Autor korespondencyjny:
Taylor Lyons, Psychedelic Research Group, Centre for Psychiatry, Department of Medicine,
Imperial College London, W12 0NN, London, UK.
Email: t.lyons15@imperial.ac.uk

Spis Tresci:
Streszczenie
Wprowadzenie
Metody
 Zgody etyczne
 Projekt badania i uczestnicy
 Drag
 Procedury i sesje dawkowania
 Pomiary wynikowe
 Analiza statystyczna
Rezultaty
 Demografia
 Związek z naturą
 Perspektywy polityczne
 Objawy depresyjne
Omówienie
Odnośniki

Streszczenie

Uzasadnienie: Poprzednie badania sugerują, że klasyczne związki psychedeliczne mogą wywoływać trwałe zmiany w cechach osobowości, postawach i przekonaniach zarówno u osób zdrowych, jak i w populacji pacjentów.
Cel: Staraliśmy się zbadać tutaj wpływ psilocybiny na związek z naturą i wolnościowo-autorytarną perspektywę polityczną u pacjentów z depresją oporną na leczenie (DOL).
Metody: To otwarte badanie pilotażowe w zamyśle modelu mieszanego przebadało wpływ psilocybiny na pomiary związku z naturą i wolnościowo-autorytarną perspektywę polityczną u pacjentów z umiarkowanym do ciężkiego DOL (n=7) w porównaniu z nieleczonymi, zdrowymi osobami kontrolnymi z grupy dopasowanej wiekowo (n=7). Psilocybinę podano w dwóch doustnych sesjach dawkowania (10 mg i 25 mg) w odstępie 1 tygodnia. Główne pomiary wyników zebrano 1 tydzień i 7-12 miesięcy po drugiej sesji dawkowania. Związek z naturą i wolnościowo-autorytarną perspektywę polityczną oceniono odpowiednio za pomocą Skali Związku z Naturą (NR-6 - Nature Relatedness Scale) oraz Kwestionariusza Perspektywy Politycznej (PPQ-5 - Political Perspective Questionnaire).
Rezultaty: Związek z naturą wzrósł istotnie (t(6)=-4,242, p=0,003) a autorytaryzm znacznie zmalał (t(6)=2,120, p=0,039) u pacjentów 1 tydzień po sesjach dawkowania. 7-12 miesięcy po podaniu, związek z naturą pozostał istotnie zwiększony (t(5)=-2,707, p=0,021) a autorytaryzm pozostał zmniejszony na poziomie trendu (t(5)=-1,811, p=0,065). Nie stwierdzono różnic w żadnym z pomiarów dla nieleczonych zdrowych badanych kontrolnych.
Wnioski: To badanie pilotażowe sugeruje, że psilocybina ze wsparciem psychologicznym może powodować trwałe zmiany w postawach i przekonaniach. Aczkolwiek przedwczesne byłoby wyciąganie wniosków o przyczynowości z tego małego badania, możliwość wywołanych dragiem zmian w systemach przekonań wydaje się wystarczająco intrygująca i aktualna, aby zasługiwać na dalsze badania.

Słowa kluczowe
Psilocybina, związek z naturą, autorytaryzm, depresja, perspektywa polityczna

Wprowadzenie

Coraz więcej dowodów sugeruje, że klasyczne związki psychedeliczne, takie jak dietyloamid kwasu lizergowego (LSD) (Carhart-Harris et al., 2016b; Schmid i Liechti, 2017), psilocybina (Carhart-Harris et al., 2016a; Griffiths et al., 2016; Ross et al., 2016) oraz N,N-dimetylotryptamina (DMT) w ayahuasce (Osorio Fde et al., 2015) mogą sprzyjać trwałym zmianom cech osobowości, postaw i przekonań - a podobne efekty odnotowano ostatnio w przypadku 3,4-metylenodioksy-metamfetaminy (MDMA), która podziela pewne właściwości z klasycznymi związkami psychedelicznymi (Wagner et al., 2017), aczkolwiek z pewnymi istotnymi różnicami (Carhart-Harris i Nutt, 2017). Skupiając się dokładniej na psilocybinie, pojedyncza wysoka dawka tej naturalnie występującej substancji była związana z trwałym wzrostem cechy otwartości, dobrego samopoczucia psychicznego i zadowolenia z życia u zdrowych ochotników 14 miesięcy później (Griffiths et al., 2008; MacLean et al., 2011). Wykazano również, że psilocybina poprawia objawy uzależnienia (Bogenschutz et al., 2015; Johnson et al., 2014), niepokoju (Griffiths et al., 2016; Grob et al., 2011; Moreno et al., 2006; Ross et al., 2016) oraz depresji (Carhart-Harris et al., 2016a; Griffiths et al., 2016; Ross et al., 2016) przy podaniu w warunkach wsparcia psychologicznego.

W populacji ogólnej, stosowanie dragów psychedelicznych nie jest związane ze zwiększoną częstością występowania problemów ze zdrowiem psychicznym (Johansen i Krebs, 2015; Krebs i Johansen, 2013), zamiast tego jest związane z niższymi wskaźnikami samobójczości i dystresu psychicznego (Hendricks et al., 2015a, 2015b; Johansen i Krebs, 2015; Krebs i Johansen, 2013). Wykazano również, że użytkownicy dragów psychedelicznych przejawiają większy optymizm (lub zmniejszony pesymizm) niż osoby nieużywające (Grob et al., 1996), jak również zwiększoną troskę o innych, naturę i środowisko w porównaniu z użytkownikami konopi indyjskich, amfetaminy lub heroiny (Lerner i Lyvers, 2006). Stwierdzono, że doznanie na psychedelikach pozytywnie wpływa na znaczenia czucia się częścią środowiska naturalnego, a nie oddzielenia od niego, co prowadzi do pro-środowiskowych zmian zachowaniowych (Forstmann i Sagioglou, 2017). Związek z naturą, definiowany jako subiektywne poczucie związku ze środowiskiem naturalnym, wiąże się z niższym poziomem niepokoju (Capaldi et al., 2014; Martyn i Brymer, 2014) i wykazano, że promuje dobre samopoczucie psychiczne zarówno na poziomie cechy (Cervinka et al., 2012; Howell et al., 2011; Mayer i Frantz, 2004; Nisbet et al., 2011) jak i stanu (Mayer et al., 2008; Nisbet i Zelenski, 2011). Ponadto wykazano, że interakcja ze środowiskiem naturalnym poprawia nastrój i funkcje poznawcze u pacjentów z poważnym zaburzeniem depresyjnym (MDD - major depressive disorder) (Berman et al., 2012), i przewiduje się, że odwiedzanie terenów zielonych na świeżym powietrzu przez 30 minut, lub więcej tygodniowo, zmniejsza częstość występowania depresji w populacji nawet o 7% (Shanahan et al., 2016). Podsumowując, wnioski te wskazują, że psychedeliki mogą sprzyjać trwałym zmianom cech osobowości, postaw i przekonań.

Niedawne nasze badanie korelacyjne wykazało, że stosowanie psychedelików przez całe życie w populacji ogólnej pozytywnie przewidziało związek z naturą i negatywnie przewidziało autorytarne poglądy polityczne, w sposób, który wydawał się pośredniczony przez ostre i tymczasowe "rozpuszczenie ego" (Nour et al., 2017). Co więcej, nasze niedawne badanie pilotażowe wykazało szybkie i trwałe zmniejszenie objawów depresyjnych w próbce depresji opornej na leczenie (DOL) po terapii psilocybinowej wspieranej psychologicznie (Carhart-Harris et al., 2018a). Jako część tego projektu, niniejsze badanie starało się zająć potencjalnymi zmianami w związku z naturą i perspektywą polityczną w tej próbce pacjentów z DOL przed, i po kuracji psilocybiną. Pomiary zbierano podczas badania przesiewowego, 1 tydzień i 7-12 miesięcy po dawkowaniu. Aby wykazać odporność na zaburzenia kolejności, zebraliśmy również dane z dopasowanej wiekowo, ale nieleczonej zdrowej grupy kontrolnej, testowanej przez równoważny okres.

