Psilocybe guilartensis

Psilocybe guilartensis Guzmán, Tapia & Nieves-Rivera (1997)





OPIS 1

Opis: Psilocybe guilartensis jest grzybem psilocybinowym zawierającym psilocybinę i psylocynę jako główne związki aktywne. Jest powszechny w Puerto Rico. Po raz pierwszy odnotowany w literaturze w 1997, Gastón Guzmán umieścił Psilocybe guilartensis w sekcji Brunneocystidiatae w Psilocybe, w związku z jego reakcją niebieszczenia, małymi grubościennymi, romboidalnawymi zarodnikami, oraz pigmentowymi cystydami. Inne grzyby w sekcji Brunneocystidiatae obejmują Psilocybe banderillensis, Psilocybe banderillensis var. paulensis, Psilocybe brunneocystidia, Psilocybe heimii, Psilocybe inconspicua, Psilocybe pleurocystidiosa, Psilocybe rzedowski, Psilocybe singerii, Psilocybe uxpanapensis, Psilocybe veraecrucis oraz Psilocybe weldenii.

Cechy makroskopowe:
  • Kapelusz: 1-3 cm średnicy, wstępnie stożkowatawy do dzwonkowatego, rozwijający się do płasko-wypukłego z garbkiem. Powierzchnia kapelusza ciemno fioletowo brązowa, przeźroczystoprążkowana blisko krawędzi, higrofaniczny, blaknący do jasnobrązowego po wyschnięciu. Barwiący na niebiesko zielono do czarnego w miejscu uszkodzenia.
  • Blaszki: Młode są w kolorze kremowym, z wiekiem fioletowo brązowe lub czekoladowo brązowe, przymocowanie wycięte.
  • Trzon: 3-8 cm długości, 1-2 mm grubości, centralny, równy z bulwiastawą podstawą, pusty i walcowaty, kolor białawy do brązowego, blisko podstawy zdobiony małymi spłaszczonymi łuseczkami. Podstawa pokryta małymi żółtymi włóknami, które pomagają odróżnić go od podobnego gatunku. Barwiący na niebiesko zielono do czarnego w miejscu uszkodzenia.
  • Zapach: I smak mączny, czasem z odrobiną musztardy.

Cechy mikroskopowe:
  • Zarodniki/Bazydiospory: Ciemno fioletowo brązowe, romboidalnawe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, grubościenne, 6 x 5 µm.
  • Podstawki: Czterozarodnikowe. Połączenia zlepne powszechne.
  • Pleurocystydy: Obecne.
  • Cheilocystydy: Pigmentowane.

Siedlisko: Psilocybe guilartensis występuje jako rosnący stadnie, często na poruszonych, nagich glinach lub mchach. Znajdowany wzdłuż szlaków turystycznych, na plantacjach kawy, w lasach tropikalnych i podtropikalnych, zwłaszcza na obszarach osuwiskowych. Znany jedynie z Puerto Rico i Republiki Dominikany.

source - www.wikipedia.org



OPIS 2

Opis: Prezentowane jest sprostowanie do Psilocybe guilartensis, ponieważ w oryginalnym protologu nie zostały przedstawione cechy morfologiczne, gdy gatunek ten został odkryty (Guzmán et al 1997). Dodatkowe cechy taksonomiczne obejmują szczeciniastą i owłosioną, musztardowo żółtą powierzchnię powlekającą niższą część trzonu, obecność dwóch rodzajów pleuro- i cheilocystyd, cheilocystydy o nieregularnych inkrustacjach na podstawie oraz sporadyczny zapach musztardy.

Cechy makroskopowe:
  • Kapelusz: (5-) 15-20 (-30) mm średnicy, stożkowy do dzwonkowatego, półgarbkowany lub brodawkowy, staje się płasko wypukły, garbkowany lub brodawkowy, gładki lub półspękany, wilgotny, fioletowo brązowy (11F4-6) do ciemno czekoladowo brązowego (6F4), higrofaniczny, czasem schnący do śniadobrązowego, krawędź przeźroczyście-prążkowana i/lub bruzdowato-prążkowana.
  • Blaszki: Wycięte, białawe do przydymiono szarych (3C2) na początku, ostatecznie brunatne, ciemno fioletowawe (14F4-6) lub czekoladowo brązowe (6F4), krawędzie w tym samym kolorze, równe do strzępiastawych.
  • Trzon: (22-) 35-60 (-80) x 1-1,5 (-2) mm szerokości, pusty, biały lub słomkowy na początku lub w tym samym kolorze, co kapelusz powyżej; równy z bulwiastawą podstawą, wetknięty na jedną trzecią lub jedną drugą długości, gładki lub nieregularny, przypłaszczony łuseczkami blisko podstawy; podstawa owłosiona musztardowo żółtą powłoką.
  • Kontekst: Kontekst białawy w kapeluszu, brązowiejący w trzonie. Wszystkie części błękitne po ścięciu lub obtłuczeniu, barwiące na niebiesko zielono do czarnawego.
  • Zapach: Mączny lub musztardowy, choć czasem bardzo nieznacznie. Odcisk zarodników ciemno fioletowo brązowy.

