie nadprzyrodzonej tajemnicy. Brzęczący rytm bębna lub skandowanie pobudza trans w paśmie theta i stany hipnagogiczne. Gwiżdżąca lub wysoka melodia pobudza spójność beta i gamma, tworząc ostrą multisensoryczną synestezję wznoszących się obrazów ejdetycznych. Gardłowy rechot lub rezonująca linia basu wzmacnia nasycony atak i opadanie spiętrzonych halucynogennych klatek.

Szaman może zastosować jedną lub wszystkie z tych technik na różnych etapach ceremonii i może ich używać w sposób powtarzalny lub cykliczny, jak wijąca się łodyga, która porusza się przez coraz głębsze warstwy halucynogennego zagłębienia. Szamańską technikę usypiania i wywoływania mistycznej halucynacji można porównać do frenetycznych właściwości współczesnej muzyki transowej, której celem jest zgranie i podtrzymanie wysokoenergetycznego stanu wizualnego, który rozwija się i powraca przez dłuższy czas. Utwory trance są zbudowane wokół arpeggiowanych, zapętlonych melodii, które z czasem stają się coraz bardziej złożone, osiągając kulminację w przejściach fazowych lub załamaniach, w których stabilne stany zapętlenia rozwiewają się w chaos. Podczas tańca trance, te załamania są odczuwane jako euforyczne, jak rozbicie bariery prowadzącej do wyższego stanu wolności i błogości, a kiedy chaos załamania powraca do rytmu, ma jeszcze bardziej frenetyczny poziom zorganizowanych synkopowanych bitów forsowanych i podtrzymywanych głębokimi, rezonansowymi pulsami basu. Analiza falowa zarówno współczesnej muzyki trance, jak i tradycyjnych icaros wskazuje, że są to nie tylko formy artystycznej ekspresji, ale także formalne technologie pośredniczące i nawigujące po różnych poziomach stabilności w chaotycznych halucynacjach psychedelicznych.

Uwagi i odnośniki 15

Patrz Rozdział 06, "Model Przerwań Kontrolnych działania psychedelicznego".
Beyer, SV, "Singing to the Plants: A Guide to Mestizo Shamanism in the Upper Amazon". University of New Mexico Press (31 październik 2009).
Obserwacje szamańskich rytuałów i wokalizacji zostały zaczerpnięte z pierwszej ręki i z nagranych relacji z ceremonii szamańskich.
Subiektywne raporty o intoksykacji psychedelicznej zawierają odniesienia do wewnętrznych procesów fizjologicznych osiągających dramatycznie zsynchronizowaną wydajność. Nie wiadomo, czy psychedeliki mają globalnie spójny wpływ na wszystkie procesy fizjologiczne, ale ponieważ receptory 5-HT są rozmieszczone w całym ciele, z pewnością jest to możliwe.
WikiPedia.org, "Interferencja (rozchodzenie się fal)". Odnośnik internetowy, 2010.
Opisy wchodzenia do świata duchów lub otrzymywania informacji przez kratę, zasłonę lub duchową nakładkę zostały zaczerpnięte z raportów subiektywnych.
Motywy duchowego oczyszczenia i odrodzenia są powszechne w szamanizmie i mistycyzmie psychedelicznym. Współczesne interpretacje tych motywów obejmują samoaktywację genetyczną lub ewolucyjną manipulację DNA za pomocą psychedelicznego katalizatora. Chociaż opisy te wydają się autentyczne, nie ma dowodów wskazujących na to, że psychedeliki pobudzają manipulację lub programowanie na poziomie genetycznym.
Griffiths, R.R., "Psilocybin can occasion mystical-type experiences having substantial and sustained personal meaning and spiritual significance". Psychopharmacology (2006) 187:268-283.
Grupy powiązane z używaniem psychedelików jako broni obejmują rodzinę Mansona, SLA, Aum Shinrikyo, CIA i Departament Obrony Stanów Zjednoczonych.
Yu Jiang, "Trajectory selection in multistable systems using periodic drivings". Tom 264, Wydanie 1, 13 grudzień 1999, Strony 22-29.
Chizhevsky VN, Corbalan R, "Multistability in a driven nonlinear system controlled by weak subharmonic perturbations". phycon, tom 2, str. 396-402, 2003, International Conference on Physics and Control.
Charing HG, "Communion with the Infinite: The visual music of the Shipibo people of the Amazon". SH, zima 2005.

Rozdział 16

Fizyczny szamanizm i terapia szamańska

Praktyka duchowego szamanizmu i uzdrawiania została omówiona w wielu tekstach, więc tutaj przyjrzymy się fizycznym modelom terapii szamańskiej tylko w zakresie, w jakim odnoszą się one bezpośrednio do Psychedelicznej Teorii Informacji (PTI). Według PTI halucynacja to spontaniczne wytwarzanie nieliniowych informacji poprzez destabilizację percepcji multisensorycznej¹. Podobnie terapia szamańska to wytworzenie spontanicznej organizacji komórkowej poprzez destabilizację homeostazy metabolicznej. Lekarz medycyny może przepisać określoną terapię w celu leczenia określonego objawu lub patologii; szaman spojrzy poza patologię i przepisze radykalną dietę i terapię dragiem psychedelicznym, aby w pełni zrestartować, ponownie dostroić i przetworzyć cały proces metaboliczny pacjenta. Terapię szamańską można uznać za nieliniowe lub holistyczne podejście do diagnozy i leczenia.

Współczesna psychoterapia szamańska

We współczesnej terapii klinicznej psychedeliki są stosowane w celu poprawy odporności psychicznej w obliczu stresu lub traumy, zwykle w przypadku depresji, zespołu stresu pourazowego i lęku. Uważa się, że psychedeliki wytwarzają odporność psychiczną poprzez spontaniczne tworzenie autobiograficznych wglądów i transpersonalnych objawień duchowych, które kompresują istniejące wspomnienia w nową holistyczną tożsamość. Według PTI generowanie istotnych spostrzeżeń w transie psychedelicznym jest produktem ubocznym tworzenia nieliniowych informacji i kompresji pamięci, tak jak śnienie jest formą asocjacyjnego tworzenia i kompresji informacji². Nawet pojedyncza niskodawkowa sesja psychedeliczna może wywołać zmiany w tożsamości i świadomości transpersonalnej, które będą trwać przez całe życie^3,4,5.

Aby zastosować prostą terapię psychedeliczną, szaman nie musi robić nic więcej, jak tylko zapewnić lekarstwo i ciepłe, ciche miejsce, w którym pacjent może się położyć. Odporność psychiczna jest wytwarzana poprzez pozwolenie osobie pokonać lęki, wybaczyć i zaakceptować przeszłe zachowania oraz odczuć transpersonalną jedność i miłość przepływające przez całe stworzenie. Ta metoda najlepiej sprawdza się w terapii celowanej i powinna być stosowana tylko w kontrolowanych warunkach, aby zmniejszyć spirale lęku i negatywną plastyczność.

Dieta szamańska, przeczyszczanie i oczyszczanie

Tradycyjna terapia szamańska obejmuje zazwyczaj elementy restrykcyjnej diety, postu i oczyszczenia organizmu z produktów przemiany materii i płynów⁶. Powszechnie uważa się, że dieta i oczyszczenia oczyszczają organizm, przywracając mu harmonię i równowagę. Bardziej cyniczna analiza konkluduje, że radykalne diety i głodówki destabilizują metaboliczną homeostazę organizmu i wprowadzają go w stany podwyższonej czujności i stresu, które mogą łatwo wywołać psychozę, jeśli przedłużają się przez jeden dzień lub dłużej. Subiektywne raporty o stosowaniu psychedelików często obejmują początkowy okres bólu żołądka i dyskomfortu jelitowego poprzedzające pełną destabilizację psychedeliku; dzieje się tak dlatego, że psychedelik musi wyłączyć receptory 5-HT w jelitach, zanim homeostaza metaboliczna będzie mogła zostać w pełni odłączona i ponownie dostrojona. Techniki diety i postu przyspieszają i wzmacniają destabilizujący wpływ psychedelików na globalną homeostazę metaboliczną.

Destabilizacja metaboliczna i regeneracja komórkowa

Model Przerwań Kontrolnych zakłada, że halucynogeny wytwarzają złożone efekty percepcyjne poprzez farmakologiczną interferencję multisensorycznej stabilności klatkowej¹. Ten sam model zastosowany do oscylatorów neuronowych w sieci sensorycznej można zastosować do oscylatorów komórkowych w matrycy biologicznej. Wiele funkcji metabolizmu i sygnalizacji komórkowej jest modulowanych przez 5-HT i dopaminę; przerywanie tych szlaków sygnałowych nie tylko wytworzy wzorce spontanicznej organizacji neuronalnej, ale także wytworzy wzorce spontanicznej organizacji metabolicznej i komórkowej. Na przykład wykazano, że receptory 5-HT_2A i serotonina odgrywają dużą rolę pośrednicząc przy agregacji płytek krwi¹⁰. Halucynogeny mierzą w receptory 5-HT_2A, a agregacja płytek krwi jest podstawowym mechanizmem odpornościowym. Wykazano również, że aktywacja 5-HT_2A wywołuje silne działanie przeciwzapalne w układzie sercowo-naczyniowym i tkankach miękkich; a agoniści 5-HT_2A, w rodzaju LSD, mogą wywoływać silne efekty przeciwzapalne przeciwko TNF-a (czynnik martwicy nowotworów alfa), regulatorowi autoimmunologicznemu, który został wskazany w miażdżycy tętnic, reumatoidalnym zapaleniu stawów, łuszczycy, cukrzycy typu II, depresji, schizofrenii i chorobie Alzheimera¹¹.

Ponieważ receptor 5-HT_2A jest białkiem sprzężonym z G, które promuje wtórną transmisję w błonie komórkowej, psychedeliki ukierunkowane na receptor 5-HT_2A mogą wpływać na wiele różnych funkcji wewnątrzkomórkowych. Szlaki sygnałowe, w których pośredniczy receptor 5-HT_2A, obejmują uwalnianie naładowanych jonów wapnia (Ca²⁺) oraz aktywację PKC i MAPK, kinaz białkowych przenoszących energię do białek i enzymów regulujących metabolizm komórkowy i proliferację. U podstaw całej fizycznej terapii szamańskiej leży nakłanianie komórkowych szlaków sygnałowych na wzorce spontanicznej regeneracji, przeciwzapalnej lub autoimmunologicznej organizacji. Model ten można zastosować do zapalenia nerwów, jak przy klasterowym bólu głowy; zapalenia emocjonalnego (emotional inflammation), jak w PTSD; zapalenia tkanek miękkich związanego ze stresem, jak w fibromialgii; lub jakiegokolwiek ogólnoustrojowego zapalenia związanego ze stresem, chorobą przewlekłą i zaburzeniami autoimmunologicznymi.

Badani pod wpływem psychedelików czasami raportują uczucie oczyszczenia od wewnątrz, jakby każda komórka była polerowana i organizowana, a odpady i szczątki komórkowe były usuwane. To odczucie zostało porównane do radykalnej reakcji autoimmunologicznej, takiej jak skomputeryzowana procedura konserwacji w celu defragmentacji i optymalizacji struktur pamięci komórkowej. Tak jak zespoły nerwowe mogą zostać nakłonione do stania się spontanicznymi nieliniowymi generatorami sprzężenia zwrotnego, tak komórkowe szlaki sygnałowe mogą zostać nakłonione do generowania informacji poprzez spontaniczne testowanie, wzmacnianie i regenerację szlaków metabolicznych. Tak jak nieliniowe halucynacje mogą ułatwiać wzmocnienie pamięci w taki sam sposób jak śnienie, tak nieliniowa organizacja metaboliczna może ułatwiać regenerację komórkową lub reakcję immunologiczną podobną do stanów gorączki lub głębokiego, regenerującego snu. Komórkowa moc regeneracyjna psychedelików została niedawno wykazana naukowo, ale w modelach szamańskich ta regenerująca funkcja jest uważana za oczywistą.

Fizyczny szamanizm i metaboliczne zgranie

Fizyczny szamanizm wykorzystuje techniki zgrania na bazie fal, aby nakłonić spontaniczną, nieliniową organizację w szlakach metabolicznych i w komórkowych systemach sygnalizacyjnych. Typowe szamańskie zgranie falowe występuje w formie śpiewu lub muzyki, ale można je również zastosować poprzez rozmowę, dotyk, ruch hipnotyczny lub inną powtarzalną sensoryczną stymulację sprzężeniową. Zgranie osoby w docelowym stanie świadomości jest nauką o hipnozie lub transie. Lek psychedeliczny pozwala na destabilizację homeostazy pacjenta i w tym stanie szaman staje się pobudzaczem obwodu lub zgrywaczem, oscylatorem o największej mocy do zmienienia częstotliwości i wzmocnienia lub stłumienia siły sygnału w całym obwodzie. Działając jak hipnotyczny zgrywacz, szaman może wprowadzić pacjenta w trans podobny do śnienia, a następnie zsynchronizować własną percepcję z subtelnymi wewnętrznymi rytmami ciała pacjenta. Szaman używa przerwania halucynogennego jako częstotliwości kontrolnej do pośredniczenia w kontakcie i manipulowaniu procesami metabolicznymi pacjenta. Po ustanowieniu połączenia częstotliwości kontrolnej poprzez wzajemne przyjmowanie leku psychedelicznego, szaman wykorzystuje następnie wyspecjalizowane fale zgrywające, aby nakłonić nowe metaboliczne wzorce interferencji i ścieżki sygnałowe w matrycy komórkowej pacjenta.

W ayahuaskowym szamanizmie Shipibo, szaman bierze lekarstwo psychedeliczne, aby zwizualizować migoczącą siatkę wzorów i symboli pełzających po powierzchni pacjenta. Te ayahuaskowe wzory są osadzone w tekstyliach Shipibo (Ryc. 27), w ceramice, tatuażach i we wszystkich formach sztuki plemiennej i są uważane za wizualne reprezentacje icaros śpiewanych podczas ceremonii szamańskich. Każdy wzór Shipibo odpowiada świętej, psychedelicznej przestrzeni, w której ujawnia się i manipuluje określonym rodzajem informacji, a dostrajając fluktuację tych wzorów w systemach biologicznych pacjenta, szaman może wyczuć zablokowane ścieżki sygnalizacyjne, przywrócić ścieżki atroficzne i wprowadzić harmonię i równowagę organizmu. Osoby pod wpływem ayahuaski i śpiewu szamańskiego często raportują uczucie, że każda komórka ich ciała rezonuje w harmonii z uzdrawiającymi pieśniami Maestro^7,8.

Rycina 27. Wzory z tekstyliów Shipibo są nieliniowymi artefaktami halucynacji ayahuaskowej, a także izomorficznymi, rezonującymi wzorami interferencji Chladniego i wypełniającymi płaszczyznę krzywymi fraktalnymi Peano.

Szaman ayahuaskowy może zastosować techniki praktyczne, aby wymasować wzorce energetyczne pacjenta w bardziej harmonijny kształt, czasami nawet wsysając lub wdmuchując energię psychiczną przez pacjenta, lub też wykonując operację psychiczną w celu usunięcia ciemnego ciała, blokady lub klątwy⁹. Czasami szaman musi bardzo zagłębić się w tkankę mięśniową i narządową, zanim znajdzie źródło choroby; czasami ścieżki energetyczne pacjenta są tak zablokowane lub zdegradowane, że nie można ich naprawić. Szaman może używać wysokich tonów wokalnych, aby skupić fale dźwiękowe głęboko w ciele, mając nadzieję na rozerwanie zablokowanych ścieżek sygnałowych za pomocą mocy rezonansowej intonacji. Szaman może używać wysokich, jęczących lub gwiżdżących tonów, skupionych na jednym obszarze ciała, lub może używać śpiewu gardłowego, aby przywołać głębokie dudniące tony basowe, które powodują, że klatka piersiowa pacjenta rezonuje z tą samą częstotliwością, co wibracje dźwiękowe przemieszczające się w głąb Ziemi⁷.

Można postawić tezę, że wzory tekstylne Shipibo i święte pieśni są skompresowanymi artefaktami nieliniowych halucynacji. Wzory te są izomorficznymi wzorami interferencji rezonansowej Chladniego (Ryc. 31), a także wypełniających przestrzeń krzywymi fraktalnymi Peano (Ryc. 28), wzorami w kształcie litery S lub L, które powtarzają się w postaci wbudowanej ziarnistości w zależności od głębokości iteracji systemu¹². Wzory tekstylne Shipibo odpowiadają określonym rezonującym tonom i stanom świadomości, a icaros to technologie kulturowe umożliwiające dostęp do określonych stanów wysoce zorganizowanej, nieliniowej złożoności sprzężenia zwrotnego zarówno w neuronowych, jak i komórkowych ścieżkach sygnałowych. Stosując te techniki pod wpływem psychedelików, szaman może ponieść biologiczne funkcje pacjenta aż do poziomu komórkowego, być może nawet do poziomu genetycznego. Przejście przez te poziomy zależałoby od ziarnistej złożoności wzorca interferencji lub głębokości iteracji systemu, utworzonej między falą szamańskiego zgrania a halucynogennym przerwaniem.

Rycina 28. Krzywe Hilberta są przykładami rekurencyjnie skonstruowanych krzywych Peano w kształcie litery L, zwanych także krzywymi wypełniającymi przestrzeń lub wypełniającymi płaszczyznę, których ziarnistość zaciera się z każdą oktawą lub iteracją. Za Wolfram Math, 2010.

Uwagi i odnośniki 16

Patrz Rozdział 06, "Model Przerwań Kontrolnych działania psychedelicznego".
Patrz Rozdział 13, "Neuroplastyczność psychedeliczna".
Doblin, R, "Pahnke's 'Good Friday Experiment' A Long-Term Follow-Up And Methodological Critique". The Journal of Transpersonal Psychology, 1991, Tom 23, Nr 1.
Griffiths, R.R., "Psilocybin can occasion mystical-type experiences having substantial and sustained personal meaning and spiritual significance". Psychopharmacology (2006) 187:268-283.
Griffiths RR, Richards WA, et al., "Mystical-type experiences occasioned by psilocybin mediate the attribution of personal meaning and spiritual significance 14 months later". Journal of Psychopharmacology, Tom 22, Nr 6, 621-632 (2008).
Tindall R, "The Jaguar That Roams the Mind". Park Street Press, Vermont, 2008.
Charing HG, "Communion with the Infinite: The visual music of the Shipibo people of the Amazon". Eagle's Wing, zima 2005.
Pantone, DJ, "The Shipibo Indians: Masters of Ayahuasca". Odnośnik internetowy, 2006.
Beyer, SV, "Singing to the Plants: A Guide to Mestizo Shamanism in the Upper Amazon". University of New Mexico Press (31 październik 2009).
Cerrito E, et al., "5-HT₂-receptors and serotonin release: Their role in human platelet aggregation". Life Sciences Tom 53, Wydanie 3, 1993, 209-215.
Yu B, et al., "Serotonin 5-HT_2A Receptor Activation Suppresses Tumor Necrosis Factor-α-Induced Inflammation with Extraordinary Potency". JPET listopad 2008 tom 327 nr 2 316-323.
Wolfram Math, "Krzywe Peana". Odnośnik internetowy, 2010.

Rozdział 17

Hipnotyczne zgranie i indukowane stany transu

Podstawy hipnozy i indukowanych stanów transowych zaczynają się od koncepcji rezonansu falowego i zgrania. Rezonans to zdolność dowolnego układu oscylacyjnego (fal w sieci neuronowej) do osiągnięcia maksymalnej amplitudy (mocy) po stymulacji okresowymi pobudzaczami (impulsami) o określonej wysokości lub rytmie (częstotliwość rezonansowa). Oscylatory mogą mieć wiele częstotliwości rezonansowych, które osiągają maksimum przy maksymalnych amplitudach. Jeśli wyobrazimy sobie mózg jako oscylator utrzymujący stabilne pasma świadomości, każde pasmo w widmie musi zatem mieć własną odpowiadającą mu częstotliwość rezonansową lub częstotliwości, które mogą pobudzać spontaniczne przejścia fazowe w ten stan fali stojącej. Proces wykorzystywania rezonansu do pobudzania częstotliwości i amplitudy oscylatorów nazywany jest zgraniem, a kiedy szaman indukuje stan transu, stosuje interferencję fal rezonansowych, aby ponieść częstotliwość oscylatorów nerwowych pacjenta.

Oscylatory neuronowe

Wszystkie stany świadomości powstają w wyniku odpalania neuronów w sieci. Kiedy pojedynczy neuron odpala jeden raz, nie jest to duże wydarzenie, ale kiedy neuron odpala w szybkiej sekwencji, sygnalizuje innym neuronom delikatną wibrację pików fal; te piki neuronowe są językiem świadomości. Kiedy dwa lub więcej neuronów odpala z tą samą częstotliwością, mówi się, że są zsynchronizowane, a kiedy dwa obszary mózgu są odpalane w synchronizacji, mówi się, że między tymi obszarami występuje spójność, co oznacza, że najprawdopodobniej są one zaangażowane w złożone, rozproszone zadanie przetwarzania. Kiedy neurony są sparowane w sieć rekurencyjną, szybkie impulsy przesyłane tam i z powrotem między nimi nazywane są oscylacjami, i oscylacje te przyjmują przewidywalne matematyczne właściwości fal; fala, to dowolna stojąca oscylacja przechodząca przez ośrodek. Te stojące oscylacje - dosłownie fale energii falujące po ścieżkach w słonej wodzie czaszki - są efektem polowym świadomości przepływającej przez sieć neuronową. Płynna lub harmoniczna propagacja tych fal wskazuje na wysoką wierność i stabilność w polu świadomości; nieregularna propagacja lub interferencja tych fal wskazuje na chaotyczne, przejściowe lub zdestabilizowane pole świadomości.

EEG i fale mózgowe

Falopodobne oscylacje mózgu można zmierzyć za pomocą elektroencefalografii (EEG), techniki, w której elektrody są umieszczane na skórze głowy w celu zbierania napięcia fal energii wytwarzanej na najbardziej zewnętrznych warstwach korowych mózgu. Maszyny EEG wytwarzają wykresy aktywności mózgu w czasie, a każdy stan świadomości zajmuje odrębną przestrzeń na widmie fal mózgowych (Ryc. 29). Normalna świadomość jawy, którą postrzegamy jako aktywną jaźń, to stan beta, który rozpoczyna się przy około 12 Hz, czyli 12 cyklach na sekundę; jest to szybkość, z jaką świadomość odświeża się w skupionym, aktywnym stanie. W bardzo skupionych lub intensywnych stanach czuwania te rytmy beta można zwiększyć do około 38 Hz, co oznacza, że sieć neuronowa przetwarzałaby informacje z szybkością trzydziestu ośmiu klatek na sekundę (FPS).