Metody

Zgody etyczne

Badanie to uzyskało pozytywną opinię NRES London-West London, było sponsorowane przez Imperial College London i zostało przeprowadzone zgodnie z wytycznymi Dobrej Praktyki Klinicznej. National Institute for Health Research/Wellcome Trust Imperial Clinical Research Facility (ICRF) wydał zgodę specyficzną dla miejsca, a Agencja Regulacyjna ds. Leków i Produktów Opieki Zdrowotnej (MHRA) dokonała przeglądu i zatwierdziła to badanie. Wszyscy pacjenci wyrazili pisemną świadomą zgodę.

Projekt badania i uczestnicy

To otwarte badanie pilotażowe o konstrukcji modelu mieszanego porównało wpływ psilocybiny na związek z naturą i wolnościowo-autorytarną perspektywę polityczną u pacjentów z DOL w porównaniu ze zdrowymi badanymi kontrolnymi. Przedstawione tutaj wnioski są częścią większego, otwartego badania pilotażowego psilocybiny w DOL, którego wyniki zostały sprawozdane gdzie indziej (Carhart-Harris et al.,2016a, 2017). Uczestnicy badania (n=14) i zespół badawczy nie byli zamaskowani przydziałem kuracji. Wszystkim pacjentom z DOL (n=7) podano psilocybinę w dwóch sesjach dawkowania: początkowa dawka bezpieczeństwa (10 mg) i następna dawka lecznicza (25 mg) 1 tydzień później. Badanym kontrolnym (n=7) nie podano psilocybiny i zostali oni włączeni głównie do zbadania danych test-retest na odnośnych pomiarach głównych.

Lekarze ogólni otrzymali informacje dotyczące rekrutacji za pośrednictwem Sieci Badań Klinicznych Północno-Zachodniego Londynu i poproszono ich o zidentyfikowanie potencjalnych pacjentów z DOL. Pacjenci z DOL mieszkający w Wielkiej Brytanii również mogli sami skierować się do badania. W większości przypadków to pacjenci z DOL inicjowali kontakt z zespołem badawczym. Po zainicjowaniu kontaktu pacjenci otrzymywali arkusz informacyjny badania i byli wstępnie odsiewani przez telefon z psychiatrą prowadzącym zespołu badawczego w celu ustalenia, czy kwalifikują się do badania. Lekarz pierwszego kontaktu lub psychiatra każdego pacjenta dostarczył pisemne potwierdzenie i dokumentację diagnozy pacjenta i stanu jego zdrowia psychicznego.

Kryteriami włączenia były: (a) MDD w stopniu umiarkowanym do ciężkiego (16+ na 21-pozycjowej skali oceny depresji Hamiltona [HAM-D]) oraz (b) brak poprawy pomimo dwóch adekwatnych cykli leczenia przeciwdepresyjnego w różnych klasach farmakologicznych trwających co najmniej sześć tygodni w ramach obecnego epizodu depresyjnego. Kryteriami wykluczenia były: (a) obecne lub wcześniej rozpoznane zaburzenie psychotyczne, (b) krewny pierwszego stopnia ze zdiagnozowanym zaburzeniem psychotycznym, (c) istotny medycznie stan uniemożliwiający udział w badaniu, (d) historia poważnych prób samobójczych (wymagających hospitalizacji), (e) przebyty epizod maniakalny, (f) lęk przed krwią lub igłą, (g) pozytywny wynik testu ciążowego podczas badania przesiewowego lub w trakcie badania, oraz (h) obecne uzależnienie od narkotyków lub alkoholu.

Fizycznie i psychicznie zdrowych, dopasowanych wiekowo badanych kontrolnych wyrekrutowano pocztą pantoflową i podlegali oni tym samym kryteriom wykluczenia, które opisano powyżej. Świadomą zgodę uzyskano od wszystkich uczestników badania, w tym od grupy kontrolnej.

Drag

Psilocybina została uzyskana z THC Pharm GmbH (Frankfurt, Niemcy) i opracowana przez Zakład Produkcji Farmaceutycznej Szpitala Guy's and St Thomas' (Londyn, UK). Uzyskano zezwolenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na przechowywanie i wydawanie leków Wykazu 1.

Procedury i sesje dawkowania

Procedury przesiewowe trwały zwykle 4 godziny i składały się z ocen stanu zdrowia psychicznego i fizycznego. Wszyscy pacjenci wyrazili pisemną świadomą zgodę. Klinicyści przeprowadzili Mini-międzynarodowy wywiad neuropsychiatryczny (Sheehan et al., 1998) i ocenili nasilenie depresji za pomocą HAM-D (Hamilton, 1960) i Skali Oceny Depresji Montgomery-Åsberg (MADRS) (Montgomery i Åsberg, 1979) u pacjentów ochotników. Ocena fizyczna obejmowała elektrokardiogram, rutynowe badania krwi, testy ciśnienia krwi i częstości akcji serca oraz badanie lekarskie. Kwalifikującym się pacjentom z DOL przydzielono dwóch psychiatrów do wsparcia w trakcie badania.

Wszyscy pacjenci włączeni do badania wzięli udział w sesji przygotowawczej przed podaniem dawki z przydzielonymi psychiatrami podczas następnej wizyty. Przygotowanie psychologiczne polegało na omówieniu skutków psilocybiny i symulowaniu aspektów sesji dawkowania, aby uświadomić pacjentom, czego mogą się spodziewać. Pacjenci dzielili się również swoją osobistą historią i przemyśleniami na temat źródeł swojej depresji. Sesja ta pomogła zbudować relację i zaufanie między pacjentem a przydzielonymi mu psychiatrami, minimalizując tym samym ryzyko niepożądanych reakcji na psilocybinę (Metzner et al., 1965).

Wszyscy pacjenci uczestniczyli w dwóch sesjach dawkowania oddzielonych 1 tygodniem w ICRF. Bliski przyjaciel lub krewny towarzyszył każdemu pacjentowi do, i z ICRF, a transport powrotny był zorganizowany przed odbyciem sesji dawkowania. Przed każdą sesją dawkowania pobierano próbkę moczu na obecność narkotyków (i ciążę, jeśli dotyczyło), testowano alkomatem na spożycie alkoholu i wykonywano pomiary parametrów życiowych. Następnie pacjentów zabierano do udekorowanego pokoju do dawkowania z przyćmionym oświetleniem i muzyką, gdzie proszono ich o położenie się i zrelaksowanie. Przydzieleni psychiatrzy pozostawali po obu stronach łóżka i przybierali niedyrektywne, wspierające podejście. Pacjenci byli cały czas nadzorowani, a psychiatrzy sprawdzali ich samopoczucie w odstępach około 1 godziny i oceniali ich pod kątem wypisu około 6 godzin po podaniu dragu.