Cechy mikroskopowe:
  • Zarodniki/Bazydiospory: (5-) 5,5-6,5 (-7,5) x (4,5) 5-5,5 (-7) x 4-5 µm (Q = 1,11), półrombowe lub kulistawe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, grubościenne, do 1 µm grubości, brązowawo żółte, z wyraźną porą, szerokości 0,8-1 µm.
  • Podstawki: 20-32 x (4-) 5-7 µm, 4 sterygmowe, szkliste, brzuchate lub walcowatawe, z przewężeniem po środku.
  • Pleurocystydy: Dwóch rodzajów, typ "A" (9-) 13-20 (-28) x 3-5 (-9) µm, powszechne lecz trudne do znalezienia, szkliste, brzuchate, kończykowatawe lub półbutelkowate, z regularną lub nieregularną krótką lub długą szyjką; typ "B" (12-) 16-28 (-40) x (5,5-) 7-10 (-14) µm, powszechne i łatwo widoczne, ciemno brązowe lub szarawo przeźroczyste, rzadziej szkliste, brzuchate, wrzecionowatawe lub w kształcie kręgla, z kulistawą główką, z szyjką lub bez.
  • Cheilocystydy: Dwóch rodzajów, typ "A" (12-) 14-26 (-30) x (4-) 6-8 (-12) µm, powszechne lecz trudne do znalezienia, szkliste, żółtawe lub szarawo przeźroczyste, gładkie lub z nieregularnie inkrustowanymi ściankami blisko podstawy, butelkowate, brzuchato-dziobiaste, lub sporadycznie ze spuchniętą podstawą i rozwidlone rozgałęzionymi dziobiastymi wierzchołkami; typ "B" (12-) 18-28 (-34) x (5-) 6-9 (-12) µm, powszechne i łatwo widoczne, kolorem i kształtem podobne do pleurocystyd typu "B".
  • Podobłocznia: Słabo rozwinięta, półkomórkowa, szklista lub brązowawa, z elementów o szerokości 3-10 µm.
  • Trama: Hymenoforowa regularna, ze szklistych do żółtawych lub brązowawych walcowatych lub spłaszczonych strzępek o szerokości 2,5-8 µm lub 8-30 µm, obu grubościennych, do 2 µm grubości, z brązowymi inkrustacjami.
  • Naskórek: To cienka warstwa galaretowatawych, płożących się, szklistych lub brązowawych, walcowatych strzępek o szerokości 1,5-2 µm, rzadziej ze szklistych walcowatych lub półzgrubiałych pileocystyd, które są wyprostowane, pojedyncze lub rozproszone gromadami.
  • Podskórek: Ze szklistych do blado żółtawych walcowatych lub spłaszczonych strzępek o szerokości 3-9 µm, cienkościennych, często inkrustowanych brązowym barwnikiem. Kontekst w kapeluszu i trzonie zarówno ze szklistych, walcowatych strzępek o średnicy 2-4 µm, jak i z płowożółtych lub brązowawych, kulistych elementów, mających szerokość do 27 µm. Grzybniowe pokrycie podstawy uformowane z rozgałęzionych szczeciniastych walcowatych strzępek do 70 µm długości i szerokości 1-4 (-5) µm, grubościennych, ścianki do 1,5 µm grubości, ciemno żółto brązowe, wyłaniające się ze szklistych walcowatych zaciśniętych strzępek, które są cienko lub grubościenne i mają szerokość 1,5-4 (-5) µm. Połączenia zlepne powszechne.

Siedlisko: Stadne na nagiej glinie, pokrytej mchami, głównie na osuwiskach stoków, w lasach tropikalnych lub podtropikalnych, znany jedynie w Puerto Rico i w Republice Dominikany.