Poniżej beta znajduje się stan alfa, w zakresie 7-12 Hz, który jest związany z oderwaną analizą krytyczną i bardziej zrelaksowaną intuicją fizyczną. Jeszcze bardziej relaksacyjny niż alfa jest stan theta między 4-7 Hz; pasmo to tworzy stany przejściowe między jawą a snem, w tym stany medytacyjne i świadome sny. Umysł na jawie wyłącza się w końcu przy zakresie delta od 0,5 do 4 Hz, gdzie mózg zwalnia do głębokich rytmów regeneracyjnego snu. Widmo fal mózgowych od 0,5 do 38 Hz to przedział, w którym spędzamy całą naszą codzienność każdego dnia, gdzie globalna spójność mózgu rzadko przechodzi do wysokiego zakresu gamma 40 Hz i ponad to, do pasm związanych z szybką osobistą świadomością i wysoce skoncentrowanym wglądem konektywnym. Ale wyższy nawet niż gamma jest zakres hipergamma, który wynosi ponad 100 Hz; a powyżej tego znajduje się mityczny stan lambda, powyżej 200 Hz, gdzie podobno ludzka świadomość osiąga szczyt całkowitej świadomości wszystkich rzeczy od początku czasu do końca historii. Z drugiej strony, nawet niższy niż głęboki sen delta, jest mityczny stan epsilon, w którym fale mózgowe spadają poniżej 0,5 Hz i pojawia się jogiczny stan wstrzymania ożywienia.

Oceniając fale mózgowe, ludzka świadomość wydaje się być instrumentem muzycznym, który można nastroić i dostosować na przewidywalnym spektrum możliwych tonów i akordów. Widmo fal mózgowych, jak tutaj wyszczególniono, to tylko najbardziej podstawowe informacje, ale EEG i nauka o falach mózgowych są bogate w szczegóły dotyczące tego, jak różne stany oddziałują ze sobą. Istnieją na przykład dowody, że oscylatory wolnofalowe w pniu mózgu mogą działać jak okołodobowe dudnienie całej świadomości; że szybkie fale gamma są spontanicznie wykorzystywane do spajania koherencji między wolniejszymi obszarami mózgu; że powolne fale epsilon mogą pobudzać amplitudę w zakresach hipergamma i lambda; że rytm mu (8-12 Hz) kontroluje i interpretuje przeciwstronną aktywację motoryczną; że istnieją określone narządy mózgowe i hormony odpowiedzialne za tłumienie określonych zakresów tętna i utrzymywanie synchronizacji mózgu; że stany beta sprzyjają lękowi; że mózg nieustannie wytwarza wiele jednoczesnych pasm aktywności przy różnych zakresach mocy w każdym stanie świadomości; i tak dalej. Fale mózgowe są często ulotne, nieregularne i zdezorganizowane; świadomość jest rozproszona i stale przechodzi między wieloma zadaniami i stanami skupienia.

Hipnoza, indukowane stany transu i zgranie

Większość pracy szamańskiej jest wykonywana w tak zwanym stanie transu; wysoce zrelaksowanym stanie skrajnie zawężonego skupienia. Tradycyjny szamański stan transu znajduje się w zakresie theta, około 4-7 Hz, co jest stanem medytacyjnym w strefie granicznej między snem a jawą. Większość szamańskich kręgów bębnów przypada naturalnie na zakres theta i jest to ten sam zakres, w który hipnoterapeuta wprowadza pacjenta indukując wysoce zrelaksowany stan. Zakres ten jest również związany ze śnieniem na jawie, przywoływaniem wspomnień i wizualizacją kierowaną. Górny kraniec pasma theta jest związany z wewnętrznym skupieniem, wizualizacją i podtrzymywaną koncentracją; dolny kraniec jest związany z bardziej przejściowymi stanami śnienia na jawie, spontanicznym przywoływaniem wspomnień i świadomym śnieniem. Gdzieś przy dolnym krańcu tej strefy znajduje się hipnagogiczna szara strefa między jawą a snem, gdzie świadomość ciała znika, a użytkownik odczuwa wrażenie unoszenia się i może mieć doświadczenia pozacielesne (OBE).

Jednym ze sposobów, w jaki szaman osiąga stan transu, jest hipnoza. Typowa rutyna hipnoterapeutyczna wprowadza pacjenta powoli w zrelaksowany stan alfa i delikatnie wprowadza go na granicę hipnagogicznego stanu theta. Kiedy pacjent balansuje na krawędzi hipnagogii, terapeuta może albo swobodnie wprowadzić go w stan alfa o minimalnej świadomości, albo wprowadzić go w wewnętrzny stan theta, w którym łatwiej jest wdrukować nowe sugestie na istniejących strukturach pamięci. Jeśli hipnoterapeuta chce wywrzeć silne piętno, wprowadza sugestię w receptywnym stanie alfa, następnie wprowadza pacjenta w stan niskiego theta, aby przetworzyć sugestię, następnie przywraca go do stanu alfa, aby wzmocnić sugestię, a na końcu posyła go z powrotem w niski sen theta lub powolnego snu delta w celu dalszego, głębokiego wdrukowania asocjacyjnego. Ta podstawowa rutyna hipnotyczna ma na celu skoncentrowanie pacjenta na wyswobodzonym transie, w którym racjonalne sterowanie jest wyłączone, a mózg jest podatny na sugestywne wdrukowywanie pamięci. Większość nowoczesnych hipnoterapii koncentruje się na wdrukowaniu behawioralnym, ale hipnoterapeuta może również odkryć utracone wspomnienia, odcisnąć nowe wspomnienia, zasugerować, że pacjent unosi się w powietrzu lub zabrać pacjenta na kierowaną wizualizację przez świat snów. Podczas indukowania transu, szaman mówi pacjentowi by pozostał w całkowitym bezruchu; ma to na celu zminimalizowanie zakłóceń obwodowych i interferencji fal wytwarzanych przez umyślne rytmy motoryczne.

Szamańska technologia zgrania

Hipnoterapia zawiera wiele takich samych elementów szamanizmu, ale hipnoterapia nie działa na wszystkich. W terapii szamańskiej, środek psychedeliczny jest stosowany w celu zdestabilizowania odgórnej kontroli i sprawienia by pacjent był bardziej podatny na zgranie przez dłuższy okres czasu. Jeśli pacjent leży z zamkniętymi oczami, wówczas psychedeliki same dość niezawodnie spowodują stan transu; szaman nie musi robić nic więcej poza odmierzeniem dokładnej dawki i zapewnieniem bezpiecznego miejsca dla spokojnej refleksji. Ale poza leczeniem pacjentów, szaman prowadzi również grupowe rytuały tworzenia więzi, a wszystkie te rytuały grupowe wykorzystują podobne hipnotyczne techniki zgrania.

Typowa szamańska technologia zgrania może obejmować bębny, skandowanie, muzykę, światła stroboskopowe, kuranty, impulsy dźwiękowe i rutynowe rozmowy, które wprowadzają uczestników rytuału we wspólny trans. Pejotlowe rytuały rdzennych Amerykanów wykorzystują rytm bębna medycznego jako synchronicznego wzbudzacza bazowego transu, a następnie nakładają rytm na wokalne brzęczenie, aby stworzyć wzbudzacze rezonansowe, które maksymalizują amplitudę fal mózgowych i globalną spójność w obwodzie grupowym. Dyskusja na temat okresowych oscylatorów rezonansowych i zgrania jest zasadniczo opartą na fizyce dekonstrukcją mocy muzyki do wywoływania i blokowania ukierunkowanych stanów umysłu, co wszyscy instynktownie rozumiemy na podstawie doświadczenia słuchania muzyki. Jednakże, kiedy spojrzysz na tę dynamikę z fizycznego punktu widzenia, kiedy umysł jest oczarowany techniką zgrania, taką jak muzyka, umysł i muzyka łączą się z oddzielnych, indywidualnych oscylatorów w stały harmoniczny wzór interferencji z jego własnymi unikalnymi właściwościami koherencji i stabilności.

Rycina 29. Pasma EEG w ciągu jednej sekundy aktywności. Z WikiPedii.

W tradycyjnych amazońskich ceremoniach ayahuaski szaman może zostać pobłogosławiony icaro, czyli świętą pieśnią, która jest spontanicznie przekazywana do mózgu przez duchy. Kiedy szaman śpiewa tę świętą pieśń, uczestnicy rytuału są szybko wprowadzani w świętą przestrzeń wraz z szamanem. Wykorzystując dynamikę zgrania, można rozsądnie założyć, że te icaros są sprzężonymi wokalizacjami dostrojonymi do częstotliwości rezonansowej określonego stanu transu zajmowanego przez szamana. Szaman słyszy częstotliwości rezonansowe w swojej głowie jako halucynogenne artefakty przejść fazowych zachodzących w jego oscylatorach neuronowych, a kiedy wokalizuje te dźwięki, wydobywają się one jako mikrotony o wysokiej tonacji, często nałożone na siebie wibracjami dochodzącymi z nosa i gardła. Poprzez nakładanie rezonansowych, wielotonowych dźwięków na świętą pieśń, szaman zwiększa amplitudę i moc zgrania swoich neuronowych i wokalnych oscylatorów. Jeśli szaman i uczestnicy rytuału śpiewają razem te same tony, wszystkie ich oscylatory łączą się w konstruktywny wzór interferencji i pobudzają się nawzajem do wyższej amplitudy wspólnej energii. To jest fizyka neuralnego zgrania i łączenia grupowego umysłu.

Rozdział 18

Więź psychiczna i psi

Więź psychiczna to fizyczna, neurologiczna adaptacja, która pojawia się, gdy dwie osoby spędzają razem czas, dzieląc się myślami, uczuciami i przestrzenią osobistą. Więź psychiczna to cecha przetrwania, wspólna dla wszystkich zwierząt i prawdopodobnie wszystkich roślin. Więzi psychiczne mogą tworzyć osobiste słabości, więc przeciętna osoba będzie miała wbudowaną odporność na więzi psychiczne, chyba że istnieje wyraźna potrzeba przetrwania i określony poziom zaufania między osobami. Odporność na więzi psychiczne w naturalny sposób załamuje się podczas długotrwałego kontaktu między osobami żyjącymi w tych samych ograniczeniach, gdy zaufanie staje się rutynowe i dorozumiane. Aby stworzyć więź psychiczną, osoby muszą spędzić ze sobą co najmniej kilka godzin; okres dwóch do trzech dni jest optymalny. Osoby powinni być razem podczas wszystkich codziennych czynności: czuwania, spania, jedzenia, pracy, odpoczynku itp. Dzielenie się harmonogramami i rutynami codziennego życia jest niezbędne do zsynchronizowania rytmów okołodobowych i wzajemnych oczekiwań każdej osoby.

Więź psychiczna i rytmy okołodobowe

Rytmy okołodobowe są zegarem nadrzędnym, który kontroluje wszystkie zmiany stanu organizmu zachodzące w ciągu 24 godzin. Budzimy się, stajemy się aktywni, odczuwamy głód, relaksujemy się, stajemy się śpiący, kładziemy się spać i śnimy w przewidywalnym cyklu, który odzwierciedla rotację naszej planety, naszego księżyca i naszej wewnętrznej biologii. Osoby zsynchronizowane z tymi samymi rytmami okołodobowymi są lokalnie związane z tym samym oscylatorem godzinowym, co oznacza, że dzielą tę samą strefę czasową i harmonogramy dnia. Ludzie, którzy potrzebują wykonywać codzienne czynności o określonych porach - takich jak pory modlitwy w islamie, przerwy na kawę i lunch w zachodnim korporacjonizmie lub cogodzinne cykle informacyjne współczesnej kultury medialnej - mają szczególnie wysoki poziom lokalnego rytmu okołodobowego. Zwykle rytmy okołodobowe muszą zostać zsynchronizowane, zanim psychiczne więzi między osobami mogą się rozpocząć, chociaż istnieją anegdotyczne dowody, że więzi psychiczne mogą zachodzić przez teleobecność, jeśli kontakt wirtualny jest utrzymywany przez dłuższy czas.

Więź psychiczna zwykle ma miejsce w gospodarstwie domowym; gospodarstwo domowe może być metaforą dowolnej sytuacji życiowej grupy, może to być prawdziwy dom, firma lub spółka, lub może to być luźna struktura plemienna, taka jak zespół, drużyna, oddział lub podobna koczownicza załoga. Żyjąc w zamknięciu, osoby są zmuszone do wspólnej pracy, kompromisów i uwspólniania na sztywno stworzonych harmonogramów jedzenia, relaksu i spania. Gdy osoby koegzystują, zaczynają budować zinternalizowane konstrukty siebie nawzajem, które dyktują, jak się zachowują i jak wchodzą w interakcje; są to wzajemne oczekiwania żywione przez neurony lustrzane analizujące zachowania kooperacyjne. Bliska znajomość między osobami pobudza proces okablowania neuronowego, który osadza wzorce każdego powiązanego partnera w umyśle drugiego, proces zwany wzajemną plastycznością. Rutynowa znajomość między osobami pobudza wzajemną plastyczność.

Neuroplastyczność wywołana stresem i feromonami

Zapach jest najbardziej sugestywnym ze zmysłów człowieka, ponieważ jest ściśle powiązany z reakcjami nagrody i strachu, a ze wszystkich rzeczy, które przyciągają i odpychają nas w innych ludziach, najsilniejszą prawdopodobnie jest zapach. Kiedy osoby żyją w bliskiej odległości, produkują hormony, feromony i pocą się, a kiedy te feromony są wdychane, wywołują instynktowne reakcje emocjonalne i nerwowe. Istnieje bardzo złożony związek między hormonami, feromonami, zachowaniem, łączeniem się w pary i tworzeniem więzi, który przenika całe królestwo roślin i zwierząt; jest to przedmiot, który wykracza poza biochemię molekularną i zbliża się do organicznej teorii pola informacyjnego. Próba przełamania niewerbalnej siły feromonów przy wywoływaniu więzi i rozwoju neuronów może prowadzić do wielu interesujących dygresji, ale najbardziej istotne dla naszej dyskusji jest to, że kiedy ludzie są pod wpływem stresu, wytwarzają hormony i pocą się, a to pocenie się, związane z hormonami, wywołuje u innych ludzi silne reakcje empatyczne. Sprzężenie zwrotne reakcji feromonowej między osobami w okresie kilku cykli dobowych automatycznie pobudza proces tworzenia więzi, nawet jeśli osoby są naturalnie odporne. Wprowadzenie stresu do grupowego gospodarstwa domowego zwiększy reakcję hormonalną, a tym samym sprawi, że proces tworzenia więzi stanie się gwałtowniejszy i silniejszy.

Tworzenie więzi może być powolne i rozluźnione, podobnie jak sposób, w jaki rodzina buduje z czasem zażyłość; albo może być szybkie i wymuszone, jak w przypadku gdy kulty, bractwa i milicje, w ciągu kilku dni lub tygodni, otumaniają osoby by wytworzyły spójność. Więź może być również sztucznie wywołana przez dragi, grupowe rytuały umysłowe lub stres związany z przetrwaniem walki lub klęski żywiołowej w małej grupie ludzi. Wiążące się pary to najprawdopodobniej koledzy, partnerzy, współlokatorzy lub ludzie, którzy mieszkają i podróżują razem w małych grupach przypominających plemiona. Zakładnicy mogą również nawiązać więź ze swoimi porywaczami, co jest dobrze znane jako syndrom sztokholmski¹, który jest przykładem stresu tworzącego sytuację, w której mózg jest gotowy do zgrania i wdrukowania.

Romantyczna wersja umysłu grupowego, prowadząca do psychicznej więzi, może pojawić się spontanicznie na randce, kiedy dwoje potencjalnych partnerów siedzi i cicho rozmawia przez długi czas, dzieląc się swoimi wrażliwymi aspektami przy kolacji, drinkach i rozmowie. Jeśli para jest dobrze dopasowana, będzie powoli synchronizować się ku harmonii w trakcie wieczoru, aż skończy się na całonocnej rozmowie, czując przy tym, że nigdy nie spotkali nikogo, kto rozumie ich tak dogłębnie i intuicyjnie. To feromony, bliskość i samowzmacniające się neuronowe sprzężenie zwrotne ucieleśniające instynktowne rytmy w relacjach między dwoma osobami; lub neuronalne oczekiwania krzyżowe. Nakładanie się odpowiedzi hormonalnej, sprzężenie fal mózgowych i bliskość między osobami stworzą z czasem silne połączenia synaptyczne, które łączą te osoby.

Możliwości informacyjne powiązanych partnerów

Chociaż zdolność telepatyczna powiązanych osób jest ograniczona, powiązany partner może na przykład powiedzieć, co myśli partner, po prostu patrząc na jego twarz. Telepatia generalnie nie jest dosłowna i symboliczna, jest intuicyjna i empatyczna. Powiązani partnerzy będą podzielać intuicyjne rytmy mówienia i interakcji - dzieląc się zwrotami, wewnętrznymi dowcipami i wyspecjalizowaną mimiką - i spontanicznie wpadną w te rytmy, gdy tylko będą razem, nawet jeśli byli rozdzieleni przez długi czas. Istnieją stałe dowody anegdotyczne, że powiązani partnerzy często spontanicznie myślą o sobie w tym samym momencie, powodując, że jeden dzwoni lub szuka drugiego, gdy drugi myśli o zrobieniu tego samego; lub że zwierzęta intuicyjnie wiedzą, kiedy ich właściciele są w drodze do domu². Co bardziej intrygujące, istnieją dowody wskazujące na to, że powiązani partnerzy mogą nielokalnie wyczuwać, kiedy drugi jest zaskoczony, zdziwiony lub w niebezpieczeństwie^3,4,5. Powiązane pary na poziomie intuicyjnym mogą nie być dosłownie telepatami, ale z pewnością można to zaklasyfikować do psi, co ma oczywiste zalety w zakresie przetrwania.

Kluczową zdolnością powiązanych par jest to, że mogą myśleć i poruszać się płynnie jak grupa oraz instynktownie współpracować ze sobą na poziomie intuicyjnym i niewerbalnym. Możliwa do wykazania zdolność organizmów do łączenia się w kolektywne grupy pojawia się na poziomie bakterii i staje się najbardziej oczywista na poziomie owadów lub ula. Dzięki mechanistycznym środkom feromonów i receptorów, owady mogą połączyć się w umysł roju zdolny do wielu skoordynowanych zadań; jest to współpraca niewerbalna oparta wyłącznie na zakodowanych regułach zachowań instynktownych. Ryby tworzą ławice, ptaki tworzą gromady, ssaki tworzą stada, ludzie tworzą plemiona, miasteczka i miasta. Ludzie mogą również tworzyć więzi psychiczne z udomowionymi zwierzętami, takimi jak koty, psy i konie, krzyżowo kodując komunikację werbalną i niewerbalną w celu uproszczenia codziennych potrzeb i rutyny. Istnieją również niepotwierdzone dowody, że ludzie przywiązują się do roślin. Hormonalny proces nawiązywania więzi psychicznych jest genetycznie zakodowany i instynktowny w przypadku przedłużającej się bliskości, zażyłości i stresu; są to dokładne zmienne potrzebne do złamania lub udomowienia dzikich zwierząt; tych samych zmiennych potrzeba przy praniu mózgu; tych samych zmiennych potrzeba do kultowej indoktrynacji i deprogramowania. Proces tworzenia więzi psychicznych jest instynktowną zdolnością ewolucyjną, którą można wykorzystać do pozytywnych lub negatywnych celów, a jakość informacji przekazywanych przez więzi psychiczne można określić jako automatyczna, samostabilizująca się, niewerbalna, korzystna i intuicyjna.

Uwagi i odnośniki 18

WikiPedia.org, "Syndrom sztokholmski". Odnośnik internetowy, 2010.
Sheldrake R, "A New Science of Life: The Hypothosis of Morphic Resonance". Park Street Press, Vermont. 1995.
Luke D, "Psi-verts and Psychic Piracy: The Future of Parapsychology". Reality Sandwich, Odnośnik internetowy, 7-6-09.
Richards TL, Kozak L, Johnson C, Standish LJ, "Replicable functional magnetic resonance imaging evidence of correlated brain signals between physically isolated subjects". Journal of Alternative and Complementary Medicine, 11, 955-963.
Kittenis M., Caryl PG, Stevens P, "Distant psychophysiological interaction effects between related and unrelated participants". Association 47th Annual Convention: Proceedings of Presented Papers, Vienna (67-76), 2004.

Rozdział 19

Umysł grupowy i płynna dynamika plemienna

Fizyczna teoria umysłu grupowego zaczyna się od kilku podstawowych założeń dotyczących oscylatorów i mechaniki fal. Jeśli umysł jest rezonansowym oscylatorem do przetwarzania informacji, a dwa oscylujące umysły mogą być zsynchronizowane poprzez interferencję fal harmonicznych lub rezonansowych, to dwa umysły zgrane w stanie zsynchronizowanym powinny być zdolne przekazywać informacje z jednego umysłu do drugiego. Ta teoria brzmi jak potencjalna telepatia, ale rzeczywistość jest bardziej subtelna i złożona. Informacje, które mogą być wymieniane między oscylatorami, są niewerbalne i niesymboliczne; istnieją w sferze częstotliwości, długości fal i amplitud. Najczęstszą informacją przekazywaną między zgranymi oscylatorami jest testowanie synchronizacji i korekcja błędów, mechanizmy samokorygujące, które utrzymują stabilność oscylatora. Intuicyjne testowanie synchronizacji i korygowanie błędów między dwoma lub większą ilością sparowanych umysłów w tym samym obwodzie jest subiektywnie postrzegane jako komunikacja niewerbalna, umysł grupowy, intuicja, telepatia lub psi.

