1. Department of Health Behavior, University of Alabama at Birmingham, Birmingham, AL, USA
2. Department of Psychiatry and Behavioral Neurobiology, University of Alabama at Birmingham, Birmingham, AL, USA
3. Department of Psychiatry and Behavioral Sciences, Johns Hopkins University School of Medicine, Baltimore, MD, USA

Autor korespondencyjny:
Peter S Hendricks, 227L Ryals Public Health Building, 1665 University
Blvd., Birmingham, AL 35294, USA.
Email: phendricks@uab.edu

Spis Tresci:
Streszczenie
Wprowadzenie
Metody
 Analiza danych
Wyniki
Omówienie
Wniosek
Podziękowania
Odnośniki

Streszczenie

Problemy ze zdrowiem psychicznym są endemiczne na całym świecie, a samobójstwo, silne następstwo słabego zdrowia psychicznego, jest główną przyczyną śmierci. Stosowanie klasycznych psychedelików może spowodować trwałe poprawy zdrowia psychicznego, lecz wpływy stosowania klasycznych psychedelików na samobójczość są nieznane. Oceniliśmy związki stosowania klasycznych psychedelików ze stresem psychicznym i samobójczością wśród ponad 190.000 dorosłych respondentów z USA zsumowanych z ostatnich pięciu dostępnych lat Narodowego Sondażu odnośnie Stosowania Dragów i Zdrowia (2008-2012) przy jednoczesnym kontrolowaniu zakresu współzmiennych. Stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików było związane z istotnie zredukowanymi ilorazami strapienia psychicznego ubiegłego miesiąca (wagowy iloraz szans (IS)=0,81 (0,72-0,91)), myśli samobójczych ubiegłego roku (wagowy IS=0,86 (0,78-0,94)), planowań samobójstwa ubiegłego roku (wagowy IS=0,71 (0,54-0,94)), oraz prób samobójczych ubiegłego roku (wagowy IS=0,64 (0,46-0,89)), natomiast stosowanie w okresie życia innych dragów było w dużej mierze związane ze zwiększonym prawdopodobieństwem tych wyników. Wnioski te wskazują, że klasyczne psychedeliki mogą dobrze rokować w zapobieganiu samobójstwom, wspierając pogląd, że należy ponownie rozważyć najbardziej ograniczony status prawny klasycznych psychedelików by ułatwić badania naukowe, i sugerując, że uzasadnione są bardziej rozległe badania kliniczne z klasycznymi psychedelikami.

Słowa kluczowe: Psychedelik, halucynogen, dietyloamid kwasu lizergowego, psilocybina, meskalina, zdrowie psychiczne, samobójstwo, zapobieganie.

Wprowadzenie

Prawie pół miliarda ludzi na całym świecie cierpi na problemy ze zdrowiem psychicznym, ze znacznym kosztem dla społeczeństwa (World Health Organization, 2001). Samobójstwo znajduje się wśród wielu szkodliwych konsekwencji słabego zdrowia psychicznego i stanowi około jednego miliona zgonów rocznie na świecie (Hawton i van Heeringen, 2009). Pomimo postępów w leczeniu zdrowia psychicznego przez ostatnie 60 lat, współczynniki samobójczości nie zmniejszyły się w tym czasie znacząco w większości świata (Varnik, 2012), wskazując na potrzebę bardziej innowacyjnych i skutecznych kuracji zdrowia psychicznego. W odpowiedzi na ten trend, Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego wezwał do badań nad nowymi interwencjami, dotyczącymi mechanizmów leżących u podstaw zjawiska samobójczości (Sojusz Narodowego Działania na rzecz Zapobiegania Samobójstwom: Oddział Specjalny Priorytetyzacji Badawczej 2014 [National Action Alliance for Suicide Prevention: Research Prioritization Task Force 2014]). Jedno z takich podejść mogą reprezentować zabiegi z udziałem klasycznych psychedelików.

Klasyczne psychedeliki mogą powodować doznania mistycznego rodzaju i były stosowane w kontekstach uzdrawiania sakramentalnego w różnych kulturach od niepamiętnych czasów (Johnson et al., 2008; Nichols, 2004). Wśród najbardziej znanych z tych substancji są dimetylotryptamina (DMT; powszechna w królestwie roślinnym), półsyntetyczny dietyloamid kwasu lizergowego (LSD; pochodzący z grzyba sporyszu), meskalina (główny aktywny składnik pejotlu i innych kaktusów), oraz psilocybina (główny psychoaktywny składnik Psilocybe i innych rodzajów grzybów), z głównymi efektami powodowanymi poprzez działanie jako agoniści na serotoninowe 2A (5-HT_2A) receptory mózgu (Vollenweider i Kometer, 2010). Zachodnia nauka poświęciła wiele uwagi klasycznym psychedelikom od lat 1950 do początku 1970, i choć brak współczesnego rygoru metodologicznego komplikuje interpretację, rezultaty sugerują, że klasyczne psychedeliki mogą wzmagać skuteczność psychoterapeutyczną (Johnson et al., 2008; Nichols, 2004; Vollenweider i Kometer, 2010). Ku przerażeniu odpowiedzialnych badaczy, sprawozdania sensacjonalistycznych mediów odnośnie rekreacyjnego stosowania klasycznych psychedelików w latach 1960 doprowadziły do najpoważniejszych restrykcji prawnych, które jednak wyeliminowały możliwość przyszłych badań, mogących przynieść więcej ostatecznych ustaleń. Te prawne restrykcje uchwalone zostały pod nieobecność przekonujących przesłanek medycznych lub naukowych, a współczesna analiza sugeruje, że klasyczne psychedeliki znajdują się wśród najmniej szkodliwych z niewłaściwie używanych leków, z ograniczonym potencjałem uzależnienia (Nutt et al., 2007, 2010).