Pomiary wynikowe

Aby ocenić poglądy polityczne pod kątem rozmiaru libertarianizmu do autorytaryzmu, użyto niedawno zatwierdzonego (Nour et al., 2017) podzbioru pytań (pięć pozycji) z Kwestionariusza Wolnościowo-Autorytarnego [Libertarian-Authoritarian Questionnaire] (Evans et al., 1996) jako wersji skróconej i nazwano go Kwestionariuszem Perspektywy Politycznej (PPQ-5 - Political Perspective Questionnaire) (Nour et al., 2017). Zweryfikowana 6-pozycjowa Skala Związku z Naturą (NR-6) (Nisbet i Zelenski, 2013) została wykorzystana do pomiaru subiektywnego odczuwania związku z naturą. Samoocena objawów depresyjnych została zmierzona na początku badania i w dwóch uzupełniających punktach czasowych (po 1 tygodniu i 7-12 miesiącach) u wszystkich uczestników badania za pomocą Szybkiego Inwentarza Objawów Depresyjnych (QIDS) (Rush et al., 2003). Powyższe pomiary zostały ocenione na początku badania, a następnie ponownie na 1 tygodniowym i 7-12 miesięcznym uzupełnieniu dla wszystkich uczestników badania.

Analiza statystyczna

Wszystkie analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu SPSS w wersji 23.0 (IBM Corp., Armonk, NY, USA). Porównania wewnątrzgrupowe przeprowadzono przy użyciu jednoczynnikowych sparowanych testów t dla danych parametrycznych i testów Wilcoxona dla par obserwacji dla danych nieparametrycznych. Porównania między grupami przeprowadzono przy użyciu dwuczynnikowych niezależnych testów t dla danych parametrycznych i testów U Manna-Whitneya dla danych nieparametrycznych. Zapewniamy 95% CI około średnich różnic. Ze względu na małą liczebność próbki w tym badaniu wielkości efektów obliczono za pomocą wzoru g Hedgesa.

Rezultaty

W wyniku podania psilocybiny nie wystąpiły żadne poważne zdarzenia niepożądane, a ostre efekty dragu były dobrze tolerowane przez wszystkich pacjentów (po więcej informacji, patrz Carhart-Harris et al. (2016a, 2017a)).

Demografia

Spośród wszystkich 14 uczestników, którzy wzięli udział w tym badaniu, większość stanowili ludzie rasy kaukaskiej (78,6%) oraz mężczyźni (64,3%) z wykształceniem policealnym (85,7%). W grupie pacjentów (n=7), bazowe wyniki HAM-D mieściły się w zakresie od 24 do 36 (M=28,6, SD=3,7) a wyniki MADRS od 28 do 40 (M=35,9, SD=5); w związku z tym u wszystkich wyrekrutowanych pacjentów zdiagnozowano DOL o co najmniej umiarkowanym nasileniu, przy czym większość spełniała kryteria ciężkiej depresji. Badanych kontrolnych nie oceniono klinicznie, ponieważ uznano ich za zdrowych fizycznie i psychicznie. Dla wszystkich uczestników badania zebrano samodzielnie raportowane objawy depresyjne (QIDS). Tabela 1 przedstawia szczegóły demograficzne uczestników i wyniki depresyjne na początku badania.

Tabela 1. Demografia uczestników badania i bazowe wyniki depresji.
Cechy	Badani kontrolni (n=7)	Pacjenci z DOL (n=7)	Wszyscy uczestnicy (n=14)	wartość p
Płeć (% męska)	29%	100%	64,3%	0,005a
Wiek w latach (średnia, SEM)	43,3 (6,8)	48,3 (4,5)	45,8 (3,9)	0,550b
Pochodzenie etniczne (%)				0,213a
Biały	71,4%	85,7%	78,6%
Czarny	0%	14,3%	7,1%
Azjata	28,6%	0%	14,3%
Wykształcenie (%)				1,000a
Szkoła średnia	14,3%	14,3%	14,3%
Student	57,1%	57,1%	57,1%
Podyplomowe	28,6%	28,6%	28,6%
Wyniki bazowe (średnia, SEM)
QIDS	3,86 (0,91)	19,43 (1,52)	NA	0,002c
a Test chi-kwadrat. b test t. c test U.

Związek z naturą

Pacjenci wykazali istotny wzrost w wynikach związku z naturą 1 tydzień po leczeniu psilocybiną (M=4,14, SD=0,75) w porównaniu z wynikiem bazowym (M=3,67, SD=1,00); t(6)=-4,242, p=0,003, 95% CI [-0,75, 0,2]. Wartość g Hedgesa (g=2,5) dla tego kontrastu była bardzo duża, a znacząca zmiana utrzymywała się w punkcie kontrolnym 7-12-miesięcznego uzupełnienia (M=4,12, SD=0,60; t(5)=-2,707, p=0,021, 95% CI [-1,15, -0,03]; g=1,2). Nieleczeni badani kontrolni nie wykazali żadnej różnicy między badaniami przesiewowymi (M=4,02, SD=0,79) a pierwszym (M=4,02, SD=0,94; t(6)=0,008, p=0,994, 95% CI [-0,46, 0,46]) lub drugim (M=4,05, SD=0,62; t(5)=-1,228, p=0,274, 95% CI [-0,60, 0,21]) uzupełnieniem. Nie stwierdzono istotnych różnic między grupami na początku badania (p=0,471) lub przy pierwszym (p=0,799) i drugim (p=0,861) uzupełnieniu. Wyniki te sugerują, że terapia psilocybiną zwiększa subiektywne poczucie łączności z naturą 1 tydzień po leczeniu, i że efekty te utrzymują się przez co najmniej 7-12 miesięcy (Rycina 1(a)).

Rycina 1. (a) Związek z naturą. Pacjenci raportowali, że byli znacznie bardziej związani z naturą 1 tydzień (t(6)=-4,242, p=0,003) i 7-12 miesięcy (t(5)=-2,707, p=0,021) po leczeniu psilocybiną w porównaniu do punktu bazowego. Nie stwierdzono istotnej różnicy dla badanych kontrolnych przy pierwszym (t(6)=0,008, p=0,994) lub drugim uzupełnieniu (t(5)=-1,228, p=0,274). (b) Perspektywa polityczna. Pacjenci byli znacznie mniej autorytarni 1 tydzień po leczeniu psilocybiną (t(6)=2,120, p=0,039) a spadek na poziomie trendu stwierdzono po 7-12 miesiącach (t(5)=-1,811, p=0,065) w porównaniu do punktu bazowego. Nie stwierdzono istotnych różnic dla badanych kontrolnych przy pierwszym (t(6)=0,642, p=0,544) lub drugim uzupełnieniu (t(5)=0,515, p=0,629). (c) Objawy depresyjne. Pacjenci mieli znacznie więcej objawów depresyjnych niż grupa kontrolna na początku badania (U=0,0E0, p=0,001). Tydzień po leczeniu psilocybiną, objawy depresyjne zostały istotnie zmniejszone do poziomów bardziej porównywalnych z badanymi kontrolnymi (Z=-2,040, p=0,025) ponieważ nie stwierdzono istotnych różnic między grupami (U=10,000, p=0,062). Objawy depresyjne pacjentów pozostawały istotnie zmniejszone przy 7-12-miesięcznym uzupełnieniu (Z=-1,782, p=0,038); jednakże stwierdzono różnicę między grupami (U=3,500, p=0,020). Nie stwierdzono istotnych różnic dla badanych kontrolnych przy pierwszym (Z=-0,422, p=0,673) lub drugim (Z=-0,137, p=0,891) uzupełnieniu w porównaniu do punktu bazowego. Dane wyrażone jako średnia ± SEM [p<0,05*; p≤0,01**; p≤0,001***].