Przykłady testowania synchronizacji i korekcji błędów istnieją we wszystkich formach komunikacji. Gdy informacje płynnie przepływają między oscylatorami, transfer danych ma dużą prędkość i synchronizację; kiedy transfer informacji z jednego oscylatora fluktuuje i staje się niejednoznaczny, drugi natychmiast przeciwdziała, aby rozwiązać problem niestabilności i odzyskać synchronizację. Gdyby nie istniały automatyczne testy synchronizacji i korekcja błędów, jakakolwiek fluktuacja wierności sygnału w obwodzie spowodowałaby odłączenie oscylatora. Testowanie synchronizacji i korekcja błędów mogą mieć miejsce w konwersacji werbalnej, cyfrowym przesyłaniu pakietów, komórkowym systemie kodowania, harmonicznym dzwonieniu dzwonków i tak dalej. Testowanie synchronizacji i korekcja błędów pozwalają zgranym oscylatorom zachować stabilność dzięki wzajemnej kontroli sprzężenia zwrotnego, oszczędzaniu lub wzmacnianiu energii poprzez synchronizowanie fazy w stabilne konfiguracje harmoniczne. Osoby zaangażowane w działanie grupowe stosują intuicyjne testy synchronizacji i korekcję błędów, aby zachować harmonię poprzez koordynację behawioralną i spójność jednostkową.

Technologia grupowego transu i zgrania

Praktykujący szaman musi być mistrzem co najmniej jednej technologii rytualnego zgrania i musi być mistrzem wprowadzania siebie i innych w docelowy stan transu; to absolutne minimum, reszta dzieje się naturalnie. Niektórzy szamani po prostu zapewniają całkowitą ciszę i pozwalają działać lekarstwu; niektórzy szamani wykonywali wyszukane pokazy, które obejmują śpiew, skandowanie i występy muzyczne na żywo. Fenomen jam bandu rozpoczął się od dostosowania dynamiki medycznych kręgów bębniarskich do psychedelicznej kultury imprezowej lat 1960; stąd Grateful Dead i rozwój Rainbow Family. W latach 1990, szamański rytuał zgrania został zredukowany do czegoś tak przyziemnego, jak odtwarzanie płyt na głośnym systemie stereo z mocnym basem, a to przyziemne zadanie rozkwitło w profesję celebryckiego DJ'a, który napędza współczesną, globalną kulturę imprezową. Każdy wykonawca na żywo może ci powiedzieć, że obwód sprzężenia zwrotnego między muzykiem a publicznością wzbudza energię występu, którego kulminacją są momenty, w których wykonawca i publiczność śpiewają ten sam refren lub poruszają się zgodnie z tym samym rytmem. Tak samo jest z kościołami; tak samo jest z wydarzeniami sportowymi; tak samo jest z wojskiem. Kiedy publiczność uczestniczy w przedstawieniu, czy to tańcząc, klaszcząc czy śpiewając unisono, pobudza to amplitudę całego obwodu. To duchowość, religia i transcendencja grupowa sprowadzone do mechaniki fal.

Zgranie grupowego umysłu składa się z dwóch kroków. Najpierw trzeba zażądać od grupy skupienia uwagi, a następnie po mistrzowsku zastosować technologię zgrania; zasady te są niezmienne i takie same dla hipnoterapeuty, szamana, muzyka, sprzedawcy, polityka, programatora telewizyjnego i tak dalej. Uzyskanie uwagi dużej grupy ludzi jest prawdopodobnie najtrudniejszą częścią, ale technologię rytualnego zgrania można prawdopodobnie nabyć detalicznie. W scenerii klubowej skupieniem uwagi dowodzi DJ, który puszcza tłumowi prefabrykowane rytmy zgrania (taneczne rytmy). Kiedy tłum pozytywnie zareaguje na określony rytm, tańcząc z entuzjazmem, DJ nagradza go, znajdując więcej rytmów, które mieszczą się w tym samym tempie, a następnie używa filtrów dynamicznych, aby wyizolować i wzmocnić częstotliwości rezonansowe ścian w pomieszczeniu, forsując muzykę na szczyt dzięki drganiom, które dosłownie wstrząsają ziemią. Kiedy DJ ustanawia silny obwód kontroli sprzężenia zwrotnego z tłumem, następuje przejście fazowe, w którym tłum przestaje być jednostkami i łączy się w jedną płynną całość. W tym momencie tłum synchronizuje się w audiomotorycznej synestezji z muzyką, prawie jak marionetki (Ryc. 25). Fizyczna dynamika grupy ludzi zaangażowanych w taniec transowy wymyka się formalnym opisom społecznym i najlepiej można ją opisać jako spójny wzór interferencji fal.

Umysł grupowy i przejścia faz zachowaniowych

Ten spontaniczny ruch grupy jednostek w spójnym organizmie można opisać w kategoriach przejścia fazowego ze stanu stałego do stanu płynnego dynamiki grupowej. W stanie stałym istnieje ego, język, etykietka, hierarchia społeczna i zasady zaangażowania jeden na jednego, które utrzymują indywidualną tożsamość w odosobnieniu i stałości; w stanie płynnym jednostki porzucają pozory społeczne i bezproblemowo łączą się w stado, instynktownie nawigując za pomocą wskazówek środowiskowych i wzajemnego sprzężenia zwrotnego. Kiedy grupa jednostek przechodzi ze stanu stałego do płynnego, pojawia się poczucie transcendencji, które jest subiektywnie postrzegane jako radosne, oczyszczające i duchowe. Osoby w płynnym stanie grupowym czują jedność, miłość i cel, gdy energia tłumu przepływa przez nich jak przez tranzystor w obwodzie elektrycznym.

Podobny przykład przechodzenia dynamiki społecznej ze stanu stałego do płynnego występuje w stadach ptaków. Na ziemi ptaki zachowują kolejność dziobania, tworzącą dynamikę łączenia się w pary i gniazdowania, w powietrzu stają się płynną jednostką, która porusza się jako płynna całość. Ta społeczna przemiana stanu fazy jest obserwowalna, powtarzalna i może być ogólnie mierzona w kategoriach globalnej władzy na pasmach alfa całej grupy. W stanie beta wzbudzanym przez ego mają zastosowanie solidne normy społeczne i hierarchiczne, ale w zrelaksowanym stanie alfa zachowania stają się bardziej płynne i intuicyjne. W stanie beta jednostka jest zainteresowana jedynie realizacją własnego racjonalnego programu; w stanie alfa jednostka porusza się płynnie z prądem. Kiedy plemię przyjmuje płynny stan społeczny, staje się tymczasową autonomiczną strefą dla międzyludzkiego doświadczania, odgrywania tożsamości i innych doświadczeń zacierających ego, które wzmacniają intymność i lojalność grupową.

Zdolność informacyjna umysłu grupowego

Mitologia szamańska mówi nam, że członkowie plemienia zsynchronizowani z grupowym umysłem wkraczają w telepatyczną przestrzeń śnienia, w której wszyscy mogą dzielić się myślami i wizjami. Wrażenie więzi i jedności z grupą jest realne, ale poziom zdolności telepatycznych osiągany w stanach grupowych jest dyskusyjny. W transie grupowym, racjonalne ego jest oderwane, a intuicja niewerbalna jest w pełni zaangażowana; więź empatii jest wysoka, a medycyna halucynogenna zamienia intuicję grupową w konkretne wizje. Tę wzmocnioną, niewerbalną intuicję można nazwać telepatią, psi lub wspólną przestrzenią śnienia, ale błędem byłoby zakładać, że każdy członek plemienia automatycznie podziela te same myśli lub wizje tylko dlatego, że wszyscy są zsynchronizowani z tą samą halucynogenną falą kontrolną lub częstotliwością zgrania.

Możliwości informacyjne umysłu grupowego są ograniczone na wiele sposobów. Wzajemna synchronizacja sprzężenia zwrotnego między rówieśnikami połączonymi w umyśle grupowym jest niewerbalna, lokalna i zależna od czasu. Na odległość, sprzężenie rówieśników i grup staje się słabsze, a sprzężenie to słabnie, im dłużej rówieśnicy są oddzieleni odległością. Wiele tradycyjnych ceremonii szamańskich powtarza się co tydzień, a być może co miesiąc, wraz z fazami księżyca. Ceremonie szamańskie często wykorzystują rytuał kręgu medycznego, dosłowny obwód osób związanych ceremonią na czas jej trwania. Zdecydowanie odradza się przerywanie kręgu w środku ceremonii, ponieważ energia współdzielona i wzmacniana w kręgu może uciec w eter zamiast pozostać w grupie. Tworzenie świętego obwodu na zasadzie powtarzania zwiększa moc nielokalnego łączenia rówieśników w okresach między ceremoniami, umożliwiając przedłużoną synchronizację na odległość, o ile obwód łączy się lokalnie lub spotyka w celu zsynchronizowania w regularnych odstępach czasu. Powtarzające się obwody grupowe, takie jak ceremonie szamańskie, chodzenie do kościoła, cotygodniowe spotkania biznesowe, kluby towarzyskie itd., wzmacniają instynktowną spójność behawioralną i wzajemne oczekiwania między członkami grupy.

Umysł grupowy można dokładnie opisać jako formę rozproszonego poznania, w którym jednostki grupy są spójnie powiązane w większy zintegrowany system lub proces. Z rozproszonego punktu widzenia, umysł grupowy nie jest dosłowną telepatią, jest raczej formą kooperatywnego myślenia pojawiającego się jednocześnie jako część spójnego procesu grupowego. Powszechne jest rozproszone funkcjonowanie w królestwie owadów; w królestwie zwierząt przybiera to formę ruchów grupowych, takich jak gromadzenie się, wypasanie i tresowanie, ale czasami pojawia się w bardziej złożonych działaniach, takich jak polowanie i tropienie. Informacje udostępniane w zadaniach rozproszonych ograniczają się do intuicyjnej spójności zachowań motorycznych w celu wykonania określonych zadań i funkcji grupowych. Współpraca behawioralna i stabilność funkcjonalna w grupowych stanach umysłu odbywa się za pośrednictwem intuicyjnych, niewerbalnych testów synchronizacji i korekcji błędów między połączonymi rówieśnikami. W sportach zespołowych i operacjach wojskowych ten wysoce intuicyjny stan grupowy jest czasem nazywany przebywaniem w "strefie".

Rozdział 20

Szamańskie gusła

Magia szamańska to rzemiosło manipulowania strukturą przestrzeni psychedelicznej dla osobistych korzyści lub zemsty. Moce przypisywane gusłom szamańskim obejmują jasnowidzenie, channeling duchowy, zmianę kształtu, podróże astralne, zdalne widzenie, klątwy, projekcję śnienia, magiczne strzałki, telepatię, kontrolę umysłu, nekromancję i tak dalej. Szamańska ontologia lub psychedeliczna przestrzeń duchowa może być cynicznie postrzegana jako wspólne niefizyczne, nieczasowe złudzenie dostępne dla każdego szamana, jak długo akceptuje on zasady centralnej ontologii. W ten sposób wspólna szamańska ontologia staje się płynna w przestrzeni i czasie, i jest magicznie manipulowana i wzmacniana poprzez rytualne stosowanie dragów psychedelicznych. W otoczeniu, w którym szamańska ontologia jest łatwo akceptowana i wzmacniana, szaman ma wielką władzę; w redukcyjnych warunkach naukowych, które obalają szamańską ontologię, szaman wydaje się mieć nadmiernie aktywny kompleks guru i urojenia wielkościowe.

Chociaż PTI może zdawać się lekceważyć twierdzenia o gusłach szamańskich i channelingu duchowym, przeprowadzono bardzo niewiele badań naukowych w celu zweryfikowania lub obalenia skuteczności guseł psychedelicznych. Dokładna lektura literatury o zachodnich odkryciach psychedelicznych ujawnia, że naukowcy, terapeuci i pracownicy naukowi rzucili się do wykorzystania mocy tubylczych rytuałów wizjonerskich bez należytego rozważenia międzykulturowej reakcji psychicznej^1,2,3,6. Jeśli przestrzeń szamańska jest czysto urojeniowa, to współcześni zwolennicy nie mają się czego obawiać, wykorzystując tradycyjny rytuał psychedeliczny; ale jeśli przestrzeń szamańska jest transpersonalnym polem informacyjnym, to powinna być również uważana za pole bitwy do prowadzenia wojny informacyjnej. Współcześni orędownicy nie mogą przyjąć enteogenicznej strony psychedelicznej komunii duchowej, jednocześnie ignorując ciemniejsze aspekty faktycznie transpersonalnej ontologii. Podobnie jak Internet, który pozwala rówieśnikom łączyć się w unikalne sposoby, wspólna szamańska sieć do wysyłania i odbierania informacji jest również wektorem potencjalnej zdrady i ataku.

Gusła i wpływy nieliniowe

Z redukcyjnego punktu widzenia, magiczny wpływ szamana ogranicza się tylko do członków jego plemienia, lokalnych sąsiadów lub osób z jego osobistej sieci; wpływ w tej sferze jest łatwy do wyjaśnienia w kategoriach czysto fizycznych. Z metafizycznego punktu widzenia mówi się również, że szaman jest powiązany nielokalnie ze wszystkimi duchami i szamanami w przestrzeni psychedelicznej, niezależnie od lokalizacji fizycznej lub czasowej. Mówi się również, że szaman może wchodzić w ludzkie sny, sprawiając, że zdestabilizowany świat ulotnych nocnych wizji jest jak globalna rzeka, po której szaman może nawigować. Te transpersonalne twierdzenia są trudniejsze do wyjaśnienia w kategoriach fizycznych, a niedawna teoria próbowała powiązać przestrzeń szamańską z nielokalnym polem akaszy lub morfogenetycznym, w którym przechowywane są i przekazywane niefizyczne informacje duchowe lub biologiczne^4,5. Wspólne pole morfogenetyczne powinno wnosić przewagę ewolucyjną, ale implikuje również nielokalną podatność. Gusła ataku wymagają często obcięcia włosów, paznokcia, przedmiotu osobistego lub totemu celu ataku. Z morfologicznego punktu widzenia, czarownik wykorzystuje genetyczne ślady tych przedmiotów jako antenę rezonującą, aby zaatakować cel bezpośrednio przez pole morficzne.

Pod wpływem psychedelików szaman może słyszeć trajkotanie niewerbalnych informacji pochodzących z dżungli, z miasta, z roślin, ze zwierząt, i intuicyjnie wyczuwać naturalne rytmy i cykle oddalające się w przeszłość i przyszłość. Szaman może rzucić klątwę w przelatujący wiatr lub w przechodzące zwierzę i wysłać magiczne strzałki po zawiłych ścieżkach w kierunku wrogów. Z nieliniowego punktu widzenia gusła nie muszą mieć racjonalnego znaczenia. Efekt placebo jest pozytywnym przykładem nieliniowego rezultatu, który nie ma racjonalnego znaczenia; to samo można powiedzieć o klątwie, która powoduje, że wróg nagle zachoruje. Rezultaty te mają sens tylko wtedy, gdy przeanalizujesz je ze wzdłużnej perspektywy i prześledzisz małe okresowe permutacje zmiennych systemowych, ponieważ dają one nieproporcjonalnie złożone wyniki w czasie; wyzdrowienie w przypadku placebo lub chorobę i śmierć w przypadku klątwy.

Zgodnie z fundamentami Psychedelicznej Teorii Informacji, można przypuszczać, że wpływ guseł szamańskich jest nieliniowy, co oznacza, że małe okresowe zaburzenia zmiennych systemowych w większym systemie informacyjnym mogą dawać nieproporcjonalnie złożone i chaotyczne wyniki w dowolnej innej części systemu. W nieliniowej przestrzeni psychedelicznej, szaman jest magiem chaosu lub motylem, który machnie skrzydłami w Chinach i wywołuje huragan za oceanem. Nieliniowy aspekt guseł psychedelicznych sprawia, że jest zarówno bardzo subtelną formą sztuki, jak i czymś, co wymyka się redukcyjnej obserwacji naukowej, ale także czyni ją bardzo podatną na niepowodzenie i brak właściwej kontroli. Pogoda słynie z nieliniowości, a jednym z zadań szamana jest odczytywanie i kontrolowanie pogody; to nie przypadek. PTI zakłada, że badanie i opanowanie systemów nieliniowych i wyłaniającej się wzdłużnej złożoności jest fundamentalną częścią całego szamanizmu psychedelicznego i guseł.

Magia synchroniczności i rozpad prawdopodobieństwa

Osoby w zdestabilizowanym stanie nieliniowym często zgłaszają wzmożone wrażenia nieprzypadkowej koincydencji lub synchroniczności, które wydają się przeczyć wszelkiej racjonalności. Relacje o ukrytych siłach działających w porozumieniu aby wysyłać przekazy poprzez nieprzypadkową koincydencję są powszechne w psychozach, paranoi, schizofrenii, manii, chorobie afektywnej dwubiegunowej oraz intoksykacji psychedelicznej. W przypadku psychedelików stan ten jest zależny od dawki i jego złożoność rośnie wraz ze wzrostem dawek, aż wydaje się, że cała struktura rzeczywistości, aż po poziom subatomowy, przemawia bezpośrednio do osoby za pomocą osobliwego przekazu narracyjnego. W tej "dziurze synchroniczności", nic we wszechświecie nie wydaje się przypadkowe, a wszystkie zbiegi okoliczności są obarczone głębokim podtekstem, który ma sens tylko dla danej osoby. Z klinicznego punktu widzenia, dziura synchroniczności reprezentuje stan urojeniowej megalomanii, ale właśnie takiej logiki powinniśmy się spodziewać po nieliniowej analizie rzeczywistości. Analiza liniowa może postrzegać liście na drzewie jako rozkład losowy; analiza nieliniowa dostrzeże osobliwą nielosową funkcję leżącą u podstaw genezy formy złożonej.

Subiektywne relacje o dziurze synchroniczności opisują natychmiastowy wgląd prekognitywny, w którym prawdopodobieństwo wydaje się załamywać, a osoba intuicyjnie wie dokładnie, co wydarzy się dalej. Innym powszechnym opisem jest to, że psychedeliki otwierają umysł na nieograniczone potencjalne ścieżki ku przyszłości, a te potencjały poszerzają się i zapadają w czasie w bezpośredniej odpowiedzi na zachowania i wolę szamana. Mówi się, że szaman w tej przestrzeni jest w stanie spojrzeć wprzód w czasie na wiele prawdopodobnych przyszłości i może wybrać dowolną przyszłość po prostu wchodząc w wizję i podążając ścieżką, która go tam prowadzi. Stosując magię synchroniczności i wybierając nielosowe ścieżki ku przyszłości, szaman poszerza i załamuje prawdopodobieństwo oraz subtelnie zmienia strukturę rzeczywistości, wybierając nowe przeznaczenie. Proces ten można opisać w kategoriach deterministycznego chaosu napędzającego superpozycję w subiektywnej tożsamości, doprowadzając do radykalnego wzmocnienia tożsamości, zmiany zachowania i samorealizacji poprzez deterministyczną neuroplastyczność.

Guślarstwo i negatywna informacja

Według PTI, szamanizm jest kunsztem generowania pozytywnych lub stabilizujących informacji w ramach większej matrycy; guślarstwo to chytrość generowania negatywnych lub destabilizujących informacji w ramach większej matrycy informacyjnej. Informacja negatywna to każda informacja, która ma na celu podważenie lub zniszczenie części lub całości większej matrycy informacyjnej. Przykłady negatywnych informacji w skali biologicznej obejmują wirusy, pasożyty, toksyny i nowotwory; w skali osobistej, negatywne informacje mogą obejmować wątpliwości, strach, stres, depresję, nadużycie, zaniedbanie, traumę i złudzenie; na poziomie plemiennym, negatywne informacje mogą obejmować nieuczciwość, nieufność, wstrzymywanie, dezinformację i działania wojenne. Kiedy negatywne informacje są wzmacniane pozytywnym sprzężeniem zwrotnym, mogą wzrastać, niszcząc cały system. Negatywnym informacjom można przeciwdziałać negatywnym sprzężeniem zwrotnym lub można je stłumić pozytywnymi informacjami, które mają na celu przywrócenie stabilności matrycy. Podczas gdy szaman używa psychedelików jako lekarstw lub sakramentu do leczenia i utrzymania stabilności plemiennej, czarnoksiężnik używa psychedelików jako broni, aby zdobyć władzę nad rówieśnikami i atakować wrogów.

Jeśli guślarstwo szamańskie jest rodzajem nieliniowej magii chaosu, należy je również uznać za nieco nieprzewidywalne, niekontrolowalne, podatne na wysokie wskaźniki niepowodzeń i potencjalnie niebezpieczne. Co więcej, należy być podejrzliwym wobec osób zainteresowanych guślarstwem, które formalnie można określić jako negatywną walkę informacyjną prowadzoną dla korzyści osobistych. Powszechna mądrość mówi, że studiując szamanizm psychedeliczny, należy uczyć się pod okiem Maestro, czyli mistrza, który oferuje duchową ochronę przed czarną magią i guślarstwem³. Chociaż łatwo jest odrzucić te twierdzenia jako przesądy, dwuznaczności i pokusy guślarstwa psychedelicznego nie zostały odpowiednio uwzględnione w kontekście współczesnego rytuału enteogenicznego i klinicznej terapii psychedelicznej. Każdy, kto eksperymentuje w dziedzinie szamanizmu psychedelicznego, powinien być ostrożny, aby uniknąć niebezpieczeństw i pokus związanych z guślarstwem.

Uwagi i odnośniki 20

Letcher A, "Shroom: A Cultural History of the Magic Mushroom". Faber, Great Britain, 2006.
Tindall R, "The Jaguar That Roams the Mind". Park Street Press, Vermont, 2008.
Beyer, SV, "Singing to the Plants: A Guide to Mestizo Shamanism in the Upper Amazon". University of New Mexico Press (31 październik 2009).
Oroc J, "Tryptamine Palace". Park Street Press, Vermont. 2009.
Sheldrake R, "A New Science of Life: The Hypothosis of Morphic Resonance". Park Street Press, Vermont. 1995.
Russell D, "Drug War: Covert Money, Power & Policy". Dan Russell, 1999-2000.

Rozdział 21

Duchy i komunia duchowa

Kontakt duchowy jest centralną częścią wielu praktyk psychedelicznych. Podczas gdy autonomia istot duchowych jest przedmiotem niekończących się debat metafizycznych, raporty o widzeniu duchów pod wpływem psychedelików są na tyle powszechne, że można dokonać pewnych uogólnień. Po pierwsze, byty psychedeliczne są antropomorficznymi interfejsami, poprzez które generowane są lub przesyłane informacje psychedeliczne. Po drugie, formalne typy duchów reprezentują wyidealizowane wersje określonych matryc informacyjnych: komórkowej, owadziej, roślinnej, zwierzęcej, przodków, mitycznej, obcych, pogańskiej, maszynowej, kosmicznej itd., a każdy typ ducha ujawnia inny wgląd w uporządkowaną naturę życia i wszechświata. Po trzecie, duchy psychedeliczne są triksterami; często mówią zagadkami, komunikują się za pomocą wizualnych rebusów i pantomimy, i zazwyczaj nigdy nie udzielają prostych odpowiedzi na pytania. Z informacyjnego punktu widzenia nie ma znaczenia, czy duchy są prawdziwe, czy urojone, informacje, które generują, są prawdziwe i mogą być analizowane z perspektywy formalnej.