Trzy ubiegłe dekady byliśmy świadkami stopniowego powrotu do badań nad klasycznymi psychedelikami. Choć w ograniczonej ilości, badania te wskazują, że klasyczne psychedeliki mogą uzasadniać zainteresowanie, które otrzymały pięć dekad temu, przynajmniej częściowo dlatego, że zdają się celować w szereg czynników modulujących ryzyko samobójstwa. Na przykład, jednym z najbardziej wydatnych kontrybutorów samobójczości jest zaburzenie afektywne (Hawton i van Heeringen, 2009). W starannie kontrolowanych warunkach, pojedyncze podanie psilocybiny może powodować gruntownie wymowne doznania, które powodują trwałe uwznioślenie nastroju u zdrowych, halucynogennie naïwnych ochotników (Griffiths et al., 2006, 2008, 2011). W pilotażowej próbie wśród osób o zaawansowanym stadium raka, pojedyncza dawka psilocybiny była związana z długoterminowym zmniejszeniem niepokoju i depresji (Grob et al., 2011), a w pilotażowej próbie wśród osób z chorobami zagrażającymi życiu, dwa podania LSD wytworzyły trwałe obniżenie niepokoju (Gasser et al., 2014; w druku). Nadużywanie substancji również jest mocno związane z ryzykiem samobójstwa (Borges et al., 2000; Britton i Conner, 2010; Center for Substance Abuse Treatment, 2008; Hawton i van Heeringen, 2009; Wilcox et al., 2004), a kilka linii badań sugeruje, że klasyczne psychedeliki mają efekty antyuzależnieniowe (Bogenschutz i Pommy, 2012). Na przykład ostatnia metaanaliza sześciu randomizowanych prób klinicznych leczenia alkoholizmu przeprowadzonych między 1966-1970 stwierdziła, że pojedyncza dawka LSD zmniejszyła prawdopodobieństwo nadużywania alkoholu prawie dwukrotnie w stosunku do warunków porównawczych (Krebs i Johansen, 2012). Ponadto, jednoramienna próba zaprzestania palenia obejmująca do trzech podań psilocybiny, poskutkowała 80% wskaźnikami abstynencji przy uzupełnieniu długoterminowym, większymi niż podwojenie ocen abstynencji typowe dla zatwierdzonych współczesnych interwencji przy uzależnieniu od tytoniu (Johnson et al., 2014). Ponadto, stosowanie naturalistycznego halucynogenu przewidziało zmniejszone prawdopodobieństwo recydywizmu u ponad 25.000 osób będących pod nadzorem społecznych korektur z historią uwikłania w substancje (Hendricks et al., 2014). Dodatkowe znaczące czynniki ryzyka samobójstwa obejmują cechy osobowości impulsywno-agresywnej oraz wczesne traumatyczne wydarzenia życiowe (Hawton i van Heeringen, 2009). Psilocybina może powodować trwałe poprawy wewnętrznego spokoju, cierpliwości, dobrodusznego humoru/żartobliwości, wglądu interpersonalnego, gniewu, oraz współczucia (Griffiths et al., 2006, 2011), i może ułatwić przerobienie wcześniejszej traumy wzmacniając przywołanie wspomnień autobiograficznych (Carhart-Harris et al., 2012a). Wreszcie, klasyczne psychedeliki mogą pobudzić duchowość (Bogenschutz i Pommy, 2012; Griffiths et al., 2011), co jak ukazano, chroni przed samobójstwem (Rasic et al., 2009, 2011; Weber i Pargament, 2014). Choć rozmiary próbki w niedawnych badaniach medycznego podawania były ograniczone, nie poinformowano o żadnych poważnych niekorzystnych wydarzeniach, zgodnie z danymi historycznymi wskazującymi, że substancje te mogą być podawane bezpiecznie w kontekstach medycznych dzięki stosowaniu właściwych zabezpieczeń (Johnson et al., 2008).

Eksperymenty neurobiologiczne powtarzają wnioski kliniczne, dostarczając dalszych dowodów sugerujących, że klasyczne psychedeliki mogą modyfikować procesy związane z samobójczością. Zwiększona gęstość receptora 5-HT_2A w korze przedczołowej jest związana z czynnikami ryzyka samobójstwa (np. poważną depresją) oraz zachowaniem samobójczym i mogą odzwierciedlać kompensacyjną regulację w górę receptorów 5-HT_2A wynikającą z dysfunkcjonalnej transmisji serotonergicznej (Bhagwagar et al., 2006; Carballo et al., 2008; Meyer et al., 2003; Shelton et al., 2008). Klasyczne psychedeliki stosują regulacje w dół receptorów 5-HT_2A w korze przedczołowej, co może z kolei normalizować limbiczną hiperaktywność związaną z zaburzeniem afektywnym (Baumeister et al., 2014, Kraehenmann et al., w druku; Vollenweider i Kometer, 2010). Zredukowana neuroplastyczność (tj. wyrażanie czynnika neurotroficznego pochodzenia mózgowego) jest również związana z zaburzeniem afektywnym i samobójstwem, a stosowanie klasycznych psychedelików może wywoływać przystosowanie neuroplastyczne poprzez transmisję glutamatergiczną (Baumeister et al., 2014; Bogenschutz i Pommy, 2012; Dwivedi, 2010; Dwivedi et al., 2003; Vollenweider i Kometer, 2010). Ponadto, sieć trybu domyślnego (DMN) jest hiperaktywna i hiperpołączona u osób z zaburzeniami afektywnymi, stan który może stanowić podstawę negatywnego rozmyślania i nieugiętego pesymizmu charakteryzujących te stany (Carhart-Harris et al., 2014; Whitfield-Gabrieli i Ford, 2012). Klasyczne psychedeliki mogą normalizować DMN, redukując tym sposobem tę stałość poznawczą (Carhart-Harris et al., 2012b; Carhart-Harris et al., 2014; Muthukumaraswamy et al., 2013; Roseman et al., 2014; Tagliazucchi et al., 2014). Na poparcie tego poglądu, pojedyncza dawka psilocybiny zwiększyła otwartość osobową 14 miesięcy po podaniu (MacLean et al., 2011). Niektóre badania wskazują, że otwartość może chronić przed samobójstwem u starszych dorosłych, choć wnioski są mieszane (Segal et al., 2012). Wreszcie, coraz więcej dowodów wskazuje, że klasyczne psychedeliki mogą redukować markery zapalenia centralnego układu nerwowego, które biorą udział w szeregu zaburzeń psychicznych i zachowaniu samobójczym (Black i Miller, w druku; Szabo et al., 2014).