Perspektywy polityczne

Pacjenci przejawili istotny spadek autorytarnej perspektywy politycznej 1 tydzień po leczeniu psilocybiną (M=2,43, SD=0,73) względem punktu bazowego (M=2,89, SD=0,72); t(6)=2,120, p=0,039; 95% CI [-0,07, 0,99]. Stwierdzono, że wartość g Hedgesa (g=0,8) spełnia konwencjonalne kryterium dla dużej wielkości efektu. Spadki autorytaryzmu były nadal widoczne 7-12 miesięcy po dawkowaniu (M=2,27, SD=0,68), i chociaż ten efekt na poziomie trendu nie osiągał już konwencji dotyczących istotności statystycznej (t(5)=-1,811, p=0,065, 95% CI [-0,25, 1,46]), stosowna wartość g Hedgesa (g=0,7) spełniała konwencję dla średniej-do-dużej wielkości efektu, co sugeruje, że badanie to nie miało wystarczającej mocy, aby wykryć statystycznie istotny wynik dla tego konkretnego pomiaru. Nieleczeni badani kontrolni nie wykazywali zmian w autorytaryzmie między badaniami przesiewowymi (M=2,40, SD=0,35) oraz pierwszym (M=2,31, SD=0,66; t(6)=0,642, p=0,544) lub drugim (M=2,33, SD=0,78; t(5)=0,515, p=0,629) uzupełnieniem. Nie stwierdzono istotnych różnic międzygrupowych na początku badania (p=0,132), lub przy pierwszym (p=0,755), czy drugim (p=0,877) uzupełnieniu. Wyniki te sugerują, że terapia psilocybiną może stale zmniejszyć postawy autorytarne po leczeniu psilocybiną, ale by przetestować wytrzymałość tej zależności wymagane są dalsze badania (Rycina 1(b)).

Wyjściowe objawy depresyjne (wskaźniki QIDS) były znacznie wyższe u pacjentów (M=19,43, SD=4,04) niż u badanych kontrolnych (M=3,86, SD=2,41); U=0,0E0, p=0,001 (Rycina 1(c)). Ponadto, wartość g Hedgesa wielkości efektu dla tego kontrastu (g=4,7) była, zgodnie z konwencją, wyjątkowo wysoka, potwierdzając nasze przypuszczenie, że pacjenci mieli znacznie wyższe (bazowe) samodzielnie zgłaszane objawy depresyjne niż badani kontrolni.

Objawy depresyjne

Wyniki terapeutyczne dla pełnej próbki podano w poprzednich publikacjach (Carhart-Harris et al., 2016a, 2018a, 2017). W próbce zrelacjonowanej w tej pracy, pacjenci wykazali istotny spadek wyników QIDS 1 tydzień po sesjach psilocybinowych (M=12,29, SD=9,18) w porównaniu z wartością bazową (M=19,43, SD=4,04); Z=-2,04, p=0,025 (Rycina 1(c)). Ponadto, wartość g Hedgesa dla tego kontrastu (g=1,3) była, ponownie, duża zgodnie z konwencją. Nie stwierdzono istotnej różnicy w wartości bazowej grupy kontrolnej (M=3,86, SD=2,41) w porównaniu z uzupełniającymi wynikami QIDS po 1 tygodniu (M=4,29, SD=4,35; Z=-0,422, p=0,673). Wyniki te potwierdzają, że objawy depresyjne były istotnie zmniejszone u pacjentów 1 tydzień po leczeniu psilocybiną, ale nie zmieniły się w równoważnym okresie u nieleczonych badanych kontrolnych.

Wyniki QIDS pacjentów 1 tydzień po leczeniu (M=12,29, SD=9,18) nie różniły się istotnie od wartości uzupełniających badanych kontrolnych (M=4,29, SD=4,35; U=10,000, p=0,062), co sugeruje, że objawy depresyjne pacjentów zostały zredukowane do poziomów porównywalnych ze zdrową populacją w punkcie czasowym 1 tydzień po leczeniu (Rycina 1(c)).

Wyniki QIDS pacjentów pozostały istotnie obniżone 7-12 miesięcy po leczeniu psilocybiną (M=13,00, SD=6,39) w porównaniu z wartością bazową (M=19,43, SD=4,04); Z=-1,782, p=0,038. Ponadto wartość g Hedgesa (g=0,7) dla tego kontrastu była "średnia do dużej". Nie stwierdzono istotnej różnicy w wartości bazowej badanych kontrolnych (M=3,86, SD=2,41) w porównaniu z uzupełniającymi wynikami QIDS po 7-12 miesiącach (M=4,00, SD=3,58); Z=-0,137, p=0,891 (Rycina 1(c)). Wyniki te potwierdzają, że istotne redukcje objawów depresyjnych u pacjentów utrzymywały się przez 7-12 miesięcy po leczeniu psilocybiną i w równoważnym okresie nie zmieniły się u nieleczonych badanych kontrolnych.

Omówienie

Niniejsze studium miało na celu zbadanie wpływu psilocybiny ze wsparciem psychologicznym na związek z naturą i autorytaryzm u pacjentów z DOL. Pacjenci zgłaszali większy związek z naturą 1 tydzień po leczeniu. Ten wzrost związku z naturą utrzymywał się przy uzupełnieniu po 7-12 miesiącach. Tydzień po leczeniu zaobserwowano również istotny spadek autorytaryzmu, a przy uzupełnieniu po 7-12 miesiącach, spadek ten był na poziomie trendu. Nie stwierdzono istotnych różnic w związku z naturą, autorytaryzmie lub objawach depresyjnych w grupie badanych kontrolnych dobranej pod względem wieku i wykształcenia, zmierzonych w równoważnym okresie czasu, co potwierdza wniosek, że zmiany nie wynikały z efektów kolejności. Podsumowując, odkrycia te wskazują, że psychologicznie wspierane podawanie psilocybiny może wywołać trwałe zmiany w postawach i przekonaniach, poczuciu bycia bliżej natury i mniej związanym z autorytarnymi poglądami.

Stwierdzone tutaj zmniejszenie objawów depresyjnych po leczeniu psilocybiną jest zgodne z wcześniejszymi badaniami wykazującymi terapeutyczny potencjał związków psychedelicznych (Carhart-Harris i Goodwin, 2017). Po jednorazowym wystawieniu zdrowych ochotników na działanie dragu psychedelicznego zaobserwowano u nich długoterminową poprawę dobrostanu psychicznego (Griffiths et al., 2008) oraz cechy otwartości i optymizmu (Carhart-Harris et al., 2016b; MacLean et al., 2011; Schmid i Liechti, 2017). Wykazano również, że pojedyncza dawka psilocybiny wywołuje trwałe zmniejszenie lęku i depresji, jak również wzrost jakości życia, sensu życia i optymizmu u pacjentów z lękiem wywołanym zaawansowanym stadium raka (Griffiths et al., 2016; Grob et al., 2011; Ross et al., 2016). Ponadto stwierdzono szybkie i trwałe działanie przeciwdepresyjne u pacjentów z nawracającymi MDD, których leczono pojedynczą dawką roślinnego naparu psychedelicznego, ayahuaski (Osorio Fde et al., 2015).