Nawyki i zwyczaje duchów

Studium literatury o szamanizmie i o duchach pomocniczych mówi nam wiele o ich zachowaniu i zwyczajach. Po pierwsze, duchy generalnie nie lubią światła; czasami pojawiają się w ciągu dnia, ale wolą pojawiać się w przyćmionym świetle, w nocy, w miejscu oświetlonym tylko świecą lub ogniem. Po drugie, duchy zwykle przychodzą tylko wtedy, gdy je wzywasz, dopiero po ich przywołaniu, w długich momentach ciszy po poproszeniu ich o pojawienie się. Po trzecie, duchy nie lubią głośnych dźwięków; utrzymanie całkowitej ciszy w całej okolicy to jedyny sposób, aby upewnić się, że będą czuły się bezpiecznie by się pokazać. Po czwarte, duchy nie lubią cuchnących zapachów, przyciągają je aromatyczne zapachy dymu tytoniowego i różnego rodzaju kadzideł, a odpycha je zapach ludzi jedzących mięso, ludzi pijących alkohol i kobiet w okresie menstruacji; brzydkie zapachy mogą w rzeczywistości przywoływać szkodliwe duchy lub demony. Wreszcie, niektóre duchy wymagają, aby szaman się płaszczył, skandował, śpiewał i składał ofiary, zanim się pojawią; nie zawsze jest to wymagane, ale jest na tyle powszechne, że można to uznać za typowe. Aby przywołać duchy, szaman musi przestrzegać wszystkich tych zwyczajów, biorąc jednocześnie duże ilości psychedelicznego medykamentu. Duchy przyjdą tylko wtedy, gdy szaman wezwie je we właściwym czasie i miejscu, po przejściu na dietę i oczyszczeniu, zażyciu medykamentu, a następnie po spaleniu wystarczającej ilości tytoniu lub kadzidła, aby zapach okolicy spełniał surowe wymagania¹.

Rytuał wywoływania duchów zawiera wiele wymownych szczegółów. Post i dieta o niskiej zawartości cukru i białka oznaczają fizjologiczne dostrojenie w celu destabilizacji homeostazy metabolicznej. Dawki halucynogenu przyjmowane podczas komunii duchowej są wysokie, zazwyczaj jest to dwanaście lub trzynaście par grzybów psilocybinowych dla tradycyjnych ceremonii środkowoamerykańskich. Rytualna intonacja wzywania duchów lub proszenia ich o pojawienie się w skandowaniu lub pieśni, ustala początkowe warunki dla następującego po nich doświadczenia halucynogennego. Bezruch, słabe oświetlenie i cisza stwarzają najlepsze warunki do acetylocholinowej modulacji w śródmózgowiu związanej z początkiem snu, o którym wiadomo, że wytwarza obrazy przypominające sen. Tytoń pobudza cholinergiczną modulację śródmózgowia. Kadzidło pobudza węchowe ośrodki nagrody w śródmózgowiu; brzydkie zapachy pobudzają węchowe ośrodki lękowe i naturalnie wywołują wizje, które są bardziej demoniczne niż anielskie. Psychedeliki ingerują w skurcze mięśni gładkich związane z trawieniem i skurczami macicy, przez co stosowanie halucynogenów jest potencjalnie niekomfortowe dla kobiet w okresie menstruacji i potencjalnie niebezpieczne dla kobiet w ciąży. Ostatnim elementem rytuału jest wiara, że duchy się pojawią, co wzmacnia intonację i oczekiwanie, że się pojawią. I, co zaskakujące, jeśli dokładnie przestrzegasz rytuału i masz wiarę, duchy się pojawią.

Współdziałanie z informacjami duchowymi

Jeśli szaman przestrzega rytualnego protokołu, przyjmuje lekarstwo psychedeliczne i udaje mu się przywołać duchy, nie powinien tracić czasu na zawracanie im głowy przyziemnymi pytaniami. Duchy zazwyczaj odpowiadają tylko na jedno pytanie lub wykonują tylko jedno zadanie, a zadanie to należy uznać za pilne i godne ich udziału, w przeciwnym razie natychmiast odprawią szamana i nie pojawią się ponownie przez resztę sesji, być może nawet przez wiele tygodni lub miesięcy. Duchowe odprawienie jest raportowane na tyle często, że można je uznać za typowe, dlatego przy próbie uzyskania dostępu do inteligencji duchowej należy zwrócić uwagę na formalną duchową cechę urażania się przyziemnymi zapytaniami. Pod każdym względem nawiązywanie wiarygodnych relacji z określonymi istotami duchowymi wymaga czasu i sporego poświęcenia, aby poznać ich zwyczaje i sposoby. Informacje w duchowej matrycy nie powinny być traktowane jako baza danych, do której po prostu się podłącza i uzyskuje dostęp jak do Internetu, ale raczej jako sieć indywiduów, których zaufanie trzeba zdobywać i utrzymywać przez całe życie, aby dzielić się ich mądrością. Tradycyjni szamani informują, że jedną z najgorszych rzeczy, które mogą się wydarzyć, jest zaprzestanie pojawiania się duchów, ponieważ szaman stracił swoją moc lub obraził je w jakiś sposób. Pozostanie w dobrych stosunkach roboczych z duchami jest tematem przewodnim szamanizmu i zachowania szamańskiej mocy.

Gnoza, wszystko jednym i nieliniowa komunia

Subiektywne relacje z psychedelicznej transcendencji często zawierają raporty o kosmicznym połączeniu z pojedynczą, zjednoczoną siłą, siłą, która czasami przemawia do, lub przez osobę. Ta siła nie pojawia się fizycznie ani antropomorficznie, natomiast wydaje się być przesiąknięta strukturą wszystkich rzeczy. Zazwyczaj osoba medytuje, leży nieruchomo, jest zaangażowana w ćwiczenia oddechowe lub ma podobnie oderwane skupienie, gdy ten głos zaczyna mówić. Kiedy ta siła przemawia, dzieje się to poprzez nawarstwioną pogawędkę i mamrotanie wynikające z pozornie przypadkowych i niezwiązanych ze sobą dźwięków tła. W stanie zdestabilizowanym, te przypadkowe odgłosy tła synchronizują się w spójny wzór liniowej, ukierunkowanej komunikacji z jednego fundamentalnego źródła. Kiedy to fundamentalne źródło energii wyczuwa podwyższoną świadomość osoby, zaczyna się łączyć i przemawiać przez jego, lub jej umysł. Ten głos zazwyczaj przedstawia się w języku tej osoby powoli powtarzającą się frazą: "Jestem Wszelką Jednością, wszystkim, co jest, było i co zawsze będzie"².

Wszelka Jedność jest subiektywnie postrzegana jako umysł, świadomość, wola i intencja fizycznego wszechświata. Kontakt ten często przesiąknięty jest poczuciem czci, miłości, akceptacji i jedności. Formalne opisy komunii z Wszelką Jednością sięgają początków Hermetyzmu i Gnostycyzmu i przedstawiają panteistyczny, teleologiczny pogląd na wszechświat jako święte fizyczne ciało wiecznie ewoluującego wszechwiedzącego Boga. Formalne relacje o Wszelkiej Jedności przedstawiają skalę bezczasowej, wszechobecnej wszechwiedzy, której moglibyśmy oczekiwać od Boga. Jeśli mamy przyjąć formalny opis Wszelkiej Jedności dosłownie, można założyć, że głos Boga jest zawsze obecny, stale powtarza i przemawia poprzez dźwięki i rytmy świata przyrody. Jest tylko jeden warunek obcowania z Wszelką Jednością; ten głos jest dostępny tylko dla osób, które zdestabilizowały percepcję liniową i potrafią analizować dane środowiskowe w nowy, nieliniowy sposób.

W relacjach o mistycyzmie i szaleństwie, Bóg przemawia tylko do ludzi w stanach podwyższonej destabilizacji: deprywacji, psychozy, schizofrenii, stresu, gorączki, śnienia, transu i halucynacji. Z tego powodu łatwo założyć, że słuchanie głosu Boga jest objawem szaleństwa. Według PTI, kiedy mózg ulega destabilizacji z powodu halucynogennego przerwania, w naturalny sposób będzie poszukiwał spójności z najsilniejszym lokalnym okresowym pobudzaczem. W niektórych przypadkach najsilniejszym lokalnym pobudzaczem może być szaman, może to być dżungla, może to być lodówka, może to być miasto, może to być rechot żab i świerszczy, może to być skradający się w oddali jaguar, może to być Gaja, a może to być Bóg. Można na to spojrzeć w inny sposób: Bóg jest ponadczasową, nielinearną istotą; aby usłyszeć głos Boga, musimy być w stanie osiągnąć bezruch i ciszę niezbędną do postrzegania i analizowania wzdłużnych nieliniowych danych wejściowych. Nie debatując o metafizycznym istnieniu Boga, formalne techniki na subiektywne obcowanie z Wszelką Jednością są niezawodne i powtarzalne, i można je łatwo osiągnąć poprzez tymczasową, odwracalną destabilizację percepcji liniowej za pomocą dragów psychedelicznych.

Pojemność informacyjna komunii duchowej

Często powtarzanym tematem w duchowym szamanizmie jest to, że duchy są zmienne i nie zawsze należy ufać ich informacjom. Jest to być może metafora dla wszystkich informacji psychedelicznych lub informacji ujawnianych w stanie nieliniowej destabilizacji. Zdrowy rozsądek podpowiadałby, że jeśli informacje duchowe są niewiarygodne, należy je jednolicie odrzucić jako złudzenie lub szaleństwo, ale subiektywne raporty i badania kliniczne pokazują, że ludzie odnajdują wielką wartość i użyteczność w informacjach generowanych podczas doznania psychedelicznego. Zdrowy rozsądek podpowiada również, że pojemność informacyjna informacji duchowej nie może przekraczać istniejącej wiedzy osoby, ale subiektywne raporty twierdzą, że wizje psychedeliczne cały czas ujawniają nową mądrość. Ogólna wartość informacyjna szamanizmu psychedelicznego jest zatem dyskusyjna.

Ponieważ nie istnieją żadne badania potwierdzające autentyczność psychedelicznej informacji duchowej, niemożliwe jest oszacowanie faktycznej wartości informacji. Z analizy statystycznej możemy założyć, że nieliniowa informacja psychedeliczna pojawia się w świadomości z prędkością znacznie większą niż informacja liniowa, generując dużą pulę abstrakcyjnych idei w bardzo krótkim czasie. Wiele pomysłów powstałych podczas sesji psychedelicznej może być urojeniowa lub fantastyczna, ale ze względu na samą objętość, niewielki procent z nich ma przeznaczone być również wnikliwymi i genialnymi. W przepływie informacji psychedelicznej, to od osoby zależy zadecydować, które fragmenty są użyteczne, a które nie, a sztuczka tego ujednoznacznienia pojawia się, gdy próbuje się przełożyć nieliniowy wgląd na liniowe koncepcje, przekonania i zachowania. Jeśli nieliniowe wglądy łatwo kompresują się do liniowych koncepcji, wówczas informacje duchowe mogą mieć dużą wartość; jeśli nieliniowe wglądy są mylące lub przeciwstawiają się racjonalności, to być może duchy znów stosują swoje stare sztuczki. Tak czy inaczej, informacje duchowe powinny być zawsze dokładnie analizowane i rozbierane pod kątem naciągania i zwodzenia, zanim zostaną wykorzystane lub włączone do wiary.

Uwagi i odnośniki 21

Akers B, "The Sacred Mushrooms of Mexico: Assorted Texts". University Press of America, 10 październik 2006.
Relacje o obcowaniu z pojedynczą uniwersalną siłą pod wpływem psychedelików pochodzą z raportów subiektywnych. Bezpośrednie cytaty są parafrazowane.

Rozdział 22

Geneza i złożoność informacji

Wyłonienie się nowych informacji w czasie było obsesją psychedelicznego filozofa Terence'a McKenny, który spopularyzował termin Teoria Nowości, aby opisać zjawisko rosnącej złożoności informacji we wszechświecie na przestrzeni czasu. Aby wykreślić pojawienie się nowości w czasie, McKenna stworzył okultystyczną formułę opartą na heksagramach I Ching i nakreślił postrzępioną linię, która zaczyna się od zera i kończy w nieskończoności; co nazwał Timewave Zero. Obserwacja McKenny, że nowość wydaje się przyspieszać, doprowadziła go do przekonania, że czas zbliża się do osobliwości, w której wszystkie informacje osiągają szczyt w nieskończoności, co ma nastąpić 21 grudnia 2012 roku¹. Nieskończona złożoność, którą opisuje McKenna, to właściwie przeciwieństwo osobliwości (która jest zerową złożonością), ale obserwacje McKenny dotyczące przyspieszania nowości były zasadniczo poprawne. Chociaż wiele osób przyjęło mem McKenny o osobliwości w 2012 roku, okultystyczna konstrukcja jego Fali Czasu (Timewave) i inne aspekty jego proroctwa na 2012 roku sprawiły, że wielu pozostało nieprzekonanymi.

Psychedeliczna Teoria Informacji podchodzi do nowości i genezy informacji z innej perspektywy niż McKenna. McKenna postrzegał nowość jako linię trendu, która rozpoczyna się wraz z początkiem wszechświata i przyspiesza od zera do nieskończoności, co jest trafne, ale jednocześnie wprowadza w błąd. McKenna nie robi również rozróżnienia między typami informacji a kontekstami, w jakich wyłaniają się nowe informacje; to też jest problem. Łącząc wszystkie informacje ze sobą w pojedynczą linię trendu, wydawałoby się, że nowość przyspiesza i wkrótce osiągnie nieskończoność, ale ta linia trendu spłaszcza się, jeśli weźmie się pod uwagę, że informacje istnieją w różnych stanach i że każdy stan generuje informacje z mniej więcej stałą szybkością w zależności od gęstości energii stanu.

Aby zilustrować podstawy gęstości energii i złożoności informacji, stworzyłem tabelę, która przedstawia wyłanianie się kwantowych poziomów systemów informacyjnych na przestrzeni czasu oraz rodzaj informacji, które każdy system generuje (Tabela 2).

Stan Informacji	Δⁿ	Czas zmiany stanu	Typ informacji
Osobliwy	Δ⁰	+15 miliardów lat temu	Osobliwość, brak informacji
Fundamentalny	Δ¹	15 miliardów lat temu	Przełamanie sił, oddziaływanie silne, elektromagnetyzm, grawitacja
Świetlny	Δ²	14.99 miliardów lat temu	Promieniowanie kosmiczne, światło, ciepło, cząstki subatomowe
Gazowy	Δ³	14 miliardów lat temu	Atomy proste, wodór, hel, powstawanie galaktyk, gwiazdy
Pierwiastkowy	Δ⁴	11 miliardów lat temu	Ciężkie pierwiastki, zapadanie się gwiazd, nowe, rozprzestrzenianie się ciężkiej materii
Organiczny	Δ⁵	4 miliardy lat temu	Cząsteczki złożone, chemia organiczna, replikacja, życie roślin
Zwierzęcy	Δ⁶	500-50 milionów lat temu	Układy nerwowe, logika konektywna, pamięć, świadomość
Technologiczny	Δ⁷	3 miliony lat temu do dziś	Narzędzia, symbole, sztuka, język, manipulacja materią i energią
Post-Technologiczny	Δ⁸	Odległa przyszłość	Post-ziemski, sztuczna inteligencja, nieliniowy czas i przestrzeń, n wymiarów

Tabela 2. Wyłanianie się systemów informacyjnych w czasie: Informacja wyłania się we wszechświecie w ramach formalnych etapów, z których każdy oznacza skok kwantowy gęstości energii oraz szybkości i złożoności z jakimi tworzone są nowe informacje.

Ponieważ informacja jest tworzona przez zmianę stanu w czasie, użyłem symbolu Δ (delta, jak w przypadku delta-jeden, delta-dwa itd.), aby oznaczyć etapy tworzenia informacji. Każdy etap w matrycy reprezentuje skok kwantowy w szyku gęstości energii i złożoności generowanych informacji, a tworzenie nowości we wszechświecie przyspiesza wraz z każdym z tych skoków kwantowych. Każdy etap opiera się na informacjach utworzonych w poprzednim stanie, aby przejść naprzód wraz ze wzrostem gęstości fizycznej i złożoności. Ten model bierze pod uwagę teorię Wielkiego Wybuchu oraz najlepsze przypuszczenia współczesnej astrofizyki i kosmologii co do tego, kiedy pojawił się każdy nowy poziom informacji, ale tak, mniej więcej, wygląda historia genezy informacji we wszechświecie.

Począwszy od Δ⁰ mamy osobliwość sprzed Wielkiego Wybuchu, w której cała informacja jest skondensowana w jednym, nieskończenie małym punkcie. Nie ma zmiany stanu w czasie, więc nie ma informacji. Około piętnastu miliardów lat temu nastąpiła zmiana stanu w Δ¹, którą nazywamy Wielkim Wybuchem, podczas której jednorodna osobliwość rozbiła się na podstawowe siły fizyki: silne oddziaływania jądrowe, elektromagnetyzm i grawitację. Na tym etapie Bóg mówi "Niech stanie się światłość" i mamy do czynienia z promieniowaniem kosmicznym i syntezą jądrową, która umożliwia formowanie się cząstek subatomowych, co prowadzi do zmiany stanu w Δ², w którym może stabilizować się prosty wodór i atomy helu; pierwsza materia stworzona ze skondensowanych cząstek energii. Przyciąganie grawitacyjne tej nowej masy pozwoliło na zmianę stanu w Δ³, w którym kuliste obłoki gazów zlepiają się, a następnie zapadają do wewnątrz tworząc wirujące galaktyki eksplodujących gwiazd zasilanych syntezą jądrową. Kiedy gwiazdy zaczynają wyczerpywać swoją energię i zapadają się do wewnątrz, następuje zmiana stanu w Δ⁴, która pozwala na utworzenie wszystkich gęstszych pierwiastków układu okresowego, które mogą przechowywać więcej energii kosmicznej w pojedynczym punkcie lub jądrze atomowym, które składa się z cząstek skompresowanej energii.

Stan Δ⁴ reprezentuje galaktyczne warunki wstępne, niezbędne dla życia, jakie znamy - "firmament" - a by stworzyć gęste pierwiastki potrzebne do życia, potrzebne są podstawowe siły fizyczne (Δ¹), źródło promieniowania energii (Δ²), powstawanie prostych gazów (Δ³) i miliardy lat syntezy jądrowej (Δ⁴). Na każdym etapie mamy do czynienia z niewielkim wzrostem złożoności interakcji fizycznych, co pozwala na genezę nowej informacji, ale na etapie Δ⁴, następującym po zapadnięciach gwiazd i wybuchach supernowych, mamy w końcu surowce do formowania ziemskiego: metale ciężkie. Glob ciężkiego metalu okrążał naszą lokalną gwiazdę (Słońce) i ochłodził się, tworząc masywną planetę. Gdy nasza planeta ochłodziła się, na jej powierzchni utworzyła się woda w stanie ciekłym i utleniła metal na zewnętrznej skorupie, tworząc bogate w składniki odżywcze warunki słonej wody, które umożliwiły zmianę etapu na Δ⁵, na formowanie złożonych cząsteczek utrzymywanych ze sobą na pasmach naładowanych węglowodorów. To oznacza początek życia.

Stany informacyjne od Δ⁰ do Δ⁴ są przedorganiczne i dlatego są interesujące tylko dla fizyków, astrofizyków i matematyków, ale matryca informacyjna Δ⁵ to matryca badana przez chemików i mikrobiologów; jest to badanie warunków, w których energia jest magazynowana i przenoszona przez wiązania molekularne. Kiedy szamani i mistycy sięgają do sieci życia i pierwotnej siły, która łączy wszystkie żywe istoty, sięgają do matrycy informacyjnej Δ⁵, która jest czasami opisywana jako niewidzialne pole elektromagnetyczne, które przenika całe stworzenie, czyli niewidzialny krajobraz. Wizualna reprezentacja tego żywego pola energetycznego jest najostrzejsza pod wpływem halucynogenów tryptaminowych, takich jak psilocybina i ayahuaska (DMT), a źródło tego pola jest często postrzegane jako boskiego pochodzenia, co prowadzi do wielu interesujących spekulacji na temat wymiarów duchowych, Pola Akaszy, pola morfogenetycznego i tym podobnych. To, czy wizje tryptaminowe są dokładnymi reprezentacjami pola elektromagnetycznego, jest kwestią pewnej debaty, ale przytłaczająca liczba subiektywnych relacji sprawia, że trudno zaprzeczyć pojawieniu się tego pola.

Matryca Δ⁵ to matryca, która podtrzymuje nasze życie; działa właśnie teraz, podczas naszego funkcjonowania komórkowego i metabolizmu. Matryca Δ⁵ pozwala na tworzenie nowych informacji w tempie znacznie przekraczającym poprzednie etapy informacyjne, a geneza informacji na tym etapie zachodzi na poziomie nukleotydów, DNA, RNA, enzymów, białek i chemii organicznej replikacji, proliferacji, mutacji i selekcji darwinowskiej. Życie przoduje w przyjmowaniu obojętnej materii i organizowaniu jej w bardziej złożone formy, a w ciągu kilku miliardów lat życie ewoluuje od organizmów jednokomórkowych do złożonych zwierząt, reprezentując zmianę stanu w Δ⁶, która pozwala na rozwój motorycznych układów nerwowych i elementarnej świadomości organizmu. Matryca Δ⁶ opiera się na matrycy organizmów Δ⁵ w zakresie energii komórkowej i wsparcia pokarmowego, ale reprezentuje zmianę stanu, ponieważ informacje przechowywane w matrycy Δ⁶ są neuronowe, konektywne, i umożliwiają wewnętrzne przechowywanie zewnętrznych właściwości stanu (lub pamięci) na poziomie organizmu. Ta sama konektywna sieć neuronowa, potrzebna do kontrolowania zachowania mięśni podczas poruszania się po świecie zewnętrznym, jest przystosowana do przechowywania wspomnień ze świata zewnętrznego na późniejszy użytek, a ta wewnętrzna pamięć neuronowa zwiększa złożoność informacji organicznych z prostej organizacji komórkowej do konektywnej logiki reprezentacyjnej i symbolicznej.