Pomimo dowodów sugerujących bezpieczeństwo i skuteczność, status prawny klasycznych psychedelików nie zmienił się od 1971. Klasyczne psychedeliki pozostają substancjami Załącznika I (oznaczone jako posiadające wysoki potencjał do nadużyć, brak obecnie akceptowanego zastosowania medycznego, oraz brak akceptowanego bezpieczeństwa pod nadzorem medycznym), czyniąc badania kliniczne z tymi substancjami niezwykle trudnymi do przeprowadzenia (Nutt et al., 2013). W konsekwencji, zrozumienie wpływu klasycznych psychedelików na zdrowie psychiczne i samobójczość pozostaje niekompletne. Ze względu na trudności prawne związane z podawaniem klasycznych psychedelików ludziom, jednym ze sposobów na przebadanie związków stosowania klasycznych psychedelików ze zdrowiem psychicznym i samobójczością są populacyjne badania sondażowe. To co populacyjne badania sondażowe tracą na wewnętrznej ważności dostarczanej metodologią eksperymentalną, zyskują na ważności zewnętrznej dostarczanej przez duże próbki, minimalne kryteria wkluczania i wykluczania, oraz przez oszacowanie badanych w warunkach świata rzeczywistego (Kelley et al., 2003). Zgodnie z naszą wiedzą, tylko jedno wcześniejsze badanie oceniło populacyjne związki stosowania klasycznych psychedelików ze zdrowiem psychicznym. Stosując dane pochodzące z Narodowego Sondażu o Stosowaniu Narkotyków i Zdrowia z 2001-2004 (NSDUH - National Survey on Drug Use and Health), Krebs i Johansen (2013) przetestowali wśród ponad 130.000 dorosłych z USA związki stosowania w okresie życia klasycznych psychedelików z najgorszym miesiącem psychologicznego dystresu ubiegłego roku, ze skorzystaniem z leczenia zdrowia psychicznego w ubiegłym roku, oraz ze wskaźnikami z ubiegłego roku objawów z Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych, Czwartej Edycji (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition) (DSM-IV; American Psychiatric Association, 1994). Stwierdzili oni, że stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików było w dużej mierze niepowiązane z tymi wynikami, choć niektóre wnioski wskazywały, że stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików było związane ze zmniejszonym prawdopodobieństwem pewnych wskaźników zdrowia psychicznego (np. skorzystanie z leczenia zdrowia psychicznego w ubiegłym roku). Celem obecnego studium było przebadanie związku stosowania w okresie życia klasycznych psychedelików z psychologicznym dystresem ubiegłego miesiąca i samobójczością ubiegłego roku stosując dane zaczerpnięte z NSDUH z ostatnich pięciu lat dostępnych w czasie analizy (2008-2012). Biorąc pod uwagę kilka kierunków badań wskazujących, że klasyczne psychedeliki mogą mieć działanie ochronne w odniesieniu do problemów zdrowia psychicznego i samobójczości, postawiliśmy hipotezę, że stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików byłoby związane ze zmniejszonym prawdopodobieństwem psychologicznego dystresu w ubiegłym miesiącu, z myśleniem o samobójstwie w ubiegłym roku, z planowaniem samobójstwa w ubiegłym roku, oraz z próbą samobójczą w ubiegłym roku.

Metody

Sondaż NSDUH Urzędu ds. Nałogów i Służby Zdrowia Psychicznego [Substance Abuse and Mental Health Services Administration] Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych [of US Department of Health and Human Services], jest przeprowadzany co roku by ocenić powszechność zażywania substancji oraz chorób psychicznych w ogólnej cywilnej niezinstytucjonalizowanej populacji USA stosując kompleksowy model próbkowania prawdopodobieństwa (United States Department of Health and Human Services, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013). Ankieterzy NSDUH spotykali się w domach z osobami, które słuchały w słuchawkach, nagranych wcześniej pytań sondażowych i dostarczały odpowiedzi na komputerze. Uczestnicy w obecnym badaniu byli dorosłymi respondentami (≥18 lat) sondażu NSDUH pulowanego w latach 2008-2012 poprawnymi danymi o podstawowej zmiennej niezależnej (stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików) i wszystkimi kowariantami (patrz niżej). Te dane przekrojowe spulowano z lat 2008-2012 ponieważ standaryzowane procedury szacowania wprowadzone w 2008 dawały te same zmienne do analizy. Wagowe wskaźniki odpowiedzi z wywiadu wynosiły w przybliżeniu 75%. Szczegółowe informacje o metodologii NSDUH dostępne są gdzie indziej (https://nsduhweb.rti.org/respweb/homepage.cfm). Sondaż NSDUH został zatwierdzony przez komisję instytucjonalną Research Triangle Institute a obecne analizy zatwierdzone zostały przez komisję instytucjonalną Uniwersytetu Alabamy w Birmingham.

Analiza danych

Dla każdego unikalnego respondenta NSDUH z lat 2008-2012 został utworzony unikalny identyfikator, stosując funkcję pary Cantora. Respondenci informujący, że kiedykolwiek, nawet raz, zażyli DMT (kod 616 ze zmiennych HALNEWA, HALNEWB, HALNEWC, HALNEWD, lub HALNEWE=1), ayahuaskę (południowoamerykański napój, który zawiera DMT; kod 6103 ze zmiennych HALNEWA, HALNEWB, HALNEWC, HALNEWD, lub HALNEWE=1), LSD (zmienna LSDFLAG=1), meskalinę (zmienna MESC2=1), pejotl lub San Pedro (kaktusy zawierające meskalinę; zmienna PEYOTE2=1 lub kod 6077 ze zmiennych HALNEWA, HALNEWB, HALNEWC, HALNEWD, lub HALNEWE=1), lub psilocybinę (zmienna PSILCY2=1) zostali oznaczeni kodem jako pozytywni dla stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików; ci co wskazali, że nigdy nie zażyli żadnej z tych substancji zostali oznaczeni kodem jako negatywni. Rozważaliśmy zakodowanie osób, które odpowiedziały twierdząco na pytanie dotyczące stosowania DMT, alfa-metylotryptaminy (AMT), oraz 5-metoksy-N,N-diizopropylotryptaminy (5-MeO-DIPT) ("Czy kiedykolwiek, nawet raz, użyłeś coś z poniższego: DMT, zwane także dimetylotryptamina, AMT, zwane także alfa-metylotryptamina, lub Foxy, zwane także 5-MeO-DIPT?"; zmienna TRYPTM=1) jako stosujących w okresie życia klasyczne psychedeliki, lecz ponieważ pytaniem tym nie można ustalić zastosowania DMT w szczególności, i ponieważ klasyfikacja AMT i 5-MeO-DIPT jako klasycznych psychedelików nie jest decydująca, pytanie to nie zostało użyte do zaklasyfikowania stosujących w okresie życia klasyczne psychedeliki (analizy post-hoc ustaliły, że zrobienie tego dołożyło jedynie 362 dodatkowe osoby do grupy stosujących w okresie życia klasyczne psychedeliki i nie miało znaczącego wpływu na wyniki). Pojedyncza zmienna odpowiadająca stosowaniu w okresie życia klasycznych psychedelików (tak=1 lub nie=0) była główną zmienną niezależną w analizach.