Dowody sugerują, że większy związek z naturą wiąże się z mniejszym lękiem (Martyn i Brymer, 2014) i lepszym samopoczuciem osobistym (Capaldi et al., 2014; Cervinka et al., 2012; Howell et al., 2011; Mayer i Frantz, 2004; Mayer et al., 2008; Nisbet i Zelenski, 2011; Nisbet et al., 2011; Zelenski i Nisbet, 2014), oraz że ekspozycja na budzącą podziw przyrodę może nasilać zachowania prospołeczne (Piff et al., 2015) - być może przez związany z tym mechanizm postrzegania siebie jako małości w stosunku do ogromu natury. Pokazujemy tutaj, że pacjenci z DOL czuli się bardziej związani z naturą do 7-12 miesięcy po leczeniu psilocybiną. Jest to zgodne z poprzednim badaniem na zdrowych uczestnikach, w którym 38% próbki zgłosiło trwałe pozytywne zmiany w ich stosunku do natury i środowiska 8-16 miesięcy po psilocybinie (Studerus et al., 2011). Stwierdzono, że stosowanie psychedelików w dużej próbce respondentów ankiety internetowej pozytywnie przewidywało związek z naturą (Nour et al., 2017); ponadto, podobnie jak w przypadku inspirowanych naturą doświadczeń zachwytu (Piff et al., 2015), związek ten był najsilniejszy u ludzi, którzy doświadczyli największego rozpadu ego podczas ich najbardziej intensywnego doznania psychedelicznego (Nour et al., 2017).

Stwierdzono, że użytkownicy psychedelików oceniają siebie jako bardziej troszczących się o środowisko niż użytkownicy innych nielegalnych substancji (Lerner i Lyvers, 2006; Nour et al., 2017). Wykazano, że interakcja z naturą przynosi korzyści poznawcze i afektywne u osób zdrowych (Berman et al., 2008) oraz pacjentów z MDD (Berman et al., 2012). Chociaż nie znaleźliśmy korelacji między zmianami w związku z naturą lub autorytaryzmem a zmianami w depresji u pacjentów, mogło to być po prostu spowodowane małą wielkością próbki (n=7) lub możliwe, że miara dobrostanu psychicznego mogła być bardziej wrażliwa na taki związek niż obecnie stosowana miara depresji. Istnieją jednak dowody sugerujące, że wyeksponowanie na naturę zmniejsza rozmyślanie, a także aktywność w obszarach mózgu związanych z depresją (Hamilton et al., 2015), a mianowicie podkolanowej korze przedczołowej (sgPFC - subgenual prefrontal cortex) i regionach sieci trybu domyślnego (DMN - default mode network) (Bratman et al., 2015). Co ciekawe, wykazano również, że podawanie psilocybiny gwałtownie zmniejsza przepływ krwi przez sgPFC i DMN oraz integralność funkcjonalną wewnątrz sieci (Carhart-Harris et al., 2012; Hamilton et al., 2015) oraz do zwiększenia globalnej łączności w mózgu (Petri et al., 2014; Roseman et al., 2016). Konieczna jest dalsza praca, aby przetestować hipotezy, że odnowione poczucie "łączności", w tym poczucie łączności z naturą, jest kluczowym czynnikiem determinującym wyniki terapeutyczne w terapii psychedelicznej (Carhart-Harris et al., 2018b; Watts et al., 2017b) oraz lepsze wyjaśnienie jej podstaw w mózgu. Hipotezą roboczą jest to, że zwiększona globalna łączność w mózgu i jej związek z rozpadem ego (Tagliazucchi et al., 2016) i związana z nią "łączność" (Watts et al. , 2017b) jest kluczowym czynnikiem pośredniczącym (Carhart-Harris et al., 2018b).

Stosowanie dragów psychedelicznych w latach 1960 i 1970 było silnie związane z anty-establishmentowymi i egalitarnymi ruchami kontrkulturowymi (Nichols, 2016), jednak bardzo niewiele kontrolowanych badań przebadało związek między stosowaniem psychedelików a perspektywami politycznymi. Tutaj po raz pierwszy pokazujemy, w badaniu kontrolowanym, trwałe zmiany wartości politycznych po wystawieniu na działanie dragu psychedelicznego. Jest to zgodne z wczesnymi badaniami pokazującymi, że rekreacyjni użytkownicy LSD uzyskują wyższe wyniki w postawach "wolności osobistej" i "liberalizmu polityki zagranicznej" niż osoby kontrolne (McGlothlin i Arnold, 1971). Wykazano również, że użytkownicy psychedelików uzyskują wyższe wyniki dla "troski o innych" i przywiązują niższą wagę do "dobrobytu finansowego" niż nieużytkownicy nielegalnych substancji, jak również użytkownicy amfetaminy, konopi indyjskich lub heroiny (Lerner i Lyvers, 2006). Biorąc pod uwagę, że psychedeliki działają poprzez układ serotoninowy, interesujące jest, że serotonina była zaangażowana w ocenę szkody przy moralnym podejmowaniu decyzji, altruistycznym karaniu i sprawiedliwości (Crockett et al., 2008, 2010, 2013; Story et al., 2015). Ponadto wykazano, że psychedeliki zwiększają cechę otwartości (Carhart-Harris et al., 2016b; Griffiths et al., 2008; MacLean et al., 2011), a znaczna ilość dowodów wskazuje na pozytywny związek między otwartością a liberalizmem w obrębie jednostek (Carney et al., 2008; Nour et al., 2017; Sibley et al., 2012; Xu et al., 2013). W związku z tym niedawno omówiono (Carhart-Harris i Nutt, 2017) rolę receptora serotoninowego 2A, kluczowego miejsca działania psychedelików, w pośredniczeniu doświadczeń "typu nawróceniowego" lub "kwantowej zmiany" (Miller, 2004).

Istnieje szereg ważnych ograniczeń tego badania, które należy wziąć pod uwagę przy interpretacji wyników. Badanie stanowiło część otwartego badania klinicznego na małej próbie. Próba była jeszcze mniejsza w przypadku NR-6 i PPQ-5, ponieważ pomiary te zostały wprowadzone na późnym etapie badania z powodu inspiracji z naszego oddzielnego projektu (Nour et al., 2017). Ponadto, chociaż wyrekrutowaliśmy grupę kontrolną w celu zbadania wiarygodności testu-retestu na tych pomiarach, badani kontrolni byli zdrowymi osobami i nie byli wystawieni na te same procedury leczenia. Krytycznie mówiąc, ponieważ leczenie psilocybiną obejmowało coś więcej niż tylko podanie dragu (np. wsparcie psychologiczne przed i po sesjach dawkowania psilocybiny), jest całkiem możliwe, że czynniki niezwiązane z dragiem przyczyniły się do obserwowanych tutaj zmian w wynikach NR-6 i PPQ-5. Opiekuńczy model terapeutyczny mógł być jednym z takich czynników. Duża, podwójnie ślepa, randomizowana próba kontrolna, najlepiej z aktywnym warunkiem kontrolnym (aby spróbować utrzymać ślepą próbę badania), jest wymagana do bardziej rygorystycznego przetestowania możliwego związku przyczynowego między psilocybiną a zgłoszonymi tutaj zmianami w związkach z naturą i perspektywą polityczną. Byłoby zatem pochopne próbować na tym etapie jakichkolwiek mocnych twierdzeń o wpływie przyczynowym wynikającym konkretnie z psilocybiny, i powinniśmy być również świadomi anomalii w związku między używaniem psychedelików a polityką lewicową (Henrik, 2017); pozostają jednak intrygujące pytania dotyczące psychedelików i perspektyw politycznych/filozoficznych.

Dalsze ograniczenie dotyczy dopasowania płci badanych kontrolnych i pacjentów z DOL; wszyscy pacjenci z DOL byli płci męskiej, podczas gdy w grupie kontrolnej było więcej kobiet (71%) niż mężczyzn (29%). Tak więc nasze wyniki w grupie DOL niekoniecznie można ekstrapolować na kobiety, i nie można pominąć możliwości wpływu płci, ani też nie możemy bezpośrednio ekstrapolować obecnych wniosków na populacje bez depresji.