Przebadany materiał: PUERTO RICO, Mun. Adjuntas, Guilarte State Forest, szlak na Monte Guilarte Peak, wrzesień 1994, Nieves-Rivera, Santos-Flores & Betancourt, ledger Nieves Rivera PR-1 (holotyp Mapr; izotyp Xal). Mun. Villalba, Toro Negro State Forest, szlak do Wieży 3, październik 1994, Nieves-Rivera, Santos-Flores & Betancourt (MAPR; NY jako Psilocybe plutonia). Mun. Río Grande, Góry Luquillo, El Verde Research Area, 18 wrzesień 1999, Rosa & Prieto (PR-3539); Carrasquillo (PR-3537); 19 luty 1998, Laboy (PR-4862). Caribbean National Forest, Sabana, 3 czerwiec 1998, Baroni 8744 (CORT); El Yunque, Szlak Caimitillo, 29 czerwiec 1991, Baroni 7983 (CORT); El Verde, 19 czerwiec 1996, Baroni 7900 (CORT). La Mina Research Area, szlak La Coca, 25 czerwiec 1997, Llorens, Bonilla & Cantrell (PR-4834); 23 maj 2000, Cantrell & Salgado, ledger Cantrell PR-0019 (PR-6166); 26 listopad 1999, Salgado & Argüello-López (PR-5922). Szlak Caimitillo, 6 czerwiec 1997, Llorens (PR-4325); Nieves-Rivera, Llorens & Serrano (PR-4392); 19 czerwiec 1997, Nieves-Rivera, Llorens & Serrano (PR-4392); 19 czerwiec 1997, Nieves-Rivera, Llorens & Serrano (PR-4393); Nieves-Rivera, Llorens, Serrano & Bonilla, ledger Nieves-Rivera PR-791 (PR-4394); 11 lipiec 1997, Baroni, ledger Nieves-Rivera 796 (PR-4400). Szlak na Górę Britton, 15 lipiec 1997, Llorens & Rodríuez (PR-4835). Szlak El Toro, 2 lipiec 1997, Cantrell, Nieves-Rivera, Serrano & Llorens (PR-4840). Mun. Luquillo, Góry Luquillo, Bisley Watersheads, szlak do wieży, 6 czerwiec 1997, Lodge (PR-4399); 26 czerwiec 1997, Llorens (PR-4841). Palo Hueco, El Cacique Area, 10 lipiec 1998, Cantrell, Laboy & Negrón, ledger Cantrell PR-9869 (PR-4882); 2 lipiec 1999, Cantrell & Laboy (PR-5680). REPUBLIKA DOMINIKANY, Prowincja Santiago, Los Montones Convention Center, wysokość 800 m, 27 listopad 1999, Baroni 9028 (DR-1064).

Omówienie: Odkrycie, że wszystkie kolekcje Psilocybe guilartensis mają szczeciniaste strzępki przy podstawie trzonu jest istotnym dodatkiem do określenia tego taksonu i dostarcza bardzo pomocnej cechy przy rozróżnianiu tego gatunku. Charakterystyczne pleuro- i cheilocystydy również są ważnymi cechami, które pomagają określić Psilocybe guilartensis. Psilocybe guilartensis jest najpowszechniejszym gatunkiem Psilocybe zebranym w Puerto Rico, jak wynika z wielu kolekcji dokumentujących jego obfitość. Ma tendencję owocnikować na nagiej glinie wzdłuż szlaków turystycznych, gdzie nastąpiło zakłócenie spokoju. Jego względna obfitość może być rezultatem zbierania w łatwo dostępnych miejscach.
Wzmianka z Republiki Dominikany jest pierwszym sprawozdaniem tego gatunku z hiszpańskiej wyspy, chociaż kolekcji tej (Baroni 9028) brak żółtawych lub szarawo przeźroczystych pleurocystyd i brązowawych lub szarawo przeźroczystych cheilocystyd, które są typowe dla Psilocybe guilartensis. Jednakże, obecność bardzo różniących się, szczeciniastych strzępek przy podstawie trzonu wskazuje, że kolekcja ta posiada silne fenotypowe powinowactwo z Psilocybe guilartensis. Brak barwników na hymenowych cystydach może być związany z niedojrzałością okazów, wchodzących w skład tej kolekcji. Na razie, bazując na makromorfologii, morfologii basidiosporu oraz szczeciniastych strzępkach przy podstawie trzonu, uważamy tę kolekcję za konspecyficzną z Psilocybe guilartensis.
Jak zauważono przez Guzmána et al (1997) Psilocybe guilartensis należy do sekcji Brunneocystidiatae ze względu na zabarwione cystydy hymenowe, grubościenne rombowe lub półrombowe basidiospory, które mają mniej niż 8 µm długości oraz niebieszczenie basidiomat po uszkodzeniu. Szczeciniaste strzępki przy podstawie trzonu, dwa różne typy pleuro- i cheilocystyd, zwłaszcza szkliste, spłaszczone cheilocystydy z inkrustowanymi podstawami i rozwidlone rozgałęzione wierzchołki, są cechami, które wyraźnie oddzielają Psilocybe guilartensis od podobnego Psilocybe pleurocystidiosa (Guzmán 1983).

source - www.mycologia.org [95 (6): 1178-1179]

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

tłumaczenie: cjuchu
[ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

© psilosophy 2001-2024

PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

© psilosophy 2001-2024