Główne zmienne wynikowe obejmowały dystres psychologiczny ubiegłego miesiąca (zmienna SPDMON; tak=1 lub nie=0), co zmierzono powszechnie stosowaną i dobrze zweryfikowaną Skalą Dystresu Psychologicznego Kesslera (K6; Kessler et al., 2002, 2010; Khan et al., 2014), myślenie samobójcze w ubiegłym roku ("Czy w którymkolwiek momencie w ubiegłych 12 miesiącach... myślałeś poważnie o próbie zabicia się?"; zmienna MHSUITHK; tak=1 lub nie=0), planowanie samobójstwa ("Czy w ubiegłych 12 miesiącach, planowałeś się zabić?"; zmienna MHSUIPLN; tak=1 lub nie=0), oraz próbę samobójczą w ubiegłym roku ("Czy w ubiegłych 12 miesiącach, próbowałeś się zabić?"; zmienna MHSUITRY; tak=1 lub nie=0). By zbadać związki między stosowaniem w okresie życia klasycznego psychedeliku a głównymi wynikami zastosowana była wieloczynnikowa regresja logistyczna przy jednoczesnym kontrolowaniu następujących kowariantów: wiek w latach (18-25, 26-34, 35-49, 50-64, lub 65 lub starszy); płeć (mężczyzna lub kobieta); tożsamość etniczno rasowa (biała niehiszpańska, afroamerykańska niehiszpańska, rodzima amerykańska niehiszpańska/rodzima alaskańska, rodzima hawajska niehiszpańska/wyspiarska Pacyfiku, azjatycka niehiszpańska, niehiszpańska więcej niż jednej rasy, lub hiszpańska); poziom wykształcenia (5 klasa lub niższa, 6 klasa, 7 klasa, 8 klasa, 9 klasa, 10 klasa, 11 klasa, 12 klasa, rok studiów na uczelni, dwa lub trzy lata studiów na uczelni, starszy rocznik uczelni lub więcej); roczny przychód domowy (mniej niż 20.000$, 20.000-49.999$, 50.000-74.999$, 75.000$ lub więcej); stan cywilny (zamężny, rozwiedziony/w separacji, owdowiały, lub nigdy niezamężny); samodzielnie zgłaszane angażowanie w ryzykowne zachowania ("Jak często lubisz się sprawdzać robiąc coś trochę ryzykownego?"; nigdy, rzadko, czasem, lub zawsze) oraz stosowanie w okresie życia niedozwolonej kokainy, innych stymulantów, uspokajaczy, trankwilizerów, heroiny, środków przeciwbólowych, marihuany, 3,4-metylenodioksymetamfetaminy (MDMA)/ekstazy, fencyklidyny (PCP), oraz inhalantów (każdą wspomnianą powyżej kategorię środków zakodowano jako oddzielne kowarianty. Wszystkie analizy zostały przeprowadzone w SAS wersja 9,3 przy użyciu PROC SURVEYLOGISTIC i stanowiły zmienne złożonego projektu badań oraz próbkowane wagi, zgodnie z zaleceniem NSDUH.

Wyniki

Z 191.382 respondentów, 27.235 poinformowało o stosowaniu w okresie życia klasycznych psychedelików (13,6% wagowo). Spośród nich, 391 poinformowało o stosowaniu w okresie życia DMT (0,1% wagowo), 26 poinformowało o stosowaniu w okresie życia ayahuaski (0,008% wagowo), 18.152 poinformowało o stosowaniu w okresie życia LSD (10,2% wagowo), 4687 poinformowało o stosowaniu w okresie życia meskaliny (3,5% wagowo), 3540 poinformowało o stosowaniu w okresie życia pejotlu lub San Pedro (2,4% wagowo), a 20.274 poinformowało o stosowaniu w okresie życia psilocybiny (8,9% wagowo). W dodatku 10.445 poinformowało o myśleniu samobójczym w ubiegłym roku (3,8% wagowo), 3157 poinformowało o planowaniu samobójstwa w ubiegłym roku (1,1% wagowo), a 1716 poinformowało o próbie samobójczej w ubiegłym roku (0,5% wagowo).

Tabela 1. Cechy użytkowników stosujących w okresie życia klasyczne psychedeliki kontra niestosujący klasyczne psychedeliki.
Cecha	Stosujący w okresie życia klasyczne psychedeliki --------------------------- Wagowo %	Niestosujący klasycznych psychedelików --------------------------- Wagowo %	wartość p
Wiek, lat			<0.0001
18-25	13,6	14,9
26-34	21,3	14,9
35-49	33,7	26,3
50-64	29,4	24,4
65 i starsi	2,0	19,4
Płeć			<0,0001
Mężczyzna	62,8	46,0
Kobieta	37,2	54,0
Rasa			<0,0001
Biała niehiszpańska	83,3	65,2
Afroamerykańska niehiszpańska	3,9	12,7
Rodzima amerykańska niehiszpańska/rodzima alaskańska	1,1	0,4
Rodzima hawajska niehiszpańska/wyspiarska Pacyfiku	0,2	0,4
Azjatycka niehiszpańska	1,3	5,2
niehiszpańska więcej niż jednej rasy	2,0	1,1
Hiszpańska	8,3	15,0
Wykształcenie			<0,0001
5 klasa lub mniej	0,3	1,6
6 klasa	0,1	1,5
7 klasa	0,2	0,6
8 klasa	1,0	1,8
9 klasa	2,0	2,5
10 klasa	3,2	2,9
11 klasa	4,8	4,5
12 klasa	28,1	30,9
rok studiów na uczelni	10,1	8,7
dwa lub trzy lata studiów na uczelni	20,0	16,4
starszy rocznik uczelni lub więcej	30,3	28,7
Roczny przychód domowy			<0,0001
Mniej niż 20.000$	16,9	18,5
20.000$-49.999$	30,0	33,3
50.000$-74.999$	17,8	17,2
75.000$ lub więcej	35,3	31,0
Stan cywilny			<0,0001
Zamężny	47,3	54,5
Rozwiedziony/w separacji	18,3	13,1
Owdowiały	1,8	6,7
Nigdy niezamężny	32,6	25,7
Samodzielnie zgłaszane angażowanie w ryzykowne zachowania			<0,0001
Nigdy	27,8	55,6
Rzadko	44,1	32,4
Czasami	25,3	11,0
Zawsze	2,8	1,0
Stosowanie w okresie życia niedozwolonej substancji			<0,0001
Stosowanie w okresie życia kokainy	71,4	7,5	<0,0001
Stosowanie w okresie życia innych stymulantów	37,1	3,7	<0,0001
Stosowanie w okresie życia uspokajaczy	17,9	1,2	<0,0001
Stosowanie w okresie życia trankwilizerów	37,5	5,0	<0,0001
Stosowanie w okresie życia heroiny	10,6	0,4	<0,0001
Stosowanie w okresie życia środków przeciwbólowych	46,5	9,5	<0,0001
Stosowanie w okresie życia marihuany	97,7	36,2	<0,0001
Stosowanie w okresie życia MDMA/ekstazy	33,0	2,1	<0,0001
Stosowanie w okresie życia PCP	18,0	0,4	<0,0001
Stosowanie w okresie życia inhalantów	39,5	3,8	<0,0001
Wszystkie wartości procentowe zostały zaokrąglone do najbliższego 0,1%. Do przebadania cech użytkowników stosujących w okresie życia klasyczne psychedeliki kontra niestosujących klasyczne psychedeliki zostały użyte testy chi-kwadrat Rao-Scotta. MDMA: 3,4-metylenodioksymetamfetamina; PCP: fencyklidyna.