Zmiana stanu Δ⁶ oznacza najważniejszy skok kwantowy w całym łańcuchu informacyjnym, ponieważ w Δ⁶ organizmy zaczynają internalizować dane zewnętrzne w osobiste sieci łączności. Wraz z rozwojem świadomości zwierzęcej, wszechświat zaczyna mapować właściwości świata fizycznego (informacje obiektywne) na konektywną logikę przechowywaną w mózgach (pamięć subiektywna). Informacje w stanie Δ⁶ przepływają intuicyjnie przez zwierzęta w stanie alfa, umysł plemienny, umysł roju i płynne stado. Matryca informacyjna Δ⁶ jest półświadoma, instynktowna i rutynowa; to tam pojawia się intuicja niewerbalna, nawykowe zachowanie i więź psychiczna.

Po setkach milionów lat życia zwierząt, nastąpiła kolejna zmiana stanu spowodowana ewolucją i morfologią, adaptacja zręczności palców u wczesnych naczelnych potrzebna do stosowania narzędzi. Umiejętność organizmu do wprowadzenia zewnętrznego narzędzia (takiego jak kamień lub kij) oraz wyspecjalizowana umiejętność (taka jak rzucanie lub uderzanie) w codziennym zachowaniu zwiastowała erę technologii, a wraz ze zmianą stanu w Δ⁷ nadeszła odpowiednia zmiana szybkości i złożoności informacji technologicznych, które do dziś narastają coraz szybciej i stają się coraz bardziej złożone. Od kijów po ogień, koła, alfabety, maszyny i komputery, hominidy przodowały we wprowadzaniu informacji do swoich mózgów, w przestawianiu ich i stosowaniu do uzewnętrzniania nowych informacji i technologii. Historia genezy informacji w Δ⁷ to historia samej kultury ludzkiej, zorganizowanego rozpowszechniania i kontrolowania informacji przez grupy plemienne hominidów prowadzącego do władzy, cywilizacji, imperium i przemysłu.

Matryca informacji Δ⁷ reprezentuje kolejny skok kwantowy w genezie, przechowywaniu i przekazywaniu informacji. Sieci logiczne utworzone przez internalizację rzeczywistości w neuronowej matrycy Δ⁶ są wykorzystywane do tworzenia nowych informacji, które są uzewnętrzniane w postaci technologii, języka, sztuki, mediów i wynalazków. Stan informacyjny Δ⁷ jest domeną języka, logiki, krytycznego myślenia, nauki i racjonalnej analizy. Współczesna kultura ceni przestrzeń informacyjną Δ⁷ ponad wszystko inne, jest to przestrzeń, w której pojawiają się narzędzia mitologii, religii, polityki i matematyki. Przestrzeń informacyjna Δ⁷ zasiedla napędzany przez ego, rozproszony stan beta krytycznej samoświadomości. Podobnie jak naładowane cząstki szukające równowagi elektromagnetycznej, człowiek w stanie Δ⁷ będzie starał się skorygować lub polepszyć problemy dostrzegane w zewnętrznej rzeczywistości poprzez subiektywnie kontrolowaną pomysłowość. Całkowite panowanie nad subiektywną manipulacją materią i energią jest ostatecznym celem stanu informacyjnego Δ⁷, stanu, który ludzie doprowadzili niemal do perfekcji. Teraz, gdy mamy Internet, super-zderzacze, nanotechnologię i bomby atomowe, wszystkie te technologie wydają się zwiastować w najbliższej przyszłości kolejną zmianę stanu informacji kwantowej.

Osobliwość i matryce post-technologiczne

Stan informacyjny Δ⁸ można nazwać stanem post-technologicznym i podobnie jak Fala Czasu Zero McKenny (Timewave Zero), technologiczna matryca informacyjna Δ⁷ musi ostatecznie osiągnąć szczyt końcem nauki i całkowitym zintegrowaniem wszystkich sił fizycznych z ludzką technologią. Wydaje się, że dzieje się to szybko, ale biorąc pod uwagę trendy w poprzednich zmianach stanu, osobliwość ta nie wydarzy się prawdopodobnie przez kolejne kilkaset tysięcy do miliona lat od teraz. Chociaż obecnie nie można sobie wyobrazić, jak mogłaby wyglądać przestrzeń informacyjna Δ⁸, subiektywna kontrola nad samą strukturą przestrzeni i czasu może stać się możliwa, umożliwiając coś w rodzaju osobistego dostępu do podróży kosmicznych, podróże w czasie, alternatywne strumienie czasu i/lub nieskończoną liczbę wymiarów równoległych. Z perspektywy stanu informacyjnego Δ⁷, zmiana stanu na Δ⁸ wyglądałaby jak subiektywna informacja ludzka osiągająca szczyt w nieskończoności; świadomość w Δ⁸ będzie miała natychmiastowy dostęp do wszystkiego, co można wiedzieć o ludziach, technologii, wszechświecie i wszystkim, co leży poza nim. Uważam, że to przejście na stan Δ⁸ jest tym, co McKenna postrzegał w swojej fali nowości jako koniec informacji.

Jeśli mamy prześledzić dotychczasowe permutacje złożoności informacji do chwili obecnej, logiczne jest założenie, że technologia stworzona w matrycy Δ⁷ będzie bezpośrednio przyczyniać się do podstawowych zmiennych stanu potrzebnych dla zmiany stanu na Δ⁸. Można to interpretować w ten sposób, że kod maszynowy jest kolejnym poziomem gęstości energii informacyjnej, a komputery doprowadzą złożoność i genezę informacji do stanu Δ⁸. Być może to przejście już trwa i zbliża się do skoku kwantowego w technologii, w której komputery zaczynają generować informacje i złożoność do własnych celów. Tylko czas pokaże, czy tak jest, ale można sobie wyobrazić, że za kilkaset tysięcy lat inteligencja maszyn będzie wszechobecna w całej galaktyce, a punkt końcowy naszej technologii stanie się warunkami początkowymi potrzebnymi do ewolucji bardziej trwałej i złożonej matrycy.

Szamanizm i matryce informacyjne

Kiedy szaman wchodzi w stan transu i szuka nowych informacji, istnieją określone poziomy wiedzy, które są bardziej pomocne niż inne. Na przykład, wchodząc w umysł grupowy z plemieniem, szaman będzie chciał uzyskać dostęp do przed-technologicznej matrycy informacyjnej Δ⁶, w której pierwotna zwierzęca świadomość, komunikacja niewerbalna i instynkty łączenia się w stada są najsilniejsze. Jeśli szaman chce obcować z inteligencją roślin, wejdzie w matrycę Δ⁵ komórkowego metabolizmu i ekspresji genetycznej; tutaj również szaman zdiagnozuje chorobę i podejmie próbę wyleczenia poprzez wizualizację i przekierowanie przepływu energii metabolicznej przez komórki pacjenta za pomocą pracy z ciałem i dźwiękiem. Niektórzy szamani mogą również obcować z bardziej kosmicznymi poziomami świadomości, ale szamanizm jest zasadniczo technologią Δ⁷ używaną przez organizmy Δ⁶ w celu uzyskania dostępu do informacji dostępnych w matrycach Δ^0-5; informacji, które są zawsze obecne ale zwykle niewidoczne lub poza granicami ludzkiej percepcji.

Uwagi i odnośniki 22

McKenna T, "The Invisible Landscape". Harper, San Francisco, 1993.

Dodatek 01

Wnioski i omówienie

Wnioski

Podstawowe założenia Psychedelicznej Teorii Informacji mówią, że halucynogeny generują informacje poprzez destabilizację percepcji liniowej w celu promowania nieliniowych stanów świadomości; że te stany wzmacniają warunki początkowe zapewniane przez nastawienie i otoczenie; że stany te zwiększają nieliniową złożoność w reakcji na dawkę halucynogenu, czas trwania efektu i siłę stymulacji sensorycznej; oraz że głębokość lub złożoność halucynacji psychedelicznych można kontrolować poprzez synchronizowaną tonem, rytmiczną lub okresową sensoryczną stymulację sprzężenia zwrotnego.

Zasady Modelu Przerwań Kontrolnych mówią, że odgórna kontrola sprzężenia zwrotnego percepcji multisensorycznej musi zostać zdestabilizowana, zanim świadomość będzie mogła się rozwidlić, stanie się nieliniowa i wytworzy halucynacje; że destabilizujące przerwanie jakiegokolwiek halucynogenu może być odczuwane subiektywnie jako okresowa pulsacja lub wzór interferencji w zakresie ludzkiego, czasowego aliasingu sensorycznego; ta złożoność sensoryczna lub wartki progres halucynacji powtarza się na częstotliwości przerwania okresowego; że każdy halucynogen ma odrębną częstotliwość przerwania sensorycznego i obwiednię ADSR w oparciu o jego powinowactwo i selektywny agonizm na szlakach wiązania sensorycznego; i że unikalne przerwanie i obwiednia ADSR utworzone przez każdą cząsteczkę są odpowiedzialne za jej unikalne wzorce halucynogenne i sygnatury multisensoryczne.

Założenia Szamanizmu w Epoce Rozumu, lub Szamanizmu Fizycznego mówią, że szaman może intuicyjnie wyczuć częstotliwość przerwania i obwiednię ADSR dowolnego halucynogenu, po prostu przyjmując niewielką ilość substancji i zwracając baczną uwagę na wzorce interferencji tworzone w percepcji; że szamańskie icaros lub stojące wokalizacje wykorzystują interferencję harmoniczną do napędzania lub tłumienia amplitudy przerwania halucynogennego; że napędzanie amplitudy halucynogennego przerwania zwiększa głębokość iteracji i złożoność nieliniowej organizacji informacji; że szamańska dieta i oczyszczanie jest prekursorem do destabilizującej homeostazy metabolicznej, niezbędnej do holistycznej, nieliniowej remodulacji; że cielesna transcendencja opiera się na pełnej, nieliniowej amplifikacji na wszystkich komórkowych szlakach sygnałowych, od jelit do kory mózgowej; i że pełne, nieliniowe przełomy lub psychedeliczne doświadczenia szczytowe są osiągane tylko wtedy, gdy odgórna homeostaza zostanie całkowicie przerwana, a osoba oswobodzi całą hamującą kontrolę sprzężenia zwrotnego nad nowo powstałym, wynikłym procesem.

Podstawowe wnioski wyciągnięte z założeń Psychedelicznej Teorii Informacji, Modelu Przerwań Kontrolnych i Szamanizmu Fizycznego są następujące.

Psychedeliki generują informacje w ludzkim organizmie poprzez nieliniowe wzmacnianie sprzężenia zwrotnego zarówno międzykomórkowych (neuralnych), jak i wewnątrzkomórkowych (cytoplazmatycznych) mechanizmów sygnalizacyjnych.
Nieliniowe wzmocnienie wrażeń wykorzystuje pobudzające mechanizmy sprzężenia zwrotnego używane do tworzenia trwałych emocjonalnych przywiązań do istotnych wzorców sensorycznych w następstwie silnego nadchodzącego bodźca.
Halucynacje psychedeliczne i poszerzone stany świadomości reprezentują nieliniowe wzmocnienie warunków początkowych biologii, percepcji, pamięci, zachowania i lokalizacji, znane inaczej jako nastawienie i otoczenie.
Nieliniowe wzmocnienie czucia sprzyja neuroplastyczności i regeneracji komórkowej poprzez hormonalne i oparte na stresie mechanizmy związane z proliferacją komórek i długotrwałą konsolidacją pamięci.
Okresy chaotycznego przejścia między wielostabilnymi stanami świadomości są subiektywnie postrzegane jako dezorientujące, mylące i niekomfortowe. Okresy, w których chaotyczne przejścia zbliżają się do dziwnych atraktorów i synchronizowania fazy w wielostabilność, są subiektywnie postrzegane jako ekstatyczne, piękne, duchowe, wglądowe, oczyszczające, uzdrawiające i transcendentne.
Wydłużone okresy iteracyjnej złożoności w sieciach komórkowych prowadzą do stanów świadomości postrzeganych jako oświecające, mistyczne, nieskończone, boskie, bezczasowe, gnostyckie i wszechwiedzące.
Odporność na nieliniową destabilizację pod wpływem psychedelików skutkuje spiralami lękowymi, paniką i stanami, które są potencjalnie paranoiczne i psychotyczne.
Istnieje optymalny zakres dawek dla każdego halucynogenu, w którym spontanicznie pojawiają się stany nieliniowej organizacji i dziwnych atraktorów. Wyjście poza optymalny zakres dawek powoduje wysoce nieprzewidywalne, niekontrolowane i problematyczne stany świadomości przypominające psychozę i schizofrenię.
Stany organizacji nieliniowej w sieciach neuronowych można stabilizować za pomocą okresowych pobudzaczy energetycznych, takich jak muzyka, śpiew, skandowanie i taniec; sprawiając, że świadomość psychedeliczna staje się wielostabilna w całym zakresie złożonego wyniku wyjściowego.
Poprzez zgranie i wzajemne sprzężenie zwrotne, nieliniowe stany sygnalizacji komórkowej mogą transcendować indywidua, do promowania umysłu stada, umysłu grupowego, więzi rówieśniczych, więzi partnerskich i spontanicznej, niewerbalnej organizacji struktur plemiennych lub rodzinnych.
Uzdrawianie szamańskie, transcendencja enteogeniczna i kreatywność psychedeliczna wykorzystują nieliniowe wzmocnienie do generowania nowości w postaci spontanicznej organizacji energetycznej w systemach sygnalizacji komórkowej.
Ponieważ psychedeliki wytwarzają wyjątkowo nieliniowe stany świadomości, każda sztuka, która wywołuje powtarzalność, chaos i formy nieliniowe, będzie natychmiast rozpoznawana jako psychedeliczna.
Formy nieliniowe są postrzegane jako z natury piękne i duchowe, ponieważ są izomorficzne o uporządkowanej złożoności w generatywnych procesach biologii i natury; dlatego halucynacje psychedeliczne są postrzegane jako z natury piękne i duchowe.

Omówienie

Podstawy PTI zostały zebrane poprzez formalną analizę stanów halucynogennych, rytuałów szamańskich i subiektywnych raportów o poszerzonej świadomości. PTI jest teorią ogólną, co oznacza, że stara się modelować w przybliżeniu psychedeliczną złożoność informacji wyłaniającej się w ludzkiej świadomości i pamięci kulturowej. PTI stosuje do procesów percepcji i świadomości istniejące modele fizyczne i koncepcje matematyczne, takie jak mechanika fal, sprzężone oscylatory i deterministyczny chaos. Niektóre komponenty ogólnej teorii PTI można łatwo modelować za pomocą matematycznych lub mechanicznych odpowiedników; inne komponenty są przypuszczane lub domniemane na podstawie obserwacji i opublikowanych badań; a kolejne komponenty są czystą spekulacją lub celowo pozostawiono je nieokreślonymi z powodu braku odpowiednich badań potwierdzających. Niektóre z tych założeń, spekulacji i brakujących elementów omówiono tutaj.

PTI zakłada, przede wszystkim, że ludzki mózg działa jak oscylator rezonansowy, a świadomość jest wynikiem zsynchronizowanych w czasie wzorców interferencji powtarzających się szeregów impulsów nerwowych, przepływających kaskadowo przez korę nową. Nie jest to radykalny model, opiera się on na fundamentach oscylatorów neuronowych, pobudzaczach okresowych, zgraniu fal, rezonansie i spójności. Zgranie to zdolność jednego oscylatora do synchronizacji częstotliwości grupy oscylatorów; rezonans to zdolność jednego oscylatora do pobudzania amplitudy innego oscylatora; spójność ma miejsce, gdy dwa oscylatory synchronizują się fazowo w stabilne wzorce interferencji rezonansowej lub harmonicznej w celu zachowania lub wzmocnienia energii. Klasyczna mechanika fal i zachowanie sparowanych ze sprzężeniem zwrotnym oscylatorów harmonicznych są punktem wyjścia dla niemal każdej nowej koncepcji wprowadzanej w PTI.

Zarówno Model Przerwań Kontrolnych, jak i Szamanizm Fizyczny odwołują się do interferencji fal rezonansowych jako środka do tworzenia spójnych wzorców nieliniowej organizacji w systemach oscylacyjnych. Używanie dźwięku lub wibracji do tworzenia spontanicznej organizacji materii jest również znane jako cymatyka, które można zademonstrować za pomocą piasku na wibrującej stalowej płycie. Gdy stalowa płyta wibruje z różnymi częstotliwościami rezonansowymi, piasek będzie spontanicznie przechodził od chaotycznych do zorganizowanych wzorów, znanych również jako wzory Chladniego lub wzory węzłowe (Ryc. 31). Cymatyka jest przykładem systemów oscylacyjnych, które znajdują stabilność w trybach normalnych. Drgania modalne można scharakteryzować podwojoną okresowo lub zmniejszoną o połowę częstotliwość podstawową systemu w celu wytworzenia interferencji harmonicznych na jednej z wielu możliwych częstotliwości rezonansowych. Jest to koncepcja matematyczna, która ma zastosowanie do muzyki, sprzężonych oscylatorów, teorii modalnej, teorii kwantowej, fal stojących i tak dalej.

Analiza mózgu, percepcji i świadomości jako pojedynczej fali stojącej lub oscylatora rezonansowego jest bardzo surowym uproszczeniem znacznie bardziej złożonego procesu sensorycznego, ale ogólne modele kontroli sprzężenia zwrotnego, destabilizacji i chaosu mają uniwersalne zastosowanie we wszystkich systemach oscylacyjnych. Kształtowanie dyskusji o psychedelikach i szamanizmie w kategoriach nieliniowej dynamiki oscylatorów rezonansowych może nie rzucać światła na całe doznanie psychedeliczne, ale zapewnia kompleksowe i zwięzłe formalne przybliżenie percepcyjnej złożoności wygenerowanej w poszerzonych stanach świadomości, co jest ostatecznym celem PTI.

Odwołując się do stabilności i chaosu w sieciach percepcyjnych, PTI zakłada również, że istnieją określone, zorganizowane i chaotyczne stany świadomości psychedelicznej, które działają jak dziwne atraktory przyciągające percepcję do wielostabilnych punktów zbieżności. PTI sugeruje również, że rezonansowe okresowe pobudzacze, takie jak szamańskie śpiewanie lub bębnienie, mogą ponieść, stabilizować i wzmacniać zbieżne, wielostabilne stany psychedeliczne lub stany równowagi, aby wywołać uzdrowienie, transcendencję i umysł grupowy. Jednak PTI nie oferuje konkretnych opisów dokładnych częstotliwości szamańskich ani stanów równowagi jako praktycznego dowodu tej teorii. Ponieważ opublikowane badania w dziedzinie psychedelicznego skanowania mózgu są ograniczone, twierdzenia o szamańskim zgraniu i wielostanowym synchronizowaniu fazy są spekulatywne i oparte wyłącznie na subiektywnych raportach i obserwacjach dynamiki szamańskiego rytuału. PTI nie podaje formalnej definicji tego, jak wygląda wielostabilny stan psychedeliczny na urządzeniu skanującym w porównaniu z normalnym stanem świadomości, ani nie mówi, gdzie i jak należy skanować w poszukiwaniu najlepszych wskaźników statystycznych takich stanów. Jest to zagadnienie, które można rozwiązać tylko poprzez analizę statystyczną wielu kontrolowanych sesji psychedelicznych ze skanowaniem w obecności muzyki na żywo lub ceremonii szamańskich w porównaniu z sesjami medytacji lub tańca transowego. Mogą minąć dziesięciolecia, zanim takie badania staną się dostępne, a nawet jeśli będą dostępne, nie ma gwarancji, że będą wystarczająco rozstrzygające, aby wyraźnie namierzyć określone stany mistyczne.

Rycina 30. Bifurkacje podwajające okres na mapie logistycznej xn+1 = rxn(1 - xn). Forma zaciera się wraz z samopodobieństwem, ponieważ po okresach chaosu następują okresy konwergencji i stabilności. Z Wikipedii, schemat bifurkacji.

Ponieważ psychedeliki są niespecyficznymi wzmacniaczami i mogą wytwarzać wiele wyników w oparciu o początkowe warunki dawki, nastawienia i otoczenia, koncepcja skanowania mózgów w celu dostarczenia jednej, ujednoliconej definicji poszerzonego stanu świadomości może być z natury wadliwa. Psychedeliki mogą wywoływać trans, katatonię, halucynacje, psychozę, paranoję, manię, histerię i euforię, wszystkie w reakcji na nieobserwowalne warunki dawki, nastawienia i otoczenia, więc są w sposób oczywisty zdolne do wywołania wielu złożonych stanów zmienionej świadomości. Psychedeliczne wzmocnienie percepcji jest zauważalnie nieliniowe w postaci halucynacji fraktalnych, a nieliniowe wzmocnienie percepcji jest wyraźnie związane z wielkością dawki halucynogenu i siłą nadchodzącego bodźca. Model, w którym silne bodźce sensoryczne mogą ponieść wielostabilne stany nieliniowej świadomości psychedelicznej jest małą ekstrapolacją tych prostych obserwacji. Technicznie rzecz biorąc, każda pieśń lub intonacja wyprodukowana przez szamana powinna wywołać zorganizowany stan psychedeliczny w szeregu chaotycznych, stabilnych i wielostabilnych wyników. Badanie efektów równowagi biologicznego sprzężenia zwrotnego spontanicznej wokalizacji szamańskiej (icaros) w otoczeniu grupowym na żywo, może być najlepszym punktem wyjścia do badania tonów i częstotliwości pobudzania stanów atraktorów dla każdego halucynogenu w każdym zakresie dawek. Wyodrębnienie piosenek najlepiej nadających się do wytworzenia określonych stanów, w określonym zakresie dawek, może ostatecznie być bardziej sztuką niż nauką, polegającą w mniejszym stopniu na badaniach statystycznych, a w większym, na intuicyjnym ujęciu przez szamana wszystkich ruchomych zmiennych stanu, wyjątkowych dla każdej sesji psychedelicznej.