Szczególnego rozważenia wymaga również specyfika naszych głównych wyników. Do rozstrzygnięcia pozostaje pytanie, czy sprawozdane zmiany w związku z naturą i autorytaryzmem zauważone tutaj po leczeniu psilocybiną były wybiórcze dla tych wyników, czy były raczej epifenomenem podstawowego wpływu leczenia na objawy depresyjne. Kwestia przyczynowości ma tu kluczowe znaczenie i tylko dalsze badania mogą to wyjaśnić. W tym kontekście chcielibyśmy zaproponować, że w grę wchodzi wspólny czynnik pośredniczący, kierujący zarówno poprawą zdrowia psychicznego, jak i zmianami w systemach wierzeń widocznymi tutaj - jak również gdzie indziej przy psilocybinie i innych psychedelikach (Carhart-Harris et al., 2016b; Hendricks et al., 2015b; Krebs i Johansen, 2013; MacLean et al., 2011). Taki wspólny czynnik może być postrzegany jako ekwiwalent zdrowia psychicznego ogólnego czynnika inteligencji (np. g Spearmana) w kognitywistyce (Spearman, 1987; Spiegelman, 2010). Dokładniej, zgodnie z niedawnym komentarzem naszego zespołu (Carhart-Harris et al., 2018b) proponujemy, że tym czynnikiem jest łączność (zob. Carhart-Harris et al. (2018b); Watts et al. (2017b)), oraz że psychedeliki pozytywnie i silnie ją modulują.

Łączność jest konstruktem wymagającym rozwoju, ale w literaturze można spotkać koncepcje pokrewne (Alexander, 2010). W skrócie, łączność można zdefiniować jako poczucie połączenia z własną jaźnią (tj. poczucie emocjonalnej i somatycznej integracji oraz spokoju), jak również z innymi (np. z partnerem, rodziną, przyjaciółmi, współpracownikami i społecznością) oraz bardziej ogólnie, ze światem (np. poczucie związku z naturą oraz przewodnia zasada etyczna i/lub filozoficzna), jak opisano w naszej ostatniej pracy (Carhart-Harris et al., 2018b; Watts et al., 2017b). Tak więc, remediacyjny wpływ na poczucie odłączenia, charakterystyczny dla szerokiego zakresu chorób psychicznych (Alexander, 2010), może leżeć u podstaw zarówno poprawy objawów depresyjnych, jak i istotnych zmian w perspektywie politycznej, o których tu mowa.

A co ze związkiem między zdrowiem psychicznym a perspektywą polityczną? Istnieje pewne poparcie dla związku między mniejszym autorytaryzmem a lepszym zdrowiem psychicznym (Amodio et al., 2007; Hirsh et al., 2010; Jost et al., 2003), chociaż istnieją również sprzeczne ustalenia (Verhulst et al., 2016; Vigil, 2010). Pomysł, że dragi, w tym legalne, takie jak alkohol (Nour et al., 2016) i kofeina (Carpenter, 2015) oraz leki, takie jak stymulanty (Ohler i Whiteside, 2017) oraz selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (Kramer, 1997) mogą modulować systemy przekonań, w tym perspektywę polityczną, jest stosunkowo nowy - ale może mieć fundamentalne znaczenie i potencjalnie mieć głębokie implikacje. Jeśli np. stwierdzono, że nadmierne spożywanie alkoholu sprzyja oderwaniu od natury (Nour et al., 2016), chroniczne używanie stymulantów sprzyja agresywnej pracowitości i pysze - oraz potencjałowi do paranoi (Ohler i Whiteside, 2017) - a doznania psychedeliczne sprzyjają uogólnionemu poczuciu łączności (Carhart-Harris et al., 2018b; Watts et al., 2017b), w tym większemu altruizmowi (Forstmann i Sagioglou, 2017; Schmid i Liechti, 2017), jakie konsekwencje miałoby to dla społeczeństw i ich polityki dotyczącej takich dragów? Ten i pokrewne tematy można postrzegać jako część nowej gałęzi nauk politycznych, skupionych na psychologii i neurobiologii perspektywy politycznej (Amodio et al., 2007; Everett et al., 2015; Haidt, 2013; Kanai et al., 2011; Kaplan et al., 2016; Nash et al., 2017).

Wreszcie, pragniemy uniknąć osądu wartościującego odnośnie zmian politycznych, które mogą (lub nie) być przypisane stosowaniu psychedelików. Dla niektórych, względy ekologiczne (np. ujmowane przez związek z naturą) mogą mieć największe znaczenie (Lovelock i Hudson, 2016), zwłaszcza biorąc pod uwagę skalę i powagę problemu, jaki stwarzają zmiany klimatu, na przykład (Prüss-Ustün et al., 2016), podczas gdy inni mogą uznać "porządek" (np. uchwycony częściowo przez naszą skalę autorytaryzmu) za istotną i funkcjonalną przeciwwagę dla bezprawia (Bejan, 2017; Haidt, 2013). Testowanie, czy stosowanie psychedelików jest "korzystne dla społeczeństwa" byłoby złożonym projektem, nie tylko dlatego, że opinie będą się różnić co do tego, jak zdefiniować "korzystny" (chociaż patrz Harris (2010) dla prowokującej do myślenia dyskusji na ten temat). Mimo to badanie potencjału psychedelików do łagodzenia ekstremistycznych poglądów i/lub ułatwiania pojednania może być warte zbadania, biorąc pod uwagę obecne wyniki i szerszą literaturę wspierającą (Amodio et al., 2007; Carhart-Harris et al., 2018b; Hirsh et al., 2010; Jost et al., 2003; Watts et al., 2017a).

Podsumowując, badanie to miało na celu zbadanie wpływu psilocybiny, ze wsparciem psychologicznym, na związek z naturą i postawy autorytarne u pacjentów z DOL. Z wyraźnie zaznaczonymi istotnymi zastrzeżeniami, nasze wnioski wstępnie stawiają na możliwość, że podana w ten sposób psilocybina może wywołać trwałe zmiany w światopoglądzie i perspektywie politycznej, tutaj w kierunku zwiększonego związku z naturą i zmniejszonego autorytaryzmu. Wnioski te motywują do dalszych kontrolowanych badań w celu lepszego określenia przyczynowości, niezawodności, specyficzności oraz trwałości tego związku, a także potencjalnych zastosowań.

Wcześniej cieszyłem się przyrodą, teraz czuję się jej częścią. Wcześniej patrzyłem na nią jak na rzecz, jak na telewizor czy obraz... [Ale teraz widzę], że nie ma tu oddzielenia ani rozróżnienia, ty jesteś nią. (Pacjent z tego badania)

Deklaracja konfliktu interesów
Autor(zy) nie zadeklarowali potencjalnego konfliktu interesów w odniesieniu do badań, autorstwa i/lub publikacji tego artykułu.

Finansowanie
Autor(zy) ujawnili otrzymanie następującego wsparcia finansowego na badania, autorstwo i/lub publikację tego artykułu: Ta praca została sfinansowana przez Medical Research Council.