Tabela 1 ukazuje cechy użytkowników stosujących w okresie życia klasyczne psychedeliki kontra niestosujących klasyczne psychedeliki. Stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików było skoncentrowane wśród 26-64 latków i rzadkie wśród 65 latków i osób starszych. Ponadto, stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików było bardziej powszechne u mężczyzn, białych niehiszpanów i rodzimych amerykanów/rodzimych alaskańczyków, tych o większym poziomie wykształcenia i przychodzie, osób, które były rozwiedzione/w separacji lub które nigdy nie były zamężne, tych o większym samodzielnie zgłaszanym angażowaniu w ryzykowne zachowania, i tych, którzy informowali o niedozwolonym stosowaniu w okresie życia każdej z pozostałych substancji. Wśród stosujących w okresie życia klasyczne psychedeliki, jedynie 240 (0,9% wagowo) sprawozdało, że nigdy nie używało żadnej innej niedozwolonej substancji, natomiast wśród niestosujących klasyczne psychedeliki, 85.601 (58,2% wagowo) sprawozdało, że nigdy nie używało żadnego innego niedozwolonego leku. Ryciny 1-4 ukazują rezultaty wieloczynnikowych logistycznych modeli regresji przewidujące dystres psychologiczny ubiegłego miesiąca, myślenie samobójcze ubiegłego roku, planowanie samobójstwa w ubiegłym roku, oraz próbę samobójczą w ubiegłym roku. Jak ukazano na tych rycinach, stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików było związane ze zmniejszonym prawdopodobieństwem dystresu psychologicznego ubiegłego miesiąca (wagowo OR=0,81 (0,72-0,91), p=0,0002), myślenia samobójczego ubiegłego roku (wagowo OR=0,86 (0,78-0,94), p=0,001), planowania samobójstwa w ubiegłym roku (wagowo OR=0,71 (0,54-0,94), p=0,01), oraz próby samobójczej w ubiegłym roku (wagowo OR=0,64 (0,46-0,89), p=0,008). Odwrotnie, niedozwolone stosowanie w okresie życia innych substancji albo było niezwiązane albo powiązane ze zwiększonymi szansami tych wyników, przy ilorazach szans (ORs - odds ratios) dla wszystkich powiązań przekraczających 1,0 z wyjątkiem stosowania w okresie życia PCP i psychologicznego dystresu ubiegłego miesiąca, oraz stosowania w okresie życia MDMA/ekstazy i myślenia samobójczego ubiegłego roku, planowania samobójstwa ubiegłego roku, oraz próby samobójczej ubiegłego roku (brak OR istotnie różnego od 1,0).

Rycina 1. Wynik modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej przewidujący dystres psychologiczny ubiegłego miesiąca. Diamenty to wagowe szacunki punktowe ilorazu szans a słupki błędów wynoszą 95% przedziałów ufności. Powiązania zmiennych demograficznych i samodzielnie zgłaszanego angażowania w ryzykowne zachowanie z dystresem psychologicznym nie są przedstawione. n=191.369 z powodu braku danych zmiennej zależnej. MDMA: 3,4-metylenodioksymetamfetamina; PCP: fencyklidyna.

Omówienie

Celem niniejszego badania było ocenienie powiązań użycia klasycznego psychedeliku z dystresem psychologicznym i samobójczością w dużej próbce uogólnionej do dorosłej populacji USA. Zgodnie z hipotezami, stosowanie w okresie życia klasycznych psychedelików było związane ze zredukowanym o 19% prawdopodobieństwem psychologicznego dystresu ubiegłego miesiąca, ze zredukowanym o 14% prawdopodobieństwem myślenia samobójczego ubiegłego roku, ze zredukowanym o 29% prawdopodobieństwem planowania samobójstwa ubiegłego roku, i ze zredukowanym o 36% prawdopodobieństwem próby samobójczej ubiegłego roku. Wnioski te są zgodne z nagromadzoną literaturą wskazującą, że klasyczne psychedeliki mogą zaradzić wielu czynnikom ryzyka związanym z samobójstwem. W rzeczywistości, jeśli obecne wyniki odzwierciedlają bezpośredni łańcuch przyczynowy między stosowaniem klasycznego psychedeliku a obniżoną samobójczością, mechanizmy opisane we wprowadzeniu mogą mieć wartość wyjaśniającą. Natomiast niedozwolone stosowanie w okresie życia wszelkich innych substancji było w znacznej mierze związane ze zwiększonym prawdopodobieństwem dystresu psychologicznego i samobójczością na, lub ponad poziomem trendu. Wyniki te zrównują się z danymi wskazującymi, że stosowanie substancji niepsychedelicznych jest czynnikiem ryzyka samobójstwa (Borges et al., 2000; Britton i Conner, 2010; Center for Substance Abuse Treatment, 2008; Hawton i van Heeringen, 2009; Wilcox et al., 2004).

Rycina 2. Wynik wieloczynnikowego modelu regresji logistycznej przewidujący ubiegłoroczne myślenie samobójcze. Diamenty to szacunki punktowe wagowego ilorazu szans a paski błędu wynoszą 95% przedziałów ufności. Związki zmiennych demograficznych i samodzielnie zgłaszanego zaangażowania w ryzykowne zachowanie z myśleniem samobójczym nie są obecne. n=190,728 z powodu brakujących danych zmiennej zależnej. MDMA: 3, 4-metylenodioksymetamfetamina; PCP: fencyklidyna.