Wniosek z PTI jest taki, że atraktory lub wielostabilne punkty zbieżności w poszerzonej świadomości istnieją, że mają naturę fizyczną i że kiedy osoba nakierowuje się na te stany, są one, ni mniej ni więcej, magiczne. Znalezienie idealnych punktów w neuronowej spójności oscylatora, gdzie świadomość rozchodzi się i staje wykładniczo złożona, może być nieuchwytne lub może obejmować różne wskaźniki dla każdej osoby. Ogólna dynamika nieliniowa sugeruje, że poszerzone stany świadomości można osiągnąć poprzez zgranie granicznych cykli percepcji w podwojone okresowo bifurkacje normalnej wynikowości, z każdym podwojeniem okresu poprzedzonym pewnym krytycznym bodźcem czuciowym lub aktywnością pików wymaganą do napędzania przejścia fazowego. To napędzające działanie opisuje również dynamikę zgrania stabilnych lub samopodtrzymujących się cykli granicznych w wymuszonym oscylatorze Van der Pola, który jest jedną z najprostszych i najwcześniejszych demonstracji deterministycznego chaosu w układach fizycznych. Chociaż po raz pierwszy zastosowano je do obwodów elektrycznych, równanie Van der Pola można również zastosować do konstruktów społecznych i teoretycznych, takich jak rozmnażanie gatunków lub dynamiczny wpływ powtarzalnego marketingu na wartość marki. Ogólnym modelem bifurkacji stanu w układach dynamicznych jest nakierowanie trybu na stabilność podwojoną okresowo lub odwrotnie podwojoną okresowo (Ryc. 30), aczkolwiek zastosowanie prostego modelu obwodu nieliniowego do percepcji rodzi pewne pytania dotyczące przetwarzania. Jeśli percepcja może przeskoczyć cykle graniczne i rozwidlić się w analizowanie wielu jednoczesnych klatek w kolejności 3 do 4 razy, przechodząc od aliasingu 2 klatek do 4, następnie do 8, następnie do 16 klatek jednocześnie, to skąd pochodzi dodatkowa moc aliasująca klatek?

Model Spiętrzania Klatek zakłada, że okresowe podwajanie złożoności klatek niekoniecznie wymaga pełnego liniowego podwojenia wkładu energii, natomiast jest wynikiem mapowania iteracyjnego lub nieliniowego wzmocnienia sprzężenia zwrotnego napędzającego nową reorganizację lub przejścia fazowe przez stany chaotycznej interferencji i zbieżności harmonicznej. Na przykład, kamera wideo wpadająca w chaotyczną pętlę sprzężenia zwrotnego nie wymaga dodatkowej energii do przejścia do spiętrzania wielu ustępujących klatek, ale proces sprzężenia zwrotnego szybko przytłacza renderowanie szczegółów kamery, ponieważ ustępujące klatki na głębokości 16 warstwy zaczynają się wygładzać w stabilne wzory interferencji lub w dziwne atraktory, zbiegające się w archetypowe obrazy krzywych fraktalnych, kalejdoskopowych, koncentrycznych mandal, galaktycznych wirów, nieskończonych tuneli, spiral DNA, wznoszących się klatek schodowych i tak dalej (Ryc. 24).

Gdzie i jak te nieliniowe przejścia fazowe zachodzą w ludzkiej świadomości, wciąż pozostaje kwestią spekulacji. Najlepsze dowody wskazują, że psychedeliki promują nasycenie sensoryczne wierzchołkowych kolumn dendrytowych kory nowej, prowadząc do destabilizacji rekurencyjnych szlaków wiązania wzgórzowo-korowego i korowo-korowego. Spiętrzanie klatek może być również związane z podtrzymywaniem szczegółów ustępujących klatek i zapętleniem poprzez rekurencyjne obwody między PFC, podstawą przodomózgowia i śródmózgowiem. Opóźnianie neutralizacji lub podwojona okresowo intensywność nasycenia w tych rekurencyjnych obwodach śródmózgowia może prowadzić do sprzężenia zwrotnego klatki lub długotrwałego echa klatki z silnie postrzeganą wyrazistością. Może wydawać się logiczne, że działanie psychedeliczne jest zlokalizowane w mózgu, ale biorąc pod uwagę rozmieszczenie receptorów 5-HT i niewymagającą naturę wiązania liganda, rozsądne jest założenie, że amplifikacja psychedeliczna w sieciach sygnalizacji komórkowej jest zarówno globalna, jak i globalnie spójna. Śledzenie fizjologii czasowego aliasingu klatek, neutralizacji klatek, powtarzania klatek oraz tego, jak te mechanizmy sensoryczne są wykorzystywane przez pamięć roboczą, uczenie się, śnienie i psychedeliki, jest obszarem, który dojrzał do dalszej eksploracji.

Rycina 31. Figury Chladniego z kwadratowej stalowej płytki (na górze) i okrągłej płytki (na dole) pokazują różnorodność wzorów fal stojących generowanych w prostych układach rezonansowych. Badanie właściwości fizycznych fal stojących w układach rezonansowych nazywane jest również cymatyką. Archetypowe formy generowane zarówno na prostokątnych, jak i okrągłych płytkach są izomorficznie migoczącymi fosfenami widocznymi przy różnych częstotliwościach stymulacji impulsem świetlnym i były odtwarzane we wzorach tekstylnych, ceramice i świętych mandalach od roku około 10.000 p.n.e. Za Lehar, 2010.

Wreszcie, klatkowy model percepcji przekazany w PTI jest jedynie przybliżeniem rzeczywistej percepcji. Podczas gdy model klatkowy pozwala nam nałożyć wyraźne ograniczenie na tempo aliasingu czasowego człowieka (około 15 klatek na sekundę), istnieją dowody, że ludzie mogą śledzić wiele ruchomych warstw w dowolnej pojedynczej klatce. Zamiast odświeżać się w perfekcyjnych klatkach, jak na taśmie filmowej, percepcja przypomina bardziej skompresowane video MPEG lub animację, która odświeża pełną klatkę kluczową za każdym razem, gdy oczy mrugają lub się poruszają, i wprowadza tylko niewielkie zmiany warstwowania pomiędzy każdą klatką kluczową. Na przykład, jeśli stoisz na trawiastej łące i obserwujesz ptaka lecącego w powietrzu, twój mózg nie musi odświeżać całej klatki łąki, aby śledzić ptaka, musi tylko odświeżyć warstwę z ruchem ptaka. W ten sposób mózg oszczędza energię i zapisuje informacje o stanie dla tych obszarów, które nie wymagają ciągłego odświeżania, a całą klatkę multisensoryczną odświeża jedynie co kilka sekund, na przykład gdy mrugasz lub zmieniasz skupienie. To wrażliwe na ruch odświeżanie nieistotnego szumu tła jest najbardziej widoczne w zanikającej iluzji Troxlera (Ryc. 5).

Śledzenie wielu warstw dla każdej klatki dodaje kolejny poziom złożoności do uproszczonego Modelu Spiętrzania Klatek i może sugerować, jak percepcja psychedeliczna może stać się kalejdoskopem, gdy promieniowe sekcje w polu widzenia odbijają same siebie, spiętrzają się, dryfują i łączą ze sobą. Ponieważ odświeżanie i uwalnianie warstw percepcyjnych zarówno w wielowarstwowych, jak i radialnych metodach wypełniania klatki nadal podlega klasyfikacji czasowego aliasingu i wypełniania, ogólne modele PTI nadal miałyby zastosowanie niezależnie od morfologicznej lub geometrycznej natury percepcyjnej bifurkacji. Przewiduje się, że zarówno Model Przerwań Kontrolnych jak i Model Spiętrzania Klatek są bardzo ogólnymi, meta-poziomowymi opisami tego, jak psychedeliki mogą podważyć czasowy aliasing i wypełnianie, aby wytworzyć nieliniowe sprzężenie zwrotne i samopodtrzymujące się halucynacje. Podczas gdy PTI koncentrowało się głównie na wizualnych sieciach sensorycznych, te modele można zastosować do warstwowania i rozszczepiania wszelkiego subiektywnego odczuwania siebie lub rzeczywistości. Specyficzne modele farmakologiczne i neuronowe leżące u podstaw tych ogólnych koncepcji są bardziej złożone, niż można by to opisać szczegółowo w tym tekście, ale są wystarczająco dobrze rozumiane, aby dokonać dobrych przybliżeń wspierających twierdzenia PTI. Ponieważ PTI zaprojektowano jako ogólną teorię, nawet gdy zmienia się nasze rozumienie percepcji i farmakologii, przedstawione tutaj ogólne założenia powinny nadal odnosić się do wszystkich znanych typów doznań halucynogennych.

Dodatek 02

Nieformalne omówienie tematów

Poniżej znajduje się dyskusja w stylu wywiadu na tematy przedstawione w Psychedelicznej Teorii Informacji z autorem, dostarczona jako podsumowanie i ogólny przegląd teorii dla laika nienaukowego.

Czym jest Psychedeliczna Teoria Informacji?

Ogólna teoria leżąca u podstaw całej PTI głosi, że psychedeliki tworzą informacje po wprowadzeniu do ludzkich sieci neuronowych. Spontaniczne tworzenie nowych informacji jest podstawową funkcją aktywacji psychedelicznej, a te nowe informacje są odciskane w pamięci i odtwarzane jako muzyka, sztuka lub historie dzielone z innymi ludźmi. Mówiąc dokładniej, PTI przedstawia modele fizyczne, które opisują ten generatywny proces oraz dynamikę różnych zjawisk psychedelicznych, takich jak złożone halucynacje, szamanizm i umysł grupowy.

Jak PTI opisuje działanie psychedeliczne?

Jednym ze sposobów zwizualizowania tego, co opisuję w PTI, jest metafora, którą nazywam "Stawem i przepompownią". Wyobraź sobie idealnie okrągły staw z idealnie nieruchomą wodą, z małą przepompownią na wyspie pośrodku. Kiedy przepompownia jest włączona, tworzy na wodzie idealnie okrągłe zmarszczki, które z czasem tworzą starannie uporządkowaną stojącą falę aktywności. W tej metaforze, staw jest powierzchnią kory nowej; przepompownia to ciało, bicie serca i oddychanie; a zmarszczki to fale percepcji zmysłowej widoczne w odczycie EEG aktywności korowej. Gdy pompa jest włączona i porusza się z różnymi prędkościami, zmarszczki na powierzchni stawu są aktywne i przybierają różne spójne wzory; kiedy pompa jest wyłączona, fale zanikają, a staw staje się cichy i spokojny. Są to metafory przejścia świadomości ze stanu czuwania do stanu snu.

Teraz wyobraź sobie, że do tego modelu dodajemy psychedelik. PTI proponuje, że psychedeliki zmieniają falowe wzorce świadomości, tworząc niewielkie drganie pod stawem, które rozwibrowuje całą strukturę. Dodanie psychedeliku do tego układu tworzy konkurencyjną falę stojącą, którą można natychmiast zobaczyć w zmarszczkach na powierzchni. Pompa nadal pompuje, tworząc swoje zwykłe fale stojące, ale z powodu drgania pojawia się nowa warstwa złożoności falujących wzorów. Drganie dodaje energii temu układowi, i gdy to robi, to fale stojące w stawie stają się bardziej chaotyczne. Zamiast prostych, spójnych pomarszczonych wzorów, zaczynasz dostrzegać nakładające się wzory i szybkie przejścia między wieloma stanami fali stojącej. Złożone wzorce interferencji nakładają się na siebie i wykazują cechy formalne nieliniowego systemu sprzężenia zwrotnego, takiego jak fraktale czy automaty komórkowe.

Opisany tutaj wzór interferencji w zmarszczkach na stawie jest tym, w jaki sposób PTI modeluje współzawodniczącego tryptaminowego agonistę (halucynogen) w precyzyjnie skoordynowanym aminergicznym układzie postrzegania, modulowanym przez serotoninę i dopaminę. Ten złożony wzorzec interferencji jest tym, co opisuję za pomocą Modelu Przerwań Kontrolnych działania psychedelicznego. Według PTI, każdy halucynogen tworzy nieco inne drganie lub wibrację na ścieżkach sygnalizacyjnych świadomości multisensorycznej, co z kolei tworzy unikalny i wyraźny wzór interferencji w stojących falach percepcji. Niektóre halucynogenne drgania mogą być duże i faliste, inne mogą być ciche i subtelne, jeszcze inne mogą być ostre i zakłócające. Różnicę w szybkości drgania i odczucia wywołaną przez każdą cząsteczkę psychedeliczną można by wytłumaczyć różnymi powinowactwami receptorów i szlakami metabolicznymi dla każdego halucynogenu.

W jaki sposób psychedeliczne wzorce interferencji odnoszą się do technik szamanizmu i terapii psychedelicznej?

Wróćmy do naszej metafory stawu. Załóżmy, że na brzegach stawu powstały wydmy, które odpowiadają długotrwałej pamięci wzorców fali stojącej wytworzonych przez przepompownię. Jeśli sprawdziłbyś te wydmy po każdym psychedelicznym drganiu, mógłbyś znaleźć nowe maleńkie fraktale, spirale, krzywe, pęknięcia i filigranowe wzory wyryte w piasku. To piaskowe rytowanie odpowiada pamięci doznania psychedelicznego, osadzonego teraz we wzorcach sieci neuronowej, a te wzorce pamięci wpływają następnie na zachowanie, zmieniają przekonania i są wielokrotnie przedstawiane w sztuce, muzyce i filozofii. Oto metafora dla psychedelicznej terapii transformacyjnej.

Załóżmy teraz, że nad brzegiem tego stawu żyje plemię ludzi, a to psychedeliczne drganie dociera raz w tygodniu. Całkowicie rozsądne byłoby założenie, że ci ludzie przyjęliby psychedeliczne wzory na piasku jako rodzaj tożsamości plemiennej i wkomponowali je w swoje ubrania, tatuaże, malunki na twarzy, ceramikę i tak dalej. To jest dokładnie to, co robią plemiona, które biorą psychedeliki; wkomponowują kolorowe wzory fraktalne utworzone na powierzchni swych mózgów na powierzchnię swych ciał, do sztuki, na swoje ściany i w swój świat. Fizyczne rozprzestrzenianie się złożonych wzorców psychedelicznych z pojedynczego podstawowego efektu falowania jest podstawą PTI. Psychedeliczna Teoria Informacji bada przejście złożonych informacji od genezy początkowego halucynogennego wzorca interferencji do zewnętrznego organizującego wpływu na przekonania, osobowość, zachowanie i strukturę plemienną.

A teraz, idąc o krok dalej, załóżmy, że ilekroć uderza psychedeliczne drganie, plemię ludzi mieszkających nad brzegiem zbiera się w kręgu i zaczyna śpiewać, tupać lub uderzać unisono w wielkie bębny. Pieśni wytwarzane przez to plemię w naturalny sposób harmonizują się z drganiem i zaczynają kształtować zmarszczki na stawie poprzez interferencję harmoniczną. Z biegiem czasu, jeśli plemię śpiewa wystarczająco głośno, wytworzy stojący wzór interferencji lub halucynację grupową w zmarszczkach stawu. Można to opisać jako wspólny stan świadomości unieruchomiony dzięki stojącej rezonansowej fali sprzężenia zwrotnego. Kształtowanie wzorów interferencji w świadomości poprzez śpiew lub rezonansowe sprzężenie zwrotne opisuje podstawowe techniki rytualne szamanizmu psychedelicznego. Dzięki rezonansowemu sprzężeniu zwrotnemu szaman i plemię mogą opanować nieliniową dynamikę wzorca interferencji, aby wykonywać różne formy magii na powierzchni stawu.

Model Przerwań Kontrolnych redukuje działanie halucynogenne do sensorycznej obwiedni ataku i opadania o wysokiej prędkości. Dlaczego zdecydowałeś się na ten model?

Badając efekty różnych halucynogenów, zawsze zauważałem falę nośną, wysoką częstotliwość, pulsowanie, tętnienie, mrowienie lub jakieś stabilne zakłócenia, z których ta substancja była znana. I po przestudiowaniu różnych trip-raportów na różnych substancjach, zdałem sobie sprawę, że nie jestem sam w odnotowywaniu tych prostych obserwacji. Często raportuje się, że ta stabilna interferencja przenika całe doznanie; dotyk, słuch, wzrok, całe ciało. Zacząłem mierzyć częstotliwości tych impulsów i mrowienia dla różnych halucynogenów i zdałem sobie sprawę, że wszystkie one podchodziły pod stany świadomości alfa i beta, między 4 a 30 impulsów na sekundę, a każdy drag miał nieco inne synchronizowanie i odczuwanie w stosunku do sposobu, w jaki nadchodziły impulsy i przerywały świadomość. Im wolniejsze przerwanie, tym bardziej odczuwałem tętnienie lub zacinanie; im szybsze przerwanie, tym bardziej odczuwałem mrowienie, wibrowanie lub drganie o wysokim tonie.

W pewnym momencie mojej analizy różnych dragów zawsze mawiałem: "Ta stabilna częstotliwość przerwań jest interesująca, powinienem się temu przyjrzeć" lub "czy to nie dziwne, że zawsze czuję to pulsowanie na tym konkretnym dragu, które jest bardzo podobne do pulsowania, które zauważyłem na tym innym dragu". A potem, kiedy zacząłem analizować tę jedną prostą interakcję pulsowania, zastanawiałem się, czy przerwanie pulsowania w postrzeganiu klatki to wszystko, czego potrzeba, aby wywołać halucynacje. Maszyny umysłowe wytwarzają fosfeny w niewielkim zakresie częstotliwości impulsów świetlnych, więc co jeśli halucynogeny robiły coś podobnego w tym samym zakresie impulsów? Co jeśli te impulsy były jedynym działaniem dragu, a pulsowanie było percepcyjnym zbiorem modulujących zakłóceń w węzłach połączeń czuciowych? Podczas procesu formalnego opisywania działania tych impulsów stało się oczywiste, że pulsująca interferencja była falą nośną dla halucynacji, podobnie jak migocząca liczba klatek na sekundę taśmy z animacją. Impulsy stworzyły nakładające się halucynogenne migotanie lub nakładające się marszczenie modulacyjne w świadomości multisensorycznej, które tworzą chaotyczne podłoże dla złożonych halucynacji. Była to ekstrapolacja farmakologii psychedelicznej, której skala nabrała sensu w ogólnej percepcji, co było dokładnym modelem, którego szukałem.

Im bardziej analizowałem różne właściwości migotania lub pulsowania dla każdego dragu, tym bardziej zdawałem sobie sprawę, że ta specyficzna funkcja pulsowania była tym, co powodowało, że każdy drag wywoływał unikalne geometryczne halucynacje, takie jak formy Chladiego przyjmujące różne wzory fal stojących na stalowych płytkach rezonujących przy różnych częstotliwościach. Zdałem sobie wówczas sprawę, że każdy halucynogen może być modelowany z unikalną częstotliwością przerywania i właściwościami nasycenia ataku, opadania, podtrzymania i zanikania (ADSR), aby opisać początek i odczuwanie różnych halucynacji. Obwiednia ADSR to technika modelowania fal stosowana w syntezatorach elektronicznych do kształtowania tonów i dźwięków różnych instrumentów muzycznych, ale może być używana do modelowania "głosu" dla dowolnej fali stojącej. Obwiednia ADSR dla każdego halucynogenu odpowiada agonizmowi i powinowactwu receptora, co w naturalny sposób kształtuje ton i odczuwanie unikalnych wzorców sensorycznych każdego halucynogenu. Po sprowadzeniu działania halucynogennego do funkcji interferencji fal w percepcji, naturalnym było wówczas ekstrapolowanie halucynacji jako zdarzenia kaskadowego, które zaczyna się od małej, stabilnej perturbacji w percepcyjnym sprzężeniu zwrotnym, którego amplituda rośnie w czasie, aby ponieść funkcjonalny stan wyjściowy całego systemu. Ten model nie opiera się na niczym innym niż na ukierunkowanym agonizmie receptora do kierowania wynikającym procesem emergentnym.

Dlaczego falowy model działania psychedelicznego jest lepszy niż tradycyjne modele szamańskie?

Jedną z podstawowych koncepcji fizyki i nauki jest to, że każdą fizyczną interakcję można modelować w dyskretnych pakietach transferu energii, a te dyskretne pakiety można statystycznie interpretować jako fale, które mają formalną charakterystykę amplitudy, częstotliwości, spójności, opadania i tak dalej. Pozwala to na opisanie systemu za pomocą predykcyjnych modeli fizycznych lub matematycznych. Po rozbiciu jakiejkolwiek fizycznej interakcji na formalny model falowy, zasadniczo opisuje się funkcjonalność systemu i można dokonać dokładnych prognoz. Tradycyjne modele szamańskie nie są zainteresowane tym poziomem analizy redukcyjnej, ale współczesna nauka już tak. PTI wypełnia niektóre części formalne potrzebne do osadzenia technik tradycyjnego szamanizmu w dziedzinie fizyki i matematyki.

Czy analiza redukcyjna nie odbiera tajemnicy lub kunsztu enteogenicznej transcendencji i szamanizmowi?

W myśli szamańskiej nastąpiła schizma, w której dragi były badane za pomocą redukcyjnego paradygmatu farmakologicznego, jednak technologia szamanizmu wciąż tkwi w paradygmatach antropologicznych lub duchowych. Za pomocą PTI próbuję powiedzieć, że nie ma żadnej schizmy; działanie psychedeliczne i szamanizm są dziedzinami fizyki, oba mogą być opisane przez fizykę. Nie jest to model redukcyjny, jest to model jednoczący, który łączy dziedziny farmakologii i szamanizmu poprzez klasyczną mechanikę fal i teorię harmoniczną.

Podobny sposób widzenia tego może być taki. Wyobraź sobie, że jesteś wytwórcą gitar i dokładnie wiesz, jak długi powinien być gryf gitary, jak mocno naciągnięta musi być każda struna, gdzie musi iść każdy próg i jaki kształt powinno mieć pudło, wszystko po to, aby uzyskać najlepszy i najbardziej rezonujący dźwięk muzyczny. Jest to zadanie inżynierskie, które można opisać za pomocą matematyki i teorii fal harmonicznych. Jednak wzięcie do ręki instrumentu i użycie go do grania muzyki, która wzbudza w ludziach radości lub wzrusza do łez, to proces, który zawsze będzie tajemniczy i artystyczny. Nic nie zostało odebrane kunsztowi muzyka poprzez opisanie teorii harmonicznej leżącej u podstaw instrumentu. Jeśli już, to teoria harmoniczna pozwala twórcy gitary wyprodukować lepszy instrument, a muzykowi osiągnąć lepszą biegłość.

W jaki sposób zjawiska psi, w rodzaju telepatii i umysłu grupowego, wiążą się z modelem fal harmonicznych PTI?