ORCID iD
Taylor Lyons http://orcid.org/0000-0002-3118-7344
Robin L Carhart-Harris http://orcid.org/0000-0002-6062-7150

Odnośniki

1. Alexander BK (2010) The Globalisation of Addiction a Study in Poverty of the Spirit. Oxford: Oxford University Press.
2. Amodio DM, Jost JT, Master SL, et al. (2007) Neurocognitive correlates of liberalism and conservatism. Nat Neurosci 10: 1246-1247.
3. Bejan TM (2017) Mere Civility. Cambridge: Harvard University Press.
4. Berman MG, Jonides J and Kaplan S (2008) The cognitive benefits of interacting with nature. Psychol Sci 19: 1207-1212.
5. Berman MG, Kross E, Krpan KM, et al. (2012) Interacting with nature improves cognition and affect for individuals with depression. J Affect Disord 140: 300-305.
6. Bogenschutz MP, Forcehimes AA, Pommy JA, et al. (2015) Psilocybin-assisted treatment for alcohol dependence: A proof-of-concept study. J Psychopharmacol 29: 289-299.
7. Bratman GN, Hamilton JP, Hahn KS, et al. (2015) Nature experience reduces rumination and subgenual prefrontal cortex activation. Proc Natl Acad Sci U S A 112: 8567-8572.
8. Capaldi CA, Dopko RL and Zelenski JM (2014) The relationship between nature connectedness and happiness: A meta-analysis. Front Psychol 5: 976.
9. Carhart-Harris RL, Bolstridge M, Day CMJ, et al. (2018a) Psilocybin with psychological support for treatment-resistant depression: Six-month follow-up. Psychopharmacology (Berl) 235: 399-408.
10. Carhart-Harris RL, Bolstridge M, Rucker J, et al. (2016a) Psilocybin with psychological support for treatment-resistant depression: An open-label feasibility study. Lancet Psychiatry 3: 619-627.
11. Carhart-Harris RL, Erritzoe D, Haijen E, et al. (2018b) Psychedelics and connectedness. Psychopharmacology (Berl) 235: 547-550.
12. Carhart-Harris RL, Erritzoe D, Williams T, et al. (2012) Neural correlates of the psychedelic state as determined by fMRI studies with psilocybin. Proc Natl Acad Sci U S A 109: 2138-2143.
13. Carhart-Harris RL and Goodwin GM (2017) The therapeutic potential of psychedelic drugs: Past, present and future. Neuropsychopharmacology 42: 2105-2113.
14. Carhart-Harris RL, Kaelen M, Bolstridge M, et al. (2016b) The paradoxical psychological effects of lysergic acid diethylamide (LSD). Psychol Med 46: 1379-1390.
15. Carhart-Harris RL and Nutt DJ (2017) Serotonin and brain function: A tale of two receptors. J Psychopharmacol 31: 1091-1120.
16. Carhart-Harris RL, Roseman L, Bolstridge M, et al. (2017) Psilocybin for treatment-resistant depression: FMRI-measured brain mechanisms. Sci Rep 7: 13187.
17. Carney DR, Jost JT, Gosling SD, et al. (2008) The secret lives of liberals and conservatives: Personality profiles, interaction styles, and the things they leave behind. Polit Psychol 29: 807-840.
18. Carpenter M (2015) Caffeinated: How Our Daily Habit Helps, Hurts, and Hooks Us. New York: Plume.
19. Cervinka R, Roderer K and Hefler E (2012) Are nature lovers happy? On various indicators of well-being and connectedness with nature. J Health Psychol 17: 379-388.
20. Crockett MJ, Apergis-Schoute A, Herrmann B, et al. (2013) Serotonin modulates striatal responses to fairness and retaliation in humans. J Neurosci 33: 3505-3513.
21. Crockett MJ, Clark L, Lieberman MD, et al. (2010) Impulsive choice and altruistic punishment are correlated and increase in tandem with serotonin depletion. Emotion 10: 855-862.
22. Crockett MJ, Clark L, Tabibnia G, et al. (2008) Serotonin modulates behavioral reactions to unfairness. Science 320: 1739.
23. Evans G, Heath A and Lalljee M (1996) Measuring left-right and libertarian-authoritarian values in the British electorate. Br J Sociol 47: 93-112.
24. Everett JA, Faber NS, Crockett MJ, et al. (2015) Economic games and social neuroscience methods can help elucidate the psychology of parochial altruism. Front Psychol 6: 861.
25. Forstmann M and Sagioglou C (2017) Lifetime experiences with classical psychedelics predicts pro-environmental behaviour through an increase in nature relatedness. J Psychopharmacol 31: 975-988.
26. Griffiths R, Richards W, Johnson M, et al. (2008) Mystical-type experiences occasioned by psilocybin mediate the attribution of personal meaning and spiritual significance 14 months later. J Psychopharmacol 22: 621-632.
27. Griffiths RR, Johnson MW, Carducci MA, et al. (2016) Psilocybin produces substantial and sustained decreases in depression and anxiety in patients with life-threatening cancer: A randomized double-blind trial. J Psychopharmacol 30: 1181-1197.
28. Grob CS, Danforth AL, Chopra GS, et al. (2011) Pilot study of psilocybin treatment for anxiety in patients with advanced-stage cancer. Arch Gen Psychiatry 68: 71-78.
29. Grob CS, McKenna DJ, Callaway JC, et al. (1996) Human psychopharmacology of hoasca, a plant hallucinogen used in ritual context in Brazil. J Nerv Ment Dis 184: 86-94.
30. Haidt J (2013) The Righteous Mind Why Good People are Divided by Politics and Religion. London: Penguin Books.
31. Hamilton JP, Farmer M, Fogelman P, et al. (2015) Depressive rumination, the default-mode network, and the dark matter of clinical neuroscience. Biol Psychiatry 78: 224-230.
32. Hamilton M (1960) A rating scale for depression. J Neurol Neurosurg Psychiatry 23: 56-62.
33. Harris S (2010) Science Can Answer Moral Questions. Available at: https://www.ted.com/talks/sam_harris_science_can_show_what_s_ right/transcript.
34. Hendricks PS, Johnson MW and Griffiths RR (2015a) Psilocybin, psychological distress, and suicidality. J Psychopharmacol 29: 1041-1043.
35. Hendricks PS, Thorne CB, Clark CB, et al. (2015b) Classic psychedelic use is associated with reduced psychological distress and suicidality in the United States adult population. J Psychopharmacol 29: 280-288.
36. Henrik D (2017) Apolitical Pharmacography: From Altruism to Terrorism in Psychedelic Culture. Available at: http://www.oaktreereview. com/apolitical-pharmacology-from-altruism-to-terrorism-in-psyche- delic-culture/.
37. Hirsh JB, DeYoung CG, Xiaowen X, et al. (2010) Compassionate liberals and polite conservatives: Associations of agreeableness with political ideology and moral values. Pers Soc Psychol Bull 36: 655-664.
38. Howell AJ, Dopko RL, Passmore H-A, et al. (2011) Nature connectedness: Associations with well-being and mindfulness. Pers Indiv Differ 51: 166-171.
39. Johansen PO and Krebs TS (2015) Psychedelics not linked to mental health problems or suicidal behavior: A population study. J Psychopharmacol 29: 270-279.
40. Johnson MW, Garcia-Romeu A, Cosimano MP, et al. (2014) Pilot study of the 5-HT_2AR agonist psilocybin in the treatment of tobacco addiction. J Psychopharmacol28: 983-992.
41. Jost JT, Glaser J, Kruglanski AW, et al. (2003) Political conservatism as motivated social cognition. Psychol Bull 129: 339-375.
42. Kanai R, Feilden T, Firth C, et al. (2011) Political orientations are correlated with brain structure in young adults. Curr Biol 21: 677-680.
43. Kaplan JT, Gimbel SI and Harris S(2016) Neural correlates of maintaining one's political beliefs in the face of counterevidence. Sci Rep 6: 39589.