Oczywistym ograniczeniem obecnego badania jest jego poleganie na raportach własnych. Inklinacje przy odpowiedziach mogły przesłonić prawdziwe związki stosowania klasycznych psychedelików z dystresem psychologicznym i samobójczością. Analizy były również ograniczone do danych dostępnych, które uniemożliwiały przetestowanie powiązań bardziej zniuansowanych (np. związków reakcji na dawkę). Ponadto, jak przy każdym badaniu przekrojowym, sprawozdane tu powiązania mogą nie koniecznie wskazywać na związek przyczynowy. Sondażowe badania populacyjne nie kontrolują wszystkich możliwych źródeł zakłócających i dlatego nie możemy wykluczyć, że do zarówno stosowania klasycznego psychedeliku jak i obniżonego dystresu psychologicznego i samobójczości mógł przyczynić się główny czynnik wspólny. Użytkownicy psychedelików często informują, że stosują je z powodów autognostycznych (Móró et al., 2011), "ekspansji umysłu", duchowych, i z ciekawości (Lyvers i Meester, 2012). Choć zainteresowaniami tymi mogą być trwałe efekty stosowania klasycznych psychedelików, mogą one również reprezentować przedlekowe cechy wśród użytkowników klasycznych psychedelików, które także mogą chronić przed samobójstwem (np. otwartość, ciekawość, tendencje duchowe; Carhart-Harris et al., 2014; Kashdan et al., 2004; Rasic et al., 2009, 2011; Weber i Pargament, 2014). Lerner i Lyvers (2006) stwierdzili, że użytkownicy klasycznych psychedelików sprawozdawali mniej materialistyczne wartości i większy mistycyzm, duchowość, i troskę o innych niż użytkownicy nieklasycznych psychedelików, oraz spekulowali, że do różnic grupowych przyczyniają się zarówno czynniki przedlekowe jak i efekty klasycznych psychedelików. Może tak również być w odniesieniu do obecnych wniosków. Jednakże, ponieważ stosowanie klasycznych psychedelików było związane z samodzielnie zgłaszanym angażowaniem w ryzykowne zachowania i stosowanie niedozwolonych substancji, niektóre osoby stosujące klasyczne psychedeliki mogą również mieć przedchorobową skłonność do samobójczości. Obraz ten jest niewątpliwie złożony. Niemniej jednak przyszłe badania powinny spróbować wyznaczyć wzdłużne predyktory stosowania klasycznych psychedelików, które wiążą się również ze zdrowiem psychicznym i zachowaniem samobójczym.

Rycina 3. Wynik modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej przewidującej ubiegłoroczne planowanie samobójstwa. Diamenty są wagowymi szacunkami punktowymi ilorazu szans a słupki błędów są 95% przedziałami ufności. Nie przedstawiono związków zmiennych demograficznych i samodzielnie zgłaszanego zaangażowania w ryzykowne zachowanie z planowaniem samobójstwa. n=190,713 z powodu brakujących danych odnośnie zmiennej zależnej. MDMA: 3,4-metylenodioksymetamfetamina; PCP: fencyklidyna.

Nie możemy również wykluczyć możliwości, że stosowanie klasycznych psychedelików mogło spowodować szkodę na poziomie indywidualnym. W rzeczy samej, stosowanie klasycznych psychedelików może pogorszyć schizofrenię lub inne zaburzenia psychotyczne, może być niebezpieczne w ryzykownych środowiskach fizycznych, i może czasem wywoływać uczucia niepokoju, lęku, paniki, i paranoi (Johnson et al., 2008). Niemniej jednak, sprawozdane tu związki sugerują, że jeśli wystąpiły szkody na poziomie indywidualnym, nie udało im się przesłonić widocznego działania ochronnego stosowania klasycznych psychedelików na dystres psychologiczny i samobójczość na poziomie populacji. Zważywszy, że te starannie kontrolowane warunki są idealne przy podawaniu klasycznych psychedelików (Johnson et al., 2008), godne uwagi jest to, że korzystności dowiodło naturalistyczne stosowanie klasycznych psychedelików. Użytkownicy klasycznych psychedelików nie tylko mogli stosować je w warunkach suboptymalnych, mogli przyjmować substancje o nieznanej czystości i/lub w pod- lub ponad-terapeutycznych dawkach. Jeśli rezultaty odzwierciedlają zdrowotne efekty stosowania klasycznych psychedelików, mogą być one równie dobrze nasilone w specjalistycznych warunkach leczenia mających zmaksymalizować bezpieczeństwo i skuteczność (Johnson et al., 2008).

Ze względu na ciężki i przewlekły charakter samobójstwa (Hawton i van Heeringen, 2009; Varnik, 2012) i zaproszenie do badań nad innowacyjnymi metodami leczenia, które mają na celu samobójczą patogenezę (National Action Alliance for Suicide Prevention: Research Prioritization Task Force, 2014), niniejsze wnioski ustalają etap dla bardziej rozległych badań klinicznych z klasycznymi psychedelikami. Pomimo tysiącleci stosowania świętych rytuałów uzdrawiania, i narosłych dowodów naukowych sugerujących bezpieczeństwo i skuteczność przy podawaniu w warunkach klinicznych przy odpowiednich zabezpieczeniach (Johnson et al., 2008), klasyczne psychedeliki pozostają substancjami Załącznika I. Stosownie do tego, ocenienie zastosowania klinicznego klasycznych psychedelików pozostaje żmudnym wyzwaniem wtórnym w stosunku do przeszkód regulacyjnych i skąpych funduszy, pośród innych przeszkód (Nutt et al., 2013). Niniejsze wyniki wspierają perspektywę, że przeznaczenie tych substancji powinno zostać ponownie rozpatrzone w celu umożliwienia dalszych badań naukowych. Mimo wszystko, priorytety dla dalszych badań obejmują ocenienie skuteczności klasycznych psychedelików w leczeniu samobójczości jak również patologii związanych ze zwiększonym ryzykiem samobójstwa wliczając zaburzenia afektywne, nadużywania substancji, dysfunkcje naznaczone impulsywno agresywnymi cechami osobowości, następstwami urazów, oraz deficytami neuropoznawczymi. Mediatorzy efektów klasycznych psychedelików powinni być starannie ocenieni tak aby lepiej zrozumieć ich mechanizmy działania. Wyjaśnienie takich mechanizmów jest istotne do zoptymalizowania korzyści klasycznych psychedelików i towarzyszących im składowych psychoterapeutycznych.

Rycina 4. Wynik modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej przewidującej ubiegłoroczną próbę samobójczą. Diamenty to wagowe szacunki punktowe ilorazu szans a słupki błędów wynoszą 95% przedziałów ufności. Powiązania zmiennych demograficznych i samodzielnie zgłaszanego angażowania w ryzykowne zachowanie z dystresem psychologicznym nie są przedstawione. n=191.369 z próbą samobójczą nie są przedstawione. MDMA: 3,4-metylenodioksymetamfetamina; PCP: fencyklidyna.