O komunikacji niewerbalnej między plemionami ludzkimi można myśleć w kategoriach spójności grupowej, takiej jak zbieranie się owadów w rój, ryb w ławicę, czy ptaków w stada. Podczas większości codziennych interakcji zachowujemy odrębność jako jednostki, ale w przypadku niektórych aktywności przechodzimy do trybu współpracy, w którym tożsamość jest mniej ważna niż płynny lub harmonijny ruch w stadzie. U ludzi można to zaobserwować w sportach zespołowych, takich jak piłka nożna czy koszykówka, w skoordynowanych ruchach oddziałów wojskowych, w tańcu grupowym lub w intuicyjnych rytmach kochania się. Nakierowanie na harmonijną spójności z innym człowiekiem lub grupą ludzi jest subiektywnie odczuwane jako komunikacja niewerbalna lub psi, czasami osiągająca poziom telepatii lub natychmiastowego poznania, co myśli druga osoba. Ponownie, ten rodzaj procesu nie powinien być analizowany w ramach dziedziny parapsychologii lub mistycyzmu. Kiedy mówisz o psi i komunikacji niewerbalnej, mówisz o synchronizacji i zgraniu między rezonansowymi oscylatorami. To nie jest metafizyka, to teoria harmoniczna i fizyka.

Czy możesz opisać oscylator rezonansowy? Jak rezonans harmoniczny wpływa na mózg?

Oscylator to po prostu inne określenie fali lub wibracji, więc każdy system, który ma częstotliwość cykliczną, czyli prawie wszystko, jest oscylatorem. Kiedy dwa oscylatory blisko siebie wibrują z podobną częstotliwością, zaczynają mieć nakładające się wzorce fal lub wzorce interferencji, które można modelować pod względem komplementarnej synchronizacji, harmonii, różnic fazowych i tak dalej. Jeśli dwa oscylatory mają komplementarne wzorce interferencji, mówi się, że są harmoniczne, co oznacza, że nie tłumią wzajemnie swojej mocy ani amplitudy. Jeśli dwa oscylatory interferują w sposób, który pobudza obie ich amplitudy, maksymalizując energię potencjalną obwodu, wówczas mówi się, że znajdują się w spójności rezonansowej. Kiedy system oscylacyjny synchronizuje się fazowo w spójności rezonansowej z innym oscylatorem, energia jest wzmacniana, a zsynchronizowany fazowo system staje się samostabilizujący i trudny do stłumienia lub zakłócenia nawet przy konkurencyjnej fali interferencyjnej.

Harmoniczne i rezonansowe sprzężenia zwrotne leżą w centrum wszystkich samostabilizujących się systemów oscylacyjnych lub samooscylatorów. Interferencja fal harmonicznych oszczędza energię i jest postrzegana przez ludzi jako piękna zarówno w sztuce, jak i w nauce. Utrata harmonicznego sprzężenia zwrotnego w sprzężonych oscylatorach wzbudza chaos i chaotyczny stan wyjściowy; rezonansowe sprzężenie zwrotne i zgranie tworzy stabilne atraktory i konwergencję w systemach chaotycznych. Są to podstawy wszystkich systemów fizycznych, które oscylują i wymieniają się energią w czasie. Jeśli przyjrzysz się odczytom EEG, stanie się oczywiste, że mózg jest oscylatorem z różnymi wzorcami fal dla każdego stanu świadomości, a każdy neuron jest małym oscylatorem przekazującym fale informacji przez misternie sprzężoną sieć. Tak więc zastosowanie dynamiki oscylatorów rezonansowych i interferencji fal harmonicznych do ludzkiej percepcji i poszerzonych stanów świadomości nie jest pomysłem radykalnym ani awangardowym, jest naturalnym rozszerzeniem istniejącej teorii fizycznej.

Więc szamańskie śpiewanie jest formą rezonansowego sprzężenia zwrotnego dla stabilizacji świadomości w chaotycznych stanach psychedelicznych?

Oto teoria Szamanizmu Fizycznego w pigułce. Jeśli możesz to zrozumieć, możesz zrozumieć prawie wszystko, co modeluję za pomocą PTI. Interakcja zaczyna się na poziomie komórkowym od prostego wzorca interferencji farmakologicznej, następnie eksploduje w chaotyczną zmarszczkę na powierzchni kory nowej, która następnie przenika do pamięci długotrwałej, zawiadamia o zmianach behawioralnych i ostatecznie wpływa na wartości szerszego plemienia i kultury. Chaotyczna, bogata w informacje zmarszczka rozciąga się na zewnątrz w czasie i wykracza poza granice umysłu użytkownika, rozszerzając się na sztukę, media, naukę, religię i trendy kulturowe. Nie sądzę, aby ktokolwiek kiedykolwiek wcześniej próbował zdekonstruować cały psychedeliczny łańcuch informacji, nie mówiąc już o próbie dopasowania go do jakiejś teorii fizycznej. To zupełnie nowe terytorium.

Oczywiście, kiedy ktoś odkrywa doznanie psychedeliczne, nie zachowuje go dla siebie. Istnieje nieodłączna potrzeba zmiany zachowań i podzielenia się tym doświadczeniem z innymi, a to wspólne doświadczenie odbija się w kulturze i tworzy rezonansowe wzorce interferencji dzięki dzieleniu się dziełami sztuki i raportami z doświadczeń psychedelicznych, a ilość szczegółów i wyłaniającej się spontanicznej organizacji kulturowej i plemiennej z tego procesu jest ogromna. Kiedy próbuje się modelować proces psychedeliczny za pomocą swego rodzaju wzdłużnej analizy kulturowej, widzi się, że mamy do czynienia z samopodtrzymującym się nieliniowym systemem informacyjnym, który sprzęga się ze sobą w czasie i wytwarza nieproporcjonalnie dużą ilość danych wyjściowych w reakcji na bardzo małą ilość danych wejściowych, która jest dosłownie szczyptą białego proszku na osobę. W jakiś sposób dodanie tej małej szczypty białego proszku kończy się zmianą świata.

Czy PTI prezentuje skalę halucynogenną, taką jak skala Shulgina, która ocenia halucynacje lub poszerzoną świadomość według jakiejś miary?

Model Spiętrzania Klatek opisuje stopnie głębokości i złożoności halucynacji i proponuje, że głębokość halucynacji jest równa mocy substancji pomnożonej przez dawkę substancji, nasycającą się i sprzęgającą ze sobą w czasie trwania efektu (co jest składnikiem nieliniowym), zmodyfikowanego przez tempo metabolizowania tej substancji. Można by zapisać ten opis wzorem matematycznym, ale to, co stara się on wyjaśnić, to że istnieje krytyczny zakres dawek dla każdego dragu, w którym głębokość halucynacji staje się samowystarczalna i naturalnie przybliża się do w pełni animowanej liczby klatek, mającej około 8-16 spiętrzonych klatek na sekundę, jak atraktor przyciągający cię ku stanowi "szczytowemu". Jeśli dawka psychedeliku jest zbyt mała lub metabolizujesz go zbyt szybko, odczuwasz jedynie lekkie przyspieszenie lub wrażenie poddenerwowania odpowiadające ingerowaniu w percepcję; brak stanu szczytowego. Ale kiedy znajdziesz właściwy zakres dawek i osiągniesz samopodtrzymujące się halucynacje, nakierowujesz się na ten poszerzony stan, w którym zaczynasz spiętrzać progresywnie animowane klatki, aż zwieńczysz to na głębokości około 16 zacierających się klatek. Wszystko ponad 16 spiętrzonych klatek głębi czasowej zbiega się ku nieskończoności i przytłacza ludzką percepcję.

Jeśli chcesz, możesz rozbić skalę Shulgina podług głębokości złożoności klatki halucynogennej, ale model, który sugeruje PTI jest bardzo ogólny, jak algorytm wygaszacza ekranu lub spiętrzona pętla sprzężenia zwrotnego wideo. Skala Shulgina nie próbuje modelować tego rodzaju złożoności w halucynacji, ani też nie powinna. PTI próbuje modelować bardziej ziarnisty poziom szczegółów sensorycznych.

Mówisz, że poszerzona świadomość osiąga szczyt przy 16 spiętrzonych klatkach? Dlaczego 16 klatek?

Liczba 16 wydaje się nieco arbitralna, ale była to liczba zaproponowana przez osobę, która jako pierwsza opisała mi Model Spiętrzania Klatek, a ta głębokość klatek została do pewnego stopnia podtrzymana dzięki moim własnym eksperymentom z mechanicznym sprzężeniem zwrotnym wideo, a także różnymi substancjami halucynogennymi. Model Spiętrzania Klatek jest próbą ilościowego określenia szybkiego tempa progresywnej animacji tworzonej przez halucynacje i sformalizowania tempa, w jakim doznania nasycają się, odbijają, spiętrzają, regresują, rozmazują lub nakładają na kolejną klatkę percepcyjną. Jest to morfologiczne podejście do badania dynamiki postępujących halucynacji i można mierzyć płynność lub rozciągliwość każdej halucynacji w oparciu o tę metrykę płynnego wygładzania lub aliasingu między nakładającymi się spiętrzonymi klatkami. Po około 16 klatkach głębokości, rzeczy mają tendencję do wzajemnego zanikania i rozmywania się w nieskończenie zacierającą się mgłę.

Dzięki modelowi spiętrzania klatek możesz cofnąć się i przeanalizować własną halucynację i zapytać; czy migocze ona i pulsuje jak światło stroboskopowe, czy też sączy się powoli z dużą ilością drobnych szczegółów? Im więcej widzisz śladów ruchu, tym więcej słyszysz ech, tym bardziej płynna i ciekła wydaje się halucynacja, wszystko to odpowiada liczbie jednoczesnych klatek, które spiętrzasz. Po około 16 warstwach regresji klatek czasowych, percepcja zaczyna się nasycać, topnieć i zbiegać po białej spirali lub tunelem w nieskończoność. Doświadczenie tego wiru lub tunelu, jakby umysł był wysysany z ciała, jest powszechnym odczuciem po dużych dawkach psychedelików. Można to nazwać śmiercią ego, osiągnięciem szczytu, wybieleniem lub doświadczeniem bliskim śmierci, ale jest to bardzo podobne do omdlenia, utraty przytomności i opuszczenia ciała. Niemal niemożliwe jest posiadanie jakiejkolwiek kontroli nad myśleniem, działaniem, pamięcią lub zachowaniem poza tą zdolnością percepcyjną. W tym momencie większość ludzi kładzie się i wchodzi w astral.

Jak myślisz, jak PTI będzie postrzegana w przyszłości?

Większość teorii psychedelicznych jest zbudowana na kulturowych wyobrażeniach o jaźni i duchowości, i z tego powodu większość teorii ma zwykle trwałość kilku dekad. Zamiast używać metafor, PTI zbudowano na modelach fizycznych i najlepszym rozumieniu fizjologii mózgu i percepcji. Daje to PTI znacznie dłuższą trwałość od poprzedniej teorii psychedelicznej. A ponieważ PTI unika duchowych metafor, ma również zastosowanie we wszystkich kulturach. PTI nie jest ostatnim słowem w dziedzinie szamanizmu psychedelicznego, ale dostarcza zgrabnych, ogólnych ram dla badania poszerzonej świadomości. Mam nadzieję, że przyszłe pokolenia odkrywców przeczytają ten tekst i zainspirują się do oceniania zjawisk psychedelicznych bardziej krytycznym okiem naukowym.

Jakie eksperymenty można przeprowadzić, aby przetestować różne modele przedstawione w PTI?

PTI jest już teorią roboczą. Proces i wyniki szamanizmu i eksperymentów psychedelicznych zostały już sformalizowane i przetestowane. Dalsze testy nie mogą zaprzeczyć PTI, ale mogą pomóc udoskonalić poziom szczegółowości w proponowanych modelach. PTI czerpała informacje z istniejących badań z setek, jeśli nie tysięcy różnych źródeł, w tym zarówno opublikowanej literatury naukowej, tradycyjnego rytuału szamańskiego, jak i podziemnych badań od anonimowych eksploratorów psychedelicznych. PTI nie stara się cofnąć badań ani sugerować dalszych ścieżek badań, proponuje natomiast model fizyczny, który może powiązać ze sobą wszystkie istniejące badania.

Wszystkie modele zaproponowane przez PTI wywodzą się bezpośrednio z badania subiektywnych raportów o doznaniu psychedelicznym i rytuale szamańskim, a następnie nałożenia tych raportów na najbardziej aktualne badania interakcji receptorów psychedelicznych na różnych ścieżkach percepcyjnych. Wszystkie modele, metody i techniki opisane w PTI zostały przetestowane na ludziach i są dokładne. Szamanizm jest już w powszechnej praktyce, mając do pracy jedynie surowe modele duchowe lub modele psychologiczne. Jedyne, co pozostało do zrobienia, to udoskonalenie naszego rozumienia mózgu, a wraz ze wzrostem naszego rozumienia możemy spojrzeć wstecz na istniejący model szamański i zapytać: "Czy nadal jest dokładny?" A jeśli odpowiedź brzmi nie, to musimy udoskonalić model i uczynić go dokładniejszym. To nieustająca praca naukowa.

O tym tekście

O Psychedelicznej Teorii Informacji

Psychedeliczna Teoria Informacji (PTI) rozpoczęła się w 2004 roku jako rozszerzony esej zatytułowany "Sprawa przeciwko elfom DMT" ("The Case Against DMT Elves"), będący odpowiedzią na artykuł internetowy zatytułowany "DMT, Mojżesz i poszukiwanie transcendencji" ("DMT, Moses, and the Quest for Transcendence") autorstwa Clifforda Pickovera. "Sprawa przeciwko elfom DMT" miała być antytezą dla "świata duchów" modeli DMT, spopularyzowanych przez Terence'a McKennę i Ricka Strassmana w latach 1990, i jako taka otrzymała pewne poparcie dla przyjęcia bardziej formalnego podejścia do badania halucynacji. Kiedy zdałem sobie sprawę, że fizjologiczny przypadek złożonych halucynacji nigdy nie został wystarczająco skompilowany, zebrałem kilka notatek i wcześniejszych pism i zacząłem składać wersję alpha PTI na stronie tripzine.com, która zawiera również archiwum materiałów z Trip Magazine, czasopisma poświęconego kulturze psychedelicznej, które publikowałem od 1995 do 2005 roku.

Proces zbierania w całość wersji alpha PTI trwał ponad rok i obejmował pomoc wielu osób przesyłających darowizny, korektę i zapewniających cenne informacje zwrotne dotyczące tekstu. PTI w wersji alpha rozpoczęło się jako próba zredukowania fenomenologii psychedelicznej z perspektywy czysto konektywnej i farmakologicznej. Gdzieś pod koniec 2005 roku, w połowie tekstu w wersji alpha, całkowicie porzuciłem to podejście. W 2006 roku przyjąłem model obwodowy aktywacji psychedelicznej, który nazwałem Teorią Sygnałów, podkreślający rolę rekurentnego pobudzenia w sieciach korowych jako źródła halucynogenezy. Podsumowanie tej teorii zostało zaprezentowane na konferencji Toward a Science of Consciousness w 2006 roku w Tucson, w Arizonie. W ciągu dwóch lat, Teoria Sygnałów ewoluowała w to, co nazwałem Wielostanową Teorią działania psychedelicznego, kiedy to po raz pierwszy rozważyłem pełne implikacje psychedelików jako katalizatorów wielostabilnych stanów świadomości nieliniowej.

Po opublikowaniu w Internecie zrecenzowanej wersji Teorii Wielostanowej otrzymałem trochę interesujących informacji zwrotnych, które pomogły mi skoncentrować myślenie, niektóre z nich pochodziły od anonimowego kanadyjskiego badacza, który podzielił się swoją unikalną teorią halucynogennego spiętrzania klatek, aby uprościć moją teorię rekurentnego sprzężenia zwrotnego. To skłoniło mnie do zbadania różnych nieliniowych efektów wytwarzanych przez konkurencyjny modulator w precyzyjnie skoordynowanym systemie sekwencyjnego przetwarzania klatek. Ekstrapolując różne nakładające się farmakologiczne, obwodowe i sieciowe modele działania psychedelicznego, zdecydowałem się na Model Przerwań Kontrolnych, który zakłada, że wszystkie halucynacje zaczynają się od okresowego przerwania multisensorycznej stabilności klatkowej o wysokiej częstotliwości, które można opisać jako wzorzec interferencji fal. Gdy Model Przerwań Kontrolnych znalazł się na swoim miejscu, Psychedeliczna Teoria Informacji nagle znów nabrała sensu i cały tekst został napisany od nowa z tej nowej perspektywy.

Po sześciu latach starań nad tym projektem, mogę z dumą powiedzieć, że PTI jest modelem halucynogenezy i psychedelicznego działania, który zawsze chciałem stworzyć. Wierzę, że PTI rzuca wyjątkowe światło na procesy ludzkiej świadomości i możliwości ludzkiej wyobraźni i będzie służyć badaniom psychedelicznym i eksploracji odmiennych stanów świadomości przez wiele lat. Serdecznie dziękuję wszystkim osobom, które przez lata przesyłały datki, opinie zwrotne i subtelne przypomnienia. Wielkie podziękowania dla wszystkich osób, które śledziły moją pracę i utrzymywały mnie w skupieniu nad ukończeniem, nie mógłbym tego zrobić bez konsekwentnego wsparcia i zachęty.

Z poważaniem,

James L. Kent

O autorze

James L. Kent jest pisarzem i programistą mieszkającym w Seattle w stanie Waszyngton i od ponad dwudziestu lat bada halucynogeny i percepcję. Jest byłym redaktorem Psychedelic Illuminations Magazine, byłym wydawcą Trip Magazine: The Journal of Psychedelic Culture, oraz twórcą i współredaktorem DoseNation.com, internetowego dziennika dotyczącego wiadomości o dragach, mediach, kulturze i humorze. Jest także felietonistą zajmującym się neuronauką w h+ Magazine.

Bibliografia

Akers B; "The Sacred Mushrooms of Mexico: Assorted Texts". University Press of America, 10 październik 2006.
Beyer SV; "Singing to the Plants: A Guide to Mestizo Shamanism in the Upper Amazon". University of New Mexico Press, 31 październik 2009.
Cooper JR, Bloom FE, Roth RH; "The Biochemical Basis of Neuropharmacology". Oxford University Press, NY, 7th ed., 1996.
Grinspoon L, Bakalar JB; "Psychedelic Drugs Reconsidered". The Lindesmith Center, 1997.
Grof S; "LSD Psychotherapy". MAPS, 3rd Edition, 2001.
Hayes C; "Tripping: an anthology of true-life psychedelic adventures". Penguin Compass, New York, 2000.
Hobson JA; "The Dream Drugstore: Chemically Altered States of Consciousness". MIT Press, 2001.
Huxley A; "The Doors of Perception". Harper and Row, 1954.
LeDoux J; "The Emotional Brain". Simon & Schuster, NY, 1996.
LeDoux J; "Synaptic Self". Viking Penguin, NY, 2002.
Letcher A; "Shroom: A Cultural History of the Magic Mushroom". Faber, Great Britain, 2006.
Lilly JC.; "Programming and Metaprogramming in the Human Biocomputer". Communication Research Institute, 1968.
McKenna T; "The Invisible Landscape". Harper, San Francisco, 1993.
Mullis K; "Dancing Naked in the Mind Field". Vintage, NY, 2000.
Oroc J; "Tryptamine Palace". Park Street Press, Vermont. 2009.
Rabinow P; "Making PCR: a story of biotechnology". University of Chicago Press, 1996.
Ruck C, Hofmann A, Wasson GR, et al.; "The Road To Eleusis: Unveiling the Secret of the Mysteries". William Dailey Antiquarian Books, 2004.
Russell D; "Drug War: Covert Money, Power & Policy". Dan Russell, 1999-2000.
Schultes RE, Hofmann A; "Plants of the Gods". Healing Arts Press, Vermont, 1992.
Sheldrake R; "A New Science of Life: The Hypothosis of Morphic Resonance". Park Street Press, Vermont. 1995.
Shulgin A; "TiHKAL: The Continuation". Transform Press, Berkeley, 1997.
Shulgin A; "PiHKAL: A Chemical Love Story". Transform Press, Berkeley, 1991.
Snyder S; "Drugs and The Brain". Scientific American Books, 1986.
Stafford P; "Psychedelics Encyclopedia". Ronin Publishing, Third Edition. 1992.
Stevens J; "Storming Heaven: LSD and the American Dream". Grove Press, 1998.
Stolaraff M; "The Secret Chief: Conversations With a Pioneer of the Underground Psychedelic Therapy Movement ". MAPS, październik 1997.
Strassman R; "DMT: The Spirit Molecule". Park Street Press, Vermont. 2001.
Strogatz SH; "Nonlinear Dynamics and Chaos". Perseus Publishing, Cambridge MA, 1994.
Tindall R; "The Jaguar That Roams the Mind". Park Street Press, Vermont, 2008.
Wolfe T; "The Electric Kool-Aid Acid Test". Bantam, 1999.
Zoe 7; "Into The Void". Worldwide Media, 2001.