44. Kramer PD (1997) Listening to Prozac. New York: Penugin Book.
45. Krebs TS and Johansen PO (2013) Psychedelics and mental health: A population study. PLoS One 8: e63972.
46. Lerner M and Lyvers M (2006) Values and beliefs of psychedelic drug users: A cross-cultural study. J Psychoactive Drugs 38: 143-147.
47. Lovelock J and Hudson J (2016) James Lovelock et al: The Earth and I. Cologne: Taschen.
48. MacLean KA, Johnson MW and Griffiths RR (2011) Mystical experiences occasioned by the hallucinogen psilocybin lead to increases in the personality domain of openness. J Psychopharmacol 25: 1453-1461.
49. Martyn P and Brymer E (2014) The relationship between nature relatedness and anxiety. J Health Psychol 21: 1436-1445.
50. Mayer FS and Frantz CM (2004) The connectedness to nature scale: A measure of individuals' feeling in community with nature. J Environ Psychol 24: 503-515.
51. Mayer FS, Frantz CM, Bruehlman-Senecal E, et al. (2008) Why is nature beneficial? Environ Behav 41: 607-643.
52. McGlothlin WH and Arnold DO (1971) Lsd revisited: A ten-year follow-up of medical LSD use. Arch Gen Psychiatry 24: 35-49.
53. Metzner R, Litwin G and Weil G (1965) The relation of expectation and mood to psilocybin reactions: A questionnaire study. Psychedelic Rev 5: 3-39.
54. Miller WR (2004) The phenomenon of quantum change. J Clin Psychol 60: 453-460.
55. Montgomery SA and Asberg M (1979) A new depression scale designed to be sensitive to change. Br J Psychiatry 134: 382-389.
56. Moreno FA, Wiegand CB, Taitano EK, et al. (2006) Safety, tolerability, and efficacy of psilocybin in 9 patients with obsessive-compulsive disorder. J Clin Psychiatry 67: 1735-1740.
57. Nash K, Baumgartner T and Knoch D (2017) Group-focused morality is associated with limited conflict detection and resolution capacity: Neuroanatomical evidence. Biol Psychol 123: 235-240.
58. Nichols DE (2016) Psychedelics. Pharmacol Rev 68: 264-355.
59. Nisbet EK and Zelenski JM (2011) Underestimating nearby nature: Affective forecasting errors obscure the happy path to sustainability. Psychol Sci 22: 1101-1106.
60. Nisbet EK and Zelenski JM (2013) The NR-6: A new brief measure of nature relatedness. Front Psychol 4: 813.
61. Nisbet EK, Zelenski JM and Murphy SA (2011) Happiness is in our nature: Exploring nature relatedness as a contributor to subjective well-being. J Happiness Stud 12: 303-322.
62. Nour M, Evans L and Carhart-Harris RL (2017) Psychedelics, personality and political perspectives. J Psychoactive Drugs 49: 182-191.
63. Nour MM, Evans L, Nutt D, et al. (2016) Ego-dissolution and psychedelics: Validation of the ego-dissolution inventory (EDI). Front Hum Neurosci 10: 269.
64. Ohler N and Whiteside S (2017) Blitzed: Drugs in the Third Reich. London: Penguin.
65. Osorio Fde L, Sanches RF, Macedo LR, et al. (2015) Antidepressant effects of a single dose of ayahuasca in patients with recurrent depression: A preliminary report. Rev Bras Psiquiatr 37: 13-20.
66. Petri G, Expert P, Turkheimer F, et al. (2014) Homological scaffolds of brain functional networks. J R Soc Interface 11: 20140873.
67. Piff PK, Dietze P, Feinberg M, et al. (2015) Awe, the small self, and prosocial behavior. J Pers Soc Psychol 108: 883-899.
68. Prüss-Ustün A, Wolf J, Corvalan C, et al. (2016) Preventing Disease through Healthy Environments: A Global Assessment of the Burden of Disease from Environmental Risks. Geneva, Switzerland: World Health Organization.
69. Roseman L, Sereno MI, Leech R, et al. (2016) LSD alters eyes-closed functional connectivity within the early visual cortex in a retinotopic fashion. Hum Brain Mapp 37: 3031-3040.
70. Ross S, Bossis A, Guss J, et al. (2016) Rapid and sustained symptom reduction following psilocybin treatment for anxiety and depression in patients with life-threatening cancer: a randomized controlled trial. J Psychopharmacol 30: 1165-1180.
71. Rush AJ, Trivedi MH, Ibrahim HM, et al. (2003) The 16-Item Quick Inventory of Depressive Symptomatology (QIDS), clinician rating (QIDS-C), and self-report (QIDS-SR): a psychometric evaluation in patients with chronic major depression. Biol Psychiatry 54: 573-583.
72. Schmid Y and Liechti ME (2017) Long-lasting subjective effects of LSD in normal subjects. Psychopharmacology (Berl). Epub ahead of print. doi: 10.1007/s00213-017-4733-3.
73. Shanahan DF, Bush R, Gaston KJ, et al. (2016) Health benefits from nature experiences depend on dose. Sci Rep 6: 28551.
74. Sheehan DV, Lecrubier Y, Sheehan KH, et al. (1998) The Mini-International Neuropsychiatric Interview (M.I.N.I.): The development and validation of a structured diagnostic psychiatric interview for DSM-IV and ICD-10. J Clin Psychiatry 59(Suppl. 20): 22-33; quiz 34-57.
75. Sibley CG, Osborne D and Duckitt J (2012) Personality and political orientation: Meta-analysis and test of a threat-constraint model. J Res Pers 46: 664-677.
76. Spearman C (1987) The proof and measurement of association between two things. By C. Spearman, 1904. Am J Psychol 100: 441-471.
77. Spiegelman D (2010) Commentary: Some remarks on the seminal 1904 paper of Charles Spearman 'The proof and measurement of association between two things'. Int J Epidemiol 39: 1156-1159.
78. Story GW, Vlaev I, Metcalfe RD, et al. (2015) Social redistribution of pain and money. Sci Rep 5: 15389.
79. Studerus E, Kometer M, Hasler F, et al. (2011) Acute, subacute and long-term subjective effects of psilocybin in healthy humans: A pooled analysis of experimental studies. J Psychopharmacol 25: 1434-1452.
80. Tagliazucchi E, Roseman L, Kaelen M, et al. (2016) Increased global functional connectivity correlates with LSD-induced ego dissolution. Curr Biol 26: 1043-1050.
81. Verhulst B, Eaves L and Hatemi PK (2016) Erratum to "Correlation not causation: The relationship between personality traits and political ideologies" American Journal of Political Science 56(1), 34-51. American Journal of Political Science 60: E3-E4.
82. Vigil JM (2010) Political leanings vary with facial expression processing and psychosocial functioning. Group Process Intergroup Relat 13: 547-558.
83. Wagner MT, Mithoefer MC, Mithoefer AT, et al. (2017) Therapeutic effect of increased openness: Investigating mechanism of action in MDMA-assisted psychotherapy. J Psychopharmacol 31: 967-974.
84. Watts R, Day C, Krzanowski J, et al. (2017a) Patients' accounts of increased 'connection' and 'acceptance' after psilocybin for treatment-resistant depression. J Humanist Psychol 57: 520-564.
85. Watts R, Day C, Krzanowski J, et al. (2017b) Patients' accounts of increased "connectedness" and "acceptance" after psilocybin for treatment-resistant depression. J Humanist Psychol 57: 520-564.
86. Xu X, Mar RA and Peterson JB (2013) Does cultural exposure partially explain the association between personality and political orientation? Person Soc Psychol Bull 39: 1497-1517.
87. Zelenski JM and Nisbet EK (2014) Happiness and feeling connected: The distinct role of nature relatedness. Environ Behav 46: 3-23.