Wniosek

Klasyczne psychedeliki posiadają kontrowersyjną historię niedawną i dla ich oceny klinicznej pozostają bariery. Coraz więcej dowodów, wliczając niniejsze badania, sugeruje, że klasyczne psychedeliki mogą mieć potencjał do łagodzenie ludzkiego cierpienia związanego z chorobą psychiczną. Dalsze rygorystyczne badania są uzasadnione, aby lepiej zrozumieć te substancje, z ostatecznym celem pełnego wykorzystania ich ukrytej zdolności terapeutycznej.

Podziękowania

Dane NSDUH są dostępne publicznie i zarchiwizowane w
http://www.icpsr.umich.edu/icpsrweb/SAMHDA/series/64. Autorzy dziękują Mallory Cases, Michael Scott Crawford, Noah Wiles Sweat, oraz Jacqueline Upp za ich pracę nad tym projektem.

Deklaracja o konflikcie interesów
Autorzy nie zadeklarowali potencjalnych konfliktów interesów w odniesieniu do badania, autorstwa, i/lub publikacji tego artykułu.

Finansowanie
Autorzy nie otrzymali wsparcia finansowego na badania, autorstwo, i/lub publikację tego artykułu.

Odnośniki

1. American Psychiatric Association (1994) Diagnostic and statistical manual of mental health disorders. 4th ed. Washington, DC: American Psychiatric Association.
2. Baumeister D, Barnes G, Giaroli G, et al. (2014) Classical hallucinogens as antidepressants? A review of pharmacodynamics and putative clinical roles. Ther Adv Psychopharmacol 4: 156-169.
3. Bhagwagar Z, Hinz R, Taylor M, et al. (2006) Increased 5-HT_2A receptor binding in euthymic, medication-free patients recovered from depression: A positron emission study with [11C] MDL 100,907. Am J Psychiatry 163: 1580-1587.
4. Black C and Miller JM (in press) Meta-analysis of cytokines and chemokines in suicidality: Distinguishing suicidal versus non-suicidal patients. Biol Psychiatry. doi: 10.1016/j.biopsych.2014.10.014 Available online 30 October 2014
5. Bogenschutz MP and Pommy JM (2012) Therapeutic mechanisms of classic hallucinogens in the treatment of addictions: From indirect evidence to testable hypotheses. Drug Test Anal 4: 543-555.
6. Borges G, Walters EE and Kessler RC (2000) Associations of substance use, abuse, and dependence with subsequent suicidal behavior. Am J Epidemiol 151: 781-789.
7. Britton PC and Conner KR (2010) Suicide attempts within 12 months of treatment for substance use disorders. Suicide Life Threat Behav 40:14-21.
8. Carballo JJ, Akamnonu CP and Oquendo MA (2008) Neurobiology of suicidal behavior. An integration of biological and clinical findings. Arch Suicide Res 12: 93-110.
9. Carhart-Harris RL, Erritzoe D, Williams T, et al. (2012b) Neural correlates of the psychedelic state as determined by fMRI studies with psilocybin. Proc Natl Acad Sci U S A 109: 2138-2143.
10. Carhart-Harris RL, Leech R, Williams TM, et al. (2012a) Implications for psychedelic-assisted psychotherapy: Functional magnetic resonance imaging study with psilocybin. Br J Psychiatry 200: 238-244.
11. Carhart-Harris RL, Leech R, Hellyer PJ, et al. (2014) The entropic brain: A theory of conscious states informed by neuroimaging research with psychedelic drugs. Front Hum Neurosci 8: 20
12. Center for Substance Abuse Treatment (2008) Substance abuse and suicide prevention: Evidence and implications - A white paper. DHHHS Pub. No. SMA-08-4352. Rockville, MD: Substance Abuse and Mental Health Services Administration.
13. Dwivedi Y (2010) Brain-derived neurotrophic factor and suicide pathogenesis. Ann Med 42: 87-96.
14. Dwivedi Y, Rizavi HS, Conley RR, et al. (2003). Altered gene expression of brain-derived neurotrophic factor and receptor tyrosine kinase B in postmortem brain of suicide subjects. Arch Gen Psychiatry 60: 804-815.
15. Gasser P, Holstein D, Michel Y, et al. (2014) Safety and efficacy of lysergic acid diethylamide-assisted psychotherapy for anxiety associated with life-threatening diseases. J Nerv Ment Dis 202: 513-520.
16. Gasser P, Kirchner K and Passie T (in press) LSD-assisted psychotherapy for anxiety associated with a life-threatening disease: A qualitative study of acute and sustained subjective effects. J Psychopharmacol 29: 57-68.
17. Griffiths RR, Johnson MW, Richards WA, et al. (2011) Psilocybin occasioned mystical-type experiences: Immediate and persisting doserelated effects. Psychopharmacology 218: 649-655.
18. Griffiths RR, Richards WA, Johnson MW, et al. (2008) Mystical-type experiences occasioned by psilocybin mediate the attribution of personal meaning and spiritual significance 14 months later. J Psychopharmacol 22: 621-632.
19. Griffiths RR, Richards WA, McCann U, et al. (2006) Psilocybin can occasion mystical-type experiences having substantial and sustained personal meaning and spiritual significance. Psychopharmacology 187: 268-283.
20. Grob CS, Danforth AL, Chopra GS, et al. (2011) Pilot study of psilocybin treatment for anxiety in patients with advanced-stage cancer. Arch Gen Psychiatry 68: 71-78.
21. Hawton K and van Heeringen K (2009) Suicide. Lancet 373: 1372-1381.
22. Hendricks PS, Clark CB, Johnson MW, et al. (2014) Hallucinogen use predicts reduced recidivism among substance-involved offenders under community corrections supervision. J Psychopharmacol 28: 62-66.
23. Johnson MW, Garcia-Romeu A, Cosimano MP, et al. (2014) Pilot study of the 5-HT_2AR agonist psilocybin in the treatment of tobacco addiction. J Psychopharmacol 28: 983-992.
24. Johnson MW, Richards WA and Griffiths RR (2008) Human hallucinogen research: Guidelines for safety. J Psychopharmacol 22: 603-620.
25. Kashdan TB, Rose P and Fincham FD (2004) Curiosity and exploration: Facilitating positive subjective experiences and personal growth opportunities. J Pers Assess 82: 291-305.
26. Kelley K, Clark B, Brown V, et al. (2003). Good practice in the conduct and reporting of survey research. Int J Qual Health Care 15: 261-266.
27. Kessler RC, Andrews G, Colpe LJ, et al. (2002) Short screening scales to monitor population prevalences and trends in non-specific psychological distress. Psychol Med 32: 959-976.
28. Kessler RC, Green JG, Gruber MJ, et al. (2010) Screening for serious mental illness in the general population with the K6 screening scale: Results from the WHO World Mental Health (WMH) survey initiative. Int J Methods Psychiatr Res 19: 4-22.
29. Khan A, Chien CW and Burton NW (2014) A new look at the construct validity of the K6 using Rasch analysis. Int J Methods Psychiatr Res 23: 1-8.