Odnośniki

Abraham HD, Duffy FH; "EEG coherence in post-LSD visual hallucinations". Psychiatry Res. 1 październik 2001;107(3):151-63.
Aghajanian GK, Marek GJ; "Serotonin Induces Excitatory Postsynaptic Potentials in Apical Dendrites of Neocortical Pyramidal Cells". Neuropharmacology Tom 36, Numery 4-5, 5 kwiecień 1997, Strony 589-599
Aghajanian GK, Marek GJ; "Seratonin and Hallucinogens". Neuropsychopharmacology. 1999 sierpień; 21(2 Dodatek):16S-23S.
Aghajanian GK, Marek GJ; "Serotonin, via 5-HT_2A receptors, increases EPSCs in layer V pyramidal cells of prefrontal cortex by an asynchronous mode of glutamate release". Brain Research 825, Numery 1-2, 17 kwiecień 1999, 161-171.
Arnett AM; "Jimson Weed (Datura stramonium) Poisoning". Clinical Toxicology Review, grudzień 1995, Tom 18 (No 3).
Azmitia EC; "Serotonin and brain: evolution, neuroplasticity, and homeostasis". Int Rev Neurobiol. 2007;77:31-56.
Bach M; "Wagon-wheel effect". From Michael's Optical Illusions & Visual Phenomena. Odnośnik internetowy, 2010.
Beer AL, Heckel AH, Greenlee MW; "A Motion Illusion Reveals Mechanisms of Perceptual Stabilization". PLoS ONE 3(7): e2741. 2008.
Behrendt RP; "Hallucinations: synchronisation of thalamocortical gamma oscillations underconstrained by sensory input". Conscious Cogn. 2003 wrzesień; 12(3):413-51.
Belcheva MM, et al.; "µ and κ Opioid Receptors Activate ERK/MAPK via Different Protein Kinase C Isoforms and Secondary Messengers in Astrocytes". J Biol Chem. 29 lipiec 2005; 280(30): 27662-27669.
Bennett-Clarke CA, Chiaia NL, Rhoades RW; "Thalamocortical afferents in rat transiently express high-affinity serotonin uptake sites". Brain Research Tom 733, Wydanie 2, 16 wrzesień 1996, Strony 301-306.
Bohn LM; "Mitogenic Signaling via Endogenous κ-Opioid Receptors in C6 Glioma Cells: Evidence for the Involvement of Protein Kinase C and the Mitogen-Activated Protein Kinase Signaling Cascade". J Neurochem. 2000 luty; 74(2): 564-573.
Bokkon I, Kirby M, D'Angiulli A; "TMS, phosphenes and visual mental imagery: A mini-review and a theoretical framework". Symposium on Transcranial Magnetic Stimulation and Neuroimaging in Cognition and Behaviour Conference, Montreal, Quebec, Canada, 25 wrzesień 2008.
Bonta IL; "Schizophrenia, dissociative anaesthesia and near-death experience; three events meeting at the NMDA receptor". Med Hypotheses. 2004;62(1).
Boveroux P, et al.; "Brain function in physiologically, pharmacologically, and pathologically altered states of consciousness". Int Anesthesiol Clin. 2008 lato; 46(3):131-46.
Bressloff PC, et al.; "Geometric visual hallucinations, Euclidean symmetry and the functional architecture of striate cortex". Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 29 marzec 2001; 356(1407):299-330.
Bressloff PC, Cowan, et al.; "What Geometric Visual Hallucinations Tell Us about the Visual Cortex". Neural Computation 14 (2002) 473-491.
Brown University; "Scientists explain inception of perception in the brain". Physorg, 5 marzec, 2007.
Bruchas MR, et al.; "Kappa Opioid Receptor Activation of p38 MAPK Is GRK3- and Arrestin-dependent in Neurons and Astrocytes". 30 czerwiec 2006 The Journal of Biological Chemistry, 281, 18081-18089.
Buckman, J; "Brainwashing, LSD, and CIA: Historical and Ethical Perspective". International Journal of Social Psychiatry, Tom 23, Nr 1, 8-19 (1977).
Burnet PW, Eastwood SL, et al.; "The distribution of 5-HT_1A and 5-HT_2A receptor mRNA in human brain". Brain Res. 3 kwiecień 1995; 676(1):157-68.
Busch N, Dubois J, VanRullen R; "The Phase of Ongoing EEG Oscillations Predicts Visual Perception". The Journal of Neuroscience, 17 czerwiec 2009, 29(24):7869-7876.
Butters, Nelson; "The effect of LSD-25 on spatial and stimulus perseverative tendencies in rats". Psychopharmacology 8:6, listopad, 1966.
Cerrito E, et al.; "5-HT₂-receptors and serotonin release: Their role in human platelet aggregation". Life Sciences Tom 53, Wydanie 3, 1993, 209-215.
Charing HG; "Communion with the Infinite: The visual music of the Shipibo people of the Amazon". SH, zima 2005.
Chizhevsky VN, Corbalan R; "Multistability in a driven nonlinear system controlled by weak subharmonic perturbations". phycon, tom 2, str. 396-402, 2003 International Conference on Physics and Control.
Cho RY, Konecky RO, Carter CS; "Impairments in frontal cortical gamma synchrony and cognitive control in schizophrenia". Proc Natl Acad Sci U S A. 26 grudzień 2006; 103(52):19878-83.
Christiansen A, Baum R, Witt P; "Changes In Spider Webs Brought About By Mescaline, Psilocybin And An Increase In Body Weight". JPET kwiecień 1962 tom 136 nr 1 31-37.
Cochen V, Arnulf I, Demeret S, et al.; "Vivid dreams, hallucinations, psychosis and REM sleep in Guillain-Barré syndrome". Brain, ISSN 0006-8950. 2005, tom 128 (11), str. 2535-2545.
Colgin, Laura Lee, et al.; "Frequency of gamma oscillations routes flow of information in the hippocampus". Nature 462, 353-357 (19 listopad 2009).
Connely B; "Neuropharmacology of Hallucinogens : a brief introduction". Erowid.org, Odnośnik internetowy, 2004.
Connors C; "Bypassing interneurons: inhibition in neocortex". Nature Neuroscience 10, 808-810 (2007).
Coren, S; "Sleep Deprivation, Psychosis and Mental Efficiency". Psychiatric Times. Tom 15 Nr 3, 1998.
Corlett PR, Frith CD, Fletcher PC; "From drugs to deprivation: a Bayesian framework for understanding models of psychosis". Psychopharmacology (Berl). 2009 listopad; 206(4): 515-530.
Davis M, Walters JK; "Psilocybin: biphasic dose-response effects on the acoustic startle reflex in the rat". Pharmacol Biochem Behav. 1977 kwiecień; 6(4):427-31.
Deering MF; "Limits of Human Vision". Sun Microsystems Internal, 1998.
Deschenes M, Bourassa J, Pinault, D ; "Corticothalamic projections from layer V cells in rat are collaterals of long-range corticofugal axons". Brain-Res. 21 listopad 1994; 664(1-2): 215-9
Dobelle WH, Mladejovsky HG; "Phosphenes produced by electrical stimulation of human occipital cortex, and their application to the development of a prosthesis for the blind". J Physiol. 1974 grudzień; 243(2): 553-576.1.
Doblin, R; "Pahnke's 'Good Friday Experiment' A Long-Term Follow-Up And Methodological Critique". The Journal of Transpersonal Psychology, Tom 23, Nr 1, 1991.
Douglas, Koch, Mahowald, Martin, Suarez; "Recurrent Excitation in Neocortical Circuits". Science 269-5226 (1995) 981-985.
Eagleman D, Pariyadath V; "Is subjective duration a signature of coding efficiency?". Phil. Trans. R. Soc. B 12 lipiec 2009 tom 364 nr 1525 1841-1851.
Ermentrout B; "Dynamical consequences of fast-rising, slow-decaying synapses in neuronal networks". Neural Computation 15-11 (2003) 2483-2522.
Ermentrout, Cowen; "A mathematical theory of visual hallucination patterns". Biological Cybernetics 34-3 (1979) 137-150.
Erowid.org; "Erowid Experience Vaults". Odnośnik internetowy, 2010.
Erowid.org; "Peyote Legal Status". Odnośnik internetowy, 2010.
Erowid.org; "UDV Wins Supreme Court Decision on Preliminary Injunction Allowing the use of their ayahuasca / hoasca tea". Odnośnik internetowy, 2010.
Fischer R, Hill R, Thatcher K, Scheib J.; "Psilocybin-induced contraction of nearby visual space". Agents Actions. 1970 sierpień; 1(4):190-7.
Fischer R, Hill RM, Warshay D; "Effects of psychodysleptic drug psilocybin on visual perception. Changes in brightness preference". Experientia. 15 luty 1969; 25(2):166-9.
Forutan F, Estalji S, Beu M, et al.; "Distribution of 5-HT_2A receptors in the human brain: comparison of data in vivo and post mortem". Nuklearmedizin. 2002;41(4):197-201.
Fox D; "Timewarp: How your brain creates the fourth dimension". New Scientist, Wydanie 2731, 21 październik 2009.
Gao, Krimer, Goldman-Rakic; "Presynaptic regulation of recurrent excitation by D1 receptors in prefrontal circuits". PNAS 98-1, 295-300, 2001.
Geyer MA, Vollenweider FX; "Serotonin research: contributions to understanding psychoses". Trends Pharmacol Sci. 2008 wrzesień; 29(9):445-53.
Glennon RA, et al.; "Evidence for 5-HT₂ involvement in the mechanism of action of hallucinogenic agents". Life Sci. 17 grudzień 1984; 35(25):2505-11.
Gokalp, G; "Sleep and Dreams". Odnośnik internetowy, 1999.
Gresch PJ, et al.; "Behavioral tolerance to lysergic acid diethylamide is associated with reduced serotonin-2A receptor signaling in rat cortex". Neuropsychopharmacology. 2005 wrzesień; 30(9):1693-702.
Griffiths RR, Richards WA, et al.; "Mystical-type experiences occasioned by psilocybin mediate the attribution of personal meaning and spiritual significance 14 months later". Journal of Psychopharmacology, Tom 22, Nr 6, 621-632 (2008).
Griffiths RR; "Psilocybin can occasion mystical-type experiences having substantial and sustained personal meaning and spiritual significance". Psychopharmacology (2006) 187:268-283.
Gutkin, Pinto, Ermentrout; "Mathematical Neuroscience: From Neurons to Circuits to Systems". Journal of Physiology - Paris 97 (2003) 209-219.
Harner MJ; "Common Themes in South American Indian Yage Experiences". Odnośnik internetowy, 2010.
Hasler F, Grimberg U, Benz M, Huber T, Vollenweider F; "Acute psychological and physiological effects of psilocybin in healthy humans: a double-blind, placebo-controlled dose-effect study". Psychopharmacology, Tom 172, Numer 2 / marzec, 2004
HHS/SAMHSA, Office of Applied Studies; "Ecstasy, Other Club Drugs, & Other Hallucinogens". Odnośnik internetowy, 2008.
Hill RM, Fischer R; "Interpretation of visual space under drug-induced ergotropic and trophotropic arousal". Agents Actions. 1971 listopad; 2(3):122-30.
Hobson JA, Stickgold R, Pace-Schott EF; "The neuropsychology of REM sleep dreaming". NeuroReport: 16 luty 1998 - Tom 9 - Wydanie 3 - p R1-R14.
Hoffmann E; "Effects of a Psychedelic, Tropical Tea, Ayahuasca, on the Electroencephalographic (EEG) Activity of the Human Brain during a Shamanistic Ritual". MAPS Spring (2001) 25-30.
Itil TM; "Anticholinergic drug-induced sleep-like EEG pattern in man". Psychopharmacologia. 1969; 14(5):383-93.
Jakab RL, Goldman-Rakic PS; "5-Hydroxytryptamine2A serotonin receptors in the primate cerebral cortex: Possible site of action of hallucinogenic and antipsychotic drugs in pyramidal cell apical dendrites". PNAS 20 styczeń 1998 tom 95 nr 2 735-740.
Jarvik M, Chorover S; "Impairment by lysergic acid diethylamide of accuracy in performance of a delayed alternation test in monkeys". Psychopharmacology, Tom 1, Numer 3 / maj, 1960.
Jones EG; "Thalamic circuitry and thalamocortical synchrony". Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 29 grudzień 2002; 357(1428):1659-73.
Judd LL, McAdams L, Budnick B, Braff DL ; "Sensory gating deficits in schizophrenia: new results". Am J Psychiatry 1992; 149:488-493.
Kanamaru, T., "Van der Pol oscillator", Scholarpedia, 2(1), 2202, (2007).
Kass L, Hartline PH, Adolph AR ; "Presynaptic uptake blockade hypothesis for LSD action at the lateral inhibitory synapse in Limulus". The Journal of General Physiology, Tom 82, 245-267.
Kent JL; "Psychedelic Information Theory: Alpha Edition". Tripzine.com, Odnośnik internetowy, 2004.
Kent JL; "Signal Theory Overview". Tripzine.com, Odnośnik internetowy, 2006.
Kent JL; "Signal Theory Poster". Towards a Science of Consciousness Conference, Tucson, AZ, 2006.
Kent JL; "Selective 5-HT_2A agonist hallucinogens: A review of pharmacological interaction and corollary perceptual effects". Tripzine.com, Odnośnik internetowy, 2008.
Kent JL, Pickover C; "The Case Against DMT Elves". Tripzine.com, Odnośnik internetowy, 2004.
Kittenis M., Caryl PG, Stevens P; "Distant psychophysiological interaction effects between related and unrelated participants". Association 47th Annual Convention: Proceedings of Presented Papers, Vienna (67-76), 2004.
Knoll M, Kuglerb J, et al.; "Effects of Chemical Stimulation of Electrically-Induced Phosphenes on their Bandwidth, Shape, Number and Intensity". Sterotactic and Functional Neurosurgery, Tom 23, Nr 3, 1963.
Levitated.net; "Artifacts of Computation". Odnośnik internetowy.
Lehar, S; "Harmonic Resonance in the Brain: Spatial patterns in perception and behavior mediated by spatial standing waves in neural tissue". Odnośnik internetowy, 2010.
Luke D; "Psi-verts and Psychic Piracy: The Future of Parapsychology?". Reality Sandwich, Odnośnik internetowy, 7-6-09.
Lumer ED, Edelman GM, Tononi G; "Neural dynamics in a model of the thalamocortical system. II. The role of neural synchrony tested through perturbations of spike timing". Cereb Cortex. 1997 kwiecień-maj; 7(3):228-36.
Marc Wittmann, et al; "Effects of psilocybin on time perception and temporal control of behaviour in humans". 2007;21:50.
Mason OJ, Brady F; "The psychotomimetic effects of short-term sensory deprivation". J Nerv Ment Dis. 2009 październik; 197(10):783-5.
McLean TH, Parrish JC, Braden MR, Marona-Lewicka D, Gallardo-Godoy A, Nichols DE; "1-Aminomethylbenzocycloalkanes: conformationally-restricted hallucinogenic phenethylamine analogues as functionally-selective 5 HT2A receptor agonists". J Med Chem. 2006 wrzesień 21; 49(19):5794-803.
Meador KJ, et al.; "Gamma coherence and conscious perception". Neurology 2002;59:847-854.
Melechi A, "Seeing Stars: The Shifting Geometry of Phosphenes". Trip Magazine, numer 10, 26-27, 2004.
Meredith MA, Stein BE; "Visual, auditory, and somatosensory convergence on cells in superior colliculus results in multisensory integration". J Neurophysiol 56: 640-662, 1986.
Miller RE, Tredici TJ; "Vision Manual for the Flight Surgeon: The Eye and Night Vision". USAF Special Report, AL-SR-1992-0002.
Mishlove J; "Interview with Francis Crick". Transcript from 'Thinking Allowed, Conversations On the Leading Edge of Knowledge and Discovery'.
Munglani R, Jones JG; "Sleep and General Anesthesia as Altered States of Consciousness". Journal of Psychopharmacology 6:399-409, 1992.
Nichols CD, Sanders-Bush E; "A Single Dose of Lysergic Acid Diethylamide Influences Gene Expression Patterns within the Mammalian Brain". Neuropsychopharmacology (2002) 26 634-642.
Nichols DE; "Hallucinogens". Pharmacology & Therapeutics Tom 101, Wydanie 2, luty 2004, Strony 131-181.
Nicholson PT, Firnhaber RP; "Autohypnotic Induction of Sleep Rhythms Generates Visions of Light with Form-constant Patterns". White Paper.
Norwegian University of Science and Technology (NTNU); "How the Brain Filters out Distracting Thoughts to Focus on a Single Bit of Information". ScienceDaily 23 listopad 2009.
Pantone, DJ; "The Shipibo Indians: Masters of Ayahuasca". Odnośnik internetowy, 2006.
Payne JD, Nadel L.; "Sleep, dreams, and memory consolidation: the role of the stress hormone cortisol". Learn Mem. 2004 listopad-grudzień; 11(6):671-8.
Pettifor E; "Altered States: The Origin of Art in Entoptic Phenomena". Odnośnik internetowy, 1996.
Pickover C; "DMT, Moses, and the Quest for Transcendence". Reality Carnival, 'Sex, Drugs, Einstein, and Elves', 2004.
Pinto B, Ermentrout B; "Spatially Structured Activity In Synaptically Coupled Neuronal Networks: I. Traveling Fronts And Pulses". SIAM J. Appl. Math 62-1 (2001) 226-243.
Pompeiano M, Palacios JM, Mengod G.; "Distribution of the serotonin 5-HT₂ receptor family mRNAs: comparison between 5-HT_2A and 5-HT_2C receptors". Brain Res Mol Brain Res. 1994 kwiecień; 23(1-2):163-78.
Prudence, Paul; "Chaotic fingerprints and space-time labyrinths". Odnośnik internetowy, 2005.
Pöppel E; "Pre-semantically defined temporal windows for cognitive processing". Phil. Trans. R. Soc. B 12 lipiec 2009 tom 364 nr 1525 1887-1896.
Rampe J; "Softology - Video Feedback". Odnośnik internetowy.
Ray TS; "Psychedelics and the Human Receptorome". PLoS One. 2010; 5(2): e9019.
Rees, Alun; "Nobel Prize genius Crick was high on LSD when he discovered the secret of life". Mail on Sunday, 8 sierpień 2004.
Riba J, Anderer P, et al.; "Topographic pharmaco-EEG mapping of the effects of the South American psychoactive beverage ayahuasca in healthy volunteers". Br J Clin Pharmacol. czerwiec 2002; 53(6): 613-628.
Riba J, Anderer P, et al.; "Effects of the South American Psychoactive Beverage Ayahuasca on Regional Brain Electrical Activity in Humans: A Functional Neuroimaging Study". Neuropsychobiology 2004;50:89-101.
Richards TL, Kozak et al.; "Replicable functional magnetic resonance imaging evidence of correlated brain signals between physically isolated subjects". Journal of Alternative and Complementary Medicine, 11, 955-963.
Rose D, Horn G; "Effects of LSD on the responses of single units in cat visual cortex". Experimental Brain Research, Tom 27, Numer 1 / styczeń 1977.
Sabolek HR, Penley SC, et al.; "Theta and gamma coherence along the septotemporal axis of the hippocampus". J Neurophysiol. 2009 marzec; 101(3):1192-200.
Sadzot B, Baraban JM, et al.; "Hallucinogenic drug interactions at human brain 5-HT₂ receptors: implications for treating LSD-induced hallucinogenesis". Psychopharmacology (Berl). 1989;98(4):495-9.
Sattelkau T; "An Interview with Dave Nichols". Trip Magazine, Tom 5., Spring 2000, str. 42.
Scienceblog.com; "Does time dilate during a threatening situation?". Odnośnik internetowy, 23 styczeń 2010.
Shao Z, Burkhalter A; "Role of GABAB receptor-mediated inhibition in reciprocal interareal pathways of rat visual cortex". J Neurophysiol. 1999 marzec; 81(3):1014-24.
Shema R, Sacktor TC, Dudai Y; "Rapid erasure of long-term memory associations in the cortex by an inhibitor of PKM zeta". Science. 17 sierpień 2007; 317(5840):951-3.
Siegel JM; "The stuff dreams are made of: anatomical substrates of REM sleep". Nature Neuroscience, V9.6, str. 721, 06/2006.
Sipes TE, Geyer MA; "DOI disrupts prepulse inhibition of startle in rats via 5-HT_2A receptors in the ventral pallidum.". Brain Res. 27 czerwiec 1997; 761(1):97-104.
Spratling MW; "Cortical Region Interactions and the Functional Role of Apical Dendrites". Behavioral and Cognitive Neuroscience 1-3 (2002) 219-228.
Stickgold R, Hobson JA, Fosse R, Fosse M; "Sleep, learning, and dreams: off-line memory reprocessing". Science. 2 listopad 2001; 294(5544):1052-7.
Stuckey DE, Lawson R, Luna LE; "EEG gamma coherence and other correlates of subjective reports during ayahuasca experiences". J Psychoactive Drugs. 2005 czerwiec; 37(2):163-78.
Swaminathan, Nikhil; "How Hallucinogens Play Their Mind-Bending Games". Scientific American, 31 styczeń 2007.
Taylor RP, Sprott JC.; "Biophilic fractals and the visual journey of organic screen-savers". Nonlinear Dynamics Psychol Life Sci. 2008 styczeń; 12(1):117-29.
Trulson M, Howell G; "Ontogeny of the behavioral effects of lysergic acid diethylamide in cats". Developmental Psychobiology 17:4, 329-346.
Urban JD, et al.; "Functional selectivity and classical concepts of quantitative pharmacology". J Pharmacol Exp Ther. 2007 styczeń; 320(1):1-13.
VanRullen R, Pascual-Leone A, Battelli L; "The Continuous Wagon Wheel Illusion and the "When' Pathway of the Right Parietal Lobe: A Repetitive Transcranial Magnetic Stimulation Study". PLoS ONE 3(8): e2911. 6 sierpień, 2008.
VanRullen R, et al.; "The continuous Wagon Wheel Illusion is object-based". Vision Research Tom 46, Wydanie 24, listopad 2006, Strony 4091-4095.
Vollenweider FX, Geyer MA; "A systems model of altered consciousness: integrating natural and drug-induced psychoses". Brain Res Bull. 15 listopad 2001; 56(5):495-507.
Wasson RG; "Seeking the Magic Mushroom". Life Magazine, 13 maj, 1957, str. 100.
Watts SW; "Activation of the mitogen-activated protein kinase pathway via the 5-HT_2A receptor". Ann N Y Acad Sci. 15 grudzień 1998; 861:162-8.
WikiPedia.org; "Interferencja (propagacja fali)". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Magia Chaous". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Kinaza białkowa aktywowana mitogenem". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Krzywe wypełniające przestrzeń". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Receptor 5-HT_2A". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Kinaza białkowa C". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "System nieliniowy". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Syndrom sztokholmski". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Rozproszone poznanie". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Elektroencefalografia". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Bodźce podprogowe". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Efekt koła wozu". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Pamięć robocza". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Siatkówka oka". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Iluzja siatki". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Kalaczakra". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Analogia zegarmistrza". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Hermetyzm". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Widmo widzialne". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Teoria Kontroli". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Zgranie (Fizyka) [Entrainment]". Odnośnik internetowy, 2009.
WikiPedia.org; "Obwiednia ADSR". Odnośnik internetowy, 2009.
WikiPedia.org; "Symbiońska Armia Wyzwolenia". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Aum Shinrikyo". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Projekt MKULTRA". Odnośnik internetowy, 2010.
WikiPedia.org; "Iluzja dryfu obwodowego". Odnośnik internetowy, 2008.
Williams JD, Dowson TA, et al.; "The Signs of All Times: Entoptic Phenomena in Upper Palaeolithic Art". Current Anthropology, Tom 29, Nr 2 (kwiecień, 1988), str. 201-245.
Wolfram Math; "Peano Curves". Odnośnik internetowy, 2010.
Wolfram Math; "Hilbert and Moore Fractal Curves". Odnośnik internetowy, 2010.
Wolfram Math; "Wunderlich Curves". Odnośnik internetowy, 2010.
Yu B, et al.; "Serotonin 5-Hydroxytryptamine2A Receptor Activation Suppresses Tumor Necrosis Factor-α-Induced Inflammation with Extraordinary Potency". JPET listopad 2008 tom 327 nr 2 316-323.

[ tłumaczenie: cjuchu ]