30. Kraehenmann R, Preller KH, Scheidegger M, et al. (in press) Psilocybininduced decrease in amygdala reactivity correlates with enhanced positive mood in healthy volunteers. Biol Psychiatry. doi:10.1016/j. biopsych.2014.04.010 Available online 26 April 2014
31. Krebs TS and Johansen PØ (2012) Lysergic acid diethylamide (LSD) for alcoholism: Meta-analysis of randomized controlled trials. J Psychopharmacol 26: 994-1002.
32. Krebs TS and Johansen PØ (2013) Psychedelics and mental health: A population study. PLoS One 8: e63972.
33. Lerner M and Lyvers M (2006) Values and beliefs of psychedelic drug users: A cross-cultural study. J Psychoactive Drugs 38: 143-147.
34. Lyvers M and Meester M (2012) Illicit use of LSD or psilocybin, but not MDMA or nonpsychedelic drugs, is associated with mystical experiences in a dose-dependent manner. J Psychoactive Drugs 44: 410-417.
35. MacLean KA, Johnson MW and Griffiths RR (2011) Mystical experiences occasioned by the hallucinogen psilocybin lead to increases in the personality domain of openness. J Psychopharmacol 25: 1453-1461.
36. Meyer JH, McMain S, Kennedy SH, et al. (2003) Dysfunctional attitudes and 5-HT₂ receptors during depression and self-harm. Am J Psychiatry 160: 90-99.
37. Móró L, Simon K, Bárd I, et al. (2011) Voice of the psychonauts: Coping, life purpose, and spirituality in psychedelic drug users. J Psychoactive Drugs 43: 188-198.
38. Muthukumaraswamy SD, Carhart-Harris RL, Moran RJ, et al. (2013) Broadband cortical desynchronization underlies the human psychedelic state. J Neurosci 33: 15171-15183.
39. National Action Alliance for Suicide Prevention: Research Prioritization Task Force (2014) A prioritized research agenda for suicide prevention: An action plan to save lives. National Institute of Mental Health and the Research Prioritization Task Force, Rockville, Maryland.
40. Nichols DE (2004) Hallucinogens. Pharmacol Ther 101: 131-181.
41. Nutt DJ, King LA and Nichols DE (2013) Effects of Schedule I drug laws on neuroscience research and treatment innovation. Nature Rev Neurosci 14: 577-585.
42. Nutt DJ, King LA and Phillips LD (2010) Drug harms in the UK: A multicriteria decision analysis. Lancet 376: 1558-1565.
43. Nutt D, King LA, Saulsbury W, et al. (2007) Development of a rational scale to assess the harm of drugs of potential misuse. Lancet 369: 1047-1053.
44. Rasic DT, Belik SL, Elias B, et al. (2009) Spirituality, religion and suicidal behavior in a nationally representative sample. J Affect Disord 114: 32-40.
45. Rasic D, Robinson JA, Bolton J, et al. (2011) Longitudinal relationships of religious worship attendance and spirituality with major depression, anxiety disorders, and suicidal ideation and attempts: Findings from the Baltimore epidemiologic catchment area study. J Psychiatr Res 45: 848-854.
46. Roseman L, Leech R, Feilding A, et al. (2014) The effects of psilocybin and MDMA on between-network resting state functional connectivity in healthy volunteers. Front Hum Neurosci 8: 204.
47. Segal DL, Marty MA, Meyer WJ, et al. (2012) Personality, suicidal ideation, and reasons for living among older adults. J Gerontol B Psychol Sci Soc Sci 67: 159-166.
48. Shelton RC, Sanders-Bush E, Manier DH, et al. (2009). Elevated 5-HT _2A receptors in postmortem prefrontal cortex in major depression is associated with reduced activity of protein kinase A. Neuroscience 158: 1406-1415.
49. Szabo A, Kovacs A, Frecska E, et al. (2014) Psychedelic N, N-dimethyltryptamine and 5-methoxy-N, N-dimethyltryptamine modulate innate and adaptive inflammatory responses through the sigma-1 receptor of human monocyte-derived dendritic cells. PLoS One 9: e106533.
50. Tagliazucchi E, Carhart-Harris R, Leech R, et al. (2014) Enhanced repertoire of brain dynamical states during the psychedelic experience. Human Brain Mapp 35: 5442-5456.
51. United States Department of Health and Human Services. Substance Abuse and Mental Health Services Administration. Center for Behavioral Health Statistics and Quality (2009) National Survey on Drug Use and Health, 2008. Ann Arbor, MI: Inter-university Consortium for Political and Social Research.
52. United States Department of Health and Human Services. Substance Abuse and Mental Health Services Administration. Center for Behavioral Health Statistics and Quality (2010) National Survey on Drug Use and Health, 2009. Ann Arbor, MI: Inter-university Consortium for Political and Social Research.
53. United States Department of Health and Human Services. Substance Abuse and Mental Health Services Administration. Center for Behavioral Health Statistics and Quality (2011) National Survey on Drug Use and Health, 2010. Ann Arbor, MI: Inter-university Consortium for Political and Social Research.
54. United States Department of Health and Human Services. Substance Abuse and Mental Health Services Administration. Center for Behavioral Health Statistics and Quality (2012) National Survey on Drug Use and Health, 2011. Ann Arbor, MI: Inter-university Consortium for Political and Social Research.
55. United States Department of Health and Human Services. Substance Abuse and Mental Health Services Administration. Center for Behavioral Health Statistics and Quality (2013) National Survey on Drug Use and Health, 2012. Ann Arbor, MI: Inter-university Consortium for Political and Social Research.
56. Varnik P (2012) Suicide in the world. Int J Environ Res Public Health 9: 760-771.
57. Vollenweider FX and Kometer M (2010) The neurobiology of psychedelic drugs: Implications for the treatment of mood disorders. Nature Rev Neurosci 11: 642-651.
58. Weber SR and Pargament KI (2014) The role of religion and spirituality in mental health. Curr Opin Psychiatry 27: 358-363.
59. Whitfield-Gabrieli S and Ford JM (2012) Default mode network activity and connectivity in psychopathology. Annu Rev Clin Psychol 8: 49-76.
60. Wilcox HC, Conner KR and Caine ED (2004) Association of alcohol and drug use disorders and completed suicide: An empirical review of cohort studies. Drug Alcohol Depend 76: S11-S19.
61. World Health Organization (2001) The World health report 2001: Mental health: New understanding, new hope. Geneva, Switzerland: World Health Organization.